Hoe omgaan met burn out klachten zonder te hoeven stoppen met werken.

Kun je er voor zorgen dat je zo min mogelijk verplichtingen hebt? Op tijd gaan slapen en een opgeruimd huis kunnen ook rust in je hoofd geven.

 

Ik zou een afspraak maken met de praktijkondersteuner. Ondertussen heb je een klankbord waar je kan ventileren, dat kan je hoofd ook al leger maken en dingen wellicht in een ander perspectief zien.
Maar als het echt een burnout is,zou ik me toch ziekmelden. Te lang ermee doorlopen werkt vaak alleen maar averechts.

Emdr is ook heel heftig. Ik was de rest van de dag kapot,hoofdpijn en afwezig. Ook niet ideaal om zo te moeten werken,denk ik

 

Kan je uitschakelen als je rust hebt, of heb je het gevoel dat je aan blijft staan? Als het laatste van toepassing is zou je een verzwaarde deken kunnen proberen. De huisarts is geen slecht idee. Misschien dat ze daar ook nog een handje kunnen helpen.

Verder zou ik kijken wat je uit handen kunt geven of makkelijker kan doen. Bijvoorbeeld groter koken in één keer zodat je een voorraad aan kan leggen om op te warmen. Momenten van rust inplannen voor jezelf.

 

Kort gezegd: niet. Als je een burnout hebt dan is doorwerken echt het domste wat je kan doen.
Je lichaam geeft aan dat hij het niet aan kan. Sterker nog, je lichaam heeft het al eerder aan gegeven wat je bewust of onbewust niet gemerkt hebt en je door bent gegaan.
Als je nu doorgaat dan heb je pas echt een grote kans dat je flink op je bek gaat.been there, done it.
Je lichaam is op. En ook al zal je nu ineens bij een werkgever starten waar je wel op je plek zit, dat lost niet op dat je lichaam op dit moment uitgeput is. (Even vanuit gaande dat het een burnout is hè)
Als je nu doorgaat dan heb je een kans dat het alleen maar langer duurt om er bovenop te komen en grote kans dat je lichaam nooit meer helemaal opkrabbelt. Ik ben alleen met 2 kinderen, werk en daarnaast opleiding, pup en nog meer dingen. Ik heb niet naar m'n lichaam geluisterd en ben door gegaan. Dit was 5 jaar geleden en ik ondervind daar nu nog de problemen van.
Werk je nu nog bij de werkgever waar je niet op je plek zit?
Ziek melden. Huisarts bellen voor een gesprek. Praktijkondersteuner om te kijken of het een burnout is en zo ja, hier specifieke hulp voor zoeken.
Rust nemen, dingen uitbesteden die niet noodzakelijk zijn. Huishouding, boodschappen, kinderen naar opvang enz.

 

Ik volg even.
Ik ben ook veel te veel over grenzen heengegaan de laatste maanden maar het idee van me ziek melden, wat iedereen uiteráárd adviseert, staat me niet aan.
Ik ben nog niet zo ver als jij denk ik (niet onaardig bedoeld!), maar ik moet nu wel echt grenzen gaan stellen.
Met C over gehad en het slechtste wat ik nu kan doen is me ziek melden. Want daar word ik nog ongelukkiger van. Mijn kinderen zijn namelijk beter af met een werkende moeder dan een TBM.
Maar ja: hoe moet het dan? Mijn werk is één van mijn grootste hobby’s en het is geen straf om heen te gaan. Daarbij ligt een burn-out bij elke collega van mij op de loer want ik heb gewoon een mega zware baan.
Sterkte!

