Mijn dochter is op dit moment echt heel erg moeilijk te handelen op bepaalde momenten. Het gaat meestal mis als ze iets niet mag of als ze iets 'moet' bijv haar jas aan, sjaal om of kleding aantrekken. Ze gaat dan gelijk de strijd met me aan, ik vertel haar rustig wat we gaan doen, dus bijvoorbeeld, we gaan je kleertjes aan doen. Dan begint ze al met, NEE. Dan pak ik haar op en zet haar op de commode, dan begint ze met schoppen, slaan richting mij, schreeuwen, gillen. Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan, als ik zeg dat het niet mag gaat ze gewoon door. Als ik de strijd met haar aan ga, wordt ik zelf heel boos, niet handig icm hormonen op dit moment. Ik pak haar dan gewoon stevig beet en dan begint ze te schreeuwen, AU AU MAMA, terwijl ik gewoon normaal doe uiteraard. Ze doet overkomen alsof ik haar mishandel. Dit gebeurd minimaal 2x per dag en soms vaker. Ik vind dit heel jammer want de rest van de dag is het gezellig, vanavond heeft ze voor het eerst aangegeven dat ze moest plassen en heeft netjes op de wc geplast, ze heeft toen een sticker gehad en ik heb haar uitgebreid beloont, ben super trots. Maar het naar bed brengen eindigt elke avond met een huilende dochter en een huilende moeder. Zou het kunnen zijn dat ze ook zo dwars is ivm dat ze weet dat ik nog een baby krijg? Het valt wel op dat het sindsdien is. Ik wil gewoon niet zo boos worden en gaan schreeuwen maar ze drijft me tot wanhoop op het moment. Wie herkent dit en hoe moet ik er nou mee om gaan? Ze is overigens 2 jaar en 4 maanden.
Ons zoontje is 2,5 jaar en begint hier ook mee. Ik ga gewoon door met wat de bedoeling is en probeer hem af te leiden (kleertjes aan we gaan naar oma..dan is aankleden niet erg meer), als we om boodschappen gaan en ik zeg we gaan naar de winkel dan is het bv al hard neeeee schudden, maar als ik dan zeg dat we op de fiets om boodschappen gaan dan is het goed (hij is dol op fietsen). Moet zeggen werkt niet altijd en kan niet altijd, maar zo probeer ik het voor alle partijen een beetje leuk te houden. Ik denk dat als deze zwangerschap goed blijft gaan, dat ik hem pas ga vertellen dat hij een broertje of zusje krijgt als ik al een heel eind op weg ben. Voor kinderen is het zo ontastbaar als je zegt dat ze een broertje of zusje krijgen en het duurt en duurt maar. Zeg rond een maand of 5 a 6 ofzo dat ik het ga vertellen.
Beste Wonderland26, Wat vervelend joh! Op deze leeftijd worden ze zich ook meer bewust van zichzelf en wat ze kunnen - en denken te kunnen. En als het even kan het liefst op een moment dat het hun uitkomt en in het tempo wat hun het beste uitkomt. Ze willen dan vaker iets zelf doen: zelf hun jas of schoenen aantrekken, zelf hun boterhammetje smeren, zelf in /uit bed klimmen. Je zou eens kunnen proberen om hierop in te spelen: ons dochtertje vond het prachtig om helemaal zelf op de commode te klimmen via het trapje (gekocht bij de Ikea). Vaak werkte ze dan ook goed mee met het omkleden. Wat wellicht ook kan (mee)spelen is dat ze aan het aftasten is waar de grenzen liggen. Uit eigen ervaring kan ik vertellen dat meegaan in dergelijk gedrag averechts werkt, probeer zo veel als mogelijk je coolness te bewaren. Trouwens, doet ze dit ook bij andere personen? Als ze zich daar wel keurig gedraagt dan zou je ook kunnen vragen hoe diegene het aanpakt en dan een eenduidige aanpak afspreken. Dan is het duidelijk voor je dochter dat iets zowel thuis als elders op dezelfde manier gebeurt. Succes en geniet van alles!
bij ons werkte in die tijd het volgende : ipv dat je zegt : kom, je jas aan we gaan weg. Zeg je : wil je ( bijvoorbeeld ) je groene jas aan of je rode jas? Of : doe jij je jas aan of moet ik je jas aan doen? Met het naar buiten gaan : zullen we hard naar buiten lopen of zachtjes? Noem maar een paar voorbeelden he. Dus niet dat zeggen waar ze NEE op kunnen zeggen. Maar ze zo een keuze geven dat ze alsnog doen wat je wilt dat ze doen. Maar wel zo dat ze zelf denken dat ze ook een beetje de controle erover hebben. Dus hij doet zn jas aan, alleen hij mag dan bepalen hoe. Werkt trouwens niet altijd hoor. Soms was Erik in zo'n dwarse bui dat er niks tot hem doordrong hihi. Maar vaak werkte het wel. Succes!
Oh zo herkenbaar!! Mijn dochter is nu 2,5 en heeft heel duidelijk een eigen willetje. Wat hierboven beschreven staat helpt hier ook (soms dan..) wil je dit of dat? mama doen of jij? Ik zou toch zeker je grenzen behouden en haar af en toe gecontroleerd hard aanpakken. Straks als je wat minder mobiel wordt, kan ze nog meer dwars gaan ligggen. Ik denk eerder dat het de leeftijd is, dan het feit dat er een baby op komst is. Toen mijn dochter haar trukendoos opentrok hoorde ik hetzelfde verhaal van iedereen in mijn omgeving! Heel veel sterkte dus van iemand die er ook middenin zit!