Ohhhh Jusi wat een KLOTE nieuws! Ik had zo gehoopt dat jij ook een hartje te zien zou krijgen nu... Echt SUPER jammer... @ Fresia: sterkte met wachten!
Ik wacht het nog af. Maar duurt het me te lang, ga ik wel aan de pillen. Geen zin om hier nog weken mee rond te lopen.
Ja je mag het zeggen want het is ook bekropmpen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik vroeger ook best raar vond als mensen veel leeftijdsverschil hadden, nu denk ik daar natuurlijk anders over. Je kan daar niet over oordelen tot je het zelf ondervonden hebt vindt ik! Krijg net een sms van mijn moeder of ik nou helemaal niet meer langskom of alleen met kerst. Heb ik teruggestuurd dat ik langskom maar dan met mijn vriend of anders niet. En sorry dat ik zo hard ben maar jullie zijn afgelopen tijd ook hard voor mij geweest!
Je krijgt er ook helemaal niks voor terug hè... Hoop ellende voor niks, zal ook wel schelen in de beleving.
Gewoon uit nieuwsgierigheid (hoop dat het me nooit overkomt) maar hoe ver was jij dan toentertijd met die MK? Ik wist niet dat dat zoooo heftig was (qua pijn dan he). Schrik er een beetje van!
Ja snap het, zeker met de feestdagen voor de deur...klinkt een beetje raar, maar die worden al zo beladen en als je dan op bed lig omdat het net gaat beginnen.. Ik kreeg "gewoon" een miskraam met 9 weken, dus mijn lichaam stootte het zelf al af. Dus misschien even een dom vraagje hoor, maar is het voor jou lichaam niet gevaarlijk om lang met een dood vruchtje rond te lopen..? Ja sorry als het een beetje rare vraag is, vroeg het mij af of dat nog lichamelijke concequenties heeft als het te lang duurt..
Ik was iets over de 9 weken. Bij mij begon het met bloeden, en na een paar uur kwamen de krampen pas..toen het eenmaal zover was, lag ik echt dubbel van de pijn. Maar wat Freesia zeg, het zal ook je belevingswereld zijn. Als je van een gezond kind beval richt je je daarop, met een miskraam hou je niets over behalve onmacht, leegte en verdriet.
Nou ook ik ben er van tussen op weg naar mijn eerste echo. Ik heb geen buddy dus zal vanavond pas kunnen laten weten hoe het was..... Uiteraard post ik wat (hopelijk goed nieuws). Tot vanavond
Ergens heb ik schijt aan de feestdagen. Wil ik gewoon de natuur zijn ding laten doen. Dan maar niet met de familie onder de boom. Tja ben ik heel nuchter in hoor. Maar heb ook geen zin om nog te lang te moeten wachten, gewoon omdat het heel zwaar is. En het kan absoluut geen kwaad. Het vruchtje krimpt een beetje in en zit goed verpakt in de vruchtzak. Het gaat ook niet ontbinden ofzo, daar zijn veel vrouwen bang voor. Het is gewoon het allerbeste om je eigen lijf zijn werk te laten doen. Alleen mijn lijf heeft maar niet door dat het niet meer zwanger is
Bij mij ontdekten ze dat het vruchtje niet gegroeid was met de echo, met 10 weken is het opgewekt met pillen, ik heb echt verschrikkelijk gebloed, het was zo smerig, ik stond volledig verdwaast in debadkamer tewijl de brokken (sry voor het ranzige detail) van 30 cm lang eruit hingen... Ik moest elke minuut een nieuw kraamverband :s Toen om 2 uur het vruchtje en de vruchtzak eruit schoten was het al snel minder. Maar bij mij ging het ook op zo'n vervelende manier omdat ik aan die pillen zat. Moest Woensdag de zwaarste pil en dan Vrijdag om 8 en om 12 uur 2 van die pillen die alles verdrijven... Ik wil niemand bangmaken want bij mij was het wel heel extreem hoor, maar het deed wel pijn maar ik slikte paracetamol 1000 mg, want die verdunnen je bloed niet en dat hielp wel
Ja daar dacht ik ook aan..maar dat is gelukkig niet zo. Beste is om je lichaam het werk te laten doen, zonder troep. Ik ga voor je duimen dat het een beetje gaat opschieten..en dat je het snel achter de rug heb! Daarna nieuwe start..? Of even wachten?
Juist dat is echt het beste, die pillen zou ik nooit meer doen, ik had al besloten dat, als deze zwangerschap niet goed zou zitten, ik meteen curretage zou doen of de natuur
Ik heb ook verhalen gehoord van vriendinnen van vuistdikke stolsels en emmers vol bloed en troep. Eentje heeft geloof ik 2 dagen op die emmer gezeten, ging ze staan zat het bloed tot in haar schoenen. Dus ik ga maar van het allerergste uit De para's liggen klaar!
Nou, ik vind die verhalen wel heel heftig hoor! Had altijd een beetje het idee dat je dan meer van 'ongesteld' werd met wat meer klachten, maar dit is idd meer een bevalling lijkt het wel! Ik gunde het al niemand, maar nu al helemaal niemand meer hoor (hoewel het misschien ook vaak minder heftig is, dat hoop ik dan maar voor de andere dames). Ik ieder geval veel sterkte voor jullie allemaal!
Had ik het nog met mijn lief over. Hij had wat meer tijd nodig voor hij klaar was voor een kind en het was bijna meteen raak! Maar hij wil heel graag gewoon meteen weer proberen, best wel fijn... We zijn allebei enorm gegroeid daarin de afgelopen weken. Bedankt meis.
Fijn om te horen dat jullie sterker samen zijn geworden, ik hoop dat jullie snel weer in blijde verwachting zijn van een gezond boontje als je dit allemaal achter de rug heb. Je zal alleen weer iets in je rugzak meedragen door je leven..