sex? en dat is??? das alweer uhm... 13 weken geleden ofzo... mis ik het? nee totaal niet... @zonnebeetje Ik denk dat ik de laatste jaren zo onwijs druk ben geweest met alles. En nu zit ik thuis en heb ik in weze geen dagelijkse dag invulling. Dus kan thuis komen en denken ik hoef niks te doen. Laatste 4 weken gewoon erg veel drukte om me heen gehad dat ik best wel vermoeid ben... En als ik zie dat de komende weken nog allemaal gaat komen zal die vermoeidheid ook niet minder worden. Vind het heerlijk om de baby te voelen en het hartje te horen bij de vk. Maar om op het eind te zitten zou ik helemaal niet erg vinden.... heb ik de komende weken ook achter de rug zeg maar. @ego ik ben een lopende zombie. Ben ZO onwijs moe vandaag...
Hallo dames tijdje niet geweest, maar jullie weten waarom. Hier mijn bevalingsverhaal.Kan confronterend overkomen. 5 en 6 maart heb ik wat harde buiken, maar niet extreem veel. 4 maart was ik toevallig in het ziekenhuis omdat een afspraak had met Derya bij de dietiste, en ik liep gelijk even langs de gyno omdat ik benieuwd was naar de uitslagen van bloedsuiker en urine. Ass. zei dat de uitslagen er waren en dat ik het maandag 7 maart wel zou horen, ik o heb ik een afspraak dan? Ass. ja er staat een afspraak ingepland, ik wist echter van niets en op mijn afspraken kaart stond ook geen afspraak, pas voor de week erna. Maar ik zei laat die afspraak maar staan, want ik had heel de week al slijm verlies en dat werdt alleen maar erger en op het laatst was het net een kraan die open ging als ik opstond. Dus maandag eerst afspraak bij gyno en zoals wel gepland de weekelijkse prik. Ik mijn verhaal gedaan over slijm verlies en gyno (niet mijn eigen gyno wat die zat vol met afspraken) ging kijken met eendenbek. Ja was idd wel erg veel slijm zei ze en ze wilde gelijk even echo maken van baarmoederhals. Ik gelijk gevraagt of het iets te maken kon hebben met irritatie van baarmoeder of zo, maar daar kon ze me geen duidelijk antwoord op geven. Toen de echo, en na enige tijd kijken en ik ook kijken (het zag er voor mijn gevoel al anders uit dan ik gewendt was) zei ze dat ze het niet goed kon zien en dat ze er iemand bij ging halen, en daar kwam mijn eigen gyno. Ik had ondertussen aleen heel benauwd gevoel van als jij niets kan vinden valt er gewoon niets te vinden. En daar kwam het hoge woordt eruit van mijn eigen gyno 3cm ontsluiting, nu gelijk blijven, naar de afdeling verloskunde in een rolstoel en daar wachten op de ambulance om naar het Sophia kinderziekenhuis vervoerd te worden(krijg weer kippevel nu ik dit typ) Maar had net de oudste 2 op school afgelevert en had Feyza bij me. Dus snel bellen naar familie om Feyza mee te nemen en mannetje gebeld die uitgerekend op zee aan het werk was. Gelukkig was mijn tante er snel en even er na mijn ouders en mannetje. Kreeg ondertussen weeen remmers (had echter voor mijn gevoel geen weeen)alleen constante harde buik en kreeg injectie voor de longrijping van mijn meisje. Dit was rond 10.30 uur. Toen er familie was werd de ambu. gebeld en kon ik vertrekken richting Sophia. Daar aangekomen aan de ctg en weer weeen remmers, maar merkte geen verschil, tot het een uur of 2-3 werdt en er regelmaat in kwam, wel weeen dus en maar tabletten krijgen voor weeen remming en ik zeggen tegen de verpleegkundige die er toen was, geloof mij nou ik hoop dat ik ongelijk heb maar volgens mij gaat het door zetten. en dat heeft het ook gedaan s'avonds om 22.32 uur is Dilara geboren, heb niet hoeven wachten op 10 cm ontsluiting, had 8 cm en heb toen gevraagt of het kon en binnen 1 wee was ze er, gelijk weg en aan de toeters en bellen. De maandag nacht en dinsdag ging