 

Is het voor jou een mogelijkheid halve dagen te gaan werken? Dan heb je wel de afleiding van je werk maar ook een paar halve dagen extra rust in de week met de kinderen gewoon op opvang en school

 

Heel eerlijk; rust. Als je doorgaat dan val je straks misschien echt uit en dan kan het best een tijd duren voor je weer een beetje terug bent.. Dan ben jij en je werkgever veel verder van huis.
Wat je nu kan doen: vraag hulp bij de praktijkondersteuner van de huisarts. Soms kan alvast wat luchten echt helpen. (Zeker als je nog even op je therapie moet wachten). Verder zo min mogelijk verplichtingen. En dat kan dus van alles zijn: huishoudelijke taken, leuke afspraken, werk etc. Doe waar je behoefte aan hebt op een dag maar zorg dat niets moet (zover dat kan). In het ergste geval vraag je iemand te helpen met het huishouden of iets.

Ik had vorig jaar ook het gevoel dat het mis ging. Kwam door ons hele ivf-traject. Had niets met werk te maken maar echt alles was mij teveel. Het idee ook maar iets van druk op werk te hebben, huishouden en zelfs afspreken met vrienden bezorgden me al stress. Ik heb het eerlijk op tafel gegooid, zowel bij mijn werkgever als omgeving en ik heb hulp bij een psycholoog gezocht. Op het werk wat rustiger gedaan en even alle verplichtingen afgezegd. Gelukkig was ik er op tijd bij en na een paar weken ging het wat beter, na een paar maanden zat ik weer helemaal goed in mijn vel Ben niet uitgevallen (behalve dat ik soms dan kortere dagen maakte en even geen lastige taken op mij nam). Sociale contacten gingen ook echt even op 0.

 

ik heb een pre-burnout gehad, zeg maar een 2-3 weken verder en de hamer HAD gevallen.

Ik werd toen accuut vande werkzaamheden afgehaald die bij mij de stress veroorzaakte (ik ving iemand af). In mn eigen werkzaamheden had ik die stress niet, dus dat kon ik gewoon voortzetten.

In jouw geval is t een en-en-en-en situatie. Kijk naar wat je uit kan besteden, dag opvang/bso extra, huishoudster om je even lucht te geven, boodschappen bestellen. Eigenlijk ALLES wat jouw energie kost en een ander kan doen dat nu ook laten doen. Verplichtingen schrappen tot een minimum, ook die ene verjaardag waar je "plichtmatig" heen zou gaan.

Verder, bewust ontspanning inplannen en benutten. Of dat een boswandeling is, tekenen, een warm bad of even een kwartiertje ongestoord je bak koffie of thee drinken. JOUW oplaadtijd.

Je moet die energie balans zien te vinden, minder energie kostende dingen. meer energie gevende dingen doen. Dat is niet slag of stoot over, ik ben er 5 jaar mee bezig geweest.

Op tijd naar bed, op tijd er uit, dagpatroon zoeken met inspanning en ontspanning die voor jou werkt.

Eventueel huisarts er ook nog bovenop en even bloedprikken, vaak komen dat soort klachten van roofbouw ook met tekorten samen en dan ben je dubbel de pineut, maar blindelings iets bij gaan slikken gaat je niet helpen.

Wees voorzichtig met suiker (sugarcrush doet meer schade dan dat de oppepper tot baat heeft) en mocht je m niet hebben en eten koken is niet iets waar je lol in vindt: slowcooker

Soms moet je t leven gewoon makkelijker maken, slowcooker gooi je t er in en schep je t in de avond op. Hooguit dat je wat moet aanbraden of fruiten vooraf verder geen omkijken naar.

 

Ik ben toen ik ziekgemeld thuis was, overgestapt naar een nieuwe baan. Was toen al wel een maandje of twee thuis. Ik heb het overlegd met de arbo arts, die zag geen bezwaar. Mijn voormalige werk was namelijk een grote factor in de overspannenheid. Het was natuurlijk best een spannende gok, maar bij mij heeft het goed uitgepakt. Ja, het duurde een tijdje voor ik me weer een beetje de oude voelde, maar ik vond het wel heilzaam om weer te werken. Mijn nieuwe werk heeft het nooit geweten, werk er nog steeds met wederzijds plezier.

