Hallo allemaal, misschien een beetje zeurderig onderwerp, maar ik moet het even kwijt. Ik ben de eerste van mijn vriendinnen die zwanger is. Op zich heel logisch dat ze niet alles begrijpen, maar soms heb ik het helemaal gehad met hun reacties. Toen ik last kreeg van mijn bekken en soms amper nog kon lopen, was een reactie ach dat is heel normaal hoor, dat hebben alle vrouwen. Nu zit een vriendin ook maar te zeggen dat ik elke dag een stuk moet lopen, ik ben bijna 39 weken zwanger en heb dus last van mijn bekken en onderrug, dat naast de gebruikelijke klachten. Als ik zeg dat ik niet te ver kan lopen zegt ze dat ik door moet zetten en dat wanneer ik ga bevallen ik ook niet kan zeggen het doet pijn dus ik stop. Ik vertel ook niet eens meer hoe ik me voel, zeg maar gewoon ja het gaat goed of ik vertel een klein gedeelte. Herkennen jullie dit en hoe gaan jullie hiermee om?
Ik herken het helemaal. Ze zijn zelf nog nooit zwanger geweest maar weten er wel alles vanaf, zo irritant. Helaas kun je er niet veel tegen doen. Bij mij gingen de opmerkingen het ene oor in en het andere uit. Is natuurlijk makkelijker gezegt dan gedaan met al die hormonen. En ik maakte wel eens de opmerking "ik wil jou straks wel eens zien". Dat hielp meestal wel.
ik merkte het op m'n werk. Een aantal collega's hadden super gemakkelijke zwangerschappen gehad, konden tot het eind toe werken (fysiek vrij zwaar werk) en toen kwam er iemand die dat niet kon. En die werd ook als vrij 'flauw' bestempeld. En dus ook door anderen die nog niet zwanger waren geweest... Tja... Inmiddels zijn er nog meer zwanger geraakt na haar , die het ook niet gemakkelijk hadden (waaronder een p.n.depressie) dus nu wel anders praten... maarja, daar heeft diegene niets meer aan.. vervelend in elk geval, zéker nu je 39 weken zwanger bent.. pffff kom op zeg!
Herkenbaar. Ik heb het alleen met mijn moeder. Zij heeft redelijk gemakkelijke zwangerschappen gehad en ik ben in verwachting van het eerste kleinkind. Ik heb van mijn zusje gehoord dat ze mij maar een zeur en een aansteller vind. Ik had dat idee al maar voel mij hierdoor wel gekwetst. Ik zit niet voor niets sinds week 27 in de ZW, niet vanwege het aanstellen lijkt mij. Maar zij vergelijkt zichzelf met iedereen en dan kan het nooit erger zijn als wat zij heeft meegemaakt.
Ik heb er gelukkig gen ervaring mee... Mischien maar goed ook... zou geloof ik heel erg boos worden Maar zou me iig niet schuldig voelen, jij weet wat je voelt en waarom... Je spreekt ze mmischien nog wel een keer als ze zelf zwanger zijn. Geniet lekker van t laatste stukje en binnenkort van je kleine wondertje! Liefs mij
volgens mij klopt je titel van je topic niet.... je hebt het over vriendinnen.... ????? beetje flauw, maar wat ik er mee wil zeggen... voor vriendinnen, mogen ze toch wel een beetje meer hun best doen om je te begrijpen.... ik zou het zeker onthouden voor als hun zwanger zijn... (over een tijdje) hoop trouwens wel dat ze straks begrip hebben voor als de kleine er is... dat sommige dingen dan ook moeilijker zijn.... succes ermee!!
Dit is heel herkenbaar. Gelukkig begrijpen mijn vriendinnen me wel (ook al ben ik de eerste) Maar vooral op mijn werk. Mijn bedrijfsmanager is bewust kinderloos en mijn directe collega denkt er nog helemaal niet over na. Ik heb van de week aangegeven dat ik niet meer kan overwerken, omdat ik dat niet meer trek (ook niet zo raar, ik ben 33 weken zwanger...) toen vroeg mijn bm, waarom?
Hey.. Hier heb ik gelukkig geen ervaring mee. Bij mij leeft iedereen gelukkig erg mee. Maar ik vindt het erg vervelend voor je dat je "vriendinnen" zo reageren! Het is namelijk niet niks wat er allemaal in je lichaam gebeurd! Wacht maar tot ze zelf zover zijn. Dan praten ze vast en zeker anders. Succes ermee! Liefs, Sensa
Hoi, Nou als ik zo brutaal mag zijn, wat weten zij er nou van! Ze zijn zelf niet zwanger en ook nog nooit geweest, maar dat is mijn mening. Ik ben nu voor het eerst zwanger en ik merk het zelfs al dat ik soms nu vermoeid ben, en ben pas 5 weken. Ik vertelde het me ouders, mocht meteen niet meer helpen tillen in huis, moest rust nemen.. Moest lachen, zei lieverds, ben pas 5 weken hoor.. Zeggen ze; Ja, maar je kan maar niet voorzichtig genoeg zijn haha. Ik vind luister lekker naar je lichaam, want als je iets niet kan, kan je iets niet hoor. Ik heb van mezelf geen vriendinnen eigenlijk.. Heb dat ook nooit echt gehad, maar ik vind het raar dat mensen zo reageren! Lekker genieten en rusten waar het kan hoor, doe lekker hoe je jezelf voelt!