het redelijk, dinsdag avond en nacht hebben ze haar 4 -5 keer moeten reanimeren. Vanaf woensdag ging het weer redelijk en ze lag maar rond te kijken met die bruine kijkers (2 dagen en 3 nachten heeft ze liggen kijken) Mdicijnen konden langzaam worden afgebouwd en zurrstof kreeg ze bijna niet meer. En toen stopte ze met plassen al het vocht sloeg ze op onder haar huid en het ging weer slechter en je denkt nog we gaan stapjes voor uit en we gaan stapjes achteruit, maar ze gaat het redden. Zuurstof ging weer naar 100% en de bloeddruk medicijnen die eraf weren kwamen er weer bij. Ze heeft in deze dagen ook 3 hersenbloedingen gehad.Zondag ging het weer slecht en ze moest weer gereanimeerd worden. En het rotte was die zondag moest ik naar huis de dagen dat ik in het ziekenhuis mocht blijven waren voorbij (gelukkig wonen we op 10 minuten rijden van het Sophia) Die dag en nacht veel gebeld met hoe het ging en ze leek wat stabiel op dat moment. Maandag ochtend gebeld mnet hoe het ging en toen kregen we te horen dat de artsen een extra gesprek wilde, om 14.00 uur gesprek met arts en het kwam er op neer dat ze niet meer konden doen voor haar als het nu nog een keer fout zou gaan en dat ze niet meer wilde reanimeren. Dart was een hele grote klap en toen kwam er nog 1, om 16.00 uur zouden ze met een heleboel artsen in overleg gaan of ze haar nog 24 uur wilde behandelen. En dan komen ze je om 16.45 uur vertellen dat ze ermee willen stoppen. Ze is zo ziek dat het niet meer te doen is haar geest wil wel, maar haar lichaampje kan het niet meer aan. Volgens de artsen heeft ze eigenlijk een nieuw lichaam nodig. en dan krijg je toch nog een tik, ze zat constant laag in haar waardes van zuurstof opname, bloeddruk en polsslag, en we besloten dat we haar zouden laten gaan en ze zit gelijk hoog met alles en ik maar enken jullie kunnen weer gaan afbouwen maar dat gebeurt dan niet. We habben nog wat mensen gebeld die haar nog niet gezien hadden en om 18.45 uur heb ik haar op schoot gekregen en om 19.40 uur hebben ze geluisterd of haar hartje nog klopte en dat klopte niet meer. Ik heb zelf alles verwijdert van plakkertjes infuusjes en degelijk, ik wilde dat gewoon zelf doen en dat mocht gelukkig. Je kon toen echt zien dat ze op was, het infuusje dat ik uit haar voetje haalde bloede niet eens na. Ik heb haar zelf gewassen op schoot en van het ziekenhuis kreeg ik kleertjes, slofjes, een knuffeltje en een omslagdoekje. Daarna kwamen ze van Make a Memory (voor als je dat wilde) een fotoreportage maken. Dat hebben we ook laten doen (zal later in mijn album nog wat foto's hiervan plaatsen, heb ze net binnen) en om 22.45 uur precies een week na haar geboorte (zat ik me later pas te bedenken) verlieten we het ziekenhuis zonder baby. Zo ben je zwanger, zo niet meer. Zo heb je een baby en het andere moment niet meer. Heb nu alleen nog de naweeen ervan, zat donderdag middag ineens bij huisarts na 2 uur ongelovelijke buikpijn te hebben gehad, dacht nog daar komt een stolseltje aan ofzo. Komt er ineens ietst groots uizetten van 8 bij 4 cm wat helemaal niet op een stolsel leek. Huisarts vermoed net als ik dat het een stuk placenta is en hij heeft het voor de zekerheid opgestuurt voor onderzoek. Nu gaat het wel weer, maar bijf een beetje raar gevoel in mijn buik houden, als ik het nog een keer krijg moet ik naar zh voor curretage. En nu zit ik hier weer te janken en wordt Feyza wakker van haar middagslaapje. Meiden spreek jullie later nog en ik laat even weten als ik weer foto's heb geplaatst.
Sorry zie ineens dat er heel veel type fouten in mijn tekst staan, maar heb even geen fut om het allemaal te verbeteren. Puzzelen maar, haha.
