hallo allemaal, heb even een vraagje hoe reageren jullie altijd als vrienden/familie zeggen dat het nu wel eens tijd voor een kleintje is. ( Ik wordt over 2 weken 30) Mijn vriend en ik zijn nu een aantal maanden bezig, ik vindt al die vragen steeds lastiger worden. Kreeg 1 januari nog een sms met de beste wensen voor 2012 en dat het maar een vruchtbaar jaar mag worden. xxx
oh die kerstkaarten dit jaar, die waren nog wel het ergste! Bij ons speelt ook zoiets, wij hebben al een kleine van 3 nu en zijn al bijna 2 jaar bezig voor nummer 2. Nummer 1 was binnen een maand gepiept en dat weet ook iedereen. Nu is die vraag naar een tweede dus ineens extra pijnlijk. Bij sommige mensen lach ik het weg of zeg iets in de zin van: ach we zien wel, een is ook wel even druk zat. Andere mensen zeg ik wel eens dat dat een lastig onderwerp is omdat het maar niet wil lukken. Tsja het hoort erbij, maar soms raakt het me wel enorm. Sterkte ermee!
Hier was het precies het zelfde 1ste was ik direct zwanger en we hebben voor dit manneke in de maak nog 30 maanden bezig geweest incl. MMM traject. Telkens als we de vraag kregen of we nog niet aan een 2de dachten zeiden we zodra de eerste naar school gaat. Op den duur ging die naar school en wisten gelukkig de meeste mensen in onze naaste omgeving wel dat we in de MMM zaten (na 1 mk en geregeld smoezen moesten verzinnen waarom onze zoon niet mee kon omdat we naar het zh moesten en of er iemand kon oppassen hebben we het verteld). Je zou gewoon moeten kijken wat de beste en makkelijkste excuus is voor jullie waarop mensen zo min mogelijk door zullen vragen. Bijv. te klein huis/eerst willen verhuizen/groter willen wonen/financiele instabiliteit van tegenwoordig door crisis/eerst nog willen trouwen ofzo ookal klinkt dat misschien rot en afgezaagt het kan je wel helpen om van pijnlijke vragen af te komen. Ik werd namelijk na een bepaalde tijd zo neidig dat ik 1 x heb gezegt dat het niet altijd zo loopt als bij iedereen het lijkt te gaan en niet iedereen direct zwanger is als ze maar met de benen wijd gaan liggen...heb later wel uitleg gegeven dat ik net een mk had gehad en al behoorlijk lang bezig was
Ik ben er eerlijk over. En zeg dat we die wens wel hebben en dat we ermee bezig zijn. Ik zeg dan nadrukkelijk dat als het zover is, we er zelf wel op terug komen. Voordeel daarvan is dat mensen er niet meer naar vragen, want die begrijpen dan heel goed, "geen bericht, slecht bericht" zeg maar. En als ze er wel op terug komen, kun je dan gewoon zeggen dat je dat niet fijn vind. Ik kreeg van een vriendin ook een vruchtbaar jaar toegwenst per kerstkaart, ik vond het juist erg attent.
Vervelend is dat, ik herken het maar al te goed. Mijn reactie is altijd; Wanneer het ons gegeven is....
Tja... die vragen kunnen idd wel lastig zijn... Zo stond ik met de kerstborrel met mn mond vol tanden toen een collega tegen mij zei: waar blijven de kinderen? Je bent 2 jaar getrouwd, je moet nu zwanger zijn hoor... je hoort nu op zijn minst eigenlijk wel 1 kind te hebben.... Daar sta je dan... al dik 30 (bijna 31) maanden bezig, midden in de IVF... pfff.. dat was ff slikken... Ik heb toen gezegt: Je moet ze ook KUNNEN krijgen.... Collega stond direct met dr mond vol tanden...
