(Als hier al een topic over is gemaakt: Sorry, dan heb ik niet goed gekeken en mag deze dicht. ) Is er iets van jezelf waarop jij trots bent? - Ik ben trots dat ik niet meer zo enorm jaloers ben op iemand die zwanger is / net bevallen is. Ik had daar erg last van, maar vandaag kwam een collega zijn 6 maanden oude zoontje showen (wat een moppie) en ik kon alleen maar blij zijn voor hem. Ik was niet jaloers, jeej! - Ik ben ook trots dat ik meer voor mezelf opkom dan ik vroeger deed.
Ik ben trots dat ik meer voor mezelf opkom...vroeger liet ik maar over me heenlopen. Ook ben ik trots dat ik over een paar dagen (Hopelijk) 'swerelds mooiste kindje op de wereld ga zetten!
Ik ben trots op mezelf dat ik mijn vader heb kunnen vergeven voor 'vroeger', en dat ik nu mijn best doe weer een band met hem op te bouwen zonder last te hebben van de onzekerheden waar ik voorheen wel last van had...
Ik ben trots dat er geen plekje meer in mijn huis is dat niet opgeruimd is en ik ben trots dat ik 13 kilo ben afgevallen. Maar stiekum ben ik op het eerste meer trots hihi
ik ben gewoon trots op feit dat ik ben wie ik ben.. ik ben geen carrierevrouw, omring me niet met vele sociale contacten, bulk niet van de centen, eigen huis of wat dan ook.. maar ik ben ik.. 40 jaar en gelukkiger dan ooit met mijn gezin en daar ben ik retetrots op
Ik ben trots op mezelf omdat ik niet meer over me heen laat lopen en dat ik het lef heb om te emigreren.
Ik ben onwijs trots op het feit dat ik ondans mijn borderline niet het 'standaard'type Borderliner ben! Ik ben heftige borderline naar hele milde borderline gegaan! Het heeft wat verandering aan mezelf gekost, maar ik ben er supertrots op dat mensen er nu als ik ze vertel dat ik borderline heb zeggen dat ze dat nooit hadden verwacht of gemerkt! En ook trots op mijn man en mij, dat we het ondanks niet al te makkelijke momenten toch maar supergoed hebben met elkaar en met onze dierenkinderen en dat we voorzichtig aan het denken zijn aan de volgende stap...
Ik ben trots op mezelf omdat ik voor mezelf gekozen heb. En omdat ik het allermooiste (tja in mijn ogen dan he) dochtertje op de wereld heb gezet
Ik ben trots op mezelf simpel weg omdat ik er nog ben. Alle moeilijke dingen die er op mijn weg gegooit zijn overleefd heb en steeds de draad weer opgepakt heb en verder ben gegaan. Ondanks alle ellende, pijn en zooi heb ik me niet laten verleiden om mn hoofd te buigen en te zeggen; "ok, ik geef op"
Ik ben trots op mezelf dat ik als veel te dikke jonge meid (19 jaar en 100 kilo) ben gaan studeren in een vreemde stad ver van familie waar ik niemand kende. Daar ruim 30 kilo afviel en nu, 9 jaar later bevallen van een prachtdochter en nog steeds op gewicht (65 kilo). Daarnaast ben ik trots op mezelf dat ik in mijn zwangerschap en het 1e jaar van mijn kindje toch een heftige deeltijd studie heb gevolgd, maar er nu voor ga kiezen, voor mijn gezin, hier mee te stoppen! Maar ik ben trots op mezelf dat ik het geprobeerd heb
Ik ben trots op mij zelf omdat ik een super klus vrouw ben.... Ben de buiten boel aan het schilderen, heb net een rolgordijntje op gehangen (Nog recht ook), heb samen met mijn man zelf de cv geinstaleerd, kan zelf laminaat leggen en ga zo maar door. En hoop dat ik binnen kort vol trots kan zeggen dat ik zwanger ben maar dat moeten we allemaal nog maar zien....
Ik ben trots op mijzelf omdat ik vanaf mijn 16e gewerkt heb, en nu besloten heb om in september te beginnen met mijn droomstudie! (SPH).
Ik ben trots omdat ik waarschijnlijk zonder studievertraging mijn (universitaire) bachelordiploma ga halen, en dat met kind! En ik ben trots omdat ik niet meer angstig tegenover emigreren sta en zelfs nieuwsgierig ben naar een leven met mijn gezinnetje in Engeland.
Ik ben trots op mezelf omdat na het zien hoe een andere moeder met de kinderen om gaat, ik me er van bewust van ben geworden dat ik het helemaal niet zo slecht doe! Ik ben ook trots op mezelf omdat ik eindelijk de lef heb gehad om een vriendschap te verbreken die al helemaal niet goed was voor mij en me kinderen. Ja, APENTROTS!
Ik ben er trots op dat ik het kaas niet van mijn brood laat eten en ondanks dat we mongolen van buren hebben ik me eigen niet meer laat weg jagen wat ik vroeger wel liet gebeuren.
ik ben er trots op dat mijn mannetje en ik a.s. vrijdag 3jaar samen zijn,,, daarnaast ben ik er ook trots op dat ik toch het huishouden weet te bestieren met een drukke hond (Bullterrier), 40uur werk, zwanger zijn en ook nog helemaal alleen (mannetje zit steeds twee weken thuis om dan lekker 1weekend thuis te zijn).. vind dat ik dat wel van mezelf mag zeggen.. oja, ben er ook trots op dat ik nog steeds voor mezelf opkom als me iets niet aanstaat.... iedereen heeft wel mooie dingen om trots op te zijn lees ik...