Ben f afwezig geweest kermis in het dorp haha. Nog beetje bij te benen: Wij voeden snachts bijna nooit meer vaak tussen 10 en 12 de fles en dan sochtends tussen half 7 en 8 weer. Heel af en toe nog eens een nachtvoeding maar dat is dan ook wanneer ze Savonds de fles niet leeg heeft gedronken dus dat weten we dan al van tevoren haha Qua huilen in winkels hier vandaag voor t eerst heel erg, ofja wat is erg maar zr was iig niet te stillen met d'r speentje dus heb ik d'r op een gegeven moment maar uit de maxi cosi gehaald en de boodschappen tas erop gezet en zo met kind op mijn arm boodschappen gedaan haha. Het werkte wel maar praktisch is het niet. En ach het was gelukkig niet heel druk. Bij de kassa zei de caissière aaah had dit schattige meisje het even niet na d'r zin? Ik dacht oke mooi je hebt je er dus niet echt heel erg aan gestoord haha. Idd krijsende peuters die hun zin niet krijgen zijn denk ik erger. Qua poepen aaaaaltijd onder de fles. Wij verschonen dus ook altijd na de fles ipv ervoor want ze poept alleen onder het drinken haha Schreeuwen bij de bevalling heb ik niet gedaan was juist erg in mezelf. De momenten dat ik niet meer kon en wel wat moest zeggen was het meer een auw auw haha. Verder heb ik ook niet gepuft ik heb mijn mond wel in die stand gedaan van fluiten maar dan zo lang mogelijk in 1 teug uitblazen. Ook een ruggeprik gehad, niet omdat het zo lang duurde maar omdat ik soms 3 weeen achter elkaar had en dan een tijdje niet. Tijdje niet is prima maar 3 achter elkaar echt niet te doen! Eig wou ik thuis bevallen maar met zwangerschapsvergiftiging mag dat niet meer en toen ik in het ziekenhuis was met die heftige weeen ging ineens een lampje branden zo van hey ik ben in het ziekenhuis dan kan ik dus ook wat krijgen! Vond de ruggeprik ook halleluja! Wat een verlichting Je verhaal opschrijven helpt echt. Heb ik ook gedaan. Ook een erg zware bevalling gehad. Kan het nu meer relativeren. En wil ik het dan ooit nog terug lezen dan kan dat ook want het is heel gedetailleerd heb het al in de kraamweek gedaan. Maar voor nu nee dankje nog te vers. Ben juist net op het punt dat ik niet alleen maar denk dit nooit weer! Wil iemand mijn verhaal wil het gerust privé sturen. Ongesteld nu net maar heb d'r geen last van niet veel net als eerder en ook geen buikpijn ofzo. Mi ik was dat van cp ma heb de mail laatst verwijderd omdat ke zei dat je hem zelf nog kreeg sorry Voordeelpas heb ik ook. Wel pas 1 x gebruikt maar wat je er armaal bij kreeg was al de moeite waard voor dat geld Qua kleding kan de hele winter door. Collega heeft een dochter jaar ouder dis hele garderobe gekregen en laatst groot pakket via mp gekocht. De maten verschillen idd heel erg. Mijn dochter heeft nu net 56 had vorige week nog shirt 50 aan. Maar een jurkje van 80 past al bijna!! Heb nu vrijdag maar alles gesorteerd op breedte en lengte en nu ligt het dis niet meer op maat in de kast maar zo dat het klopt in volgorde. Heb nu ook zoveel dat ik bang ben dat ze straks iets nooit heeft aangehad omdat ik dacht dat het nog te groot was maar klein uitviel Bedankt voor het delen van de bevallingsverhalen vind het ook altijd interessant om te lezen helemaal omdat je nu weet hoe het is. Maar bevallingen op tv kijk ik niet kan ik ook niet zo goed aan. Vind sommige makkelijke bevallingen heel oneerlijk. Stom van mij he
Daarom vind ik het zo erg dat ik een makkelijke bevalling heb gehad. Ik ken jouw verhaal madamev en ik voel me daar echt schuldig over. Waarom ik wel en jij/jullie niet? Daar heb ik ook heel veel moeite mee gehad. Ik hoorde alleen maar mensen met een zware bevalling, dus had me daar op voor bereid en wat krijg ik? Een droom bevalling. Zo niet eerlijk tegenover jullie.
