Hoi allemaal, Hopelijk mag ik hier mijn verhaal even kwijt. Ik benn namelijk nu 12 weken en 4 dagen zwanger en met onze kleine lijkt het tot nu toe super te gaan. Met mij gaat het echter niet goed. Ik heb een verleden met psychische problemen (depressieve klachten, angst- en dwangklachten en anorexia), maar deze had ik voor de zwangerschap, zo dacht ik, goed onder controle. Sinds de zwangerschap zijn mijn gedachten echter alleen maar somber, zwart te noemen. Ik heb nergens meer zin in, onderneem niets meer en zie eigenlijk geen uitweg meer. Ik ben erg angstig en paniekerig; lees ook continu de meeste horrorscenario's over zwangerschappen. Ik ben hiermee vrij snel naar de huisarts gegaan en heb ondertussen een intake gehad bij de ggz en de pop poli. Daar heb ik antidepressivum en oxazepam voorgeschreven gekregen. Daarnaast heb ik het advies gekregen om niet te stoppen met roken, omdat ik daar erge paniekaanvallen van krijg. Ik zit echter helemaal vast. Ik probeer elke dag te stoppen met roken, ondanks het advies, omdat ik aan de schuldgevoelens onderdoor ga. Ik vind het verschrikkelijk en lees de meest afschuwelijke scenario's. Ik rook nu 4 x per dag een paar trekjes van een sigaret van mijn vriend. Maar in mijn ogen is er geen grijs gebied: ik doe het fout en neem niet mijn verantwoordelijkheid. Ik durf niet te beginnen met de antidepressivum, omdat ik na het lezen van alle wetenschappelijke literatuur mezelf ervan heb overtuigd dat onze baby dan zeker een hartafwijking of andere ernstige afwijkingen krijgt. Vanochtend wederom gestopt met roken, maar kreeg zo'n erge paniekaanval, dat ik nu verdoofd door een oxazepam op de bank zit. En ik ben ervan overtuigd dat ik onze baby iets heb aangedaan hiermee. En hoewel iedereen zegt dat ik zo mijn best doe en goed eet, vind ik alleen maar dat ik faal. Ik neem het mezelf zo kwalijk dat ik zwanger ben geraakt en onze baby dit aandoe; ik had moeten weten dat ik psychisch niet stabiel genoeg was. Momenteel denk ik dat een abortus de enige uitweg is; dan doe ik onze baby zo'n slechte start niet aan. Sorry voor het lange verhaal. Liefs.
Ach meid toch, het is niet niks, een zwangerschap en alle hormonen die dit soort gedachtes nog eens doen versterken. Welke antidepressiva heb je gekregen? Ik weet wel zeker dat een dokter je niet voor niets een antidepressivum voorschrijft tijdens de zwangerschap, en dat dit middel ook echt veilig is tijdens de zwangerschap. Misschien toch nog eens aan de bel trekken bij de huisarts en je laten overtuigen dat het echt geen kwaad kan. Je zal de nodige controles krijgen en er zal ook goed naar het hartje worden gekeken bij de echo's wanneer ze weten dat je medicatie gebruikt. Neem het jezelf niet kwalijk meid. Je schrijft zelf dat je het allemaal goed onder controle had voor de zwangerschap. Dit is iets waar je doorheen moet. Laat het idee van stoppen met roken eerst even varen nu je het nog zo moeilijk hebt, en zorg eerst dat je wat stabieler bent. Sterkte!
meid, idd je dokter schrijft zoiets niet voor niets voor in een zwangerschap, kaart nog een keer aan bij je dokter wat je hier neer gezet hebt, en dan kan hij je haarfijn uitleggen hoe of wat.. Maak je over dat roken niet druk, nee goed is het niet, maar hoeveel vrouwen roken er wel niet.. sterkte meis, ik hoop dat je gauw een beetje uit de knoop komt met jezelf!
Ik ben het met Uk2011 eens. Laat het roken even gaan ondanks de horror verhalen want een zooitje stress in je mik met hoe onstabiel jij je op dit moment voelt is ook niet bevorderlijk. Stress is ook zeker een boosdoener en ik denk zeker dat je even aan de bel moet trekken bij de huisarts want hij schrijft natuurlijk niet zomaar medicatie voor zo vroeg in de zwangerschap. Laat je goed informeren. Ik vind het persoonlijk heel knap van je dat je erkent dat je niet stabiel genoeg bent vanwege het verleden en vind het goed dat je het van je afschrijft en hulp hiervoor zoekt. Maar nu je er zo mee bezig bent laat zien dat je WEL een goede moeder voor je kindje bent want je staat er zeker bij stil!! Probeer het even rustig aan te pakken meis en zoek anders iemand waar je informatie vandaan kan halen i.v.m. je verleden en de medicatie. Het belangrijkste is dat jij en je kindje in orde zijn/komen Liefs
ik vind het al heel dapper ellen dat je je verhaal openbaart, dat is al een hele stap en ja doe gewoon wat de artsen je zeggen en laat je niets aan praten door anderen, je doet het goed!
Ik sluit me aan bij de anderen - de arts schrijft niet zo maar wat voor; die weten wat wel en niet kan. En als je eenmaal die antidepressiva neemt, dan is de rest ook makkelijker behapbaar want dat geeft jouw hoofd de rust die het nodig heeft. Dat je hulp zoekt en ook het opschrijft is al zo'n grote eerste stap, het slikken van de medicijnen is nog maar een kleintje, toch? En weet je, horrorverhalen zijn er altijd over alles. Internet staat er vol mee, en da's zo jammer. Bedenk ook dat alles relatief is. Mijn moeder verbaast zich iedere keer dat ik zeg : oh maar rauw eieren mag ik niet, of die kaas mag ik niet. Zegt ze: heb ik gewoon gegeten hoor, toen ik zwanger was van jou. En mijn beste vriendin heeft tijdens de zwangerschap van haar dochter gewoon gerookt - kindje was klein, verder niet. Snap dat je graag wilt stoppen, maar je hoofd moet eerst rustig zijn. Heel veel sterkte, en ga nog s langs bij ggz en de poli of de huisarts.