zijn er misschien moeders die dit herkennen: Ik vind het erg moeilijk om me er bij neer te leggen als de dingen niet lopen zoals ik ze bedenk. Ik ben er inmiddels wel achter dat de meeste dingen juist niet lopen zoals je ze bedenkt en daar kan ik tot op zekere hoogte mee om gaan (en de ene keer ook makkelijker als de andere keer) maar als hij bijvoorbeeld slecht eet of drinkt dan vind ik dat erg lastig omdat ik bang benndat hij dan te weinig krijgt. Hij is nu bijv. Ziek en eet dus slecht en dat vind ik zooooo lastig! Hij is al niet dik dus t kan me echt frustreren en daar wordt ik dan niet vrolijker van en dan voel ik me weer schuldig. Vandaag viel hij in de wagen even in slaap. Ik weet dan dat hij zo weer wakker is als we stil staan en zn hele echte slaapje daarvan naar de haaien gaat. Ook weer zo een moment dat ik echt kan balen. Ik zou zoooo graag altijd willen kunnen denken: aaaaah wat maakt t uit!!! Ennik neem het mezelf steeds voor maar t lukt vaak gewoon niet. Herkennen jullie dit? Hoe gaan jullie ermee om?
Ik herken het wel hoor meis, maar ook hier toch echt moeten leren wat meer go with the flow te leven. Tuurlijk lopen er met kids veel zaken anders anders als gepland/of verwacht. Het voorbeeld met het slaapje herken ik wel, wat ik dan doe is hem in de middag gewoon later naar bed brengen wanneer hij aangeeft weer moe te zijn. Ze kunnen nog geen klok kijken hé . Ergens is het natuurlijk ook een stuk karakter van 'ons' de aard van het beestje verrander je niet, maar je kunt het wel leren om 'flexibeler' te worden. Mijn zoon is nu 15maanden en ik moet zeggen dat ik sinds hij 1jaar is ik heel wat makkelijker ben geworden. Hij kan wel wat hebben en hij is in staat op zijn manier aan te geven wat hij nodig heeft. En loopt de dag eens anders heeft haar daar echt geen last/schade van. Relax!
Ik herken het ook... Een soort drang om het allemaal goed en verantwoord en volgens 'het boekje' te moeten doen. Maar dat gaat gewoon niet met een kindje met een eigen schema, ritme en willetje. Als ik haar bijvoorbeeld een uurtje bij mij in bed laat liggen of haar een flesje kunstvoeding tussendoor geef... Dingen waar ik me dan vervolgens onzeker over voel. Of als het schema in het honderd loopt... Ik neem me ook iedere keer weer voor me er niet druk over te maken en met de dag te leven en dat gaat redelijk, maar ik blijf me bij tijd en wijlen onrustig voelen over die dingen. Loslaten... Tja, lastig! Blijven denken dat wat we doen we met veel liefde doen en dat dat goed genoeg is.
Yup, herkenbaar . Iets losser zijn zou een stuk makkelijker zijn (voor beide) maar valt niet altijd mee. Heb dus niet echt tips voor je, want ik probeer ook zoveel mogelijk volgens ons vaste schema te laten lopen maar verbaas me ooit wel hoe makkelijk vrienden daarintegen zijn (omtrend slapen onderweg, wel/niet eten en hoe gezond enz). Gewoon karacter, ik maak me er niet te druk om verder...
