Mijn zoontje van 1 is een heel makkelijke slaper. Nu is het af en toe zo dat hij savonds moet huilen als hij in bed ligt. Ik weet dat hij na een tijdje gewoon in slaap valt, maar ik vind t huilen zo oorverdovend dat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen om dan niet naar hem toe te gaan. Als ik dan op zijn kamer kom, ligt hij ook altijd halfslapend in bed en gaat hij eigenlijk nog harder huilen als hij mij ziet. Ik troost hem dan altijd door over zijn buikje te wrijven en te zeggen dat ik bij hem ben. Na een tijdje houdt hij op met huilen en kijkt mij aan en straalt van zijn gezicht af dat hij naar mij luistert. Ik vind t dan zo fijn om te zien dat hij rustig van me wordt! Als ik dan weer wegloop huilt hij nog veel harder maar dat is altijd maar een paar seconden waarna het over gaat in brabbelen en uiteindelijk valt hij in slaap. Nu vraag ik mij dus af of ik dit goed aanpak. Volgens mijn vriend moet ik hem gewoon laten huilen omdat we weten dat hij uiteindelijk wel in slaap valt, en ik t juist erger maak door naar hem toe te gaan. Maar ik wil gewoon dat hij met een rustig gevoel gaat slapen en weet dat wat er ook gebeurd, ik er voor hem ben. Zelf vind ik t namelijk ook niet fijn om huilend in slaap te vallen Wat vinden jullie?
Waar het uiteindelijk om gaat is dat je zoontje gaat slapen wat hij met beide manieren doet. Wat ik nog weleens doe, ook ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om niet naar mijn zoon te gaan hihi, is even over z'n bol wrijven en zeggen dat hij lekker moet gaan slapen en dan ga ik naast het ledikant zitten tot hij rustig is. Gewoon doen waar jij je prettig bij voelt!!
Als mijn zoontje echt niet gaat slapen, ga ik er ook naar toe. Even knuffelen, slokje water, liedje zingen of nog even wat kletsen tegen hem. Soms komt onze kat nog even gedag zeggen en dan gaan we het nog een keer proberen. Ik kijk het altijd even een minuut of 5 aan. Soms moet hij even de dag van zich af huilen of zo iets.
Ik denk dat je het perfect doet. Het werkt voor jullie beiden fijn zo toch. En een 1 jarige die eventjes huilt is wel wat anders dan een jonge baby ontroostbaar te laten huilen.
Mijn dochter had ook zo'n periode (2 maanden geleden ofzo), duurde al een week of drie (daarvoor nooit problemen) en kon het huilen echt lang volhouden. Toen het volgende gedaan. - altijd op dezelfde manier (en rond dezelfde tijd) wegleggen. Bij ons: flesje op de bank, gezinsleden kusje en zwaaien op de trap, kamer donker maken, lampje aan, schone luier, in de slaapzak, slaapliedje zingen en haar ondertussen wegleggen, haar aaien terwijl t slaapliedje bezig is, kusje geven, welterusten zeggen, lampje uit. - huilen? Na 5 minuten naar boven, lampje aan, uit bed tillen, knuffelend slaapliedje zingen, halverwege wegleggen, haar aaien terwijl t slaapliedje bezig is, kusje geven, welterusten zeggen, lampje uit. - huilen? Na 6 minuten weer naar boven en bovenstaande ridel en zo steeds een minuut langer. Ik heb nooit de timer op 8 minuten hoeven zetten. Na drie dagen begon ze bij t slaapliedje al te huilen , ze begreep het principe. Na 5 dagen heeft ze nooit meer gehuild en heb ik niet meer naar boven gehoeven. Ander voordeel: als we nu in de dierentuin oid zijn en ze moet slapen in de wagen hoef ik alleen maar de wagen plat te leggen, doekie erover, slaapliedje en ze slaapt ). Maar als ik jou zo hoor is het bij jou nog niet zo erg hoor en pak je het prima aan. Wij zaten voordat ik hiermee begon op een gegeven moment elke avond met een kind beneden en dat was niet goed van ons want natuurlijk snapte ze dat best, heel lang hard huilen = naar beneden. Nou ja, toen dus dit gestart. Prima en kind- en mamavriendelijke methode.
eventjes huilen voor het slapen gaan is niet erg, je kindje verwerkt zo de dag. als jij er heen gaat verstoor je hem hierin. het klinkt zielig dat hij huilt, maar als hij al met zijn oogjes dicht ligt zal hij vast niet lang huilen
Met 1 jaar hebben kindjes vaak een heftige verlatingsangst fase, dan is het juist heel belangrijk om te laten weten dat je er bent! Ik zou het zeker blijven doen. Dat hij anders ook in slaap valt zegt m.i. Niks over zijn gevoel en mogelijke angst.