Wat een kut situatie voor je! en wat een nare vent zeg! Ik zou absoluut GEEN abortus plegen! Er zijn zat vrouwen die een kindje alleen opvoeden, en het zal moeilijk zijn, maar het kan wel! Stel dat je kindje al geboren was? en je komt er dan achter dat hij vreemdgaat? Moet je het dan (volgens jou) vermoorden om aan je toekomst te denken? denk liever aan de toekomst van je kindje! Het is je eigen vlees en bloed,waarom zou je zoveel moeite doen om zwanger te raken, en het dan vervolgens weg laten halen? voor je eigen toekomst? sorry vind dit echt te bizar.
Nou omdat je van je kindje houdt? Blijkbaar betekent het kindje ook weinig voor jou, anders zou je al niet eens over abortus nadenken.
Voor je toekomst? Jeetje hoe kan je. Sorry hoor maar dat snap ik echt niet! Wilde je dit kindje zelf wel of heb je het voor je man gedaan? Want dat gevoel begin ik nu een beetje te krijgen. Het is iets wat je natuurlijk samen besluit maar iets waar je ook individueel voor moet kiezen!
ik val bijna van mn stoel af... Het komt op mij over alsof je tegenwoordig gewoon je kind weg kunt doen als het je even niet zo goed uitkomt? Natuurlijk kei erg wat je vent je flikt, maar dat is toch geen reden om je kind te vermoorden? sorry, maar je vraagt onze mening en mijn mening is dat dit te absurd is voor woorden. Ik ben sowieso absoluut tegen abortus maar dit is wel een uiterste. Ik maak me sowieso zorgen, als je zo bewust voor een kindje hebt gekozen (dmv ivf) en er is een tegenslag, dat je er dan zomaar voor lijkt te kiezen om voor jezelf te gaan en niet voor het kindje.. Wat doe je als het was gebeurd als het kindje er al was? Er zullen nog veel tegenslagen komen, maar je moet altijd voor je kindje gaan... Sorry hoor, maar ik zit gewoon met tranen in mijn ogen. Ondanks alles in mijn leventje willen wij heel graag een kindje, en iemand die een kind heeft wil het gewoon "weg doen" omdat het even niet zo goed uitkomt....zucht
Het is niet aan jou om haar de les te spellen. Niemand anders behalve de moeder en de vader van het kind kunnen beslissen of ze abortus willen of niet. Rosi, persoonlijk kan ik me goed inbeelden dat je abortus overweegt in zo'n situatie. Welke man gaat nou vreemd als zijn vrouw zwanger is? Een kind hoor je met z'n tweëen op te voeden. Voor de toekomst van het kind is het allesbehalve rooskleurig om gescheiden ouders te hebben... maar helaas zo zijn er heel veel. Ik wil je veel stekte wensen en je zeggen dat je je hart moet volgen, doe wat jij denkt dat het beste is, maar denk er goed over na alvorens spijt te hebben. Misschien is het wel goed er met je ouders over te praten, zij staan het dichtst bij jou. Ik wens je veel sterkte meid!
Alles wat je opnoemd is zzoooooo klein! Te klein om er een probleem van te maken. Nog nooit op je zelf gewoond, eens moet de eerste keer zijn! En er komt een kindje dus lang alleen ben je niet! Het beweegt? JA VIND JE HET GEK HET IS EEN MINNI MENSJE! Heb je het door?! Niemand weet wat in de toekomst gebeurd, vanalles kan gebeuren... Ongelukken, verbroken relaties, 5 aanbidders krijgen, emigreeren...ALLES dat is het mooie van toekomst! Er zijn genoeg nannen die van je kunnen houden ookal heb je een kindje van iemand anders....mannen vallen dagelijk op zulke vrouwen...en willen ze jou en je kind niet dat is hij het niet waard. Je heb gekonkt voor dit mensje....en dat zal je je leven lang doen. Je zal altijd moeder zijn...ook als je het weg haalt......kijk maar eens in de vlindertuin op dit forum!
joma schreef: ABORTUS? sorry vindt dit verry shokking! en dan met 18 weken nog?dat je dat zo durf neer te zetten!en je heb zelf voor je kindje gekozen toch?vindt dit geen reden, omdat je man vreemd gaat?nou sorry vindt dit niet kunnen en net wat er al was geschreven als je man nou met 30 weken vreemd gaat of als het kindje net geboren ismorgen !neem aan dat je al van je kindje houdt! Het is niet aan jou om haar de les te spellen! Mano 82: ze vraagt om een mening en dan vind ik dat je die ook mag geven, ook als die negatief is.
Ze vraagt toch om meningen? Of mogen we alleen onze mening weer geven als het positief is? Kom op zeg...
Dit vind ik wel een hele rare kronkel..of je vent nou heel NL n**kt..is dat tegenwoordig een reden om abortus te plegen?
Ik begrijp jouw verhaal niet zo goed. Ik bedoel cru gezegd wat heeft het feit dat het kindje voor je man blijkbaar weinig betekent met jouw gevoelens voor je kindje te maken....?! Raar hoor, je hebt IVF ondergaan... Dan neem ik aan dat je toch heel graag een kindje wilde? En nu omdat je man er niets om geeft geef jij er ook niets om? Waarom zijn jullie dan ooit er aan begonnen? Zoals Elmo ook al zegt: houd je niet inmiddels al zielsveel van dit mini-mensje? Maar goed, je vraagt om onze mening. Ik zou er zeker voor gaan om het kindje alleen op te voeden! Wow, ik lees nu je nieuwe post en vind dat idd vrij egoïstisch klinken. Het klinkt alsof je helemaal nog niet klaar bent voor het moederschap. Heb je al over adoptie nagedacht als alternatief voor abortus?