Haha alyssa. Jij zegt het goed ja. Maar mijn man vind drie meer dan zat . Hoop dat ik hem ooit nog eens over gehaald kan krijgen voor een 4e tzt. Bedankt. Twas en is echt een mooi gaaf meisje ja. Maar jou meisje ziet er ook super mooi uit. Goed gelukt zou mn vriendin zeggen haha.
Mijn bevallingsverhaal: Met 33 weken word ik wegens jeukklachten doorverwezen naar de gynaecoloog, die vermoed meteen zwangerschapscholestase. Dat blijkt te kloppen; mijn galzure zouten zijn verhoogd en ik krijg medicatie die tegen de jeuk zou moeten helpen. Met 35 weken belt de gyn me weer op met de bloeduitslag van de dag ervoor; mijn waardes blijken in een week tijd enorm gestegen, van 22mmol/l naar 93. Vanaf 40 spreken ze van 'ernstig', dus 93 is echt wel flink. Het lijkt de gyn het beste als ik word opgenomen, zodat ik op de juiste plek ben mocht er iets gebeuren. Bij zwangerschapscholestase is er een (kleine) kans op zeer plotse foetale nood wat tot plots overlijden van het kindje kan leiden, dus best wel heftig. Dat risico neemt vooral toe na 37w, dus als ik word opgenomen met 35w is het nog relatief veilig. Ik voel de baby ook prima, maar dat zegt niet veel. Ik lig dus ineens in het ziekenhuis, voel me niet ziek, maar ben ondertussen wel kapot na weken extreme jeuk over m'n hele lijf. En vooral 's nachts. Ik heb nachtmerries over in een bak liggen met ratten die met hun nagels over m'n huid krassen, vreselijk. In het ziekenhuis krijg ik een nacht wat slaapmedicatie; goddelijk! Even slapen! Maar verder is het heel gek hoor, om daar te liggen en te wachten. Iedere ochtend ctg, daarna doet de zaalarts z'n ronde, en dan is het weel gewoon wachten... Ik mis m'n peuter ook énorm en aan haar bezoekjes merk ik dat zij mij ook mist, maar ondertussen heb ik ook niet de energie om echt lekker met haar te spelen etc. Met 36w - een zaterdag - wordt besloten me nog voor de 37w in te gaan leiden, ze willen op woensdag beginnen met inleiden zodat ik voor zaterdag bevallen ben. Dus vol spanning afwachten tot woensdag en op woensdag weer afwachten tot het avond is, want dan plaatsen ze de ballonkatheter. Ik word maar een weeenkamer gebracht, ctg, daarna wordt de ballon geplaatst; de eerste poging mislukt, ballonnetje zit niet goed, dus nog een keer... katheter valt op de grond Dus nóg een keer, en dan zit hij prima op z'n plek. Lekker m'n bedje in en nog wat proberen te slapen, mijn man mag ook blijven slapen. Ik word een paar keer wakker van harde buiken, maar verder een prima nacht. 's Ochtends lekker douchen en dan komt de vk even de ballon checken; hij laat los! 3 cm ontsluiting en ze prikt meteen m'n vliezen door, spannend! Ik word verplaatst naar de verloskamer, krijg een infuus met weeenopwekkers en dan beginnen vrij snel de eerste weeen te komen. Ze zijn regelmatig en best heftig, maar tussen iedere wee zit mooi een pauze om even op adem te komen, ik kan nog lachen Alleen zijn de weeen net niet sterk genoeg, het infuus moet een standje hoger. Meteen krijg ik heftige weeen zonder pauzes, dat hou ik best even uit, ik laat ze over me heen spoelen en keer erg in mezelf. De vk komt m'n ontsluiting controleren, ondertussen is het half drie 's middags ongeveer en ben ik dus al wat uurtjes onderweg met die heftige weeen. Nog steeds 3 cm ontsluiting... Daar baal ik wel echt enorm van, mijn man maakt een opmerking die verkeerd valt;'Een cm per uur he? Dus nog 7 uur.' ... Euh ja, dat ga ik dus écht niet trekken! Er wordt pijnstilling aangeboden, ik kies voor een ruggeprik omdat het infuus echt op die heftige stand moet blijven staan. De anesthesist is er heel snel en de ruggeprik is zo gezet, ik geloof dat hij rond drie uur goed zit en ik mezelf de eerste shot geef Ik voel de weeen echter nog steeds, de pieken zijn minder heftig, maar ik moet ze nog steeds weg zuchten. Na een uurtje komt de vk weer kijken en zegt ze dat ze de anesthesist zal bellen, want ik hoor de weeen niet zo heftig te voelen. Ze controleert de ontsluiting... 