Ferry en ik hebben Levi zijn muren behangvrij gemaakt, geplamuurd en gaan er straks na het eten een laag structuur op zetten. HOpen dat het in één keer mooi denkt, kan morgen de groene latex erover Wat zeg je dan ? Zodra er melk uit gaat lekken Belliebel. voor de zekerheid bellen kan nooit kwaad. Je kan het ook testen he, door op je hand te blazen. Als je dan echt water/vocht blijft verliezen kan het idd vruchtwater zijn Bapsie, mooi ! Jac, goed dat je even bij de huisarts bent geweest ! Hoop dat de ab snel aanslaat AnnaB, gelukkig kan je altijd jezelf nog helpen als je omhoog zit haha. Heeft ook wel weer voordelen dat je nu ff geen man hebt. Niemand die zeurt dat je altijd moe bent of hoofdpijn hebt Sureyya, veel aan je gedacht de laatste tijd. Jeetje meis wat een heftig verhaal Heb het met torenhoog kippenvel zitten lezen. Wat moet je die week tussen hoop en vrees leven. Nogmaals een hele dikke knuffel.
Dank je voor de knuffel. En ja je leeft echt tussen hoop en vrees. Als het even goed gaat en je ziet dat ze dingen gaan afbouwen krijg je hoop en als het dan weer slechter gaat sta je weer vol met zenuwen.
Claudia: wat een verhaal zeg vreselijk!!! En inderdaad, wat een slopende week! neem je tijd! Bellie: dat is schrikken! zal idd wel van de sex komen! Kaatje: lastig als peuterlief niet wil slapen!! HIer ook af en toe een peuter in ons bed, beter dan 4x je bed uit, haha Schildje: hoe voelt je s.zusje zich? Gisteren uit eten geweest met 2 vriendinnetjes... Ze snapten niet dat ik zo lang thuis zat na de operatie, ze dachten dat ik mij aanstelde. Want Een vriendin van 1 van hun had doorgewerkt to 3 dagen voor de bevalling, en begon na 1 weeek weer voor 40 uur. En nog een die na een week alweer 30 uur (zwart) schoonmaakte omdat ze anders de hypotheek niet kunnen betalen.. Ja, dat zijn toch zeer exreme gevallen? Of ben ik nu gek? Ik ben echt niet voor de lol thuis geweest en denk ook niet dat ik weer 100% aan de slag ga tot mijn verlof. Hun hebben beide geen kids, denk niet dat ze snappen dat het best zwaar is om en zwanger te zijn, en moeder van 2 kids, en nog eens te werken...
zonnebeertje: helaas zijn er altijd mensen die het niet snappen, bij mij merk ik dat doordat er best veel onbegrip is voor bekkenpijn/instabiliteit word er heel verdrietig van maar is niets aan te doen, laat ze lekker denken hun probleem niet t jouwe, jij doet waar jij je goed bij voelt!!! en een week na je bevalling werken? sorry maar dat vind ik echt veel te gek, als je dan je hypotheek neit kan betalen leef je dan niet boven je stand???
sureyya: ik zit weer te janken nu ik je verhaal lees.. ene moment denk je yes! het gaat beter, en dan ineens geven de artsen het op.. heel veel sterkte ermee!
spreek jullie morgen weer dames! manlief en ik gaan zo lekker uit eten * alleen balen dat ik bijna niks mag wat op de kaart staat * vind carpaccio zooo lekker.. hmmm... en lekker tournedo of lam.. heerlijk maarja helaas volgende keer dan maar.. hou het wel op een stukkie vis fijne avond
Wat een vechtertje was jullie meisje, Claudia! Ik ga zo de foto's bekijken. Mooi dat make a memory bestaat!
