Ik heb de indruk dat we het nodig hebben om een "apart" topic te hebben over zwangerschap na verlies. Ik zal bij mezelf beginnen. Mijn naam is Lynn, woon in de USA, getrouwd en we hebben samen een zoon Ryker die geboren is op 2 maart 2009 en een zoontje Skyler* die op 7 juli 2010 levenloos is geboren na een zwangerschap van 16w6d. Ik ben nu opnieuw zwanger en mijn vermoedelijk uitgerekende datum is 14 juni 2011. Als je al langer zwanger bent kom er gerust bij, als je korter zwanger bent ben je ook van harte welkom. Het gaat hier niet om een maand topic maar om "zwangerschap na verlies". Ik hoop dat we hier onder lotgenoten steun aan elkaar kunnen hebben.
Lieve Lynn, ben geen lotgenoot van je maar hoop dat er meiden hier komen om je te steunen! Mag ik je voorzichtig feliciteren met deze zwangerschap? Wat zal het ontzettend spannend voor je zijn. Ik leef met je mee! Heel dikke knuf, L78
Ik schrijf graag hier met je mee. Ik ben nu 14 weken zwanger en dit is de 6 zwangerschap van mij. Ik heb 2 miskramen gehad ben1 keer een dochtertje Jasmijn* verloren na 21 weken zwangerschap (dit was 17maart 2007) en 25 februari 2010 ben ik bij 16 weken en 5dagen m'n zoontje Lucas* verloren. Gelukkig is 1 zwangerschap wel goed verlopen en heb ik een zoontje van 2 jaar. Nu dus weer zwanger en ben 13 april uitgerekend erg spannend zoals iedereen die iets naars mee heeft gemaakt wel weet maar wel heel fijn dat het weer raak is. Tot nu toe gaat alles goed en ik voel het kindje ook al bewegenwat wat ongerustheid wegneemt. Verder heb ik om de week controle wat ook erg fijn is.
Welkom Sandra- Is er ooit een reden gevonden voor de vroeggeboortes van je kindjes? In mijn geval is de bevalling opgewekt omdat Skyler* al in mijn buik was overleden. Toen hij geboren was werd het meteen duidelijk waarom hij overleden was. Hij had de navelstreng 4x zo strak om zijn nekje dat het alle bloedtoevoer had afgekneld. Wat betreft miskramen ben ik bij #10 gestopt met tellen...
Wat vervelend dat je ook al zo verschrikkelijk veel miskramen heb gehad. Is daar ook ooit een oorzaak voor gevonden of niet? Naar zeg dat de navelstreng helemaal om zijn nekje zat zo oneerlijk is dat. Bij mij is het twee keer de placenta geweest die los heeft gelaten. De eerste keer door een klap op mn buik op mijn toenmalige werk en de tweede keer waarschijnlijk door teveel druk op mn buik te zetten door het continue hoesten en niezen en snuiten wat ik toen moest doen vanwege de verkoudheid en oor en holteonstekingen die ik had. Beide keren waren de kindjes volledig gezond.
Al mijn mk kunnen te maken hebben met een progesteron tekort of Factor V Leiden en MTHFR. De laatse 2 zijn dingen die met bloed te maken hebben. Ik slik nu extra folium en bloedverdunners. Dat lijkt te helpen want ik zit vandaag op 5w3d terwijl het ten laatste bij 5w2d misgaat. Voor jou ook heel oneerlijk hoor want je kindjes waren gezond.
Ik hoop voor je dat het deze keer dan wel gewoon goed mag gaan, ga voor je duimen. Het is zeker cru als je weet dat je kindjes gezond zijn, maar goed helaas is er niks aan te doen. Deze zwangerschap voelt wel goed dus ga ervanuit dat mn zoontje gewoon een broertje of zusje krijgt dit keer.
Ja dat is heel raar. Ik heb me in alle zwangerschappen na onze oudste zoon hele erge zorgen gemaakt. Het voelde gewoon niet goed vanaf het begin. Nu vanaf het moment dat ik positief getest had heb ik een fantastisch goed en positief gevoel dat we nu echt een mooi gezond en vooral levend kindje in onze armen mogen houden begin juni. Ik heb nog 2 andere meiden gevraagd of ze hier mee willen schrijven. Ze zijn ook allebei in juni uitgerekend net als ik.
@DaWo: wat naar is dat als er helemaal geen oorzaak voor wordt gevonden. Wel fijn dat je alweer zwanger bent. Ik kan me heel goed voorstellen dat jullie ongerust zijn zeker bij het verliezen van een kindje zonder oorzaak. Gewoon opschrijven als je onzeker bent of je zorgen maakt, dat lucht vaak op. En probeer te ontspannen ook al is dat heel erg moeilijk zeker als het je eerste kindje is wat je bent verloren dan heb je nog geen enkele goede ervaring. Ik weet hoe je je voelt op dit moment en andere mensen die hier schrijven of zullen schrijven ook dus misschien kunnen we je steunen waar nodig. @Lynnami gek is dat hè dat je zo op je gevoel kunt vertrouwen. Bij de zwangerschap van Jasmijn* heb ik continu het gevoel gehad dat het niet goed zou gaan en bij mn Nathan voelde het gewoon goed. De drie keer daarna niet (die gingen dus ook niet goed) en nu voelt het gewoon weer erg goed en heb ik het gevoel dat dit kindje er gewoon gaat komen. Leuk dat er nog twee meiden mee komen schrijven. Ik merk dat mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt toch beter begrijpen hoe je in een volgende zwangerschap staat.