10cm! Ik ben waarschijnlijk ontzettend snel naar die 10cm gegaan en de weeen die ik voel zijn persweeen... Omdat ik ze goed voel, kan ik met ruggeprik beginnen met persen. Dat gaat super, maar de hartslag van de baby daalt op het laatst iets, dus het moet allemaal net wat sneller gaan; knip wordt gezet en vervolgens wordt onze dochter geboren Ze wordt meteen bij me gelegd, heerlijk! Naast me staat de kinderarts al klaar, want officieel is mijn dochter prematuur, dus ze wordt opgenomen. Ondertussen blijk ik overmatig bloed te verliezen, de placenta kwam lastig los, voor de zekerheid wordt er een echo gemaakt en daar lijkt de gyn iets op te zien. Ik blijf bloed verliezen. M'n dochter wordt weggepakt en ze gaan haar onderzoeken, ondertussen word ik bedekt met dekens, krijg ik een extra infuus aangelegd, zuurstofmasker op, alles heel hectisch. Om de een of andere reden moet mijn dochter ook meteen mee naar neonatologie, dus ik zeg mijn man dat hij bij haar moet blijven - ze heeft overigens helemaal niks, kerngezond, apgar 10/10/10 dus waar die haast bij haar voor was is me een raadsel. Ze is 49cm en weegt 3335gr, prima voor 36+5! Ik word zelf naar de OK gesjeesd voor een curettage, hectisch hectisch, ik wil gewoon bij m'n dochter zijn, niet op de OK, ik ben emotioneel en heb telkens het idee dat te moeten verantwoorden. 'Je hoeft je geen zorgen te maken hoor, dit doen we dagelijks.'... Euh, ja, maar ik niet? En die hele operatie kan me niks boeien, ik wil gewoon m'n dochter vasthouden... Maar goed, onder narcose en 1,5 uur later mag ik weer wakker worden; ik word heel abrupt wakker, terwijl ik nog beademd word, daardoor snak ik naar adem, maar adem ik tegen de beademing in. Heeel naar, het voelt alsof ik stik, en ondertussen ben ik nog maar half wakker, blegh! Heb nog nooit eerder zulke paniek gevoeld. Ik voel dat ze de tube verwijderen en ik kan gelukkig weer ademen. Op de recovery komt mijn man er snel bij, zoooo fijn! Hij heeft 2 uur in spanning gezeten, had geen idee of met mij alles goed ging en natuurlijk flitsten de naarste dingen door z'n hoofd, dus was best emotioneel allemaal. Na een tijdje op de recovery mocht ik naar de afdeling, maar eerst langs Neonatologie waar onze verse dochter lag. Haaaaa, zoooo heerlijk om haar eindelijk echt te kunnen bekijken! Ze is zoooo lief en mooi! Ik kan haar meteen aanleggen, ze drinkt ontzettend goed, fantastisch! Daarna ga ik naar de kraamafdeling en mag mijn man gelukkig nog een nacht blijven slapen. Vervolgens volgen er 2 dagen vol frustraties, want mijn dochter mag niet op de kraamafdeling liggen, terwijl ze gewoon kerngezond is, puur omdat ze met 36+5 is geboren moet ze op Neonatologie blijven. Ze schommelt iets met haar bloedsuiker; oplossing zou zijn haar vaker aan te leggen, maar ze zijn érg van het voeden op de klok, zooo frustrerend allemaal. Met 3x bijvoeden heeft ze mooie glucose waarden en mag ze op zaterdag met me mee, en ik mag naar huis! Ze komt dus thuis op de dag dat ik 37w zwanger zou zijn geweest Er volgt een heerlijke kraamweek - met wel wat kraamtranen en emoties door alle hectiek van de weken ervoor en de bevalling zelf. En nu is ze al een maand oud en genieten we nog steeds! Ze is echt een ontzettend heerlijk kind en we hadden al een heerlijke peuter, dus dubbel genieten! Zo heee, wat een verhaal
