Ik zou hem laten liggen sunshine. Julian kwam gisteren om half 10 en toen pas weer om half 4, de flessen daarna komt ie altijd na 3 uur en niet na 4 uur.
Wat leuk voor je!!! Welk bedrijf is het of wil je dat niet zeggen, misschien ken ik het aangezien we dicht bij elkaar wonen.
Kan niek natuurlijk ook laten slapen en dan evt. zijn laatste voeding wat ophogen....idee? Hoe doen jullie dat eigenlijk
Wat leuk Joanita dat je op gesprek mag komen!! Ik ga voor je duimen. Ik verhoog zijn fles eigenlijk nooit. ´s nachts komt hij altijd tussen half 4 en half 5, afhankelijk van zijn laatste fles. Daarna 2 flessen om de 3 uur.
Tjonge da's lang en slaapt hij dan s nachts wel goed door? Of komt hij ook om de 3 uur. Daar zijn wij nl. net weer van af.
Half 10 was ´s avonds en toen om half 4 ´s nachts. Maar dan komt ie de flessen daarna wel eerder hahaha
oké vond het al zo lang voor overdag. Heb ook liever dat hij s nachts langer slaapt dan overdag. Is voor mama ook wat fijner. Ga maar eens even een blik werpen eens kijken of hij nog echt knock out is
Even kijken of hij het doet hahaha Julian zijn meest charmante foto. (ik moet eerst mijn foto's verkleinen voor ik ze kan uploaden. Heb ik net ontdekt, vandaar even checken)
shunshine in de riethorst in geertruidenberg, kan ik lekker op de fiets dat was voor mij een voorwaarde, wil het op de fiets af kunnen leggen, hier ligt jamy nog steeds knock out hoor maar ligt nu in de wandelwagenbak te slapen boven is het egt te warm straks gaat hij weer wel naar boven maar ben ook net terug van wandelingetje dusjah dan slaapt hij altijd wel even door
Even laten zien wat ik het eerst heb gedaan toen ik weer wat mobieler was. Mijn nagels die lengte werkt niet hahaha
Voor degene die er geen genoeg van kan krijgen: Hierbij alsnog mijn bevallingsverhaal: Eva 6-6-09 Ondanks een fijne zwangerschap (op bekkenklachten na) had ik het aardig gehad, ik zat er gewoon doorheen. Mede doordat ik sinds week 38 flink last had van hele scherpe indalingsweeen en voorweeen. Zo erg dat ik niet meer rechtop kon lopen van de steken. Slapen was een ramp geworden en hierdoor was ik doodop. De harde buiken waren zo erg dat ik uren met een gespannen buik rondliep. Dit drukte dusdanig tegen m'n ribben dat ze aan de binnenkant waren gekneusd. 3 juni (39w en 2dgn) had ik een afspraak bij de verloskundige en zij kon en wilde me helpen door me te strippen. Ze vertelde me dat ik al 1 cm ontsluiting had, dus al die voorweeen waren niet voor niets geweest. Die nacht hoopten we dat het zou gebeuren. Er gebeurde een hoop, maar geen weeen die doorzette... zucht. Ook de nachten erop waren een hel en alle tekenen waren er maar weer geen weeen die doorzette. Zaterdagochtend (39w 5dgn) vertelde ik Daniel dat ik geen hoop meer durfde te hebben. De krampen die ik voelde waren zeer pijnlijk maar gewoon niet heftig en regelmatig genoeg. Op het moment dat ik dat zeg voel ik een flinke knap/schop en water langs m'n benen. Tegelijk een flinke wee....WOW! Daniel keek me aan en ik zeg: Zo moet het aanvoelen, ik heb een wee en m'n vruchtwater is gebroken! Ik voel me dolgelukkig! Eindelijk, het is begonnen! We maken plannen voor de dag om alles nog op orde te hebben. Daniel gaat nog weg voor boodschappen, de hond uitlaten en nog wat klusjes in huis. Ik bel op m'n gemak de verloskundige en m'n zus die bij de bevalling zal zijn. Zij moet ruim een uur reizen, dus ze komt gelijk richting ons rijden. Ondertussen komen de weeen om de 5 minuten. Pijnlijk maar nog goed te doen. Al snel komt de verloskundige even kijken. Ik zit op 2 cm ontsluiting dat kan dus nog wel even duren. We spreken af dat ze 2 uur later nog eens komt kijken hoe het er dan voorstaat. Die 2 uur later haal ik niet. De weeen worden zo heftig en komen zo snel achter elkaar dat we de verloskundige eerder bellen. Ik heb pijn en niet zo'n beetje ook. Ik wil NU pijnbestrijding!! Gelukkig komt de verloskundige snel en ik blijk nog maar 3 cm te hebben en persweeen. Ze regelt een plek in het ziekenhuis. Hup snel in de auto en in de straat zien we m'n zus aankomen. Als een idioot naar het ziekenhuis. Ik krijg serieuze persdrang...aaaauuuw!! Van de rit kan ik me niet meer veel herinneren, Daan je hebt goed gereden! In de hoop dat ze in het ziekenhuis klaar zouden staan met de pijnbestrijding word ik teleurgesteld. Eerst nog een half uur de hartslag van de baby in de gaten houden en daarna overleg en dan wordt de anesthesist pas gebeld. We zijn al gauw een uur a 1.5 uur verder. Ik zit inmiddels al op 5 cm ontsluiting en nog steeds persdrang. Nog ff denk ik en dan is het niet meer nodig, kom op ik wil die ruggeprik en snel! Eindelijk mag ik naar de ok voor de ruggeprik. Wat hemels, echt een aanrader. Heb er niets van gevoeld. De scherpe kanten zijn nu van de weeen. Begrijp me goed, ze zijn niet weg. Daan heeft honger en gaat ff wat eten. Kristel blijft dan bij me en gaat na Daan. Als Daniel terugkomt blijk ik al 8 cm te hebben en ik word naar de verloskamer gebracht. Daar gaat je eten Kris Jeetje wat gaat dit snel! Eindelijk mag ik gaan persen, maar waar zijn die persweeen nou? In de verloskamer krijg ik weer weeenopwekkers. Ik voel geen perwee maar ik mag meepersen op een wee en ik krijg al snel te horen dat Daan en Kristel het hoofdje zien. Hier haal ik moed uit. Kom op! Ik vraag diverse malen of ze het er niet uit kunnen trekken... helaas. Hoeveel weeen moet ik nog, zeg me in tijd hoelang het nog duurt. Ik ben zo moe... "Kom op het is er echt bijna", hoor ik Daniel en Kristel zeggen. Ik heb alleen maar het gevoel dat ik moet poepen en dat de baby er nog lang niet uitkomt..Jullie zagen toch dat hoofdje? Zeker 3 haren?? Nee het is er echt bijna! ik neem nog een paar keer flinke happen met adem en eindelijk, eindelijk het is gebeurt! Na meer dan 1 uur persen. Onze prachtige dochter ligt op m'n buik! Wat is ze zacht, wat is ze mooi! Wat zijn we trots...
Dank je! Die plekjes op zijn hoofd zijn nu ook bijna weg En ik moet zeggen dat dat blauw hem ook wel erg mooi staat hahaha