Mee eens. Er zijn er genoeg die het dolgraag willen, maar wat niet lukt. Denk aan de moeders die om wat voor reden dan ook een doodgeboren kindje krijgen. Vrouwen die IUI/IVF proberen maar waarbij het niet lukt! En dat er dan zo iemand om die reden aan abortus denkt. Dat kan gewoon niet waar zijn.
had het er net mijn man over, die stond ook versteld. die zei al: áls ons al zoiets zou overkomen, dan voldraag je het maar en neem ik de volledige voogdij op me. dat is ook zoiets, er zijn er twee die een kinderwens hadden.... maar goed, kan me niet voorstellen dat je er opeens vanaf wilt. dan hebt je het ook nooit echt gewild. voor ons leek het ook een moeilijke weg te worden en toen we toch spontaan zwanger werden waren we door het dolle! ik moet heel eerlijk zijn, zwanger zíjn vind ik een verschrikking, ik heb zo belachelijk veel klachten dat er geen enkele dag prettig voorbij gaat. maar het feit dat ik zwanger bén maakt alles goed!!!! we kijken zo uit naar dit frummeltje! en zelfs hierover klagen voel ik me al schuldig bij, als ik dan denk dat we bij de december mama's allemaal hard aan het duimen zijn voor Caruli, omdat haar zwangerschap mis dreigt te gaan na een geslaagde ivf poging, dus waar zeur ik dan eigenlijk nog over..... en ja, het zal echt wel eens moeilijk worden en je weet niet of je altijd bij elkaar blijft of dat altijd alles goed gaat, maar als je dan 's ochtends wakker wordt met de wetenschap dat je kindje een kamertje verderop slaapt, dan maakt dat de hele dag toch weer goed?! maar goed, denk dat rosi hier niet meer gaat reageren. ik hoop dat ze hulp zoekt bij haar keuzes en enigzins wakker geschud is
ik schrik gewoon echt van de antwoorden van de TS! Je zegt te kiezen samen voor een kind...gaat door de niet makkelijke medische molen en uiteindelijk IVF behandelingen en vervolgens als manlief afhaakt hoef jij het kind niet meer...en geef je als reden "wat heeft het nog voor zin" sorry maar ik vindt het echt weezinwekkend!
Ik zit vol verbazing dit topic te lezen. Ik zit de hele dag al met mijn gedachte bij iemand anders van dit forum Ik bid en brand een kaarsje voor deze mensen en hoop zo dat deze mensen hun kindje mogen houden en jij vraagt gewoon onze mening om kindje van 18 weken te laten weghalen? Ik word er gewoon misselijk van!
PARDON Je bent wel heel egoistisch om hier uberjaupt over na te denken zeg. Je zou toch denken dat je heel bewust de keuze voor jezelf hebt gemaakt om een kindje te mogen krijgen, aangezien jullie aan ivf zijn begonnen. Het enige wat ik nu kan zeggen je bent een kindje niet waard als je er over denkt om je kindje te vermoorden voor een ontrouwe vader. Sorry dat ik zo bot ben, maar jij bent gemeen. En als je dit doorzet ben je niet meer dan een moordenaar in mijn ogen.
Wil hier eigenlijk niet eens op reageren. Dat zo'n bericht hier geplaats word, waarom zet de operator dit niet op slot, toch te achterlijk voor woorden. 18 weken....voel het al bewegen...dat is godver een kind, geen vruchtje meer. En aborteren omdat je er nu geen zin meer in hebt omdat je denkt dat je geen andere vent krijgt met een kind...jezus uit wat voor ei komt je dan. Ben nooit hard op dit forum, maar vind dit echt ronduit schandalig. .. Weg met deze topic, en sluiten haar account. Dit is voor blije zwangere vrouwen, en vrouwen die dooooolgraag moeder willen worden!
Doen ze dat wel ten eerste nog abortus met 18 weken volgens mij niet, en ten tweede,ik vind dat gewoon moord, Je hebt er zelf voor gekozen,ja dat je man vreemd is gegaan is behoorlijk kut,Ik denk dat je zelf het allemaal ff niet meer op een rijtje hebt,en dat dit een bevlieging is, Pfff nee dit gaat me iets te ver dat je hier al over nadenkt,dan mag je toch super blij zijn,dat je iemand hebt straks van jouzelf,
Heb lang getwijfeld om hier op te reageren maar doe het toch..... Meid, ik denk dat jij goede adoptieouders voor je kindje moet gaan zoeken....geen enkel kind zit op zo'n egoïstische moeder te wachten...en je zult er en kinderloos paar dol gelukkig mee maken. Sorry, ik klink misschien bot/cru/oneerlijk of noem het maar op maar deze topic slaat dan ook echt alles!
