Ik wist niet zo goed onder welk topic ik mn verhaal kwijt moest, dus doe ik het hier maar. Het volgende is er aan de hand; onze dochter is bijna een jaar. Na haar geboorte heeft ze veel gehuild. Allebei zaten we er op een gegeven moment doorheen. Ik helemaal alle hormonen erbij gerekend. Vorig jaar aug, is mn vriend op een dag thuisgekomen en gezegd dat hij niet meer gelukkig is. Tja BIG PROBLEM! Wonder boven wonder bleef ik vrij rustig....lang en vaak gepraat en we zijn er weer voorgegaan. Nu afgelopen zaterdag kwam het hoge woord er weer uit. Hij blijft twijfels houden en denkt vaak is dit het nou! Hij weet dus nog steeds niet wat hij wil. Hij heeft zelf nu geopperd om het nog even aan te kijken aangezien onze dochter vrijdag jarig is. En daarna dan te kijken wat ie wil. Hij dacht zelf eerst even aan een time out. Alleen weet ik niet of ik dit allemaal wel wil. Van de ene kant vind ik het vreselijk dat ie misschien wel bij me weggaat maar van de andere kant denk ik ja bekijk het even ik ben geen trekpop die op je blijft zitten wachten totdat je eindelijk weet wat je wilt. Heel verhaal iemand suggesties over wat te doen of klinkt het misschien bekend? groetjes Charlotte
Poe wat vervelend zeg. Ik snap dat je geen trekpop wil worden. Misschien moet je voor jezelf ook even bedenken wat je wil en welk gevoel er bij jou nog zit. Als jij nog genoeg gevoel hebt is een time out misschien geen gek idee. Al zou ik er wel afspraken over maken. Want het moet natuurlijk niet eeuwig duren. Ik ben van mening dat als het bestemd is dat het wel goed komt. Zo zijn mijn man en ik ook 2 jaar uit elkaar geweest (waren toen alleen nog niet getrouwd en hadden geen kinderen dus dat is wel ff anders) maar ondanks die 2 jaar wist ik dat we wel weer bij elkaar zouden komen. Ik zou dus even heel goed zelf erover denken hoe jij nog in de relatie staat.
dank voor je reactie. Ik ben ook constant aan het bedenken wat Ik nou wil. Als ik diep in mn hart kijk wil ik hem ook niet kwijt maar zoals het nu gaat ben ik niet gelukkig. En ik wil me happy voelen en niet constant op mn tenen lopen. Alleen word ik heel bang als ik dan bedenk hoe dat allemaal moet als ik er wel alleen voor kom te staan. Financieel gezien hoe kom ik aan een huis, kan ik dit allemaal betalen enz enz....... zucht....wat een begin van het nieuwe jaar
Hoi Charlotte, Ik kan niet voor je beslissen wat je moet doen. Alleen jij zelf kan daar over beslissen. Ik zou zeggen volg je hart/gevoel. Ik kan me voostellen dat je geen trekpop wil zijn. Ga goed bij je zelf na wat jij voor jou en je kleine meid wil. Want het is wel heel makkelijk om te zeggen van hem ik ben niet gelukkig, weet niet wat ik wil enzo. Praat er met hem goed over. Maak hem duidelijk dat jij gewoon een antwoord van hem wil. Zeg duidelijk hoe jij er over denkt,en dat je samen naar een oplossing wil zoeken. Denk er aan jij en je kleine meid komen op de eerste plaats. Sterkte en hopelijk vind je snel een oplossing. -x- jetje -x-
Hey meis, Ik kan je helaas geen advies geven, maar wou je even heel veel sterkte wensen. Dit is zeker geen fijn begin van het jaar. Ik hoop dat jullie er snel uit zullen komen.
