Geen moeite mee, maar als ik moet werken op de pc in die tijd doe ik de deur open en deel mede, fijn dat je komt maar ik moet werken. Dat ga ik ook gewoon doen, maak het jezelf maar gezellig. Ook als ik weet dat we weg moeten en er word medegedeeld we komen. Zeg ik meteen, om ... Uur moet ik weg ben om ... Uur weer terug. Je bent welkom hoor maar tussen die tijd zit je alleen...... Helpt tegen het zomaar mededelen....ze vragen het nu 😂
Leuk te lezen hoe iedereen anders denkt en dingen ervaart! Ts. zelf houd ik niet van 'de mededeling' we komen, de vraag of het uitkomt heb ik liever. Soms staat schoonfamilie hier ookwel eens ongevraagd op de stoep en ja dan is het wel eens lastig. Maar iedereen is welkom. Omdat je het eerst oké vond dat ze kwam na een mededeling is zij dit gewend. Haar overtuiging van bij mij is het 'zo' dus vind ik dat dit ook zo is bij mijn kinderen, vind ik persoonlijk onacceptabel als reden. Je hebt je eigen invulling van je leven. Wel zou ik persoonlijk nog even met haar om tafel om je gevoel te delen over de situatie. Hopelijk begrijpt ze het en kunnen jullie een middenweg vinden. En ja er zijn ergere dingen, maar ik snap je gevoel zeker. Succes!
Echte visite vind ik fijn als het afgesproken is, en dan bedoel ik dus visite die een paar uur blijft zitten en koffie met koek wil. Koek heb ik niet altijd in huis namelijk. Familie en vrienden die dichtbij staan, staan hier regelmatig op de stoep. Soms heb ik daar ook even geen zin in maar ze blijven ook nooit lang. Wij wippen op onze beurt ook zomaar daar even langs. Mijn moeder kom ik meerdere malen per week. Als we plannen hebben dan zeggen we dat gewoon tegen elkaar.
Ik ben eerlijk gezegd een beetje jaloers Ze apt nog keurig dus jij hebt nog een keus toch? Ik zou willen dat mijn moeder dat deed. Lijkt me gezellig Ik hoop dat ik later minsten 1 of 2 keer in de week welkom ben bij kinderen.
Hier hoegenaamd geen problemen met onverwachte "binnenwaaiers", maar de meeste familie/vrienden bellen wel van te voren... zeker aangezien we op minimaal 75 minuten (en meestal nog meer) rijden wonen van de meeste familieleden. Dus waagt men het niet om maar op de gok naar ons toe te rijden De "binnenwaaiers" zijn dan dus ook meestal de mensen die aardig dichter bij wonen en dan "in de buurt zijn en dachten we rijden even langs bij ..."
Dit Bij ons wordt het nooit meegedeeld, iedereen die ik ken vraagt het eerst netjes. behalve mijn schoonouders, maar dat vind ik njet erg hoor. Ik heb geen moeite om nee tegen hen te zeggen als het niet kan.
Dat laatste vind ik dus wel moeilijk: hoe zeg je 'nee' als je eigenlijk geen andere plannen hebt dan 'ff niks moeten'. Maar juist dat ook graag doet. Ik weet dat mijn familie dat juist moeilijk accepteert. Andere plannen ok, maar de reden 'ik wil een dag met alleen ons gezinnetje, of pyama dag o.i.d.' wordt niet geaccepteerd (of wel, maar met geroddel/afkeuring achter de rug om). Ik wil eigenlijk niet gaan liegen over dat ik al wat anders heb, of me ziek/zwak voel etc. Maar ik heb die dagen dat er niks moet, juist nodig! Dat wordt niet altijd begrepen of geaccepteerd door mensen die die rust minder nodig hebben.
Het maakt mij niet zo heel veel uit of er een vraagteken achter dezelfde mededeling staat of niet. Als het me niet uitkomt zou ik dat zeggen, en anders prima.
Het grote verschil is denk ik dat het bij ons wel wordt geaccepteerd. Ik reageer dan wel vaak met een nieuwe datum dat het wel kan. Kunnen ze ergens naar uitkijken (Wijziging: wij geven trouwens vaak geen reden hoor. Komt gewoon niet uit, klaar. Maar dan staan ze niet ineens voor de deur, dat gaat via de telefoon. Voor de deur moet je ze wel binnen laten haha) Wat vervelend dat je dan zo'n reactie krijgt van je familie. Ik kan me indenken dat je dan niet die ander kan veranderen, maar wel de manier waarop je het zelf loslaat? Mega lastig lijkt me, maar volgens mij voel je je wel bevrijd als het niet meer zo invloed heeft wat de ander denkt of zegt. Makkelijk gezegd natuurlijk Ik merk trouwens dat sommigen denken dat je niet gastvrij bent als mensen niet zomaar langs mogen komen (of interpreteer ik dat verkeerd?). Ik denk dat het meer een kwestie van respect is voor elkaars manier van bezoeken. Het is veel makkelijker om een ander toe te laten als je weet dat die je grenzen respecteert
Nou aan mij heb je ook niet veel. Ik heb een goede band met mijn ouders. En wat ik hier van sommigen lees vind ik echt heel afstandelijk en ongastvrij. Hallo, je ouders die jarenlang voor je gezorgd hebben. En dan als je een eigen huis hebt verwachten dat ze een afspraak maken hihihi. Mijn ouders hebben mijn huissleutel en lopen zo naar binnen. Ik bij mijn ouders andersom ook. Mijn moeder deelt meestal wel mee dat ze langskomt, mijn vader niet. Mijn vader komt zelfs wel eens in mijn huis als ik weg ben. Dat ik thuis kom van werk en ineens zie dat m'n lamp gemaakt is bijv. En ik ga er altijd vanuit dat mensen mee-eten. Ik heb daar echt helemaal geen moeite mee allemaal.