Tja ik heb het gevoel ook gehad (niet alleen vriendinnen), volgens mij werd ik pas serieus genomen toen ik werd opgenomen in het ziekenhuis.
Nou, leuke vriendinnen heb je. Ik herken het gelukkig helemaal niet. Ik heb gelukkig ook geen last van mijn bekken, maar wel constant een harde en gespannen buik, waardoor ik het ook wel een beetje rustig aan moet doen. Maar iedereen heeft daar begrip voor. Je vriendinnen zullen nog wel anders piepen als ze zelf een keer zwanger zijn. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik voorheen als ik een zwangere hoorde "klagen" ook wel eens dacht : Pfff, wat een aanstelleritus. Maar daar ben ik dus echt van terug gekomen. Ik vind zwanger zijn echt hartstikke leuk en bijzonder en ik geniet er van, maar soms is het gewoon wel zwaarder dan ik van te voren dacht.
he wat vervelend!!.... Je zwangerschap zou juist zo extra leuk moeten zijn door je vriendinnen!... Lekker praten over alle ongemakken maar ook over de leuke dingen..... En strax honderden uit praten over hoe mooi je ukkie is!.... Of ze het ooit zullen begrijpen... misschien als ze zelf ooit zwanger zijn... hier gelukkig nooit last van gehad.... Maar nu waren wij ook bijna allemaal tegelijk of achter elkaar zwanger.... (8 beebs in de vriendengroep en tussen elke beeb zit max 6 maand)
qua zwangerschap zelf herken ik het niet echt... wel is het nu zo dat ze niet snappen dat je niet meer mee gaat, of savonds niet meer kunnen bellen omdat ik om half 9 meestal na bed ga omdat zoonlief de volgende ochtend om half 6 wakker is ( ik ben chronische ziek en ik moet mijn rust nemen dus ga lekker optijd naar bed ) etc etc.
nou lekkere vriendinnen zeg daar moet je het van hebben vind het ronduit onbeschoft van hun om zo te reageren als zij zwanger zijn en dan hoogzwanger ooit zullen zijn moet jij precies zo reageren kijken hoe hun dan reageren. dan kan jij zeggen begrijp je nu wat ik bedoel
Ik herken het zeker en hoe ga ik er mee om, tja zolang ze zelf niet zwanger zijn zullen ze het niet herkennen dus ik probeer het maar naast me neer te leggen, ze weten niet beter nog
als je zwanger ben ben je ook niet verplicht he om over te werken.. (dat je dat ff in je achterhoofd houdt)
Vrij herkenbaar allemaal. Als het minder gaat leer je je echte vrienden kennen. Ik ben in het begin heel erg misselijk en lamlendig geweest en durfde daardoor niet in mijn eentje ver met de auto op pad te gaan. Daarnaast sleepte ik mezelf de werkweek door en was blij als ik 2 dagen niets hoefde. Nu is het mij kwalijk genomen dat ik zolang niet langs ben geweest en alleen aan mezelf denk.... Hoezo geen begrip? Daar ben ik dus snel klaar mee, wel jammer maar ja weet je wel hoe het gaat in mindere tijden. Gelukkig geniet ik daardoor extra van de vrienden die er wel zijn en begrip hebben!
Ik herken het wel. Ik ben vrij jong en ook nog eens hoogopgeleid, dus ik doe nou niet bepaald mee aan de gewoonte om pas ergens na je 30 aan kinderen te beginnen. Mijn vriendinnen moeten er dus ook echt nog niet aan denken. Ik had me daar van tevoren op ingesteld en daardoor viel het aanvankelijk mee. Maar tegen het einde van de zwangerschap kreeg ik inderdaad ook last van allerlei dingen, waardoor ik een maand voordat ik was uitgerekend alleen nog maar in mijn omgeving wilde afspreken. Ze wonen namelijk een uur tot 2 uur reizen bij mij vandaag. Ze gingen daar wel mee akkoord, maar echt begrijpen deden ze het niet. Mijn studievriendinnen daarentegen zijn juist heel erg lief! Maar misschien is dat ook doordat ik het juist fijn vind om bij hun gewoon student te zijn. Van mijn jeugdvriendinnen verlang ik toch meer interesse en begrip.
Dat lijkt me minder zeg TS! Ik heb het zelf niet...helaas....ben 1 van de laatste die de eerste krijgt....en dat is bijna net zo erg als de eerste zijn denk ik...want bij mij weten ze het ook allemaal beter hahaha. Als je maar niet naar ze luistert hoor! Als jouw lichaam zegt tot hier en niet verder dan zeker naar jezelf luisteren en niet naar een stel beste stuurlui die aan wal staan. Sterkte nog even tot de bevalling!
Herken het (gelukkig) ook niet echt, bij mij is het eerder andersom.. 2 vriendinnen van mij hebben ook een lastige zwangerschap gehad en ze vragen de hele tijd aan mij hoe het met me gaat, en als ik dan zeg dat het goed gaat, zeggen ze dat ik echt ook wel eens mag klagen hoor... Ze kunnen bijna niet geloven dat ik (tot nu toe, even afkloppen) zo makkelijk door mijn zwangerschap heen zweef.. Dan zeggen ze "wacht maar tot je wat verder bent" haha.