Wij laten geen nekplooimeting doen. Ten eerste omdat het maar een kansberekening is. Wat nou als de kans groot is. Doe je dan een punctie? Dat zouden wij niet doen, maar dan zit je wel de rest van de zwangerschap in de stress, omdat je mogelijk een kindje met Down krijgt. Wij laten het dus niet meten. Wij gaan er van uit dat ons kindje gezond zal zijn en mocht ons kindje Down hebben, dan zullen we hem/haar net zo liefhebben als een ander. Over angsten na een vorige mk, heeeeeeeeeel herkenbaar. Je bent toch niet meer zo onbezorgd zwanger als die eerste keer. Bij elk pijntje denk je, help, wat is dit. Naar elke echo kijk je uit, want zal het hartje wel kloppen. Ik durf die roze wolk ook nog niet echt op. Maar durf ook niet te negatief te denken. Dus ik zweef het grootste deel van de dag daar ergens tussenin, met soms wat uitschieters naar angst of juist jubelstemming. Gisteravond hebben we onze beste vrienden verteld dat ik zwanger ben. Ze had al zo'n gevoel! We hebben 2 rompertjes gekregen, zo schattig. We hebben wel even gehuild samen, omdat zij nu al 2 keer een miskraam heeft gehad, de laatste een maand geleden.
ik kan me voorstellen als je ooit een miskraam hebt gehad dat je bang bent dat het weer gebeurt. Ik heb er zelf geen ervaring mee maar wel iemand bij wie ik het van dichtbij meegemaakt heb en weet hoe het voor iemand kan zijn.
Wij gaan wel de berekening doen. En down kan met complicaties voor het kindje komen. Vaak hartafwijkingen of andere lichamelijke klachten. Dat wil je dat kindje ook niet aan doen. Ook vind ik dat ik rekening moet houden met Oscar. Die zit er niet op te wachten en zo'n gehandicapt kindje vraagt veel, veel meer aandacht. Dat vind ik niet eerlijk voor Oscar. Dus ja, wij zouden er voor kiezen het weg te laten halen. Niet omdat ik mezelf zou moeten wegcijferen, dat maakt me geen bal uit. Maar om bovengenoemde redenen.
Dat snap ik wel hoor Wbpepe! Er komt echt veel meer bij kijken dan je zo op het eerste gezicht denkt. Ik werk in het ziekenhuis, dus ik weet helaas dat dat echt zo is.
Hey dames, Hier weer vet aan de race.. ik zit lekker chocomelk te drinken terwijl ik weet dat ik sinds de zwangerschap absoluut niet meer tegen melk kan lekker slim. Over de nekplooimeting, de belangrijkste reden waarom wij het niet doen is omdat, als je een verhoogde kans hebt, de hele zwangerschap in stress zit. Want de punctie zouden wij absoluut niet laten doen. Niet in deze situatie. Ik vind de punctie een te hoog risico voor de zwangerschap. En omdat wij er niet voor zullen kiezen de zwangerschap af te breken, behalve als het kind niet levensvatbaar is, is dit voor ons geen optie. Trouwens weet iemand dit: Mijn tepelhoven zijn sinds gisteren opgezet rood en droog.. Is dat normaal? En hier de afgelopen week 2 stukken taart, 2 zakken chips, 3 grote bakken popcorn gegeten (naast de normale dingen).. Niet gespuugd ofzo.. en toch 1,5 kilo afgevallen?!?!?! Normaal (toen ik niet zwanger was) deed ik zo mijn best om af te vallen, maar dat lukte gewoon niet. En nu gaat het zoo makkelijk Echt vreemd hahaha. Hoe gaat het met jullie deze avond?
Haha, ik eet welliswaar kleine porties want zin bijna gelijk vol, maar toch veeeel snoepen tussendoor.. Zo gek he.. Maar het snoepen gaan we snel weer afschaffen, want ik blijf natuurlijk niet afvallen he.
Ik ook niet! Maar ik zou liever deze keer wel voorbereid zijn als het een downkindje is. Want die eerste week bij ons was een hel. Als het kindje geboren wordt en ze verdenken het van down moet je dus nog 7 dagen in onzekerheid zitten en dan weet ik het liever van te voren! Voor iedereen is dit natuurlijk erg persoonlijk!
ik heb het nog niet zo over de nekplooi meting met me man er over gehad. wil het zelf aan de ene kant niet. maar denk dat hij het wel wilt. ook weet ik dat hij zo iets heeft dat als het kindje geboren is en het te veel complicaties zou hebben dat hij het rustig zou willen laten sterfen. dit omdat hij het zielig vind voor zo'n klein kindje om zoveel toestanden aan het lijfje te hebben. ik weet niet of ik dat zou kunnen. werk namelijk op een mytylschool voor lichamelijk en of meervoudig gehandicapte kinden. en geloof me ik heb erg gevallen gezien. maar toch hebben deze kids iets. iets wat je niet bij andere ziet. maar het is zwaar voor de ouders en broers en zusjes van deze kinderen. die lijden er vaak onder. heb afgelopen school jaar 3 sterf gevallen meegemaakt. 1 die in mijn klas zat. heb hem 4 dagen in de week intesieve zorg gegeven. om de 3 uur medicijnen elke 2 uur sondevoeding en daarnaast de verzorging en de lessen. ik zat ik een klas met 7 leerlingen waarvan er geen 1 kon spreken met zijn/haar mond. dit deden ze doormiddel van gebaren of een speciale spreek-computer. van de 7 kon er maar 1 lopen en 4 leerlingen konden hun handen goed gebruiken. dus tja ik weet het niet of ik een nekplooi meting zou doen. en ik weet ook niet of ik het zou laten weghalen. ik ga met veel plezier naar me werk en heb de kids in me klas alle even lief. maar of ik het 24 uur zelf zou willen hebben. weet ik niet. en daar ben ik wel heel eerlijk in. denk wel als ik voor de keuze kom te staan dat ik het niet zou kunnen om de zwangerschap af te breken. ben nu al blij en trots om die ukkie in me buik. ik ga even eten klaar maken en kijken of me man achter de computer weg te krijgen is. fijn dat er een nieuw deel uit is van world of warcraft . veel liefs gyino
Ja dat is ook heel begrijpelijk, maar wij zouden zowiezo geen punctie laten doen, dus dan zou ik mezelf alleen maar stress geven voor de rest van de zwangerschap. Dat komt natuurlijk ook niet ten goede van de ontwikkeling van de baby. Dus wij besluiten om dat liever die 7 dagen na de bevalling in spanning te zitten. Hoe erg dat ook is. En net zoals jij zegt.. het is eigenlijk zo'n persoonlijke keuze, iedereen zal zijn/haar eigen keuze moeten maken he.