Deels herkenbaar. Scheelt nu dat dit de tweede is. Zodra ik bedenk: oh mooi, als straks de jongste wakker is, heeft de oudste net zn fruit gehad en kunnen we naar buiten (ofzo), dan denk ik er nu meteen achteraan: dus het zal wel helemaal anders lopen Zo min mogelijk plannen maar meer met het moment meegaan is de truc. Niet jezelf voornemen om vandaag dit of dat te gaan doen, maar per moment kijken wat geschikt is. Durf schema's los te laten (een rode draad door de dag is natuurlijk wel fijn). Is je kind ziekjes en eet hij minder? Maak lekkere dingen klaar, zorg dat hij iets binnen krijgt, met vitamines ben je toch al te laat Wentelteefjes ofzo gaan er meestal wel in, of danoontje ofzo (als hij dat al eet, heb even niet opgelet hoe oud je zoontje is). Of zet gewoon een bordje neer met van alles erop en kijk of hij door de dag heen wat pakt. En met slapen, tja, wij zijn regelmatig (erg) omgereden of gelopen op weg naar huis om ervoor te zorgen dat hij minstens 1 ruk slaap had gehad. En dan deden we daarna gewoon rustig aan. En af en had ik ook gewoon maling aan mn kind Dan was ik bijv. al een uur bezig om een duidelijk moe zijnd kindje in slaap te krijgen, terwijl ik om 12u nog geen eens gedoucht en aangekleed was, dat ik dacht: prima, jij wilt niet slapen, ik wil me fatsoeneren. Hup, kind t wipstoeltje in, gewikkeld in een dekentje, mee de douche in. Zattie me een beetje verbouwereerd aan te kijken.. Ging daarna overigens opeens wel slapen. Maar waarom baal je precies? Ik bedoel dit niet als aanval, maar het klinkt meer alsof je ervan baalt dat niet gaat zoals jij dat wilt, dan dat er hele erge dingen zijn. Een keer een korter slaapje of minder eten door ziekte halen ze echt wel weer in. Klinkt meer als een controle-dingetje (wat ik heel goed kan begrijpen overigens). Wat kan helpen, is zorgen dat alles klaarstaat. Pak de luiertas de avond van te voren in zodat je meteen de deur uit kan als daar een geschikt moment voor komt, leg drie setjes kleren klaar zodat je meteen iets bij de hand hebt als meneer zichzelf onderspuugt of de pot sudocreme heeft weten te bemachtigen ofzo, leg alvast een campingbedje in de auto als je de volgende dag ergens heen wilt maar niet zeker weet of je op tijd terug kunt zijn, sprrek geen tijden af met mensen maar dagdelen en zeg dat je een half uur vantevoren belt enz. Kortom, wees op alles voorbereid, en kijk wat van dat alles daadwerkelijk terechtkomt. Echt, hoe minder je plant/wilt/verwacht/hoopt, hoe vaker je aan het eind van de dag tevreden of blij je terug kunt kijken. Maar ik kan het nu bij de tweede pas echt goed loslaten hoor.
Eigenlijk niet zo herkenbaar. Ik ben zelf niet van het plannen, en juist dat begint me nu op te breken. Want een dagje uit met het gezin is heel leuk en ontspannend, als er maar goed planwerk aan vooraf is gegaan. Ik word dankzij mijn dochter gestructureerder en leer beter vooraf dingen in te plannen. Maar me druk maken over tijden qua eten en slapen heb ik nooit gedaan. Ik eet ook niet elke dag hetzelfde op dezelfde tijd, dus ook logisch dat zij dat ook niet doet. Ze pakt echt wel wat ze nodig heeft (en hier ook een lichtgewichtje). Beterschap met je mannetje!
Bedankt voor de tips en herkenning!!! Het is ook gewoon een controle dingetje hoor. En dat met die slaapjes heb ik over t algemeen wel los gelaten al alleen moest ik om half 3 met hem bij de dokter zijn en om 12 uur viel hij voor 5 min in slaap. Hij is dan de komende twee uur over zn slaap heen maar daarna ia er geen land met hem te bezijlen omdat hij moe is. Normaak dus geen probleem maar omdat ik naar de dokter moest baalde ik er van dat hij niet gewoon in zn bedje van 12 tot 1 zou slapen. En dat met t eten is echt iets wat tussen mn oren zit denk ik. Ben altijd maar bang dat hij te weinig heeft ofzo dn vind het super fijn als hij lekker eet. Ik weet niet wat t is.... Goed eten geeft aan dat je baby zich goed voelt ofzo. En ik weet dat iedereen zich weleens niet goed voelt dus ik moet gewoon denken: dan eet je later wel. En dat gaat me soms wel goed af maar ik heb ook van die momenten dat ik t niet kan hebben. En dat wil ik dan dus weer niet, hahaha. Maar goed... T is fijn wat erkening te lezen! Bedankt!