 

Wat naar dat je burnout klachten hebt en net in een nieuwe baan zit. Goed dat bewust ben van jouw klachten en er hulp komt op komst is vorm van emdr. Het is voor mij als buitenstaander best lastig om advies te geven, zonder jou en jouw situatie goed te kennen.

Kijkende naar mezelf, dan heb ik twee keer op de rand van een burnout gestaan. Ik heb een beroep met een behoorlijke werkdruk en een zware doelgroep. Omdat de burnout klachten bij mij ook grotendeels voort kwamen uit mijn privésituatie voelde werk voor mij als afleiding. Ik heb op mijn werk altijd open kaart gespeeld en aangeven dat het thuis en met mij niet zo lekker ging. In overleg kreeg ik de vrijheid om (waar mogelijk) iets eerder naar huis te gaan en minder urgente bijeenkomsten mocht ik schrappen. Daarnaast ben ik wel hulp gaan zoeken bij de praktijkondersteuner/psycholoog/ coach. Ook mijn werkgever heeft via het werk hulp aangeboden. In mijn thuissituatie ben ik toen prioriteiten gaan stellen en flink gaan schrappen in mijn/onze agenda. Ik ben vooral goed voor mezelf (en ons gezin) gaan zorgen. Rust, regelmaat, goede slaaphygiëne, gezond eten en leven.
Ik heb mezelf toegestaan om vaker te rusten en meer ruimte voor mezelf te pakken (energiegevers)
In overleg met mijn man ben ik ook een tijdje minder gaan werken, om het balans tussen werk, gezin en de privésituatie in balans te krijgen.

Ik heb helaas zeer recent gezien hoe de burnout van mijn altijd sterke man (juist toen het beter leek te gaan!) doorgeslagen is naar een zware depressie (inclusief een heftige crisissituatie). Dat heeft hem en ons hele gezin ontzettend hard geraakt. Mijn man wilde zo graag dat alles weer zo snel mogelijk werd zoals het was en is te lang doorgegaan. Hij verloor alle grip door piekeren, lichamelijke klachten en uiteindelijk chronische slapeloosheid. Hij is nu volledig uitgevallen en heeft nog een hele lange weg te gaan.

Luister goed naar jezelf en je eigen lichaam. Luister ook goed naar jouw naasten (en eventuele professionals), zij kunnen de situatie vaak beter en eerder inschatten dan jezelf. Ben er bedacht op dat een burnout door kan slaan naar een depressie en dan ben je verder van huis.

Heel veel sterkte en wijsheid gewenst!

 

Ik heb ooit in eenzelfde situatie gezeten. Zat er helemaal doorheen en kon niks meer. Zelfs niet meer bedenken wat we zouden eten ‘s avonds of een boodschappenlijst maken. Vreselijk was het. Soms was zelfs avondeten aan tafel te veel. Of überhaupt praten en gezellig doen. Heb weleens van vrijdag 18:00 tot zaterdag 11:00 geslapen.
Ik durfde me niet ziek te melden (was nog erg jong en vond het toen “stom” om al rond te lopen met een burn-out). Ben ook niet lang erna van baan gewisseld wat wel hielp, omdat de klachten deels van mijn werk kwamen.

Ik heb er uiteindelijk 2,5 jaar over gedaan om weer de oude te worden, maar het zal altijd een gevoelige plek blijven. Hiervoor heb ik wel hulp gehad bij de praktijkondersteuner en heb ik destijds alles uit handen gegeven: mijn vriend deed toen alles, heb mijn agenda leeggemaakt en zo min mogelijk afspraken ingepland. Dit doe ik nu nog steeds trouwens: maximaal 1 afspraak per weekend bijvoorbeeld (ipv elke weekenddag een afspraak én doordeweeks meerdere afspraken).

