Hallo dames Ik ben nog maar 18 weken zwanger maar heb veel last van harde buiken. waarschijnlijk voor een deel omdat ik veel last heb van bekkeninstabliliteit en pijn en vermoeidheid daardoor maar ook maak ik me zorgen om het verloop van alles. Vorige zwangerschaps periode en erna was heel heftig. Maar ik ben weer zwanger en super blij er mee. Maar ondank ik met mijn verstand ontken geeft mijn lichaam aan dat ik wel degelijk getresst ben. En daar wil ik nou zo graag vanaf! Ik wil dit keer graag genieten! Vorige zwangerschap 4 maanden gelegen door ernstige bekkeninst, zwangerschapsvergiftiging gekregen, na de bevalling erge zorgen gemaakt over mijn baby. Meerdere disciplines advies gevraagd en natuurlijk mijn man, moeder, zus etc maar iedereen wist mij te vertellen dat ik een overbezorgde moeder was, dus niet serieus genomen. Twee weken na de geboorte is hij via spoedeisende hulp opgenomen en heeft een week aan de zuurstof en monitoren gelegen. Ik heb die week met mijn b.i. 24 uur naast het bedje gezeten op een klapstoel. Het bleek een voedselallergie door de borstvoeding heen en reflux dus gelukkig niets ernstigs!! Maar baby huilde nog steeds veel was overrprikkeld door alles en ik heb in totaal na mijn bevalling 6 weken max twee uur per nacht geslapen. Ik zat bovenop mijn kind omdat ik immers de enige was die had gezien dat het niet goed met hem ging en durfde hem niet alleen te laten. ik negeerde mijn b.i. en dat mijn lichaam een klap had gekregen van de zwangerschapsvergiftiging. Door stress en vermoeidheid kon ik niet meer slapen, had achter elkaar nachtmerries over de meest nare dingen en ik raakte in een diepe depressie. Voor een jaar.. Therapie etc natuurlijk in die tijd ook gehad. Nu nieuwe situatie en ik ben heel blij! Maar ondanks die blijdschap zit er diep van binnen angst voor herhaling. Verstand zegt dat ik nu ervaring heb, dingen nu anders regel, wij wijzer zijn geworden enz. Maar mijn lichaam verraad stress. Heeft iemand adviezen voor mij?
Ej meid. Wat vervelend dat je dit allemaal in korte tijd mee heb moeten maken. En dat je gestrest bent kan ik me heel goed voorstellen. Maar die harden buiken hoeven daar niet altijd mee te maken te hebben. Ik kreeg bij mijn 2e zwangerschap harde buiken met 15 weken en heel vaak per dag.tot het einde van de zwangerschap,en ik had totaal geen tress. Ik vind het erg lastig om te zeggen wat je kunt doen,of moet denken. Als ik zwanger ben maak ik me overal zorgen om en zeker om de gezondheid van het kindje.nu ook deze x weer. Ik zou wel advies willen geven over je bekken,.om vroegtijdig rust te nemen. Lekker op de bank of als je kleine of bed ligt ook even liggen.
Misschien een idee om naar een psycholoog te gaan? Niet omdat ik denk dat je gek ben hoor! Maar voor jezelf om er beter mee leren om te gaan en dus rust creeeren in je hoofd.. Heb er ook een jaar gelopen wel voor iets anders( heel erg onzeker over mezelf) En ik vond het heerlijk om me hart te luchtwn elke week en erbij geholpen worden
De kans op zwangerschapsvergiftiging bij n tweede kind is vrij.klein.. plus dat ze je nu waarschijnlijk onder strengere controle houden. dat stukje angst kan je zo goed als wegstrepen.... B.I. Kan uiteraard weer voorkomen (hoeft niet.. ik had t bij de eerste heel erg, bij de tweede nergens last van) dus daar moet je wel voorzichtig mee zijn. Wat betreft de gezondheid van je kindje; Zo zie je maar weer dat moederinstinct er nooit naast zit. bij je eerste heb je dat haarscherp aangevoeld en mocht er iets zijn met je tweede kindje trek je zeker weten nog sneller aan de bel ik ben bij mn oudste ook een jaar lang aan t vechten geweest tegen.artsen.omdat k wist dat zn benauwdheid niet normaal was.. ze sturen je altijd weg met: 'hoort erbij' en 'dat hebben kleintjes wel vaker' . Uiteindelijk is zn tweede levensjaar gevuld geweest met ziekenhuisbezoeken en regelmatige opnames had 'dat nieuwe moedertje' toch maar ff gelijk Dit zal mn bij mn jongste en volgende kindje nooit gebeuren, net zoals jij je dit nooit meer laat gebeuren ik snap je angst maar als ik zo je verhaal lees ben je sterk zat!! geniet! verder sluit ik mij aan bij sam20.. het kan heerlijk zijn om eens helemaal je hart te luchten.
Dank je wel voor jullie reacties. Heel fijn , thanx! Ik weet dat ik een vraag stel die moeilijk te beantwoorden is maar de kijk van iemand anders kan al verhelderend zijn! Na de bevalling was het fijn om te praten in therapie maar na een jaar was ik er wel een beetje klaar mee. het luchte niet meer op, ik was uitgepraat. weet je wat het gekke is? Zelfs lekker anoniem je verhaal opschrijven voelt nog kwetsbaar! @anz wat vervelend dat jij ook die zorgen hebt mee moeten maken over je kind en dat ze niet luisterden. Voelt kwetsbaar he? Ik denk inderdaad dat ik net als jij in de berichtje deed, dingen op een rijtje ga zetten en ga wegstrepen.