Mijn bevallingsverhaal: op 12 augustus (uitgerekende datum) ging ik naar de vk. Ze vond dat mijn buik de laatste twee weken niet was gegroeid dus moest ik naar het zkh aan de ctg. Daar vonden ze dat de baby gehaald moest worden en daar was ik heel erg blij mee! Om kwart voor 4 werd een ballonnetje geplaatst en is mijn man alle spullen thuis gaan halen. Ik had meteen de "normale" harde buiken met een beetje kramp (dit was iets nieuws). Het zou wel zo'n twee dagen kunnen duren voordat het iets zou doen, vertelden ze mij. 's nachts kreeg ik nog een ctg en om half 3 viel het ballonnetje eruit. Ik mocht de volgende ochtend naar de verloskamer. 13 augustus, in de verloskamer. Om kwart voor 8 gingen ze voelen of ik genoeg ontsluiting had en of mijn baarmoedermond wijk genoeg was. Jawel! 4 cm ontsluiting en ze braken de vliezen om kwart over 8. Ze keken het even anderhalf uur aan voordat ze kwamen met de weeën opwekkers. Om 10 uur waren de "harde buiken" niet echt toegenomen en kwamen ze met een infuus. Vanaf toen kwamen er regelmatig weeën. Om half 11 is de dosis nog een keer verhoogd en toen hebben ze het ook weer snel afgezet. Vanaf een uur of twaalf kreeg ik steeds 3 weeën achter elkaar zonder pauze en daarna een rust van een minuut of 2. Best wel even heftig en door puffen. De gynaecoloog was er net en zei dat als hij weer kwam ik misschien wel al 7 centimeter zou hebben (dit was rond kwart voor 1). Bij de allerlaatste wee dacht ik dat ik het niet meer kon en wou ik graag toch maar een pompje. Dat was de wee waar het overging in een perswee. Dat was dus absoluut niet meer nodig en ik heb het gelukkig goed vol kunnen houden. In 10 minuten tijd was ik van 8 naar volledige ontsluiting gegaan en meteen mocht ik beginnen met persen. Na 7 minuten persen is om 13.10 ons kleine meisje geboren! Vanaf de échte weeën begonnen tot de geboorte was dus zo ongeveer 3 uur en een kwartier Mijn bevalling was ook mega snel en toch ook wel heel fijn! Geen last van naweeën gehad.. en ik was heel fit want de nacht in het zkh heb ik ook nog heel lang en goed geslapen!
@Alyssa: wat een wonder zeg! Dat hoor je vaak als ze zeggen dat de kans heel erg klein is om zwanger te raken.. Jullie mogen echt van geluk spreken dat het zo "makkelijk" is gegaan! Wat zullen jullie geschrokken zijn na de bevalling! Echt heel erg.. nu dan maar extra genieten en heel veel knuffelen @Marievs: dat klopt. Vaak hoor je dat aantellen voor een tweede kindje makkelijker gaat. Net of je lichaam weet hoe het moet! Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het altijd en bij iedereen is Ik hoop dat als we er klaar voor zijn dat het niet weer een heel ziekenhuis verhaal moet gaan worden.. @Ongesteld: nog steeds niet hier.. het is ook nog vroeg en heb nog alle tijd @Bevallingsverhalen: wat een heftige bevalling hebben veel van jullie gehad! Jeetje, daar kan ik me echt niks van voorstellen.. Gelukkig hebben jullie een gezond kindje en hopelijk zijn jullie een beetje over de schrik en pijn heen!
Jeetje, wat een heftige verhalen allemaal! Die van mij is niet zo heftig, haha! Was wel een hele bijzondere ervaring om een natuurlijke keizersnee mee te mogen maken. Maakt het allemaal wat minder klinisch. En bij ons was het heel bijzonder dat de nacht voor de keizersnee, de weeën toch uit zichzelf begonnen. Gaf mij toch het gevoel dat ze er zelf ook klaar voor was. Het meest bijzondere daar aan was, dat het met 39 weken was. De oudste 2 zijn met 41+5 en 41 weken geboren!
