Prachtig. En wat geweldig dat het zo is gelopen. Het heeft zo moeten zijn denk ik dan maar ❤️ Wat mooi dat er een hele familie klaar staat om haar op te vangen en te steunen. Ik hoop dat het haar goed doet en ze meer basis kan bouwen en de gaten kan vullen met de liefde van iedereen (ook die van jullie en iedereen in Nederland).
Kreeg kippevel bij elke zin over je update . Heel mooie gezegd alsof het zo moest zijn❤️ Goede reis terug en sterkte met alles❤️
Mooi dat ze nu ook de cultuur gaat leren. En de gebruiken. Appart he dat alles nu rond is. En sterkte met de reis naar huis.
Wat fijn dat ze zich daar meteen eigenlijk weer thuis voelde. En hoe jij bent ontvangen. Denk dat het op deze manier heeft moeten gaan, voor jullie allemaal ❤️
Krijg tranen in mijn ogen van je verhaal ❤️. Hoe zwaar, moeilijk en enorm pittig het voor jullie is geweest, dit is jullie zo gegund! Je dochter om weer bij haar familie te kunnen wonen (hoeveel pleegkinderen kunnen dat zeggen?). En jij om haar daar terug te mogen brengen tussen zoveel liefde. De pijn van de afgelopen jaren af sluiten, niet in een crisisplek maar in de armen van haar moeder en familie, haar roots, hoe bijzonder is dat? Hopelijk helpt het jou bij het helen van jou en je gezin.
Fijn dat het allemaal gelukt is, Adje! Hopelijk krijgen jullie nu wat ruimte om het een en ander te gaan verwerken. En kan je dochter zich verder ontwikkelen waar ze nu is! Dat zal ook pittig zijn, maar hopelijk kan de gemeenschap haar en haar moeder daar in ondersteunen! Mooi dat jij hen nu ook hebt mogen ontmoeten. Ik zal (extra) aan je/jullie denken als we over niet al te lange tijd de Niagara Falls bezoeken!
Oh wat gaaf! Was een mooie ervaring, ook om met zijn drieën te doen. Wij zijn alleen aan de Canadese kant geweest. Hadden ook niet super veel tijd, maar denk dat het ook prachtig is vanuit de Amerikaanse kant, zodat je de watervallen meer van de zijkant kan bekijken. Wordt vast een mooie reis! Veel plezier alvast!
Terugreis was goed. Ik heb het nog wel even moeilijk gehad. Vooral toen het vliegtuig opsteeg heb ik even zitten janken. Was de realisatie dat ik echt weg was en dochter daar bleef. Maar daarna was het oké, Nu vooral moe van de jetlag en alle emoties. Hier thuis voel ik wel al echt de rust. Zoon was echt heel vrolijk en gezellig, terwijl hij de laatste tijd ook een kort lontje had.
De tranen begrijp ik wel. Nu is het inderdaad definitief dat ze daar blijft. Maar wat een verschil met de rust die je beschrijft. Hele dikke digitale knuffel
Hoe gaan je dochters er mee om? De oudste zit toch in het buitenland? Dan is live afscheid nemen natuurlijk niet mogelijk... lijkt me sowieso op die leeftijd raar als iemand die al zolang in hun leven is voorgoed weg gaat...
Oudste dochter is de week voordat jongste dochter wegging onverwacht thuisgekomen. Dus we zijn nog even compleet geweest en hebben nog wat gezinsfoto’s kunnen maken, wat heel fijn was. Verder was middelste dochter bij het afscheid wel echt heel verdrietig. Maar inmiddels gaat dat beter. En omdat de rust en gezelligheid nu ook terugkeert in huis, merken ze zelf ook dat het beter zo is. Gelukkig kan je tegenwoordig makkelijk facetimen ed, dus dat maakt de afstand wel net iets kleiner.
En dat zal vast ook met vlagen gaan, het verdrietig zijn of juist niet, en dat mag ook. De eerste tijd zal er vooral veel rust zijn denk ik, maar dan zullen er ook weer momenten van gemis zijn, en dat mag ook allemaal.
Oh dat is wel fijn dat jullie nog even compleet zijn geweest, al klinkt onverwachts thuisgekomen dan weer niet perse positief. Ja kan me voorstellen dat dat er op die leeftijd flink inhakt. Iedereen zal een hoop tijd nodig hebben om dit allemaal te verwerken.
Dat zal inderdaad wel naast elkaar gaan lopen. Ik heb me voorgenomen om te genieten van de rust en me er niet schuldig over te voelen. Ik was continu in staat van alertheid en steeds maar op mijn hoede en het is nu al heel fijn dat dat niet meer hoeft. En het gemis zal er ook af en toe zijn, maar dan helpt het weer om te weten dat ze nu op haar plek is
Dat is zeker weer een verhaal apart. Oudste dochter was aupair bij een alleenstaande vader. Echt een goede vent, maar met een draak van een ex. Die ex was heel jaloers, bipolair en ook nog eens alcoholist… Dochter heeft wat extra oppaswerk voor andere mensen gedaan op het moment dat de kinderen bij hun moeder waren. Dit mag officieel niet op een studentenvisum. Gebeurt ondanks dat heel vaak natuurlijk, maar in dit geval heeft die ex het gemeld bij de autoriteiten. En dus moest ze eerder dan gepland vertrekken. Gelukkig zat ze er al ruim een jaar, dus die ervaring wordt haar niet meer afgenomen, maar zuur is het wel. Maar het was wel heel fijn om met zijn allen afscheid te kunnen nemen. Dus misschien heeft het zo moeten zijn.
Mensen wat een gedoe, kon je er ook nog wel bij hebben... maar inderdaad, misschien moest het wel.zo zijn.