Zo he....ik lees dit allemaal net pas, vandaag teruggekomen van vakantie......wat een zware kost! Beste Rosi, Ik kan me voorstellen dat je wereldje even in elkaar stort als je zo lang bezig bent voor een kindje en als het dan uiteindelijk zover mag zijn, je man je doodleuk verlaat voor een ander. Tuurlijk weet je het even niet meer allemaal......oke dat kan.....neem je tijd.....maar pak je zelf WEL weer bij elkaar en ga door voor je kind! Je kind mag hier nooit of te nimmer het dupe van worden! Jij en je man hebben de keuze gemaakt om zover te gaan om zwanger te raken en een kind op de wereld te zetten. Nu kun je niet meer terug vind ik. Nu moet je gewoon vechten voor je kind en voor je zelf. En wie zegt dat je het niet redt alleen? Onzin.....je kunt alles.....als je maar wilt! Oke misschien is het even puzzelen en moet je voor jezelf het 1 en ander op een rijtje zetten, schakel desnoods je familie in. En het is gewoon normaal dat je niet 1 2 3 een band hebt met je kindje, maar die komt er echt wel! Maar abortus.........meid, slaap er eens een paar nachtjes over, raap jezelf bij elkaar, want je hebt echt geen man nodig om een goede moeder te zijn, en dan zul je zelf wel bedenken dat nu voor een abortus gaan belachelijk is! Geef het een kans en als blijkt dat je het straks toch niet aankunt of dat je geen band vormt met je kind of wat dan ook, kun je er andere mensen of je familie misschien wel blij mee maken. Bedenk wel, er is altijd een oplossing, maar dit is Niet de juiste...
Wat een ieder zijn mening ook is. Ik vind wel dat je dit MAG bespreken. Of je hoort wat je horen wilt is een tweede natuurlijk Zomaar op slot en account bannen..dat gaat mij persoonlijk wat te ver. Met dit onthaal is dat misschien niet eens nodig.... ze zal het schaamrood nu wel op de kaken hebben denk ik.
ik lees ook net dat haar familie het niet weet...wat bedoelt ze daarmee, niet weet dat ze zwanger is? vaag gedoe...is dit wel een serieus iemand? kent iemand haar oude verhalen? iedereen kan natuurlijk doen alsof hij -zij een vrouw is....ik kan me gewoon niet voorstellen dat iemand zo sick denkt, sorry. En eh, nu hoor je haar niet meer....wel laf.
Dat zou lekker zijn,mijn man gaat nu vreemd en ik zit met mijn zoon alleen,en moet hem dan maar vermoorden,sorry zo komt het ff voor me over, Echt pffff Ik vind arbotus plegen al zowiso erg, Misschien klink ik wat bot,maar kan hier echt niet tegen, hoeveel vrouwen willen er een moord voor doen om zwanger te raken,of een kindje te krijgen,en daarbij lukt het niet,
Meiden ik weet het ook niet, ik denk dat het een meisje is die op het ogenblik misschien wel verschrikkelijk met haarzelf en haar leventje zoals het nu is, in de knoop ligt. En dat ze totaal even niet meer weet wat ze doen moet. Ik denk dat haar familie WEL weet dat ze zwanger is maar NIET weet met wat voor gevoelens ze nu worstelt. Ik denk ook dat ze erg geschrokken is van alle reakties hier maar dat ze het gewoon allemaal even niet meer wist en misschien verder niemand heeft met wie ze kan praten. Wie weet, komt ze over enkele dagen weer bij haar positieven en ziet ze het allemaal weer wat zonniger in. Laten we ons dus niet meer druk proberen te maken hierover.
Dit is een heel gevoelig onderwerp en dan al helemaal om het hier te plaatsen.. Het raakt heel veel mensen en mezelf ook. Abortus na IVF? Ik kan het gewoon niet begrijpen dat dit in je opkomt.. Ik begrijp wel dat je een heel moeilijke tijd doormaakt, maar abortus doen?
Sorry, maar ik kan er ook echt niet met mijn hoofd bij dat je je kind zou willen laten aborteren! Je hebt er verdorie IVF voor hebben moeten doen, dus ik neem aan dat je een hele sterke kinderwens had en alles voor een kindje overhad. En dan een kindje na 18 weken zwangerschap zomaar laten aborteren, alleen omdat je vent vreemdgaat? Ik snap dat je het even niet meer ziet zitten, maar waarom moet je kindje dan maar boeten? Sorry, maar ik vind abortus met 18 weken sowieso moord (uitzonderingen daargelaten). Ik snap niet eens dat je erover na durft te denken! Zoiets zou in mijn hoofd in geen miljoen jaar opkomen! Ik kan er met m'n pet niet bij... We praten hier wel over een klein mensje, niet over een hoopje cellen of iets wat nog niet leeft! Jullie hebben toen zelf voor een kindje gekozen, dan moet je er nu ook maar voor zorgen dat het kindje niet de dupe wordt! Te absurd voor woorden, dit!
Heb je al gevraagd waarom hij vreemdgaat? Is hij ongelukkig in het huwelijk? Wat is de reden? Is het serieus of toch nog erg fladderig.... ik bedoel, een verliefdheid .... hoe lang is het al aan de gang (sorry, heb niet alle 15 pagina's gelezen indien je dit al verteld had) en is er een kans dat jullie 2 dit samen nog kunnen redden? Ik denk dat dat betere vragen zijn die je jezelf en je man moet stellen voordat er ook maar uberhaupt iets van abortus om de hoek komt kijken. Stel dat hij zich over een maand realiseert hoe zo'n uilskuiken hij geweest is ....dan sla jij je ook voor je kop..... Ik hoop dat jullie er samen uitkomen.
Ik denk als jij erachter zou komen dat je man/vriend vreemdgaat je ook wel iets anders te doen hebt dan continue op een forum hangen (je wereld stort dan letterlijk in en je ziet zelf door de bomen het bos ook niet meer) .... deze opmerking had je niet gemaakt als het je zelf ook eens is overkomen .....