Als ik trouwens een pyjama dag heb, dan doe ik m'n pyjama open? Mijn ouders weten heus wel hoe ik er in een pyjama uit zie. En als ik bezig ben dan ga ik gewoon verder met wat ik aan het doen was. Ik vraag wel altijd of ze wat willen drinken maar na een kopje koffie samen blijf ik er niet bij zitten om ze te vermaken of iets, als ik daar geen tijd voor heb. Mijn vader gaat dan meestal weer verder en m'n moeder gaat dan gewoon ook aan de slag en helpt me een handje.
O dat is vervelend! Ik zou zeggen dat je niet een opgave van reden hoeft te geven?? Soms worden wij uitgenodigd door onze schoonouders om te komen eten, zeg ik ook 'nee, want ik wilde deze avond thuis op de bank door brengen' , dan zeggen , prima dan zien we morgen met het eten
Ik zou er zelf geen probleem mee hebben als mensen die ik graag zie, zichzelf uitnodigen. Ik heb er ook geen probleem mee als mensen spontaan langs komen - en wij wonen op bijna 3 uur rijden van familie en vrienden en toch komen er soms mensen spontaan langs, als ze bv "in de buurt" op 1-1,5 uur rijden waren. Dan gooi ik ook de plannen om om het passend te maken. Ik denk eerder, dat je om een andere reden niet lekker in je vel zit en het daarom irritant vind. Want als iemand zegt "Ik ben zondag in de buurt, kom rond 11 uur even bij jullie langs" dan kan je daarop antwoorden "prima, lunchen jullie mee?" of "We gaan zondag wat leuks doen met het gezin, jullie zijn tijdens de koffie welkom 's middags!" <aar het lijkt me logisch dat iemand dan mee eet ja, daar ben ik ook nooit moeilijk om.
Ik begrijp je volkomen. Mijn schoonmoeder nodigt zichzelf ook met regelmaat uit. Ik ben op het moment 30 weken zwanger. En ze had bedacht dat we de kraamhulp wel af konden bellen, als ik bevallen was, want zij woonde in de buurt en kan ook voor mij zorgen. uhm nou doe maar niet. Op een gegeven moment was ook de maat bij mij vol en heb ik ook gezegd nou sorry maar voor mij hoeft op deze manier niet meer. Hoop gedoe geweest, maar eigenlijk sindsdien komt ze niet meer onverwachts aan de deur.
Moeder of geen moeder, bij mij moeten ze ook altijd even vragen of t uitkomt.. Moet er niet aan denken dat ze continu zomaar langskomt wanneer zij wil..
Zou ik zelf ook echt niet blij van worden. Je hebt immers zelf ook je gezin en huishouden etc. Duidelijk zijn en op een vriendelijke manier overbrengen. " zo van , ma als je niet erg vind zou ik graag willen dat je het van te voren vraagt of het goed is als je komt"".
Vreselijk! Ik krijg al de kriebels! Gezellig hoor visite maar ben graag op de hoogte ik hou absoluut niet van onverwacht bezoek zeker niet zo vaak. Mijn moeder zou dat ook doen maar 160 km met het risco dat ik er niet ben heeft ze dat tot nu toe nog maar 1 keer gedaan.
Voor de mensen die het niet zo erg vinden om onaangekondigd bezoek te krijgen. Stel je hebt samen een lekker relaxed avondje met je man gepland, jullie zitten lekker saampjes op de bank en het word wat intiemer. Vinden jullie het dan nog steeds niet vervelend als er iemand ineens onaangekondigd langs komt? Dit is dus één van de redenen dat ik dus niet van onaangekondigd bezoek houd, ik ga toch ook niet melden dat we iets gepland hebben zodat die mensen die zo graag onaangekondigd langs willen komen er rekening mee kunnen houden? Nee hoor, gewoon even een belletje of appje naar ons sturen en dan kunnen we kijken of het kan.
Zo leven wij ook, daarom is het voor mij onvoorstelbaar om mijn moeder als bezoek of visite te benoemen. Ook als ze rond de lunchtijd komen. Ze hoeven maar de deur open te trekken en mijn zoon roept 'jippiiee oma gaat omelet bakken!!' (Is ie dol op) En ik? Ik ga dan lekker zitten en op mijn bordje wachten samen met de kids