Hey meiden, Ik hoorde gisteren een raar verhaal, kennissen van mij vertelden dat een vriend en vriendin van hun bevallen waren van een mooie dochter maar zij had geen oog voor die kleine, je zag aan die vrouw dat ze helemaal geen band had met die kleine... tijdens de gehele zwangerschap was er niets te merken aan die vrouw en keek ze dus ook uit naar de bevalling, dit bleek ( achteraf ) dus gewoon schijn te zijn geweest want na de kraamtijd is ze ( zoals normaal ) s' middags naar haar paard toe gegaan en heeft aan het einde van de dag die man opgebeld om te vertellen dat ze geen zin meer had in relatie en het kindje want ze wilde haar tijd en energie in het paard steken ... Ik was zo geschokt door dit verhaal, want hoe kan je nou meer tijd willen hebben voor je paard dan je pasgeboren baby? Ze inmiddels uit elkaar en hij mocht het kind houden ( zo zei ze het ) Kijk je hoort nu maar 1 kant van het verhaal en ik mijn ogen zal er best wel meer spelen dan dat er word verteld ( althans zo denk ik er over ) maar als het bovenstaande verhaal waar zou zijn dan VIND ik dat persoonlijk echt niet normaal... Hoe denken jullie hier over? Liefs Chantal
mwah gezien je hoogzwanger ook niet meer kan paardrijden.. kan ze best naar die bevalling hebben uitgekeken verder vind ik het een eh.. "wat kort door de bocht"-verhaal maar het klinkt wel heel erg raar ja
belachelijk is het eerste woord wat in me opkomt, maar ja ik weet et fijne er niet van dus misschien heeft ze wel een goede reden om zo te denken maar dan nog kan ik het niet voorstllen dat je geen band hebt met zo'n pasgeboren wurmpje en wel met een paard
nou.. ik denk dat er wel ietsje meer gebeurd is.. of meer aan de hand was al.. je partner en je kind niet moeten.. is volgens mij niet iets wat je in 5 minuten besluit maar zoals jij zelf ook al zei... we horen hier maar 1 kant en zoals het er nu staat... is het natuurlijk een beetje gek zou het mezelf in ieder geval NIET kunnen voorstellen maarja.. eh.. tja wie weet dat in een adnere situatie er zich wel zoiets voor kan doen. ik hoop niet dat ik ooit zo ga denken in ieder geval.
Nee dat klopt ik vind het gewoon zo'n raar verhaal ik zat echt met open mond te denken '' dit kan niet '' maar goed je doet zoiets niet zomaar...
Idd een beetje raar verhaal, heb je dit "gehoord" van anderen of van haar zelf? Als het echt zo is zal ze wel niet helemaal 100 zijn en hulp nodig hebben denk ik.
Gehoord van andere, vandaar dat ik ook aangeef dat dit maar 1 kant van het verhaal is en dus niet weet wat het echte verhaal is.... Maar inderdaad als het echt zo zou zijn dan spoort ze niet ..... Ik weet ( uit eigen ervaring ) dat een paard veel tijd in beslag neemt maar het moet niet zoveel tijd in beslag nemen dat je geen eens meer oog hebt voor je kindje....
Jammer dat er zo wordt geoordeeld over iets wat je "van horen zeggen" hebt. Misschien zat de relatie al jaren scheef, misschien heeft ze een depressie, sommige mensen raken door een zwangerschap en bevalling "de weg kwijt". Je hoort het van 1 kant en waarschijnlijk van de kant van de man. De vrouw in dit verhaal is helemaal niet "gehoord" dus ik vind dat hier helemaal niet over te oordelen is. Misschien is ze al wel jaren mishandeld (geestelijk, lichamelijk?) Wie zal het zeggen.....En wat dan nog...het is haar keus geweest om het zo te doen......de reden hiervoor lijkt me wel belangrijk om te weten voordat je oordeelt....je weet nooit wat er in het hoofd van een ander omgaat. Erover oordelen is "lekker makkelijk". Wat weet je ervan?
tja moeilijk, niet iedere moeder heeft direct een band met de baby. hebben jullie nooit even, heel even maar op t punt gestaan om gewoon weg te gaan? ik heb t wel es gedacht dat durf ik wel toe te geven. maar ik zou t niet kunnen.
