Vanmorgen kwam ik dit artikel tegen: Oeps! Eén op de vijf ouders heeft spijt van hun gekozen babynaam – Famme En dat is iets waar ik in de praktijk ook tegenaan loop. Spijt vind ik een groot woord, maar ik zou er nu niet meer voor kiezen. Ik ben benieuwd hoe dat met jullie zit, en in hoeverre je mening over de gekozen naam is veranderd: is het nog steeds de mooiste naam, of zou je als je het over kon doen veranderen? Heb je het geaccepteerd, of zou je daadwerkelijk stappen ondernemen om te veranderen? Brand maar los!
Ik ben nog steeds blij met de namen van mijn 3 kids. Zou niet weten hoe ik ze anders zou moeten noemen
Ik ben nog steeds heel blij met alle vier de namen, het zijn echt DE namen en ik zou ze zo opnieuw geven ben er nog steeds helemaal verliefd op 😍😍
Ik ben nog steeds heel erg blij met de naam (na bijna 2 jaar haha) Wel zou ik het geboortekaartje helemaal anders doen nu, maar dat is weer een ander verhaal
Ik ben nog steeds blij en tevreden met de namen van onze kinderen. Of ik ze opnieuw zou kiezen weet ik niet, maar ik weet ook niet hoe dan wel. Heb voor zowel jongen als een meisje een rijtje namen die ik mooi vind en daarvan hebben ze eentje gekregen die hun vader ook mooi vindt
Ik ben nog steeds blij met beide namen. Nu hebben we ook namen die bij zowel kind als volwassene passen en geen rage namen. Dus ik hoop dat ik ze over 20 jaar nog net zo mooi vind
Ik ben voor mijn zoontje een leukere naam tegengekomen. Maar ik ga hem niet veranderen, mijn man vindt de gekozen naam nog het allerleukste en hij mocht kiezen. Naam van zoontje vind ik verder nier vreselijk lelijk, nog steeds wel een leuke naam. Maar ik weet nu een leukere. Mijn dochters naam vind ik wel nog superleuk. Jarenlang riepen we dat onze dochter Sophie ging heten. Tijdens de zwangerschap anders besloten en absoluut geen spijt van.
Ik vind de namen nog steeds mooi . En het hoort nu al zo lang bij ze dat ik ook echt geen enkele voorstelling zou kunnen maken dat ze anders zouden heten... Het is een onderdeel van hun persoontje.
Wij zijn nog steeds blij met de naam van onze zoon. Het past bij hem. Ook voor onze 2e zijn we er al uit, behalve de 2e naam. Die naam ging wat moeilijker en ik denk dat dat komt omdat de naam voor de oudste in onze ogen de mooiste was, en dat alles daarna 2e keus lijkt. Is natuurlijk niet zo, want ook deze naam gaat helemaal bij het kindje zelf passen. Het is een gevoel dat het goed zit.
Toevallig had ik het erg laatst nog met onze dochter over. Bij beide ben ik nog echt heel erg blij. Mijn vader is al een hele tijd overleden en toen ik zwanger was van de jongste kreeg ik met 26 weken een droom. Daar droomde ik dat mijn vader mij kwam feliciteren met * naam zoon* ... dat vond ik toen zo leuk...en ik heb die naam dus ook gekozen voor onze zoon. Net alsof hij hem heeft gekozen. De oudste heeft een hele internationale naam...en ze is ook echt een meisje voor die naam. Deftig maar vrolijk.
Nog steeds blij met de naam, maar wij hebben dan ook gewacht tot hij er was. Ik wilde zeker weten of het bij hem zou passen, wanneer ik hem voor het eerst gezien had. Veel mensen vonden dat maar raar, nooit iets van aan getrokken. Ik snap de stress ook nooit zo over "nog geen naam hebben". Dan lees is: "help ik ben 5 maanden zwanger en we hebben nog geen naam!!!" Dan denk ik: tjonge, nog tijd zat .
Als ik nu kon kiezen dan had ik de oudste zoon de roepnaam van de jongste gegeven en de jongste de tweede naam van de oudste. Ik vind de namen nog steeds leuk. Maar zo past het beter bij de persoon.
Ik heb eigenlijk meer zoiets van: wat maken we het onnodig belangrijk tijdens de zwangerschap 9 maanden lang nadenken over dé naam, en zodra de naam is gegeven is het een feit en denk je (ik iig) er niet meer over na Heb geen spijt gelukkig.
De naam van de oudste was een middenweg, we kwamen er samen gewoon niet uit. Ik vond het de eerste tijd echt nog steeds niet de meest leuke naam die ik ooit had gehoord. Nu is hij 7 en kan ik me niet voorstellen dat hij anders zou heten, zijn naam ís hij gewoon, en als ik iemand anders met die naam hoor, dan denk ik: wauw, wat een leuke naam! De naam van dochter blijf ik onwijs leuk vinden, zou ik zo weer kiezen. Die van de jongste was ook niet de absolute top voor mij, voor mijn man ook niet, maar ik vind die wel echt leuk, en ook die naam hoort gewoon bij hem. Ik ken zelf niemand die zo heet, dus geen idee hoe het is als ik de naam bij een ander jongetje hoor
Ja dat had ik ook, vinden idd veel mensen raar. Maar zodra je een baby zit komt er vanzelf een naam binnen "poppen".
Ik vind het nog steeds de mooiste naam. Toen hij net was geboren en voor het eerst bij me lag bekeek ik hem en vond ik hem eigenlijk echt ene Kevin. Terwijl ik nooit aan die naam had gedacht maar het was echt een Kevin. Maar tja de geboortekaartjes en alles was klaar en om dan met de papa in discussie te gaan of we de naam wel of niet zouden veranderen? Maar over de naam zelf heb ik geen spijt. Nu past de naam ook heel goed bij hem
Ben nog steeds heel erg blij met de namen voor onze meiden. De meiden zelf ook gelukkig De namen passen ook echt bij ze vind ik.
Nee absoluut geen spijt. Misschien hadden ze alleen beter van naam kunnen ruilen.. De oudste is gevoelig en de naam is wat stoerder. De jongste is echt een stoertje en de naam wat alternatief misschien 😂 Maar eigenlijk is dat ook wel erg leuk, het contrast. Ben nog steeds gek op de namen al is het wel een compromis tussen mijn smaak en die van mijn man. Hij heeft wel een beetje spijt van de naam van de jongste maar ja, deze keer mocht ik kiezen