Tijd ervoor nemen doe ik zeker. Overdag ben ik er wat minder mee bezig, dan heb ik veel afleiding van de meiden. De avonden en nachten zijn rotter, dan ga je liggen denken en piekeren. Was ik toch maar die zondag naar het ziekenhuis gegaan, ik wilde namelijk zondags al, maar dacht ik heb maandag een afspraak ik wacht wel. Wat als ik zondag wel was gegaan , misschien was ze er dan nog geweest. Op school bij mijn doudste dochter zijn er vrouwen die snappen er volgens mij echt helemaal niets van die zeggen gewoon, vergeet het je heb er nog 3. En dan kan ik best kwaad worden van binnen, en denken, ja ik heb er nog 3 maar had mijn 4de meisje zo graag bij me gehouden. Ze heeft 1 week geleeft ik heb haar voelen bewegen maanden lang, hoe kan je dat nou zomaar vergeten. Is dat zo'n stomme gedachten van mij? Heb haar spullentjes en de kaarten die we hebben gekregen allemaal nog op de kast staan, ik kan het nog niet opruimen, dat maakt het helemaal zo definitief, net als het afbouwen van de borst voeding, dat kan ik ook nog niet. Ik kan er pillen voor halen, maar dat vind ik zo onnatuurlijk. En de meiden hier hebben er geen moeite mee, dus hun krijgen het. Over een paar weekjes kijken we wel verder.
Ik liep ook met de gedachten als de artsen het nou volhouden dan red ze het wel, maar als de artsen geen kant meer op kunnen dan houd het op. Het vocht wat ze vast hield zat onder haar huid en niet in de aderen en organen, dan was het wat makkelijker geweest, dan hadden ze haar plas medicatie kunnen geven, maar vocht wat onder de huid zit is niet af te voeren met plas medicatie, ze zou er nog van kunnen uitdrogen ook. Dat vocht was echt een groot probleem ze stond echt letterlijk en figuurlijk op knappen.
je moet jezelf GEEN verwijten maken claudia!!! jij kan er ook niks aan doen, de artsen niet, niemand niet. Je moet je tijd nemen om dit te verwerken, logisch toch?? en die vrouwen op school hebben makkelijk praten. Die hebben dat niet mee gemaakt! Het is JOU kindje dat overleden is,en niet die van hun. Het is toch logisch dat je het nog niet verwerkt hebt?? het zou raar zijn als je doorging alsof er niks gebeurd was.
Claudia: wat erg dat er mensen zijn die het niet begrijpen!! en die zijn zelf moeder? uurlijk kun je haar spulletjes nog niet weg doen, alles op zijn eigen tijd!! dikke knuffel!! Chantal: veel plezier!! Bapsie: ik heb bij mijn 2e idd ook erge bekken pijn gehad, tot 7 mnd na de bevalling dagelijks pijn!! en bij BI geldt ook; hoe meer je nu doet, hoe meer last je er na de bevalling nog van hebt. Dus ook lekker rustig aan doen! Mijn vriendinnen zijn bang dat ik op mijn werk een slechte naam krijg door di, maar de afgelopen 2 jaar heb ik mij voor 110% ingezet (wel op een andere groep binnen de organisatie)
surreyya. meid wat fijn dat je nog wat van je laat horen. Heel veel sterkte met het verwerken van dit alles. Weet gewoon niet wat ik moet schrijven. Babsie. niet om commentaar te geven op je, maar gewoon even stof tot nadenken. Ook al is mijn situatie anders dan iemand aan de wal.. Ik ben zo iemand die dus tot de bevalling doorwerkt, en 1 week na de bevalling weer aan het werk gaat. Natuurlijk is het mijn eigen bedrijf. En ik weet waar ik het voor doe. En dat heeft niks met boven mijn stand leven. Dat heeft naar mijn mening te maken met dat je een eigen bedrijf hebt, dat je gezond wilt houden. En waar je heel veel geld neer moet leggen voor vervanging. (Hopenlijk hebben we bij deze bevalling geluk en kunnen mijn schoonouders invallen. Dat scheelt heel veel. en dan zou ik deze keer drie weken "vakantie" hebben). en zeggen dat je niks moet aantrekken van anderen als die wat tegen je zeggen(dat die het niet snappen hoe zwaar het is), maar zelf wel je oordeel klaar hebben liggen over mensen die na 1 week weer aan het werk gaan. Lijkt mij klassiek gevalletje. pot verwijt de ketel. Laten we ieder op zijn eigen manier de zwangerschap, bevalling en opvoeding doen. En proberen zonder daar een oordeel over te hebben naar een ander. Maakt het zoveel makkelijker. Hopenlijk vat je dit niet verkeerd op. Bedoel het zeker niet boos of verkeerd.