Hallo, Ik heb een vraagje, weten jullie toevallig ofdat je als je copd heb tegen bepaalde dingen niet meer tegen kunt? En met bepaalde dingen bedoel ik bijv: niet tegen harde geluiden kunnen, niet tegen schreeuwende kinderen kunnen.. een familielid heeft namelijk copd en die zeg dus dat ze er niet tegen kan ivm copd, maar ik vraag me eigen af of het echt wel door copd komt...
Hai, het zou goed kunnen hoor. Ligt mss wel aan welk stadium de copd is. Hier was het wel een combinatie
Dat is niet fijn om te horen, sterkte! Ja, mijn vader had copd (laatste stadium) Maar ook meerdere herseninfarcten gehad een paar jaar geleden. Door die combi waren alle prikkelingen wel teveel. Zeker met copd komt er te weinig zuurstof binnen dat maakt dat ze mogelijk warrig en zoeken ze rust
Mijn moeder is overleden aan de gevolgen van COPD. In een verder stadium, 3 en 4 (dus ernstige copd) kun je cognitieve functie stoornissen krijgen omdat je door zuurstof gebrek minder zuurstof in je bloed krijgt wat weer gevolgen heeft op je hersenen. Niet goed tegen prikkels kunnen is een cognitieve functie stoornis omdat je hersenen prikkels van buiten af minder goed kan filteren en daardoor komt alles harder binnen. Mensen met autisme hebben hier bijvoorbeeld ook last van. Mensen zonder dit probleem kunnen bij een gesprek voeren de achtergrond geluiden (bijv de tv) zonder moeite weg filteren, waardoor de een gesprek goed kunnen volgen. Voor iemand met COPD kan dit lastig zijn en blijven alle geluiden in de omgeving harder binnen komen. Vaak zie je ook dat er andere functie stoornissen zoals geheugenproblemen, moeite met aandacht ergens op richten, niet flexibel meer kunnen denken of cognitieve vermoeidheid optreden.
Ja zou kunnen hoor. Mijn oma had copd cold 5. Zwaarste vorm dus. Ze vond veel mensen altijd heel gezellig. Maar na een ochtendje visite was ze dood moe. Mijn schoonmoeder heeft ook copd. Ook zij mijd drukte en komt zelfs bijna niet uit huis. Snel moe ook. Lichamelijk maar ook mentaal.
Vaak veranderen mensen met copd naarmate de ziekte vordert ook van gedrag. Bij drukte zie je vaak angst en paniek aanvallen. Vaak zijn ze aan huis gekluisterd op den duur, stellen zich afhankelijk op ook voor de dingen die ze eigenlijk best zelf kunnen ondanks hun dyspneu. Dat wat Flamingo zegt klopt percies. Echter niet alles valt onder zuurstof gebrek. Een deel heeft ook te maken met karakter.
Eens dat het ook te maken heeft met karakter! Alleen wat karakter meer doet is bepalen hoe je omgaat met een klacht als cognitieve functie stoornis en het zuurstof gebrek. De een gaat bij de pakken neerzitten, de ander niet en dealt ermee. De een is direct bang om dood te gaan bij kortademigheid en de ander denkt dat het wel los loopt
Stel je voor dat je altijd adem te kort komt: paniekaanvallen is niet meer dan extreem hoge angst. Mensen met copd hebben vaak het gevoel te stikken, dat is best beangstigend!
Ik heb astma, zwaar astma, en ik moest stoppen met een aantal medicijnen deze zwangerschap. Nou, ik kan je idd vertellen dat ik daar niet gezelliger van werd. Ik was vergeten hoe het voelde om te stikken en daar volledig van in paniek te raken. Het lijkt verder totaal niet op copd, maar deze “bijwerking” dan wel. Bij mij is er gewoon weer zicht op controle, bij copd niet. Ik krijg het alleen bij het idee daaraan al benauwd. Dus ik snap wel dat die prikkels soms te vermoeiend kunnen zijn en dat je daar snibbig van kan worden. Sterkte met de situatie.
Mijn schoonmoeder is een harde vrouw, waarin alles om haar draait, dat was vroeger al zo, dat is nu nog erger worden. Ik herken vooral de opmerking afhankelijk opstellen, terwijl ze zelf ontzettend veel dingen wel kan. Ze loopt met een rollator (door CVA is haar evenwicht niet stabiel en neigt ze iets naar rechts, maar is er erg goed uitgekomen). Volgens haar is ze compleet gehandicapt. Zo heeft ze de griep gehad 3 jr geleden en wordt ze nog steeds gewassen omdat ze dit niet kan (ze is zelfs naar een revalidatie geweest om meer zelf te kunnen). Ze blijft erbij dat ze het niet meer kan (en daar komt ook het karakter om de hoek kijken; alles draagt om haar en laat zich bedienen) dus wil ze ook niets meer... Erg frustrerend want ze komt haar huis niet meer uit en is agressief naar andere mensen/ bewoners. Ze zegt ook hoor dat ze niet meer wil (geen uitjes etc). Zelfs boodschappen laat ze bezorgen. Wij geven juist aan dat ze wel moet blijven bewegen, want op deze manier worden haar spieren slapper en conditie is 0. Zo lastig iemand willen helpen die niet geholpen wil worden.
D Herkenbaar. Snap heel goed dat het frustrerend is hoor! Maar probeer dat enigszins waar kan het te laten gaan. ( bedoel het goed hoor) En vooral blijven praten als het kan. Mijn vader had copd en 3/4 herseninfarcten gehad. Dat veranderd zeker Het karakter waar ze niks aan kunnen doen maar voor ons soms moeilijk was. Ook mijn vader kon weinig meer uit huis (en mensen om zich heen verdragen) puur omdat hij alle prikkels niet aankon en zn benauwdheid te erg was. Ook hij wou geen vreemde handen/mensen om zich heen. Hier werd ook vaak geprobeerd/en gezegd om hem meer te laten doen, maar moet zeggen dat hij dat ook echt niet kon hoe graag hij ook wou. Elke griep:longontsteking die hij kreeg ging hij verder achteruit. Buitenstaanders zagen zo niks aam hem en dachten altijd het valt vast mee dus kop op en doorgaan, De laatste griep begin dit jaar heeft hij niet kunnen winnen.