Dit is het eerste moment dat ik mijn dochter aan kon raken. Ze had het heel moeilijk bij de geboorte en werd gelijk meegenomen de gang op. Na een paar minuten hoorde ik haar eindelijk gaan huilen. Het moment dat ik haar echt vast mocht houden was pas na 4 uur
Thanks,ik heb deze bevalling ook bewuster meegemaakt dan bij de andere 2. Alles is precies verlopen zoals ik het in mijn hoofd had. Gelachen en gekletst tot 20min voor de geboorte zonder pijnbestrijding....super trots op mezelf.
Op de eerste foto net op buik gelegd. En op de tweede foto zei ik vlak daarvoor: laat hem eens zien! Want ik wilde eens goed bekijken wat ik op de wereld had gezet.Ik was tevreden
Woow prachtige foto's... wordt zo steeds ongeduldiger om mn eigen meisje weer vast te kunnen houden,, ben zo verschrikkelijk benieuwd
Geboortedag dag thuis, helaas ging het niet goed en moest hij opgenomen worden. Na de derde dag in het zkh hoorden we eindelijk het verlossende woord dat hij zou blijven leven. Maar toen waren we er nog niet.
Hier mochten we hem voor het eerst zelf voeden en vast houden. Nu is hij ondertussen 16 en halve maand en gaat het goed.
Bedankt Het bleek dat ik een virus had en dat heb ik doorgegeven aan mijn zoon. Alleen wisten wij dat dus niet. Omdat hij nog geen afweerstoffen had en geen weerstand opgebouwd ging het niet goed. Na 3 dagen en meerdere onderzoeken kwamen ze erachter wat het was. In die tijd konden we hem niet aanraken, want dan krijste hij van de pijn. Dus aan de monitoren, infuus en sondevoeding op een afgesloten kamer. Hij was te zwak om uit de borst te drinken en moesten we het met een cupje en later een iniemieni flesje doen. Ze durfden niet te zeggen of hij zou blijven leven of niet, omdat ze niet wisten wat hij had. Ze dachten eerst hersenvliesontsteking of besmetting met het herpesvirus (koortsblaar) Zelf moest ik naar een paar dagen naar een andere kamer, omdat het virus mij er ook "onder" kreeg. Gelukkig zijn we nu gezond thuis, mar wat een verschrikkelijke tijd.
Ja dat was het zeker, gelukkig is het nu een mooie donder van 16 en halve maand. De hele zwangerschap was moeilijk, eerst al het mogen krijgen MMM en daarna een helse zwangerschap. snelle bevalling en toen dat. Zo verschrikkelijk bang geweest dat ik mijn zoon kwijt zou raken. 2 dochters thuis die de weg kwijt waren, mama en Devlin in het zkh. Deze foto ben ik ook trots op,1 ste kerst. Toen was hij 6 maand.
Heftig hè! Hier precies hetzelfde gehad alleen werd ze opgenomen dag na de bevalling. Langdurig gebroken vliezen en daardoor een infectie gekregen. Ook hier dachten ze aan een hersenvliesontsteking. Na een week zware antibiotica was de infectie weg, het enige positieve aan deze tijd was dat ik deze schitterende foto heb kunnen maken
Zwaar is dat inderdaad, gelukkig zijn ze nu gelukkig thuis. lekker van genieten en die eerste tijd een plekje geven. Prachtige foto