rosi heeft nog een tijdje antwoorden gegeven. ik denk dat ze niet meer antwoord door de harde meningen die hier gegeven worden. denk dat ze niet zo goed meer durft te antwoorden.
ik heb dit topic met verbijstering gelezen en met ieders mening ben ik t wel eens. ik zou echt niet voor abortus gaan. okay, je vent is vreemd gegaan en je hebt nog nooit zelfstandig gewoond schrijf je, maar eens moet de eerste x zijn. ik neem aan dat dit ook je eerste zwangerschap is, en dat kan je toch ook aan? ik snap goed dat je wereld op je kop staat, en dat je erg verdrietig bent. zeker omdat jullie een traject samen in gegaan zijn om bewust te gaan voor een kindje en dan zou je bewust een gezond kindje weg laten halen? sorry dit gaat er bij mij niet in... ik ben absoluut anti abortus. en helemaal als ik lees dat je 18 week zwanger bent van een levend kindje dat je zo graag wilde. ik ben mijn eerste kindje verloren en die leegte is met geen ander kindje op te vullen. nog elke dag mis ik mijn manneke. en ik denk en hoop eigelijk heel erg dat jij nu al van je kindje houdt. immers heb je er bewust voor gekozen om zwanger te worden. je doet iets waar je van houdt toch niet zo maar weg als grof vuil? ik wil niet al te hard over komen, maar eerlijk waar ook zonder man kom jij er wel. en boven dien zijn er genoeg goeie mannen die wel een vrouw nemen om wie ze zijn of dit nu met of zonder kind is. een vriendin van me heeft 2 kinderen van 2 verschillende vaders, omdat beide mannen haar lieten stikken toen ze zwanger bleek. en nu is zij gelukkig getrouwd met een keigoede vent die voor haar door t vuur gaat en zo'n toekomst kan jij ook hebben, maar daar zul je zelf ook echt wel wat aan moeten doen....
Rosi, een scheiding, de hele afwikkeling daarvan, verhuizing, voor het eerst waarschijnlijk alleen gaan wonen, realiseren en rustig aan accepteren dat je vriend weg is en alleenstaande moeder gaat worden wat je je absoluut had ingedacht lijkt mij al een enorme emotionele belasting, zeker gezien de situatie waarin dat plaatsvindt. Heftig. Ik denk alleen dat een abortus, met 18 weken (of zelfs nog later gezien bedenktijd en dergelijke...), zeker gezien de bewuste keuze die je hebt genomen om zwanger te worden en de lange weg die je daar voor heb moeten bewandelen, emotioneel gezien nog veel zwaarder zal zijn. Ik zou er denk ik bij een abortus al aan onderdoor gegaan, laat staan in combinatie met scheiding en de manier waarop dat bij jou verloopt. Daarbij wil ik niet zeggen dat het me makkelijk lijkt om de rest van je zwangerschap uit te zitten, gezien de boosheid en onbegrip jegens je man waarschijnlijk niet in een half jaar tijd zal verdwijnen. Je zegt onzeker te zijn over de toekomst, maar ik denk dat juist de komst van dit kindje je hele duidelijke doelen geeft voor de toekomst en je iets hebt om je aan op te trekken en helemaal voor te gaan. Dat lijkt nu misschien een rare gedachte nu je leven zo op z'n kop is gezet, maar ik denk dat het het alleen maar makkelijker maakt om je leven weer op poten te zetten en vorm te geven zoals jij dat zelf wilt. Veranderingen in je leven zullen er toch al volop plaats gaan vinden, onafhankelijk van of je de baby laat komen of niet. Op financieel vlak komt het vast wel goed, al zal dat wellicht niet voldoen aan je ideaal beeld, maar is dat wel zo erg? En over een toekomstige relatie zal ik me nu helemaal niet druk maken, je hebt nu wel andere dingen aan je hoofd. En trouwens een mogelijke nieuwe vriend jou kind niet accepteert of daar geen verantwoordelijkheid over wil dragen dan is hij jou niet waard. Op een moment dat je het juist niet verwacht loop je vast een leuke kerel tegen het lijf. Zolang je er zelf vertrouwen in hebt dat je in staat bent om het kind alleen op te voeden gaat het lukken, zeker met wat hulp van familie en vrienden. Ga goed voor jezelf zorgen, zorg dat je alle spanningen en emoties op een adequate manier kwijt kan. Zoek een paar mensen in je nabije omgeving waaraan je regelmatig kwijt kan wat je voelt en hoe je je voelt. Dapper trouwens dat je je berichtje hier op dit forum durft te plaatsen, terwijl al meiden hier een sterke kinderwens hebben en heel druk bezig zijn om die te verwezenlijken. Dat vraagt toch om een bepaald soort reactie. Veel sterkte meid, kop op, er ligt een mooie toekomst op je te wachten die jezelf gaat creeeren. Liefs Nina
Nou meid, Na al deze harde opmerkingen ben ik blij dat je er toch nog eens over nagedacht hebt! Het zal heus niet makkelijk zijn, maar je komt er echt wel doorheen.... Veel succes en probeer van deze zwangerschap te genieten!