Hey meid, Wat vervelend voor je! Ik zou niet weten wat ik in zo'n situatie zou moeten doen. Ik wil je dan ook veel sterkte wensen. knuff petra
Hoi CharlotteM, Wat een vervelende situatie zeg! Ik ben 5 jaar geleden ook even weggegaan bij mijn vriend. Ik wist ook niet meer wat ik wilde. Ik heb toen alles op papier gezet en een brief geschreven. Eigenlijk ben ik helemaal niet zo, maar het heeft me goed geholpen om alles op een rijtje te krijgen. Na een half jaar zijn we weer bij elkaar gekomen. Het enige verschil was dan wel dat we geen kinderen hadden, dat maakt het voor jullie natuurlijk moeilijker. Hopelijk heb je er wat aan en ik wens je in ieder geval veel sterkte en succes! Groetjes Kirst
dank voor jullie reacties en steun. Wat zit een mens toch ook raar in elkaar af en toe. Soms denk ik bekijk het maar ik ga niet op je zitten wachten, maar ik vind dat ik dat niet kan maken ten opzichte van ons dochtertje. Het vervelendste vind ik dat zij er de dupe van wordt en dat wil ik absoluut niet. Mn vriend trouwens ook niet. Ik voel het ook als een soort van falen omdat ik vind dat een kind zn vader en moeder nodig heeft en ik al een visioen had dat ik onze dochter met r koffertje om het weekend zag gaan naar haar papa.....
hoi , ik wou net een soortgelijk topic starten. Gister is hier een bom gebarsten... hij baalt van ons kind , ze is vervelend enz enz hij heeft er spijt van dat we er ooit aan begonnen zijn.. het is onze eerste en ze is nu 13 maand. Hij wil mij wel maar ons kind niet daar kwam het op neer ik weet ook niet hoe het verder gaat of moet...wat moet ik doen of niet Vond net de trouwring bij de pc..... nian
he meiden hel veel sterkte allemaal. Ik heb mijn vriend de laatste kans gegeven maar hopelijk is hij tot inkeer gekomen gaaat al 2 weken goed gelukkig. Ik kan jullie alleen sterkte wensen met jullie beslissing want hij is wel zwaar
Jeetje meiden, wat een verhalen... Weet niet goed welk advies ik jullie kan geven, behalve altijd jezelf (en je kind(eren)) op de eerste plek te zetten. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen!
Oh Nian wat erg. Dat klinkt helemaal dramatisch. Dat is dan het enige positieve bij ons hij baalt gelukkig niet van ons kind en wil alleen maar het beste voor haar. Net wat de andere meiden ook schrijven; we moeten aan onszelf en onze kids denken. Wat voor ons het beste is. Moeilijk he allemaal.....zucht sterkte meis
ik vind t vreselijk ... ik hou veel van hem... t doet veel pijn zo ik weet t gewoon even niet meer , ik kan ook geen oplossing bedenken zo jij ook sterkte , nian
Hoi, Wat vervelend zeg. Jullie zijn misschien niet veel aan jullie relatie toegekomen door de kleine. Dat gaat vaak sneller dan je denkt. Kunnen jullie niet een paar dagen samen even weg? Sterkte. Angel
Ik heb niet echt een advies, maar wil je wel heel veel sterkte wensen, wat je besluit ook is! Nian, als mijn vriend zo zou praten over zn eigen kind, is bij mij de keuze al snel gemaakt. Dan kan hij echt opdonderen!
Jeetje wat een toestand. Het belangrijkste ben je zelf en je kindje natuurlijk. Je voelt je nu een trekpop en vindt dat niet oké...... ga bij jezelf te rade wat JIJ wilt, wil je je laten behandelen als een trekpop, of wil je dat niet. Nu draait alles om hem, hoe hij over jullie relatie denkt....maar JIJ bent er ook nog. Het is aan jou. Wil je blijven wachten tot hij zijn keuze heeft gemaakt? Zelf zou ik het afschuwelijk vinden als mijn man dit tegen me zou zeggen."ik weet niet goed wat ik wil".....ik zou hem de deur uitzetten en kom maar terug als je weet wat je wilt. Hij wist wel goed dat hij een kind wilde en als die er eenmaal is....danineens weet hij het niet meer? Sorry als ik hard overkom.....maar dit is me ook gebeurt en ik heb er wel van geleerd dat als een man zegt dat hij het niet weet....dan is de liefde niet zo groot.... Heel veel sterkte en succes ermee....
Jeetje ik schrik ervan dat een vader zo over zijn eigen kindje denkt. Ik weet niet hoe ik zou reageren op mijn man als ie zou zeggen dat ie er spijt van heeft. Ik wens jullie dan ook allemaal heel veel sterke die in deze moeilijke situatie zitten!
ja Nian, ik zou inderdaad ook voor mezelf en jullie kindje kiezen. Wat is dat nou voor iets. je kunt toch niet zomaar zeggen ik wil me kind niet meer. Hij was er toch ook bij, bij de keuze..... wist ik het maar zo goed voor mijzelf. Tis altijd makkelijker om iemand anders "advies" te geven.