Bedankt voor jullie felicitaties! Ging inderdaad erg snel opeens, hele dag af en toe een lichte wee, maar twijfelde of het niet gewoon voorweeën waren. Om 01.15u merkte ik dat het serieus was, om 01.30u was de vk er en had ik 3 cm en om 03.03u lag ze op mijn buik. Nog geen foto's op pc, bv loopt nog niet lekker en dit is de eerste keer dat ik achter de laptop zit... Zal er zo eentje uploaden voor jullie
zo wat een stilte hier... moest dit onderwerp serieus ver terug zoeken... Zoals sommige misschien op facebook hebben gelezen word ik morgen gecurreteerd... toch nog restweefsel. Verder vandaag kerstkaarten binnen gekregen en verstuurd. Hier ook alvast eentje voor jullie
Wat een schatjes! Ook heel fijne feestdagen voor jou en je mooie gezin! Heel veel succes morgen! Heeft je man de intake voor de sterrilisatie inmiddels achter de rug? Zo ja, hoe is het gegaan?
ja vorige week was dat. Ging wel goed. Al werd ie aardig wit (en dat is voor hem heel bijzonder) bij het horen hoe het gaat. Afspraak staat gepland voor 16 januari
Hahaha ja owee als de man eens iets moet laten doen. Dus het staat toch echt te gebeuren, de onverwachte zwangerschap heeft daar dus niets aan veranderd? Hij zal dr toch wel even last van gaan hebben! Ik weet nog dat mijn man wijdbeens het ziekenhuis uit kwam lopen Ik moest inwendig heel erg lachen, erg hè
natja gna gna... ik zal niet hardop lachen Nou het heeft het in zoverre veranderd dat hij het juist versneld heeft. Hij wil geen risico meer lopen.
ik vind het niet leuk. Van mij hoeft het allemaal niet. Maar ja, op andere anticonceptie vertrouwen durven we nu ook niet meer. En hij zegt dat hij toch niet van gedachte veranderd. Ik kan wel blijven zeuren en zaniken (hij zal het wel uitstellen denk ik uiteindelijk) tot hij misschien uiteindelijk overstag zal gaan voor een derde kindje (en ik zeg misschien). Maar ik denk dat dat ook niks is. Dat hij eigelijk tegen zijn wil aan een derde kindje begint... Persoonlijk denk ik, kan het beter nu hebben, dan kan ik beginnen te verwerken dat het er 2 zullen blijven. Ik vind het wel heel moeilijk. Deze miskraam heeft het verlangen naar een derde kindje wel aangewakkerd.
Kan me voorstellen dat je heel erg met je gevoelens worstelt! Ik heb echt ontzettend veel respect voor je! Ik moet tot mijn schaamte toegeven dat ik wel heb gezeurd en gezanikt voor een vierde. Hoewel mijn man ontzettend veel van onze dochter houd blijft het toch iets dat zo nu en dan blijft terug komen in onze relatie. Ik heb absoluut geen spijt van onze dochter maar zou het zo niet over doen. Eigenlijk vertel ik dit nu voor het eerst aan iemand... Ik schaam me toch teveel, mede ook doordat mijn wens voor een 4e voor een groot deel kwam door mijn wens voor een dochter Nogmaals ik vind het zo knap van je dat je ondanks je eigen gevoelens je toch blijft denken aan de gevoelens van je man!
nou weet je... ik heb ook wel die neiging om te zeuren hoor... maar ik ben bang dat het onze relatie kapot maakt. Ik weet ook niet hoe ik me vlak van te voren voel. Misschien laat ik hem het alsnog helemaal afblazen. Daar ben ik dus bang voor... dat ik het naar mijn voeten gegooid krijg telkens... en dat wil ik niet. Maar ik heb vaak het idee dat reno met al zijn besluiten ontkent wie ik eigelijk ben. Dat klinkt misschien heel vaag maar ik ben gewoon wat meer... go with the flow. En hij denkt overal heel goed over na. Maar daardoor als ik iets wil zegt hij heel vaak nee. En hij wil ook vaak met de massa meegaan. En daardoor drukt hij een heel erge stempel op onze relatie... Ik kan me goed voorstellen dat je nog graag een dochter wilde... ik zou dat ook hebben gehad denk ik. Ik wilde al graag een meisje vanaf dat ik 12 was denk ik... Ik zal ook eens iets toegeven. Ik wil (mede) heel graag een derde omdat mijn gyn mij heeft belooft dat ik bij een derde weer mag proberen natuurlijk te bevallen. En ze geeft me een hele grote kans dat het lukt. En ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik doorga met leven en nooit een natuurlijke bevalling meegemaakt zal hebben... Klinkt vast heel stom want ik heb 2 prachtige kids en dat is ook wel een slechte reden om een 3e te willen niet...
Ik herken wel wat jij zegt over dat je man altijd heel goed nadenkt over alles. Ik ben daar wel eens jaloers op. Bij mij gaat mijn gevoel altijd met me aan de haal. Nee hoor ik snap je helemaal! Het lijkt mij ook helemaal niet leuk om nooit een vaginale bevalling te hebben meegemaakt. Iets soortgelijks had ik na de geboorte van de eerste, hij kwam na 29 weken en toen alles eenmaal goed met hem ging wilde ik zo snel mogelijk weer zwanger zijn. Ik miste het zwanger zijn en wilde voor mezelf bewijzen dat ik een zwangerschap kon voldragen. Het blijft helaas gewoon zo dat mannen en vrouwen elkaar nooit helemaal zullen begrijpen
ja dat gevoel ken ik. Toen emma na 34 weken kwam wilde ik direct weer zwanger zijn. En dat heb ik wel heel erg gepusht moet ik eerlijk zeggen. Ik had het nergens anders meer over. Reno wilde eigelijk wachten tot emma een jaar is maar ik heb het zo erg gepusht dat we met 4 maanden alweer begonnen zijn. Nou had hij mazzel (zoals hij met alles mazzel heeft, nu eigelijk ook weer met die miskraam, hij wilde het toch niet... en daar kan ik echt dom pissed om worden) dat het pas lukte toen emma een jaar was.