DaWo ik heb momenteel ook zo goed als geen symptomen. "Normaal" doen mijn borsten nu ontzettend veel pijn maar nu niet. Het enige dat ik heb is dat ik ontzettend moe ben. Ik kan de hele dag wel in bed blijven liggen als ik er niet uit moest voor Ryker. Gisteren heb ik me ook zorgen zitten maken en zelfs de dokter gebeld. Ik heb haar nog niet gesproken maar als ze vandaag belt zal ik haar wel zeggen dat ik gewoon een beetje onzeker ben en dat ik op een of andere manier bevestiging nodig heb.
Mjah echtmo ben ik dus zelfs niet eens. ik doe de hele dag dan ook niets, maar ben ook niet moe, terwijl bij Isabella kon ik wel blijven slapen, dat was gewoon eng.
@Lynnami: mag je dan niet vast een echo zodat je iig iets meer zekerheid hebt? Hetzelfde geldt voor jou dawo misschien neemt het wat onzekerheid weg zeker als je geen tot weinig symptomen hebt. Ik kreeg vanaf een week of 7 echt symptomen daarvoor een beetje gevoelige borsten en wel wat vermoeider maar niet extreem maar vanaf week 7 ineens heel erg moe en ook misselijk.
Sandra- Toevallig kreeg ik vanochtend telefoon van de gyn dat ik even langs moest komen om wat papieren in te vullen. Toen ik daar was werd ik erop aangesproken waarom ik dan niet eerder een echo wou, en heb toen ook eerlijk gezegd dat ik bang ben dat er dan nog geen hartje te zien is. De gyn heeft nu een afspraak voor 25 okt ipv 29. Dus dat is alweer 4 dagen eerder. Ik ben nu niet onzeker meer hoor. Het komt en gaat met momenten.
Wat fijn dat je wat eerder mag voor je echo. Fijn hoor dat ze zo reageert met waarom je dan nog niet eerder voor een echo bent geweest. Ja die vlagen van ongerustheid herken ik wel. Voel gelukkig het kindje al regelmatig dus dat is voor mij een enorme geruststelling. Ik moet maandag de 24 ste weer voor een echo dezelfde dag s als dat jij moet. Dat is ook toevallig. Ga nu lekker slapen ben erg moe.
hallo meiden op uitnodiging kom ik mij ook melden hier ik was zwanger van een tweeling en toen ik 23 weken was braken mijn vliezen ineens na 36 uur van weeen werden op vrijdag de 13e (2009) ryan en steven geboren, zij hebben beide maar enkele minuten mogen leven in mijn armen....toen zijn ze overleden.... oorzaak: een bacterie (blaastontsteking) doorgeslagen naar de placenta, en vervolgens het breken van de vliezen.... momenteel 7 weken in verwachting van 1 kleine frummel, onzekerheid en angst spelen bij mij een hele grote rol... ik ben geraakt door jullie verhalen en vind het fijn om met lotgenoten te kunnen praten ik heb soms nog steeds het idee er niet mee om te kunnen gaan......hoe gaan jullie er mee om hebben jullie jullie kindjes begraven of gecremeerd?
BB- Helaas welkom meid. Skyler is gecremeerd en hij is bij ons thuis in zijn urntje. Wat betreft hoe ik ermee omga. Ik flip wel 5 keer op een dag en dan word ik weer rustig. De hormonen gieren door mijn lijf... Tot nog toe vind ik dat ik het heel goed opneem. Mijn man daartegen is heel erg nuchter en wil het zelfs nieteens over deze kleine pruts hebben totdat we de 20 weken echo hebben gehad. Het meer uit zelfbescherming dan om niet blij zijn met deze zwangerschap. Hopelijk trekt hij een beetje bij na de eerste echo.
Dames, ik wil graag met jullie meeschrijven. Op 10 februari ben ik mama geworden van *Jurre die op de wereld kwam na 24 weken zwangerschap. Twee weken ervoor werd ik opgenomen met ontsluiting en weeen. Een noodcerclage is aangelegd maar helaas mocht dat niet helpen. Nu ben ik bijna 13 weken zwanger van zijn brusje. Over 10 dagen wordt ik geopereerd om de baarmoedermond te sluiten zodat ik dit kleintje hopelijk wel uit mag dragen. Hoe de zwangerschap verder voor mij gaat verlopen is onduidelijk maar hou er rekening mee dat die deels in bed zal worden doorgebracht.
Welkom meiden, wat een verdrietige verhalen allemaal. Hier zijn nog steeds geen woorden voor maar ik weet wel hoe jullie je voelen. Wij hebben beide kindjes gecremeerd. Bij Jasmijn heeft het bij mij heel lang geduurd voor ik er een beetje mee om kon gaan, bij Lucas was het wat makkelijker omdat ik het allemaal al een keer had doorstaan. En omdat Nathan thuis rond liep daar kon ik m'n liefde aan kwijt. Ik heb bij Jasmijn regelmatig ook een terugslag gehad wat heel normaal is. Wat bij mij ook heeft geholpen is dat ik m'n verhaal veel heb verteld en heb opgeschreven daardoor kon ik m'n verdriet wat kwijt. Maar pas na de geboorte van Nathan kon ik echt weer genieten. Neem ook alle tijd om alles te verwerken en neem rust in je zwangerschap het is niet niks om weer zwanger te zijn en alle spanning door te moeten maken. Vind het fijn om met jullie te kunnen praten eindelijk mensen die begrijpen wat je doormaakt en hoe spannend het is om weer zwanger te zijn.