@diantje jeetje wat zal dat heftig geweest zijn!en gelukkig voor je dat je nu weer zwanger bent, hoop ook voor jouw dat deze zwangerschap vlekkeloos gaat verlopen!
Hallo allemaal, Wat een geklets weer zo op de zaterdag. Even een reactie op de nekplooimeting. Wij hebben het bij onze dochter niet gedaan en ik denk dat we ht nu ook niet laten doen. Moet wel zeggen dat ik wel twijfel, kan de redernatie van WBpepe goed begrijpen, niet alleen kijkend naar jezelf, maar ook naar het kindje en je andere kind. Weet je, nu ben je jong, maar zo'n gehandicapt kindje is en blijft zijn leven afhankelijk van je, ik denk wel dat ik me enorm zorgen zou gaan maken wat er van zo'n kindje moet worden als je er zelf niet meer bent. Tja, allemaal moeilijke overwegingen. Ikmoet zeggen dat als je al een goede zwangerschap hebt doorlopen en een gezond vrolijk kindje hebt dat je eigenlijk stiekem ervan uit gaat dat het wel weer goed zal gaan, erg stom natuurlijk, maar ja. Ik ben ook veel minder bang dat het mis gaat dan de eerste keer. Toen was ik er de hele dag mee bezig, alle verhalen aan het lezen op de vlinderpagina's, tranen met tuiten huilend over het verdriet dat daar te lezen valt. Ik moet zeggen dat ik daar nu (gelukkig) niet zo mee bezig ben.Misschien ook omdat het leven hier gewoon doorgaat met een dreumes van 9 maanden, dan ben je toch meer met de dagelijkse gang van zaken bezig. Herkennen de andere moeders met kinderen dit?
Ik weet nog niet of we de nekplooimeting laten doen, vorige keer kregen we een hele erge negatieve uitslag terwijl er niets aan de hand was. De uitslag van het bloed alleen gaf al een kans van 1 op 15 op een kindje met het syndroom van down. We zijn toen erg geschrokken en hebben toen we een vlokkentest laten doen en hieruit bleek dat Nick geen syndroom van down had. Als het wel zo was geweest had ik het ook niet weg kunnen laten halen maar dan waren we wel voorbereid geweest. Bij ons ging het helaas mis op het eind van de zwangerschap en als ik nu zou mogen kiezen tussen wat er is gebeurd en een gehandicapt kindje had ik daar zeker voor gekozen want dan was hij nog hier geweest.
Er is weer lekker veel gekletst! Vanochtend voor het eerst overgegeven, bleghh doe ik normaal echt zeer zelden, was dus niet echt een pretje.
Ik heb vandaag echt mijn dag niet, maar hopen dat het morgen allemaal maar beter gaat. Ik ga zo in elk geval even naar popstars kijken voor zover ik niet in slaap val.
goede avond... Idd is er weer veel gekletst. Vanmiddag met vriendje de stad in geweest en daarna ff op de bank geslapen. net heerlijk in bad gelegen en ga zo weer verhuizen naar de bank. Helemaal alleen vanavond dus hoop dat er iets op tv is. Fijne avond
hee meiden... geloof het of niet, maar ik heb vandaag mijn eerste zwangerschaps broek gekocht. Ik zweer je dat het nodig was. Ik heb nog niet echt het idee dat mijn buik veel dikker is, maar wel dat hij wat van vorm begint te veranderen. Ik heb ook heel veel last van mijn darmen... en alle broeken die ik heb, hebben zo'n harde band, recht over mijn navel... doet hartstikke zeer, kan er niet in zitten... net of ik mijn buik in tweeën snijdt. Ik ben zwanger van de tweede en heb wel vaker gehoord dat het kan dat je het dan vrij snel ziet. Heb ook hier wel foto's gezien van meiden die met 7 weken al een zichtbaar buikje hadden. Ik ben van mezelf niet super slank, maar nu wordt het allemaal wat steviger en dat is best pijnlijk af en toe....
Hier precies hetzelfde gevoel en alles opgeblazen! Is ook nog maar 9 maanden geleden dat ik bevallen ben
mijn man maakt iedere zaterdag 2 foto's van mijn buik. 1 van voor en 1 van de zijkant... echt, je kunt het al zien! Hij wordt ronder en groter... nu al! vinnet eigenlijk wel gaaf!