Purk wat een verhaal! Ook wat delen erg herkenbaar Marievs jou gun ik het helemaal hoor haha! Het is meer af en toe in een stomme bui van mij dat ik jaloers ben op stomme mensen haha Ohyllis mooi verhaal zeg Mamavanjuul dat is idd mooi zeg dat het uitzichzwlf begon Ik ben op donderdag 17 juli weer sochtends na het zkh gegaan omdat ik ondanks de medicijnen voor de zwangerschapsvergiftiging weer last had van dezelfde klachten. Weer hebben ze gevoeld en wilden ze inleiden maar niks was mogelijk zat nog zo pot dicht als wat. Na huis gegaan en Savonds begonnen de weeen! De gynaecoloog zei ook wat werkt een lichaam dan mooi. Zo van als het echt niet meer kan qua gezondheid je lichaam vanzelf zegt oke en nu is het genoeg. De week ervoor heel het weekend in het zkh gelegen maar doordat ik nog zo pot en pot dicht zat met ruim 39 weken was het nog net niet ziek genoeg
Wauw phillips wat een knapperd zeg! Purk wat een verhaal! Heftig hoor! Kan me voorstellen dat je man/vriend gigantisch geschrokken is! Hebben jullie ook nog steeds kraamvisites? Pffff
Vandaag had ik nacontrole bij de gyn en alles is nu lekker afgerond! Super Hier morgenochtend weer wat kraamvisite. Ook nog wat mensen die hebben aangegeven te willen komen maar waar we nog geen dag mee hebben afgesproken. Nu met de tweede wel veeeel minder dan bij de oudste! Maar ik vind het wel lekker rustig zo
Wat een heftige verhalen lees ik! Ik zal ff zien of ik de mijne kan terugvinden...had hem al op het bevaltopic gezet...even zoeken
Gevonden!! Ik knip en plak hem hier...zo grappig om je eigen betichten terug te lezen vlak voor de bevalling hahaha Hier is ie: Hoi hoi! Daar lig ik dan, in het ziekenhuis met een mannetje met veel haar en krullen! Hij lijkt zo op pappa! Niet te geloven! En een mooi getint huidje. Kan me ogen niet van hem afhouden. We moeten nog blikven omdat hij met de vacuüm pomp is gehaald. Hij is misselijk en heeft hoofdpijn. Maar verder gaat het goed. Ik zelf voel me als door een trein overgereden. Overal spierpijn en hechtingen dus ik zit wat moeilijk. Nou nadat de vliezen gebroken waren zat ik met anderhalf uur van 4cm op 8cm! Ik vloog tegen het plafond op! Ik trok het niet meer. Heb om een ruggenprik gevraagd. Maar heb 2,5 uur moeten wachten!!!! Maar wat een verademing!!! Heerlijk! En vergeleken met heftige weeën voel je echt niks van het zetten! Nouwja ik had toen al 10cm maar omdat de kleine met zijn hoofdje verkeerd lag moest ik nog anderhalf uur op mijn zij gaan liggen met 10cm. Dus ik was blij met de ruggenprik. Aanrader!!! Daarna mocht ik gaan persen en dat ging als een tierelier in het begin. Helaas anderhalf uur geperst maar door de twee dagen en nachten ervoor was ik uitgeput. Ik kon gewoon niet meer dus hebben ze een knip gezet ( heb ik totaal niks van gevoeld) en de vacuüm erop gezet. Nou met drie keer persen was ie er! Zo mooi zo'n glibberig warm lijfje op je buik. En brullen dat ie kon! Hij heeft alleen maar even bij me gelegen want de placenta wilde niet loskomen. Ik moest naar de ok. Heb hem dus niet kunnen voeden en dat moet nu nog op gang komen. Op de OK mocht ik een sterkere ruggenprik ipv narcose. Daar was ik erg blij mee! Ik word altijd zo beroerd van narcose. Maar de gyn. drukte nog eens op mijn buik en voila! Op het laatste nippertje was ie eruit. Dus hij heeft maar van de ruggenprik gebruik gemaakt en daar mijn knip gehecht. Ik was 1 liter verloren. Heb nu ijzer tabletten gekregen. Mijn hb was net 5,6. Heb gedouched en men! Papbenen! En was blij dat ik weer in bed kon haha. Maar gaat nu alweer beter dan vannochtend. In ieder geval was het behoorlijk heftig maar een blik op dat ventje en het was het allemaal waard! __________________ Met citaat reageren Snel reageren op dit bericht #2309 Meld dit bericht Oud 5 augustus 2014, 13:33 MI87's avatar MI87 MI87 is nu online Vip Member Geregistreerd: 21 december 2012 Berichten: 2.046 Standaard Re: Laatste 10 weken aftellen eind juli/begin augustus O nog een reden dat ik hem er niet verder uitkreeg was dat hij zo eigenwijs was dat hij vlak voor de uitgang nog aan het draaien was met zijn hoofd en hij had zijn handje tegen zijn gezicht. Zo kwam hij tevoorschijn hihi