Zijn genoeg mannen die dit ook doen. De benen nemen als de baby er eenmaal is. Dus opzich niet zo heel apart toch. Alleen is het nu de moeder. Misschien is ze perongeluk zwanger geworden en was ze niet echt verliefd op de vader van haar kind.
Als je verder had gelezen dan had je ook kunnen zien dat ik dat er bij heb gezegd dat ik maar 1 kant van het verhaal heb gehoord maar dat als dit allemaal waar zou zijn dat ik het raar vind dat je voor je paard kiest ipv je kind... Snap ie....
Ja, dat heb ik gelezen Maar dan nog....ALS het waar zou zijn, weet je nooit waarom iemand zo reageert. Jij kan wel denken dat het belachelijk is...maar dat kan je pas zeggen als je het hele verhaal kent. Een postnatale kan rare dingen met je doen. Dus JIJ kan het wel belachelijk vinden (is jou goed recht natuurlijk), maar je kan toch niet oordelen over iets dat "misschien" waar is, dat je via, via hebt gehoord van kennissen over vrienden van hun. Ik zou zeggen praat eens met die vrouw, dan kijk je er misschien heel anders tegenaan. Er zijn meer moeders die na een bevalling totaal geen liefde voor hun kind voelen, die bovenaan de trap staan om hun kind naar beneden te gooien. Meestal wordt dit nog net tegen gehouden door iets in zichzelf, maar als je "ver heen bent", dus bv. zwaar depressief, dan gebeurt het wél dat de kindjes naar beneden worden gegooid. Deze voruw heeft er misschien wel voor gekozen om te voorkomen dat ze het kind iets aandoet.....weet jij veel. Er wordt zoveel geroddeld en gepraat achter de rug van anderen. Het is zo lekker makkelijk Je hebt het gehoord via via.....dus waarom zou je hier een mening over wíllen geven. Je kent maar 1 kant van het verhaal......Ik kan er heel kwaad om worden dat mensen zich hier een oordeel over vellen. Je kent de andere kant niet..... Maar goed, dat is mijn "bescheiden" mening. Jij mag er een mening over hebben, prima, maar je vroeg wat anderen ervan vinden...nou ik vind dit dussssss
Ik heb jarenlang paardgereden, ook heel erg veel wedstrijden. In die tijd hebben wij een hoop kennissen opgedaan en 2 daarvan hadden ook zoiets bizars aan de hand. Man en vrouw hadden elkaar leren kennen in de paardenwereld. Rijden/reden allebei hoog in de dressuur, geven veel les, rijden jonge paarden in, hebben een opfokbedrijf enz...Het hele leven van hun staat iig in het leven van paarden..Zij raakt per ongeluk zwanger. In principe waren ze wel blij, maar een kindje pastte niet in hun levensstijl, maar het weg laten halen was ook geen optie..Nu hebben zij ervoor gekozen om het kind op te laten voeden door haar ouders, zodat zij en haar man door kunnen gaan met hun drukke leven. Ze zien hun kind dus nog wel, maar bizar vind ik het wel.. Dit is geen horen zeggen verhaal, maar iets wat ik van dichtbij mee heb gemaakt. Oma kwam ook regelmatig met het kindje naar de wedsstrijden. Kinderen helemaal in de steek laten is natuurlijk weer een stapje verder, maar helaas heb ik dat ook in mijn directe omgeving meegemaakt. Wel met iets oudere kinderen (2 en 5) en was het niet de moeder die wegliep, maar de vader...Tja, het kan, ook een moeder kan het overkomen om geen liefde te voelen voor haar kind, dit overkomt echt niet alleen vaders...
Ja, je weet nooit hoe zo iets in het echt is gegaan. En goede vriend van ons was net 2 dagen vader, en ging met zijn vrienden naar de kermis, omdat de bevalling bst heftig was en hij ook even afleidig nodig had. Er gingen gelijk roddels hier op het dorp dat hi vreemdging en het kind niet wilde.. mensen vellen hun eigen oordeel en denken hoe het in elkaar zit.. als het in beide gevallen echt zo was.. dan is dat natuurlijk heel erg.. maar dan heb je er als buitenstaander nog niks mee te maken..