Thanks, en zo bedoelde ik het inderdaad! Ik ben heus niet een dagje naar het ziekenhuis gelopen en een IVF behandeling GEKOCHT ofzo[/list]
nee dus dan loop je ook niet zomaar ff een dagje een abortuskliniek binnen om je kindje weer weg te doen lijkt mij. je hebt echt geen vent nodig om een kind groot te krijgen hoor ! ik vind het eerlijk gezegd een belediging voor alleenstaande moeders,die er om welke reden dan ook alleen voor zijn komen te staan.
Goedemorgen meiden, heb er een nachtje over geslapen. En mijn bedoeling was helemaal niet om aandacht te trekken..... echt niet. Ben blij om de meeste meningen van jullie. En zoals ik al zei...ik zou het niet over mijn hart krijgen. Maar als de meeste zouden zeggen om het WEL te doen had ik mezelf misschien kunnen overhalen. Ik heb een zwakke persoonlijkheid....dat blijkt weer. Adoptie vind ik helemaal niets. Ik zou mijn kind niet kunnen afstaan. Niet wanneer ik zou zien dat het op mij lijkt en mijn trekjes heeft. Ik zou daar dood ongelukkig van worden. Ik hou jullie op de hoogte. Ben voorlopig weer gekalmeerd... Het doet gewoon zooooo pijn dat die **** vreemdgaat tijdens mijn zwangerschap. Dat doe je toch niet?
Meid ik ben blij dat je je keuze hebt gemaakt! Je kan het echt! Heel veel suc6 meid! en voor vragen en dergelijke heb je altijd het forum nog he En het is de normaalste zaak van de wereld dat het pijn doet meid! je hebt toch een hoop mee gemaakt samen (de hele weg alleen al naar een kindje van jullie samen) Maar je moet sterk zijn voor je kindje meid!
Tuurlijk doet het pijn als er zoiets gebeurd als je zwanger bent , zwanger zijn hoort leuk te zijn , je hoort op een roze wolk te leven 9 maanden lang , maar als jou zoiets overkomt dan valt dat hard tegen maar ik zou absoluut niet kiezen voor abortus , dit is jou kindje jij bent er verantwoordelijk voor en die zwakke persoonlijkheid verdwijnt vanzelf als dat kleine mensje van jou afhankelijk is ....
Ja, het is rot dat hij vreemdgaat en dat doet ook pijn. Maar pak jezelf en je leven op. Kom op voor het kindje waar je zoveel moeite voor hebt gedaan. Hij is het dus gewoon niet waard. Maar hoezo zwakke persoonlijkheid? Dat begrijp ik niet helemaal. Maar als je je kind niet kan afstaan omdat het mischien op je lijkt, waarom kan je dan uberhaupt wel nadenken over abortus met 18 weken? Dan is het ook al een heel mensje wat ook trekjes van je heeft.
Dit begrijp ik niet helemaal. Als je al zo lang bezig bent geweest om zwanger te raken en dat je daarvoor zelfs de medische molen in moest (met alle ongemakken en pijn die daarbij komt kijken) En uiteindelijk zwanger blijkt d.m.v IVF.....hoe kan je dan geen band met het kind hebben dat je nu eindelijk na zo'n moeilijke weg in je draagt? Je hebt enorm gevochten voor dit kind en nu omdat je kerel vreemd gaat overweeg je om het zomaar te aborteren!? Onbegrijpelijk dit.
Goed dat je nog reageert Rosi, kan me voorstellen dat je dat misschien niet meer durfde na alle reacties hier. Maar goed, het is dan ook wel een héél gevoelig onderwerp wat je hier aansnijdt... Natuurlijk is je vent een ontzettende l*l, maar je kunt het echt wel alleen! Er zijn je zoveel vrouwen voor gegaan! En als je je kindje straks in je armen hebt, ben je blij dat je die abortus niet gepleegd hebt. En je komt ook echt wel weer iemand anders tegen! Maar wil je ex eigenlijk niets meer met zn kind te maken hebben? Hij heeft toch ook bewust voor een kind gekozen?
