Mijn moeder heeft de ernst van de gevolgen meegemaakt. Die was op kamp toen het begon te onweren en zij en haar vriendinnetje besloten snel het grote grasveld over te steken om in hun tent te gaan zitten. Helaas is toen haar vriendin (tijdens het oversteken van het grasveld) geraakt door de bliksem, en ze heeft het niet gehaald. Mijn moeder heeft nog steeds een litteken in haar hals van de ketting die ze op dat moment om had. Dus als het onweerde werd iedereen bij ons uit bed getrommeld en moesten we beneden zitten met een lampje aan. Als het lampje uitging dat wist je dat het dichtbij ingeslagen was, of dit waar is of dat het iets is wat mijn moeder heeft bedacht om grip op de situatie te kunnen hebben weet ik eigenlijk niet. Aangezien wij niet kamperen heb ik er nooit over nagedacht wat wij zouden doen, mijn voorkeur gaat wel uit naar in de auto gaan zitten mits die naast de tent/caravan staat en ik er niet ver voor hoef te lopen.
Dit moet een vreselijke ervaring zijn geweest voor je moeder, maar tegelijkertijd zorgt het bij mij juist eerder dat ik in de tent zou blijven. Het veld oversteken naar een huisje lijkt me juist dus niet slim. Dan zou de auto de meest logische stap zijn omdat het dichtbij is. Het lampje is inderdaad zeer waarschijnlijk een coping methode geweest van je moeder. Mijn vader werd vroeger met de hele familie uit bed gehaald om beneden te bidden. Dat bidden heeft volgens mij weinig meerwaarde, maar in een boerderij met rietkap is uit bed gaan niet zo'n vreemd idee. Maar tegenwoordig zijn er op allemaal plekken bliksemafleiders (bijvoorbeeld op de oude boerderij van mijn grootouders), waardoor deze risico's heel beperkt zijn.
Wij hebben vroeger jarenlang gekampeerd en zijn nooit de vouwwagen of tent uit gegaan als het onweerde. Wist ook niet dat andere mensen dat wel deden. nu kamperen wij niet, maar willen dit uiteindelijk wel weer gaan doen. Geen idee wat we dan doen met onweer aangezien C volledig over de zeik raakt als het onweert. Ik denk dat we ook dan gewoon op onze plek blijven. Dat kind gaat dan echt niet naar buiten toe.
Ik kampeer ongeveer mijn hele leven. Bij onweer altijd de tent uit en de auto in. Ik ben totaal niet bang voor onweer maar ik merk dat als we in de tent liggen en het begint te rommelen dat ik toch wel onrustig word. Ik ben nog nooit gaan bivakkeren in het toiletgebouw. Als het overdag ging onweren wilden we ook wel eens naar de supermarkt rijden of naar de Mac Donalds.
Ooit in de Pyreneeën met mijn ouders in tenten gekampeerd (mijn ouders in een grote, ik in een kleintje). Er kwam toen ineens een flinke föhn opzetten midden in de nacht (het voelde gewoon erg warm aan), de wind sloeg zo hard tegen de zijkant van mijn tentje, dat het bijna platgedrukt werd. Er was ook onweer bij, dat is de enige keer geweest dat mijn moeder en ik in de auto zijn gaan zitten, dat is ten slotte de kooi van Faraday. Mijn vader liep geregeld rondjes rond de tenten om die haringen weer terug in de grond te slaan.. Behoorlijk noodweer toen dus. Zolang onweer ver(der) weg is, zou ik in de tent blijven, maar als het te dicht bij komt, ga ik liever een auto of iets dergelijks in.
Ja herkenbaar met die onrust. Altijd even luisteren of het ver weg was en of het niet dichterbij kwam
Bij bliksem zou ik echt niet in die tent blijven liggen. Je gaat ook niet buiten zitten als er bliksem is lijkt mij.
ik ben ook verbaasd te lezen dat mensen serieus in de auto gaan zitten . Maar net hoe je opgegroeid bent ook denk ik. Wij hebben tot mijn 11 jaar rond getrokken met de camper - daarna een caravan. Mijn broers lagen vanaf dat mijn jongste broer een jaar of 7 was in een tentje (hij is wel 2 jaar ouder) . Als het onweerde móchten ze naar binnen, maar hoefde niet. M'n moeder vond het wel wat spannend. Maar liever bleven ze liggen. Vanaf een jaar of 12 lag ik ook alleen in een tentje. Hoewel ik harde onweer in m'n tentje wel spannend vond- vond ik erúít gaan nog erger... Hoewel er altijd binnen in de caravan of camper plek was in geval van nood voor iedereen. 1x een windhoos meegemaakt, een jaar of 10 geleden in de ardennen.. sinds die tijd ben ik banger voor stormachtige wind op de camping, dan voor onweer. Met onze kinderen is het overigens ook zo, dat ik onweer vervelend vind en ze mógen naar binnen.. dus ik lig altijd te luisteren (door het getik van de regen heen etc) of ik ze hoor huilen of roepen- maar eigenlijk slapen die er altijd doorheen. Hoewel ik m'n man weleens in de regen naar buiten stuur om te checken in het tentje . Hoewel ze tegenwoordig hun telefoons hebben- dus ook naar ons in de caravan kunnen bellen .
tja- maar het gekke is - je doet wel meer dingen niet buiten die je in een tent wel doet . Als ik letterlijk in een tentje op de hei zou zitten in m'n uppie... dan zou ik anders reageren waarschijnlijk. Maar nu niet. Ik snap wat je bedoelt hoor - maar toch voelt het anders
Als het gaat om veiligheid dan staat dat voor mij totaal los van de dingen die je sowieso wel anders doet als je in een tent zit. Dan heb je al souder toch dat stukje verantwoordelijkheid om uw gezin naar de veiligste plek te brengen? Dat is nu eenmaal niet in een tent e. Ik zou mij ook gewoon voorzien op zo van die vluchten naar auto of toilet ruimtes. De onweer zak
De eerste regel in mij vakgebied (softwaretesten) risico = kans * gevolg Toch zijn wij ook altijd in de tent blijven liggen. Ik ga altijd uit van voldoende hoge bliksemafleider in de buurt. Ik ben bang dat, wanneer we 1 keer naar de auto verhuizen, we dat voortaan bij elk rommeltje in de verte weer moeten gaan doen. Of op zijn minst veel discussie en een angstig kind.
Tijdens een eerste vakantie in Frankrijk op een tipi camping, hadden wij de eerste nacht een gigantische onweersbui. Ik lag in mijn eigen tentje, wat vond ik het geweldig! Er stond een gigantische totempaal op de camping en daar was de bliksem in ingeslagen en overgeslagen naar een camper. De volgende nachten met onweer zaten we in de auto. En een paar jaar terug zaten we tijdens het orkaan seizoen in DR. Alles is daar open, en het begint uit het niets. We konden geen kant op en zaten in de lobby die eigenlijk helemaal open is. Dat vond ik niet zo tof. Alles natuurlijk ook nog eens van hout. En in Amerika ook wel flinke buien meegemaakt. Ik hou van onweer. Zolang ik binnen zit, kan ik er zo van genieten