hoi piepoe.. Bij mij was het in 1 keer afgelopen. ik was 20toen ik trouwde, mn ouders begonnen toen gelijk al, zelf buren die zich ermee gingen bemoeien. Ik heb toen gezegt tegen ze (beetje tussen neus en lippen door, maar wel zo dat ze het goed begrepen zeg maar): sommige mensen kunnen geen kinderen krijgen of het gaat heel moeilijk. En als iedereen zich daar dan mee gaat bemoeien word die vrouw/man er elke keer mee geconfronteerd, en dat is behoorlijk pijnlijk!!! en dat ik het belachelijk vond dat als je getrouwd bent dat je dan gelijk binnen een jaar zwanger moet zijn. man+vrouw=kind denken ze, en hoe of wat maakt mensen niets uit. ik ben nu zelf bijna een jaar bezig, en het lukt ook nog steeds niet, ik ben blij dat het gezeur bij mij voorbij is. kan me hier behoorlijk over opwinden zeg.
idd *zucht* *zucht* *zucht* Je moet het gewoon even goed duidelijk zeggen denk ik. ik ben blij dat ik van alle gezeur af ben, ook al begrijp ik ouders ook wel die het graag willen, maar vind wel dat ze ook even alles van de andere kant mogen gaan bekijken
Ik ken het maar al te goed. Op een gegeven moment hebben we het onze ouders en onze beste vrienden maar verteld, gewoon om van alle vragen af te zijn of in ieder geval ervoor te zorgen dat wat minder lompe vragen worden gesteld.
Hi Dames, Wat fijn om te horen dat jullie dezelfde ervaringen hebben. Situaties blijven even lastig, maar het is prettig om te weten dat je niet alleen bent. Bij mij speelt ook dezelfde. Ben nu aan het overwegen om iets erover aan mijn omgeving te vertellen.
hallo allemaal, wat fijn zoveel reacties hier op mijn topic. Ik ben niet de enigste die hier dus mee zit, fijn om te lezen. Maar ik denk op dit moment dat we het nog niet aan mensen gaan vertellen, alleen al om mijn schoonmoeder niet, als die het weet dan weet volgens mij de hele wereld het, komt ook nog bij dat ze al zo over bezorgt is. Het is natuurlijk meer een verrassing als we het vertellen als we zwanger zijn zonder dat ze eerst weten dat we er al zo mee bezig zijn. Verder kan ik anderen ook geen smoezen geven, een huis, baan, geld enz. hebben we wel. Hoop voorlopig geen vragen meer te krijgen, en anders lach ik het wel weg. Binnenkort mijn verjaardag en dus feestje, dus het zal haast wel. Jullie ook allemaal succes hiermee! xxx
Oeh mijn reactie hangt heel erg af van wie het vraagt en hoe ik in de hormonen zit haha dit zijn een beetje mijn antwoorden: - Het is niet een kwestie van willen, het moet ook nog gebeuren - Soms krijg je niet alles wat je wilt - Dat vraag ik me ook wel eens af - Wanneer het tijd is - Ik weet het niet, kun jij het me vertellen? Mijn antwoorden zijn niet zo lief meer, maar de mensen zijn ook niet zo tactvol... op een gegeven moment is het op...en dat was al weer even geleden
Ik kan jullie reactie's echt wel begrijpen! Maar ik zou het leuker vinden als mijn "vriendin" een beetje meer met mij zou mee leven! Nu zijn wij wel pas in de 1ste ronde, maar toen ik haar dus vertelde dat we gestopt waren met de pil reageerde ze helemaal niet blij! het eerste wat ze vroeg was "waarom zo snel?" En tja, ik ben inmiddels 6jaar getrouwd, al 8,5jaar samen en mijn zoon is ook al 6! Hebben jullie een goede reden om NIET aan een 2de te beginnen? en daarbij zitten wij financieel ook nog eens héél goed! Als je toch "goede" vriendinnen zou zijn, zou je toch blij zijn voor die ander of elkaar??? Of ben ik dan raaaaaaaaaaaaaaar? (zo reageerde ze trouwens ook toen wij in augustus een huis gekocht hadden, terwijl zij al 1jaar geleden een huis gekocht heeft)
hey melanie, jij hier ook dat lijkt me zeker heel apart ja! ik heb ook een clubje vriendinnen waarvan de ene helft er totaal nog niet mee bezig is. ook weleens aangegeven hebben dat ze het eerlijk gezegd wel jammer zouden vinden als er al vriendinnen aan kinderen zouden beginnen... ergens snap ik het wel. het is allemaal zo gezellig, we kunnen nu nog alle kanten op. maar het stappen is bij mij zoiezo al minder geworden! en tja, niet alle vriendinnen zijn al "even ver" zeg maar. de één plant nog van allerlei verre reizen, de ander denkt eerst na over trouwen en weer een ander is nog bezig met van allerlei studies. achja, de vroegere droom om allemaal tegelijk te beginnen zit er toch niet in. je beseft nu pas dat het soms ook gewoon niet wilt lukken! en daarnaast moet je er ook allemaal aan beginnen als je er zelf aan toe bent!