Dat doet ook super veel pijn als je ventje vreemd gaat, ik zou er niet aan moeten denken, Maar je moet nooit je kids de dupe er van laten worden, Zooo onschuldig zijn hun nog,
het doet vreselijk veel pijn als iemand je zoiets aandoet. kan me goed voorstellen dat je helemaal van de kaart bent. maar hou je dan juist vast aan dat ene dat goed gebleven is, dat mooie dat je er aan over gehouden hebt. je bent nu toch niet alleen! straks heb je een mooi frummeltje en dan zijn jullie samen nog sterker! ik heb het een en ander terug gelezen van je en begreep dat jij en je ex al wat vaker ruzie hadden? misschien heeft dit ook gezorgd voor de moeilijke binding met je kindje. als je zoveel stress hebt, ben je geneigd iets dergelijks naar de achtergrond te schuiven. zonder hem heb je nu alle tijd vand e wereld om alsnog van de zwangerschap te gaan genieten! ik hoop dat je veel familie en vrienden hebt die je kunnen steunen en je komt er uiteindelijk 10 keer zo sterk uit meid!
Geef me 1 reden waarom ik zou doen alsof? Wat bereik ik hiermee? En mijn familie weet niet dat ik zo bedonderd ben door mijn man. Ze weten natuurlijk wel dat ik zwanger ben. Mijn fam. zou instorten als ze dat zouden horen. Ze waren zo dol op mijn man. Ik vertel ze niet om ze alleen maar te beschermen.... ze gaan allemaal instorten.
hé Rosi, Natuurlijk ben je kapot van verdriet, maar moet je kindje daar dan de dupe van worden? Je wilde overduidelijk graag een kindje...anders was je die medische molen niet ingestapt. Ik kan me daarom ook niet voorstellen dat je geen band hebt met je kindje. Je voelt het al bewegen zeg je....dat is toch het mooiste wat er is? Je eigen vlees en bloed wat in je groeit...dat zieltje wat jou heeft gekozen om zijn/haar moeder te worden. Wat voor 100% op jou vertrouwd. Deze baby is met liefde 'gemaakt' en heeft ook alle liefde van zijn moeder straks hard nodig...vergeet die vent van je je hebt echt geen man nodig om je kindje met al je liefde op te voeden. En je zegt zelf dat je je kindje niet kan afstaan als het op jou lijkt..nou geloof me het lijkt wel degelijk op jou...het is van jou! Mss niet meteen qua uiterlijk maar dat voel je diep in je hart, zodra je je kindje voor het eerst ziet voel je...dit is mijn kindje mijn alles! Vecht daar voor meid...je weet diep van binnen dat je helemaal geen abortus wil en dit mss alleen maar zegt om je man een hak te zetten? Doe dat niet daar zul je eeuwig spijt van krijgen. En er zijn echt wel mannen die helemaal niet weg lopen omdat je een kindje hebt. Hoeveel mensen scheiden er op een jaar? die blijven echt niet alleen voor de rest van hun leven. Suc6 meid...ik weet hoe moeilijk het is...maar geloof me het is het echt allemaal waard.
Maar als je is scheiding ligt komen ze er toch wel een keer achter, je verteld toch wel waarom je gaat scheiden? Zo'n geheim kan je toch niet tot je 80 bewaaren....dat gaat malen in je kop!
[quote="Rosi En mijn familie weet niet dat ik zo bedonderd ben door mijn man. Ze weten natuurlijk wel dat ik zwanger ben. Mijn fam. zou instorten als ze dat zouden horen. Ze waren zo dol op mijn man. Ik vertel ze niet om ze alleen maar te beschermen.... ze gaan allemaal instorten.[/quote] Als ik jou was zou ik het de familie toch maar wel vertellen. Jij bent er niet om hen te beschermen en te behoeden voor verdriet. Zij zouden er moeten zijn om jou op te vangen en je te steunen bij de dingen die komen gaan. Meid, hoe moeilijk het nu ook is, zorg goed voor jezelf en je kleintje. Ook alleen red je het echt wel. Laat maar zien dat je girlpower en een ruggegraat hebt!
nou sorry dat ik het moet zeggen al als jedat zal doen dan ben je echt gek als ik zo zou zitten als jou dan zal ik gewoon houden moet er niet aan denken ik ben nu ook twee jaar bezig maar ik zal het nooit weg laten hallen dat doet me wat als ik zo wat hoor meid hou de kleine lekker je heb er lang op wachten sterkte groetjes dolfijn