Al een paar keer eerder heb ik hier geschreven over mijn oudste. Het is een heerlijk kind, hij is lief, zorgzaam en grappig. Maar hij luistert niet, hij kan andere kinderen soms zonder aanleiding duwen of slaan en hij kan slecht omgaan met spanning. Er is ook onderzoek geweest. Niet dat hij nu zo heel anders is dan alle andere kinderen. Het is eigenlijk dat wat 10 andere kinderen bij elkaar aan "vreemde trekjes" hebben, dat heeft hij alleen. Maar goed, nu gebeurde het volgende: Hij was al een uurtje naar bed, toen ik naar boven liep. Hij was lekker in zichzelf aan het kletsen en ik nieuwsgierig aan de trap meegenieten. Hij was op weg naar de dierentuin (is hij een half jaar geleden eens met opa en oma geweest), die kant op rijden, dan die kant, dan de bocht. Daarna had hij het over krokodillen en andere dieren. Opeens ging het verhaal over slaan. Ik kon niet alles verstaan, maar het kwam er op neer dat hij kan slaan ("ik kan wel slaan") en dat zijn jongere broertje nog niet zo goed kan slaan (jongere broertje laat de kaas overigens niet van zijn brood eten hoor). Toen was het: kleine kindjes kunnen nog niet zo goed luisteren. Grote mensen wel en grote kindjes ook. even stil ik ben ook groot maar ik kan niet luisteren, nee en dan moet ik in de hoek zitten en dan moet ik soms huilen Pfffff... ik ben daarna natuurlijk naar hem toe gegaan en lekker met hem geknuffeld. Maar dan breekt toch je hart als je dat zo hoort. We proberen van alles met hem, maar het wil maar niet lukken. Hij zit overigens niet vaak in de hoek, juist om er voor te zorgen dat het niet iets normaals is. Hij gaat alleen de hoek in als hij zijn broertje slaat en dat is nu nog "maar" gemiddeld 2x per week denk ik. Overigens in broertje lief een pitbull hoor! Ze zijn aan elkaar gewaagd en het is ook niet zo dat ze hier altijd ruzie hebben. Het zijn echte vrienden en willen alles samen doen. Het gaat mij om het feit dat hij zelf zegt dat hij niet KAN luisteren! Dat idee hebben wij ook al heel lang, dat het geen onwil is, maar onmacht bij hem. Maar ja, soms is het natuurlijk wel onwil. Het is zo lastig om hem te kunnen begrijpen. We willen hem zo graag bieden wat hij nodig heeft, maar zelfs de profs kunnen dat niet vertellen! Heb naar aanleiding van mijn vorige topic een aantal maanden geleden het boek gelezen "opvoeden in vertrouwen" maar dat helpt hem helaas niet. Judo was ook als optie gegeven, naar na een proefles bleek hij daarvoor toch nog te jong. Nu zit hij op voetbal, maar ook daar is het oppassen geblazen. Vaak gaat het goed, maar hij kan ook rustig ineens iemand een schop geven, terwijl de bal niet in de buurt is., Het lijkt alsof hij niet weet wat hij anders moet doen. Nou, het is een heel verhaal geworden. Wilde eigenlijk alleen even mijn "hartbreak-moment" delen.
Ach gossie...ik kan me voorstellen dat je hart idd echt breekt als je je kleine mannetje zoiets hoort zeggen. KNUF! Wat een lastige situatie zeg. Ik heb zelf een dochter van 2 en die luistert dus ook echt niet. Ik had al langer het idee dat ze het gewoon een soort niet begreep, het niet echt doordringt. En nu hebben we dus vorige week te horen gekregen dat ze een ontwikkelingsachterstand van 10 maanden heeft en dus eigenlijk op het niveau van een kind van 15 maanden zit. Dus met andere woorden...ze snapt het écht niet als we haar zeggen dat iets niet mag. Nou ja, wel een beetje een ander verhaal natuurlijk, maar ik wil eigenlijk alleen maar zeggen dat ik me goed voor kan stellen hoe frustrerend zijn niet-luisteren is en dat "men" niet kan zeggen wat er aan scheelt.
BEdankt voor je reactie Amethist! Eigenlijk is jouw verhaal niet zo anders dan die van mij. Door de profs is vastgesteld dat onze vent een normaal IQ heeft en een hoog verbaal IQ (daar hebben ze ondanks de leeftijd van 3 jaar toch methoden voor). Daarnaast heeft hij een spanningsregulatie stoornis, waardoor hij slecht met spanning om kan gaan. Dit is niet heel ernstig (zeker niet als je de verhalen van op internet leest) maar wel lastig. En ja, onze vent heeft een achterstand mbt de sociaal-emotionele ontwikkeling. Deze ligt nog onder het niveau van zijn broertje (2,5). Heb jij tips gekregen over hoe hiermee om te gaan? Tegen ons wordt alleen gezegd dat we veel geduld moeten hebben en alles 1000x moeten uitleggen.