Jah dat klopt, die vriendin is ook de enige van onze groep wat ook een dochter heeft van dezelfde leeftijd als mijn zoontje! maar zei heeft ondertussen een nieuwe partner, en die wil nog even geen kinderen....dus daar zal die jaloezie wel vandaan komen! maar dan nog........dan nog snap ik niet dat je je vriendin zoiets niet gunt....al kon ze alleen maar blij voor me zijn.. mijn man wilde eigenlijk geen 2de, maar na een goed gesprek is hij toch vanb gedachte veranderd! (GELUKKIG) Maar om even terug te komen op dit topic! ben nog niet zo bekend met al die vragen omtrent het zwanger worden..maar bij mij was het zo dat de hele straat en vrienden kring iedere x als ze me zagen kwamen vragen hoe het zat met het huis.. toen we bezig met een huis (ons huis ondertussen) waren en mensen kregen er lucht van want dat gaat natuurlijk als een lopend vuurtje kregen we ook altijd die vragen!! in het begin vond ik die belangstelling inderdaad leuk, maar opengegeven moment had ik het ook gehad met sommige mensen!!!! als ik ze al zag maakte ik dat ik weg kwam whahahaha (jah nu lach ik ermee) dus ik begrijp zeker die frustraties!! ik denk dat wachtende het beste reageerd, als je ff duidelijk maakt dat je het er niet over wil hebben snappen ze het mss wel!
Goede avond, Ook ik zal eens een reactie hierop schrijven. Mijn man en ik zijn 10 jaar samen en 3,5 getrouwd. Hier vraagt natuurlijk ook iedereen wanneer komt het????????? Zo frustrerend. Wij geven altijd maar als rede op dat we nog niet klaar zijn met reizen. Eigenlijk ben ik een keer heel boos geworden op een vriendin en ik heb toen eruit gefloept, 'Als je het wil weten kom je er maar tussenin liggen!' Ja, ik weet het. Heel fout maar ik was het gezeur zat!!!
Wij zijn nu 7,5 jaar bij elkaar 1,5 jaar getrouwd en beide rond de 30 jaar. Regelmatig krijgen we de vraag wanneer komt er bij jullie een kleintje? Wij zeggen dan meestal dat we eerst nog een aantal dingen met z'n tweetjes willen doen en dat mijn man er nog niet zo zwaar aan tilt. Ondertussen weet wel een vriendin en een collega van mij ervan maar verder hebben wij het nog niemand verteld omdat ik geen zin heb in mensen die de hele tijd vragen gaan stellen.
Die vraag hebben wij getackeld door gewoon open over onze miskramen te zijn. Maar voordat ik zwanger werd van Thirza kon vooral mijn schoonmoeder ook wel lopen te hinten. Tja, ik reageerde er gewoon niet op, of maakte er een grapje over, (kerst 2007 vroeg ze of er al eens een kleinkind kwam, en toen zei ik: Nou, dit jaar niet meer ).
Bij mij hetzelfde...eerst wist ik niet zeker of ik wel kinderen wilde, dus was dat mijn excuus. Toen werd het excuus eerst eigen huis, toen trouwen, daarna ff extra geld sparen en ondertussen is dat allemaal voorbij en heb ik dus geen excuus meer...Maar van mij hoeft ook niet iedereen te weten dat we er mee bezig zijn, dan krijg je weer steeds vragen hoe het gaat...Gelukkig heeft mijn zusje een kleintje van een half jaar, dus mijn ouders zijn voorlopig even tevreden...