Zijn er nog meer moeders die zwanger zijn na een vorige zwangerschap met problemen? Hier de vorige zwangerschap een enorne cyste gehad, waardoor de hele zwangerschap spannend bleef. En uiteindelijk na 50 uur weeën een spoedkeizersnee met grote verticale incisie onder narcose. Ik kwam pas na 5 uur bij en na een paar dagen kwamen ze er achter dat ons kindje een ernstige hartafwijking had. Daarna ziekenhuis in en uit en uiteindelijk een openhartoperatie. Ze is inmiddels 2 jaar en kerngezond. Ik ben 6 maanden zwanger en alles gaat zonder problemen. Maar ben benieuwd of er hier moeders zijn die soms mijn spanningen/angsten snappen.
ik begrijp je angst en spanningen zeker. Ik heb een gezonde dochter van 12 jaar, altijd al gezond geweest ook. 2 jaar geleden was ik zwanger van mijn tweede en kregen we tijdens de 20weken echo te horen dat hij een klompvoetje had. Niet ernstig werd ons verzekerd, en goed te behandelen, maar als ik nu terug kijk heeft het een enorme impact gehad. Buiten dat kwamen er na de bevalling nog meer dingen aan het licht die tijdens een echo niet te zien waren. Ze zagen direct dat hij hypospadie had, en na enkele dagen ellende kwamen ze er via de hielprik achter dat zijn schildklier niet werkte, later bleek dat hij nagenoeg geen schildklier heeft. Dat zorgt ervoor dat hij zijn hele leven afhankelijk is en blijft van medicatie. De hypospadie kon geopereerd worden, maar dat deden ze vanaf een leeftijd van 6 maanden. De uroloog bestempelde hem als een "mild geval" maar tijdens de operatie bleek dat hij de meest ernstige vorm had, wat pas op dat moment zichtbaar werd. De operatie mislukte en moet herhaald worden als hij pakweg 5 jaar oud is. Voor mijn gevoel was hij helemaal perfect.... en dat terwijl er zoveel mis was. Ik had het gevoel dat niemand aan hem mocht komen, maar het was wel nodig. toen hij 4 dagen oud was kreeg hij gips voor zijn klompvoetje, elke week nieuw gips, tot in zijn lies, en dat in totaal 9 weken lang. Daarna de voetbrace, de hele dag, behalve bij het in bad gaan, en dat 3 maanden lang. Ze waren ons alleen even vergeten te vertellen dat na die 3 maanden brace, hij dat ding ook nog snachts aan moest, tot zijn 4de verjaardag! Daar hadden we niet op gerekend, het was in die tijd echt het een na het andere. Emotioneel gezien was de operatie toen hij 8 maanden oud was het meest verschrikkelijke.... De behandeling van het klompvoetje is het meest intensief.... En de schildklier het ergste voor hem als het niet goed gaat. Daar heeft hij zelf het meeste last van. Ik ben nu weer zwanger, uitgerekend in Maart (jij bent een kleine maand verder dan ik zie ik, wat me onmiddelijk doet afvragen of je toevallig in mijn eerste nodgroepje zat ghihi ) En ik heb een hele uitgebreide 20 weken echo gehad (GUO1) En ik vond het zo dood eng... en heel egoistisch kon ik alleen maar denken "Nee, alsjeblieft geen klompvoetje" En ik weet ook wel dat de meest ernstige dingen niet ontdekt zijn of te ontdekken zijn bij die echo, in veel gevallen komen ze er na de bevalling pas achter. Maar ik was wel heel opgelucht toen ons kindje "voorlopig" gezond verklaard werd... Ik probeer nu vooral te genieten van mijn zwangerschap en me niet te druk te maken, al vliegt het me nog af en toe wel aan... Jij ook heel veel sterkte en als er wat is, stuur me gerust een pb Groetjes van Bloem