Ik ken ook iemand die tijdens de zwangerschap allen kwam te staan. Zij was 27 en was helemaal gek op haar ongeboren kindje. Én ze heeft inmiddels weer een lieve partner die helemaal gek is op haar en daarom op haar dochter. Je gaat ontzettend spijt krijgen als blijkt dat je met een nieuwe partner weer zoveel moeite moet doen en als je dan niet meer zwanger wordt, weet je ook dat je het ooit was. Je hebt zelfs je kindje al gevoeld...? Ik blijf erbij dat je juist in jouw situatie, waarin het hard knokken was voor dit kind, hem/haar niet meer uit je toekomst kunt wegdenken. Sterkte!
Misschien een domme vraag :Maar als je al zo ver bent, dan voeren ze toch geen abortus meer uit? Als je een abortus laat uitvoeren is de kans op een eventuele volgende zwangerschap verkleint. Zeker als je al zoveel moeite ervoor gedaan hebt om zwanger te raken, komt bij mij de vraag wat is belangrijker voor je? Was deze zwangerschap alleen voor hem gedaan dan? Je wilde zelf toch ook een kleine? Of had je er niet bij stil gestaan wat het zou betekenen voor de voor jouw zo belangrijke toekomst? Ik zelf zou dit wonder nooit maar dan ook nooit weg kunnen laten halen. Het vermoorden van een kind wat je zo graag wilt. En Hoe komt het dat je ouders het nog niet weten? Zij kunnen misschien wel een hele grote steun voor je betekenen in de toekomst. Ik wens je veel sterkte toe met de keuze die jou zo moeilijk lijkt. Maar ik denk dat je het je zelf moeilijker maakt dan het zou moeten zijn!
Ik ook, begrijp hier echt niets van.... wat kunnen mensen toch anders denken. Kindje kan alleen geboren worden als mannen zich goed gedragen ofzo? En tuurlijk zou het fijn zijn als een babietje een papa en een mana heeft, zeker als je in eerste instantie samen kiest voor een kindje. Maar er zijn duizenden scenario's te bedenken dat deze wens plotseling niet uitkomt. Ach, ik lees ook niet meer mee met deze topic, vind het te absurt voor woorden...
DAt is het dus ze denkt met haar hoofd en niet met haar hart...en wat ze onder haar hart draagt...Ze piekert over het feit dat niemand haar wil als ze al een kind heeft...dat ze nog nooit alleen heeft gewoond en dat soort dingen..
Ik vind dat iedereen inderdaad een mening mag geven, ik zou persoonlijk ook nooit opteren voor abortus, maar ik vind het not done om haar zo af te breken. Alleen zij en haar man kunnen beslissen over de toekomst van de baby in haar buik.
In tegenoverstelling tot de meesten begrijp ik je twijfels heel erg goed! Ik denk dat na zulk nieuws de grond onder je voeten vandaan geslagen wordt en dat alle twijfels je hoofd passeren. Vergeet niet: Je hebt je ingesteld op een toekomst samen, bent heel erg intiem bezig geweest met IVF, waarbij je de steun van je partner hard kunt gebruiken, en ineens is deze roze wolk compleet verdwenen. Sterker nog: Er is een gigantische donderwolk voor in de plaats gekomen. Ik snap dat de meesten hier denken: Hoe kun je! Maar ik denk dat het een hele natuurlijke ontwikkeling is dat je deze twijfels hebt. Niet alles wat je nu denkt is realistisch oid, maar wel logisch. Ik denk dat het belangrijk is dat je iemand opzoekt met wie je je twijfels kunt delen, iemand die jou kan vertellen dat je nu misschien niet helder kunt denken, maar dat er wel een fantastisch mensje in jou groeit. En dat niemand jou dat kan afnemen. Ik hoop dat je snel beseft dat deze twijfels normaal zijn, maar niet realistisch. Ik hoop dat je beseft dat als je daadwerkelijk voor een abortus zou kiezen je 100% spijt zal krijgen, dat is zeker. En dat je over een aantal maanden, als de grootste schok van dit afschuwelijke nieuws slijt, je beseft dat je blij bent dat je niet voor een abortus gekozen hebt. Ik wens je heel veel sterkte!
Ik vind het geen afbreken...maar ik kan er niet bij dat je met 18 weken nog een abortus zou kunnen laten doen...Ze voelt haar kindje al..MIJN MENING ( ) is dat je dat wel heel hard moet zijn om dan nog je kindje weg te laten halen... Leven is niet eerlijk en hard af en toe...Maar als je zwanger bent en moeder wordt, is niet meer jouw toekomst belangrijk...maar dat van je kindje... Wat niet betekent dat je jezelf maar moet verwaarlozen natuurlijk
Maar ze zegt ook dat ze heeft niet erg vindt om haar kindje alleen op te voeden, dat ze het alleen zou doen i.v.m. haar toekomst Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik dát ECHT geen reden vind voor een abortus. Het is niet een huis dat je net samen hebt gekocht waar je dan nu maar liever niet meer in wilt wonen toch?!?
Ik vind jou inderdaad behoorlijk egoistisch. Je wilde dit kind toch zo graag? Denk eens aan je kindje in plaats van alleen aan jezelf. Je doet het dus puur voor de toekomst, met het oog op een evenuele latere partner? Pardon ? Ik begrijp totaal niets van jouw gedachtengang. Misschien moet je professionele hulp zoeken, kijk eens bij www.vbok.nl.
Dus dat kind mag geen toekomst hebben. Het leeft g*** al! Wat een bullshit, ik zou zeggen: laat die vent van je barsten en geniet van je kindje!