Een paar tips die mij hielpen:
- zorg voor steun en hulp uit je omgeving. Het is moeilijk om hulp te vragen, maar gaat echt helpen.
- Maak een afspraak met de praktijkondersteuner én laat jezelf in de tussentijd op de wachtlijst plaatsen bij een psycholoog. Op die manier kun je goed onderzoeken hoe je uit een burn-out kan komen.
- Kijk goed naar alles wat je prikkels geeft en zoek hier een oplossing voor: boodschappen doen bijv. op zaterdagmiddag hoefde ik niet in mijn hoofd te halen. Dat trok ik niet (moest dan echt weg uit de supermarkt) en de rest van het weekend kon ik niks meer. Mijn vriend deed toen de boodschappen, kookte, maakte schoon, etc.
- kijk naar wat je energie kost en wat je energie geeft: ‘een wandeling maken om je hoofd leeg te maken’ kan voor de een een uitkomst zijn en voor de ander als een verplichting voelen (= onprettig gevoel = meer stress). Doe vooral niks waar je je niet fijn bij voelt. Denk aan jezelf.
- maak je agenda leeg en kijk dan eens kritisch naar alle afspraken: wat vind ik écht leuk? Plan ook verder niet teveel in.
- neem echt je rust waar het kan: ga op tijd slapen en probeer ook eens een keer ‘niks’ te moeten.

heel veel succes ❤️
Ik weet hoe moeilijk het is om jezelf zo snel al ziek te melden, maar denk ook aan je gezondheid. Dit is iets wat je heel, heel lang met je meedraagt.

 

Zo dacht ik ook en ik ben door gegaan..zo ver dat ik ingestort ben en de gevolgen nog VEEEEL erger waren dan wanneer ik even een pas op de plaats en me ziek gemeld had. Als ik me eerder ziek gemeld had dan had ik dit kunnen voorkomen. Nu ben ik er meer als een half jaar uit geweest. Mn collega's hadden nu extra lang extra werk. Heb me mega schuldig gevoeld. Ik kwam zwaar over belast thuis. Zou je dat een goed vooruitzicht vinden? Dat je zo over belast thuis komt te zitten dat je niks meer met je kinderen kan doen? Niet meer tegen hun drukte en geluidjes kan? Uitgeblust op bed ligt?
Ik denk het niet. Niet rot bedoeld hoor maar wat je zegt is echt veel te makkelijk gedacht. Je kinderen hebben meer aan een moeder die even tijdelijk thuis blijft dan een moeder die maar door blijft gaan en dan noodgedwongen thuis komt te zitten. Want geloof me, na een burnout heb je een grote kans dat je je lichaam permanent de vernieling in geholpen hebt. Dat je batterij niet meer voor 100% oplaad en heel snel leeg is. Je niet meer volledig of misschien helemaal niet meer kan werken. Chronische vermoeidheid/stress, geheugenproblemen enz. Dat wil je echt niet.
En in jouw geval: je kan misschien ook halve dagen proberen te werken Of een paar dagen en dan een paar vrij. Kinderen meer naar opvang? Je hoeft niet perse thuis met je kinderen te gaan zitten. Er zijn meer mogelijkheden. Wat mij door psychologen verteld is: dit komt vaak voor bij mensen die veel verantwoordelijkheid hebben en voelen.. denken dat het werk instort wanneer je je ziek meld. Tja, dat kan zeker. Maar het werk gaat zonder jouw echt wel door. Je collega's hebben meer aan je wanneer je je grenzen aangeeft en even kortdurende ziek meld of minder gaat werken en daarna fris en fruitig weer kan beginnen dan een collega die doorgaat, half werk verricht en langdurig uitvalt.. want dat gaat op den duur gebeuren. Zo moe dat je fouten gaat maken, half werk gaat verrichten enz.