Herkenbaar die papbenen! Hier werd na de bevalling gezegd dat ik rekening moest houden met een week in bed blijven en met van die vochtige doekjes gewassen worden (had een hb van 4.5). Brrr! Op dag 2 stond ik eigenwijs lekker toch onder de douche, stiekem Ik had een douchekruk klaar staan voor het geval het niet ging, maar het ging super! Voelde me daarna ook echt lekker opgefrist en energieker
@Purk: wat een heftig verhaal zeg! Jeetje, was natuurlijk ook wel erg spannend allemaal! Zo fijn dat iedereen toch nu lekker kan genieten! Ik voelde me zelf best goed na de bevalling en mocht meteen door naar de douche.. waar ik me meteen staand heb gewassen! Heerlijk en inderdaad krijg je er even een opknapper van.. Ik schrok wel van hoeveel bloed eruit kwam! :O @Mi: pff jij hebt lang moeten wachten tot je mocht persen dan! Moest je de persweeën ook ophouden of had je er nog geen? Je hebt ook lang moeten persen zeg! Zal toch wel erg vermoeiend zijn geweest.. Het is helemaal de moeite waard natuurlijk.. vooral achteraf haha
Purk hier was hb ook 4.5! Veel hetzelfde zeg. Ik ben een dag erna gedoucht. Dat was de test of ik na huis mocht of niet als ik dat goed vol kon houden. Maar je knapt daar zo van op dat het door de adrenaline geweldig ging. Achteraf gezien had ik beter nog een nacht kunnen blijven ma goed
Phillys...ik heb nooit persweeen gehad. Dat besefte ik me achteraf pas. Tijdens het persen kwam er ook steeds meer tijd tussen de weeen... Ze vroegen steeds: heb je wel echt een wee? Als ik ging persen en dan zei ik: ja!!! Oke ik loog en kwam niet in me op dat ze op de ctg gewoon konden zien of ik er eentje had maar ik wilde gewoon dat kind er uit hihi... Dus op de gok begon ik om de zoveel minuten gewoon met persen... Ze vroegen ook steeds of ik het gevoel had dat ik moest poepen en dat heb ik ook nooit gehad. Ik heb het netjes gehouden... Hier niet gepoept tot teleurstelling van mijn man want die zat al mij ermee te pesten van dag 1 dat ik zwanger was. Mijn moeder had bij mij ook geen persweeen.
Jeetje wat een heftige verhalen zitten er tussen! Maar degene die wel een makkelijke bevalling heb, je zeker niet schuldig voelen hoor! Ik ben alleen maar blij om te horen dat het ook op zo'n manier kan gaan En wat een super schattige foto's weer allemaal!!! Hier wel gepoept tijdens de bevalling...vier keer haha. Maar was er alleen maar blij om, ik hoefde in ieder geval niet de dag na de bevalling naar de wc Wel de dag daarna, maar het viel me alles mee! Ik vond het moment dat de kleine zijn hoofdje naar buiten kwam, eigenlijk helemaal geen zeer doen Maar mijn rug deed zo'n zeer, dat die pijn eigenlijk alles overheerste op dat moment. Placenta kwam er gelukkig ook makkelijk uit. Was alleen een beetje jammer, de co assistent die met me bezig was, liep een beetje te trekken, maar ik was alleen maar bezig met die kleine die in de andere kamer lag...dus op een gegeven moment vroeg ik aan haar, wat ben je nou aan het doen? Ja je placenta moet er nog uit. Zegt de gyn, je moet even persen. Hop, placenta er in een keer uit! Ik dacht echt, muts, had dat nou gelijk even gezegd Zal er even een foto bij doen, nu alles eindelijk eens op de computer staat Een foto van mijn been tijdens de zwangerschap, met mooie deuken van het vocht En eentje van M. van zijn mooie lachje
Haha mi, humor dat je man je er mee pestte ik had op den duur ook geen persweeen meer, heb ook gewoon gedrukt , eruit met dat kind! Wil jullie nog even een fotootje delen we zijn klaar voor vanavond, Ajax! wat is ze ook een cutie hè
Wow Noëlle wat een vocht! Hahaha geweldig! Fantastische foto trouwens! Ook al zo'n knapperd! Zijn alleen maar mooie kinderen in dit topic
Haha wat een timing, alle lieve lachjes foto's tegelijk aan het spammen Wat een plaatje om te zien!!! Heerlijk he, die lachjes