Moeilijk zeg! Ik heb hier thuis gewoon een ondeugende peuter, maar dit klinkt anders. Kan me voorstellen dat je hart breekt als je 'm zo hoort vertellen. Advies heb ik niet voor je, maar wel veel succes en een dikke knuffel!
Wat sneu voor je zoontje, Mirro. Ik dacht als kind dat ik van de stoute planeet kwam, dus ik kan me in zijn gevoel wel inleven. Fijn dat je hem lekker een knuffel hebt gegeven. Je zult hem moeten blijven corrigeren als hij dingen doet zoals slaan, je hebt daar eigenlijk niet echt een keuze in. Je kunt het nu eenmaal niet toelaen. Maar benoem elke keer heel goed dat je hem straf geeft of apart zet om zijn gedrag en niet om hem. Geef ook complimenten als hij het goed doet. Benoem het als je ziet dat hij iets kan. Probeer ook zoveel mogelijk voor een mogelijk moeilijke situatie eeafspraak met hem te maken. (Bijvoorbeeld voor een voetbalwedstrijd; vorige week ging het heel goed. Zullen we dat deze week weer proberen? Wat doe je als je boos bent? Maak dan een afspraak met hem wat wel kan. Dus niet schoppen, maar even naar jou toe komen ofzo. Probeer afspraken te maken waarvan je weet dat hij het kan, zodat je veel complimenten kunt geven en kunt vertellen dat je trots bent. En als je straf hebt gegevem, geef hem ook een dikke knuffel als zijn straf er weer op zit, zodat hij er echt weer helemaal bij hoort.
Bedankt voor de reacties! We benadrukken inderdaad altijd alle positieve kanten. Soms zelfs tegen het absurde aan. Betrapte me er vanmiddag toevallig op dat ik hem een compliment gaf dat hij zijn bakje CHIPS op een verjaardag had leeg gegeten! Haha, maar ja, hij kwam het zo trots laten zien. Maar ondanks dat, vraagt hij me regelmatig als we terug zijn van feestje, speeltuin, boodschappen doen etc: heb ik nog iemand au gedaan? Ben ik lief geweest? Waarop ik steevast antwoord: je bent altijd lief. En ja, als hij wel iets heeft gedaan vervolg ik: maar je mag niet.... Er is echt nergens een handleiding hè??
@ Mirro: Nee, veel verder dan de "diagnose" zijn we nog niet. We hebben het vorige week dinsdag pas te horen gekregen op het Audiologisch Centrum waar ze is onderzocht en geobserveerd door o.a. een orthopedagoog. Op hun advies gaan we haar wel laten plaatsen op een gespecialiseerd kdv. Het enige wat er eigenlijk tegen ons gezegd is, is dat we haar ook echt moeten benaderen als een kind van 15 maanden ipv als een kind van 25 maanden...
@Amethist, dat is zeker kort geleden. Gek he, hoe je als ouder vaak al weet dat er iets aan de hand is. Toch vond ik het wel eventjes lastig om te horen. Hoe heb jij dat ervaren? En is er ook aangegeven hoe het komt dat zij deze achterstand heeft? Veel sterkte en liefde gewenst!
@ Mirro: Ik vind het wel echt heel heftig dat ze een achterstand van 10 maanden heeft. Dat is bijna de helft van haar leven . En nee, ze hebben geen idee waardoor ze die achterstand heeft opgelopen, ik heb maandag een belafspraak met de ka en dan zullen we ook nog wel e.e.a. bespreken. Ze hebben trouwens ook geen uitspraken gedaan over de toekomst. Gaat jouw zoontje ook naar een speciaal kdv, of gewoon naar een reguliere?
Hij gaat naar een regulier kdv en straks ook basisschool. Hij is wel 4 maanden ter observatie naar een medisch kdv geweest. Zijn eigen kdv ervaart hem vooral als druk. Gelukkig leert hij veel van anderen, waardoor hij ZIET wat er van hem verwacht wordt. Dit is nu een voordeel, maar beangstigd mij wel een beetje wat betreft de toekomst. KDV heeft ook contact met de orthopedagoog gehad en ze hebben goed doorgesproken hoe zij hem ook kunnen helpen. Sta jij er achter dat ze naar een medisch kdv gaat? Of moet je het nog laten bezinken?
Ja, ik sta er volledig achter dat ze naar een MKD of KDC zal gaan (waarschijnlijk wordt het een KDC). Ze heeft het nodig, want ze loopt gewoon vreselijk achter en dat zal alleen maar erger worden als we er niet bovenop zitten. En daarbij hoort ook intensieve begeleiding. Spannend (lijkt me) dat jullie zoontje gewoon naar het reguliere onderwijs zal gaan.
Ik ben zelf leerkracht en hij komt bij mij op school (niet in de klas overigens). Leerkrachten zijn ook goed op de hoogte en begaan. Wat zijn iq betreft is het prima in orde. Omdat het op het kdv best goed gaat, verwacht ik dat hij de basisschool ook aan kan. Maar als het nodig was geweest hadden we het ook gedaan hoor! Zeker als ze nog zo jong zijn is alle aandacht zo hard nodig.