Dat wordt nog wat als we tegen de bevalling aan zitten met zijn allen.. Elke harde buik wordt pagina's lang beoordeeld, degene die als eerste bevalt krijgt allemaal jaloerse junimama's achter zich aan, die schelden nog eens 150 pagina's vol omdat ze "ook willen", en zo bij elke volgende tot iedereen is geweest 8) Beetje reëel? (waar moesten ook alweer de puntjes bij dit woord :x ) Oh Debsje.. Leuke tip, lach me rot om die uitspraken
is echt om te gieren dat onderwerp. idd..dat wordt nog wat hier hoor...riep gisteravond al..je kan me wat daaf dit is 1 x en nooit meer BEGREPEN!...en toen heel boos kijken hahahahahaha
Wat een rust Marloes Ik was trouwens ook zo rustig, heb alleen een paar keer gevraagd of ze wilden kijken hoeveel ontsluiting ik had En toen Britt op mijn buik lag begon ik pas weer te praten, ik zei iets in de richting van "dag mooi meisje, dag Britt" Klinkt zo oma-achtig achteraf
hihi beide dus lekker rustig...zullen jullie mannen wel een verademing hebben gevonden denk dat die van mij het een stukkie moeilijker gaat krijgen....al hoop ik dat tie zich daar wel op voorbereid want hij is er ook zo 1tje die dan zegt als ik zou schelden en tieren.....dag deb je bekijkt het maar ff mooi met je boeltje ik ben weg
ik heb hem nog heel vriendelijk gevraagd of hij niet aan me wilde zitten tijdens een wee... hij wilde heel lief over m'n rug gaan... maar dat wilde ik dus niet...
zelf vriendelijk gevraagd! jeetje wat een mooi voorbeeld van netheid echt een engeltje voor je man geweest dus...hihih die maakt zich dus ook nie zo druk over de volgende bevalling.
uum ja ...zijn wel allebei doorgelicht in 2006 en toen we te horen kregen dat bij beide alles goed was en niks ons in de weg zou moeten staan voor een zwangerschap.behalve stress dan..hebben we ervoor gekozen nog te wachten en te wachten en te hopen....gevoel zei altijd dat het zou lukken zonder mmm hulp....en dat is gelukt gelukkig
Nee , gewoon een uitgebreide structurele echo, ik krijg er ééntje morgen (ca 18 weken) dan einde januari (dik 20w) en rond 23-24 weken nog eentje. Het waarom is een lang verhaal; ergens 200pag terug heb ik er al denk ik een keer over geschreven (onthou het maar met zo'n grote groep! ). Het zit zo, ik heb buiten mijn twee kinderen ook verschillende miskramen gehad, na onderzoek blijkt dat ik een chromosomale afwijking heb (ik heb een inversie). Daardoor veel meer risico op een MK en ook een hele kleine kans dat de zw wel goed door zou gaan maar er toch iets zou zijn met het kindje. Om alle chromosomale afw uit te sluiten raden ze een punctie aan, maar uit dat resultaat kunnen ze niet specifiek zeggen wat er dan juist fout is (soms wel, soms niet ).En in overleg met de geneticus, gyn en HA hebben we besloten geen punctie te doen, omdat alle echo's goed waren en niets wijst op een eventuele fout. Maar omdat ik dus geen punctie doe krijg ik verschillende uitgebreide structurele echo's, stel dat ze dan iets raar zouden tegenkomen kan er nog steeds verder onderzoek of zijn we voorbereid op eventuele dingen die niet helemaal goed zijn. Lang verhaal he Mijn gevoel is er wel gerust in hoor! Alsook de gyn, de vorige miskramen waren allemaal rond 8 weken en nu was alles volledig op schema en met goed echo's en goede uitslag van de combinatietest. MAAR ik wil morgen weten of alles goed is en vooral wat het gaat zijn .Ik kan amper mijn nieuwsgierighedi bedwingen
ja gelukkig wel wist gewoon onze tijd komt...zijn verhuist in sept en prompt was het raak of het daarmee te maken heeft gehad weet ik niet maar vond het wel erg frapant nog paar uurtjes geduld Nathalie ik hoop dat onze vk morgen ook ff wil spieken
ben net ff wezen slapen maar werd helemaal down wakker...echt een heel down gevoel over me heen... denk miss een rare droom gehad of iets.... en uiteraard nog steeds ukkie niet gevoeld... ja ik dacht het net te voelen maar wist niet zeker hahahahaha maar ja sorry was ff ego
Mijn mannetje was er de vorige keer niet bij, hij is niet de biologische papa van Britt (maar heeft haar wel erkend, ze draagt zijn achternaam). We kregen later pas een relatie. Dit wordt dus ons eerste kindje samen. De vorige keer moest ik alleen bevallen, ja oke mijn moeder zat erbij maar de band met haar is altijd al zo slecht geweest (contact is nu verbroken) dus voor mijn gevoel was ik alleen. Toen Britt net was geboren begon ze te huilen en zei: "och meisje toch, dit wordt een ramp". Ja, bedankt.
jeetje zeg...wat een k*t opmerking vind het wel super knap van je dat je het alleen gedaan hebt...je zult je wel erg alleen gevoeld hebben ook toen Britt er net uit was...dat je dit moois niet kon delen zeg maar. Gelukkig mag je nu lekker saampies puffend en steunend de tweede halen hij vind het allemaal dan ook wel erg spannend zeker Gaby: rot is dat he van die enge dromen hebben....geloof dat er meer meiden zijn die daar last van hebben ( zo ook ik) gelukkig heb ik ze als mannetje gewoon naast me ligt en dan kan ik ff lekker wegkruipen in zijn armpies.... maar alles komt goed hoor meis...niet druk maken je kleine uk doet het prima dikke knuff