In jouw geval zou ik zeker hulp zoeken bij een bedrijfspsycholoog of praktijkondersteuner. Iemand die met je kijkt wat de redenen kan zijn dat je je zo voelt. Kijkt naar werk en privé balans. Leren nee te zeggen, niet alles op je schouders te nemen en grenzen te stellen. Ik was tijdens die burnout periode echt geen leuke moeder hoor. En heb me er erg schuldig over gevoeld maar ik heb geleerd nu meer afstand van werk te nemen. Dingen minder mee te nemen, meer bij een ander testen. Grensen stellen, niet mijn probleem dat we tekorten zijn. Ik kan dat niet oplossen en niemand schiet er wat mee op als ik uitval. Ik let dus op mezelf. En ja, dan moet je egoïstisch zijn.

 

Dit ook. Ik bleek meerdere tekorten te hebben. O.a. ferritine en vitamine D. En een hoog cortisol gehalte. Stress hormoon.
Lage vitamine d kan ook voor vermoeidheid zorgen en door tekort kan je sneller last krijgen van stress/overspannenheid/piekeren. Stress zorgt omgekeerd weer voor verminderde opname van vit D.
Door de stress en hoge cortisol waarde was alles uit balans. Lichaam stond continu op aan, klaar voor actie/vluchten. Ik had in die periode veel last van wisselende suikers. Hartkloppingen enz. Helemaal uit balans.

 

Heb je nog veel vakantiedagen? Kan je het je veroorloven om een maand later te beginnen en geen salaris te krijgen?

 

@Damay77
Het klopt helemaal hoor wat je zegt en in m’n hoofd zou ik zoiets moeten doen wat jij zegt maar het voelt gewoon alsof, tja hoe moet ik het zeggen? Alsof m’n lichaam nog niet klaar is.
Psychologen heb ik genoeg gesproken en ik kom al maandelijks bij m’n huisarts (echt een hele toffe vrouw). Ik doe mindfulness én ik loop bij de fysio.

Sorry TS: ik wil je Topic niet stelen.

 

Stress sloopt zoooo bizar veel idd die cortisol die de boel lekker ontregelt, dingen niet gebruikt maar gewoon als een semi hoogoven wegwerkt.

Zat je met magnesium waarschijnlijk ook helemaal scheef?

Dat gaat er hier echt als een malle doorheen, blijft voor mij ook oppassen "technisch correcte waarden" ijzer en magnesium en ik ben een lam vogeltje. Hoger in de ladder en ik draai prima.

Ijzer is nu ff geen issue, geen menstruaties scheelt een beeeeerg (totdat bloedvolume moet stijgen dan ben ik de pineeeeeeut)

 

In jouw geval specifiek een afspraak maken met de praktijkondersteuner. In geval van een burn out moet je namelijk stoppen met werken, bij overspannenheid/depressieve klachten helpt het vak om wel te blijven werken en zoveel mogelijk je dagdosering dingen te blijven doen, maar dat je begeleid wordt dat in een ander tempo en met andere belasting te doen.

Ik heb zelf 3x een depressie gehad en daarbij blijven werken. Het ritme en de 'standaard ' dingen zorgen er altijd voor dat ik niet verder weg zakte. Als leidinggevende heb ik ook medewerkers gehad met depressieve klachten. Ik meld ze meestal een klein deel ziek en ga in overleg met de hun over hoe de belastbaarheid verdeeld kan worden. Maar betrokken blijven bij het werk, bij dagelijkse dingen, is heel belangrijk.

Ik snap dat dit nu lastig is voor jou omdat je net met een nieuwe baan begint, maar ga eerst bij de praktijkondersteuner langs een maak het daarna bespreekbaar op je nieuwe werk. Elke leidinggevende komt dit tegen, het is geen zwakte om toe te geven dat je het even zwaar hebt, en bijna elke leidinggevende zal proberen te zorgen dat je er zo goed mogelijk bovenop komt. Is het niet uit menselijk oogpunt, dan toch omdat je loyale medewerkers krijgt als je er ook in hun zwaardere momenten voor hun bent.