Voor de dames die hiermee te maken hebben gehad, wanneer kwam je op een punt dat je misselijk was en dacht: ik vraag de huisarts hier wat voor?
Hier ook toen ik me ziek moest melden op m’n werk, omdat ik de hele dag voor de klas stond te kokhalzen en continue bang was om over te moeten geven, en dat niet wilde.
Toen mijn hele dag alleen nog maar kon draaien om de misselijkheid. Als ik heeeel rustig aan deed (dat wil zeggen van bed naar wc naar bank waggelen), dan was ik op een goede dag ‘alleen maar’ 24 uur lang heel misselijk. Als ik actiever was, moest ik kokhalzen en overgeven. Ik had een peutertje om me heen, dus enige activiteit werd wel van me verlangd Met Emesafene ging ik naar 24/7 een licht misselijk gevoel bij gemiddeld actieve dagen, dat was voor mij zo’n enorme verbetering! Ik kon mezelf wat afleiden en had er dan dus geen echte last meer van. Huisarts schreef het overigens meteen voor, was geen enkel probleem.
Ik heb het op recept al preventief voorgeschreven gekregen vanwege mijn angst voor braken. Dus mijn grens ligt veel lager, dat is voor iedereen verschillend en daarin is geen goed of fout. Als je niet meer kan functioneren en medicatie helpt om de scherpe randjes eraf te halen zodat je de dag 'normaal' doorkomt is dat alleen maar heel fijn!
Nou ondanks dat ik niet overgeef was ik dat 24/7 misselijke gevoel wel zat. Omdat het weekend is heb ik m'n man naar de winkel gestuurd voor suprimal. Gelijk 1 ingenomen, de misselijkheid zakt langzaam naar de achtergrond en door echt al een hele poos niet goed kunnen eten want misselijk, begint de honger zijn plek in te nemen.....m'n pizza nu net was zo lekker!
Ik had er al weken last van en wist van de vorige zwangerschap dat het nog wel even kon duren. Toen ik alleen maar afviel, al van water drinken misselijk werd en nog alleen maar op de bank lag te vegeteren, nergens meer zin in had en totaal geen energie meer heb ik aan de bel getrokken. Eigenlijk al vrij laat. De medicatie werkte voor mij trouwens ook niet echt dus heb alsnog wekenlang moeten overleven. Maar goed, het werd gelukkig wel beter. Ik kan alleen maar zeggen zorg goed voor jezelf en je doet er niks verkeerds mee om medicatie te nemen.
De eerste zwangerschap kreeg ik het na 6 weken al voorgeschreven nadat ik al kotsend op spreekuur was geweest. Ik was toen al dagen misselijk en aan het spugen. De 2e zwangerschap heb ik het gelijk na mijn positieve test gevraagd. Ik kon alvast een voorraadje krijgen. Uiteindelijk deed emesfane niets meer en ben ik aan de Zofran gegaan.
Eerste zwangerschap 5 weken. Nu ligt het preventief klaar ivm hg. Hoe eerder je begint hoe groter de kans is dat het aanslaat. Het feit dat je de vraag stelt is volgens mij genoeg reden om de huisarts te bellen en wat voor te laten schrijven.