hallo lieve ouders, Na weer een hele dag van slag te zijn geweest na bezoek aan CB en teleurstelling in dat mijn man echt minder goed kan zorgen voor babies dan voor peuters (ik bespaar jullie de details) wil ik jullie allemaal een hart onder de riem steken door te zeggen dat ongeacht wat jullie doen jullie doen het fantastisch! Ik zit zelf nog midden in de heftige borstvoedingshormonenperiode waardoor alles wat mijn kindjes aangaat kei hard bij mij binnenkomt en ik heb enorm behoefte aan steun en liefde. Dus als je baby even niet goed groeit/te hard groeit, als borstvoeding niet lekker loopt, de nachten slecht zijn, je peuter slecht eet, je peuter in het openbaar irritant is, je er doorheen zit bedenk dan dat het sowieso geweldig is dat jij er bent voor je kind. Uiteindelijk hebben ze alleen wat liefde en aandacht nodig (en ja ook als je werkt en kind gaat veel naar opvang dan nog doe je het goed!). Dus weg met schuldgevoelens, angst en stress.
En nu dit even hardop tegen jezelf zeggen natuurlijk. Want ook jij doet je best en meer dan dat kun je niet doen. Zet hem op!
En vergeet niet om alles te noteren in een boekje en vervolgens aan je 'ukkies' te geven wanneer ze een jaar of 18 zijn of eerder in geval van een dochter.