Voor mij ook ontzettend herkenbaar. Ik krijg er zelfs serieus af en toe paniekklachten van en ben daarom weer met iemand gaan praten want ik moet echt manieren gaan vinden om te kunnen ontspannen... Ik kan ook nooit denken 'ach, ik zie wel'.......die gedachte alleen is vlgs mij nog nooit in me opgekomen... En hier ook dezelfde herkenning mbt eten en slapen........... Word af en toe erg moe van mezelf!
ik ben ook zo iemand en het blijft lastig hoor. Ik heb niet echt tips, behalve dat ik goed ben geworden in het omgooien van mijn planningen (go with the flow blijft lastig). Als ze hier in de auto in slaap vallen, verzet ik als het kan mijn afspraak en ga dan ong een half uur rondrijden, zodat ze wat kunnen tukken (anders zijn ze moe en chaggie op de plek van aankomst). ik heb de kinderen ook aangeleerd om bij veel dingen gewoon te blijven slapen. Tijdens ziekte dronken ze slapend wel, dus dan gaf ik een papfles. Op terugweg naar huis in slaap gevallen? -> slapend omkleden, plassen en in bed. Enz dat maakte mijn leven iets makkelijker
Ik had al last van paniekklachten voordat ik kinderen heb gekregen dus helemaal als een verrassing kwam het natuurlijk niet dat het nu weer af en toe de kop op steekt. Kan slecht omgaan met veranderingen en heb veel behoefte aan ritme en regelmaat...iets dat met kinderen natuurlijk moeilijk te plannen valt. Mijn probleem is dat ik dan doordraaf met bepaalde gedachten en dat moet ik van me af zien te zetten.
Nee voor mij niet herkenbaar. Ik doe alles een beetje op gevoel en zonder plannen. Als hij niet zo goed eet net zoals nu hij ziek is dan geef ik een keer extra fruit en bied ik hem meer te drinken aan. Of bijv van die yoghurt drinkontbijtjes. En moet hij het niet dan niet en krijgt hij vast een keer honger en krijgt hij dan iets. Hij slaapt tegenwoordig maar 1 keer maar leg hem nu gerust 3 keer op bed en dan zie ik wel hoe het gaat in de avond. Nou werk ik niet en kan alles zonder echt te plannen doen. Maak wel plannen maar als deze niet lukken dan is dat zo. Maar nee voor mij niet zo herkenbaar.
Wat betreft S.tijn pas ik me wel makkelijk aan en hij is gelukkig ook makkelijk maar ik wil het allemaal goed doen en het voor iedereen leuk houden maar dat kost me zoveel energie dat ik er regelmatig doorheen zit. Ben overigens afgekeurd en heb daarom niet veel energie en is een planning wel fijn. Man is vaak laat thuis dus sta er vrijwel alleen voor en dat valt me wel zwaar, ben ook bang te falen...leg mezelf teveel druk op, heb ook een paniekgeschiedenis. Ben wel iets makkelijker geworden. Het badje doe ik nu aan het eind van de middag en we eten 18 uur, ongeacht of man thuis is of niet...en het hoeft niet altijd te glimmen in huis, een beetje stof of troep mag én niemand is perfect!!!
Jeetje dat is heel lastig zeg! Ik hoop dat het je een beetje lukt. Vanmorgen wilde hij zn fruit weer niet en dan kan ik het gewoon niet onderdrukken om te denken: GVD!!! Terwijl ik zou willen denken: ach misschien eet hij zo wel wat....
En al doe je het badje een keer niet. Is ook geen probleem. Elke dag in bad is sowieso niet zo goed . Ik ben ook afgekeurd en moet mijn energie ook erg verdelen. Heb wel geleerd bij het moment te leven. Mijn vriend werkt fulltime en volgt ook nog een zware studie waarvoor hij 3 avonden in de week weg is en 2 dagen in de 3 weken naar school moet. Ik doe veel zelf maar ik probeer ook te genieten en wat niet kan dat kan niet. Thomas gaat 2 keer in de week in de ochtend in bad. Niet in de avond omdat ik dat dan echt niet meer kan. Eten doe ik wanneer we honger hebben en of papa thuis is of niet. We eten gewoon en papa eet dan later als hij er niet is. Is zoontje ziek zoals nu dan gebeurd er veel minder hier en is het veel bankhangen. Voor mij ook even lekker om uit te rusten denk ik dan. Die was komt morgen wel en zo niet dan is er overmorgen ook nog. Eerst woog ik zijn eten ook af en dacht ook waarom eigenlijk. Gewoon een bordje eten opscheppen en ik zie wel wat hij eet. Soms meer en soms minder. Ik eet ook niet elke dag hetzelfde. En kindjes zelf worden ook steeds gemakkelijker als jij er ook ontspannen mee omgaat. Het is jammer dat je zo snel paniek hebt. Probeer meer te genieten en let it go, let it go!!
Daar sla je de spijker wel op zn kop.... Ik wil altijd graag dat de dingen perfect verlopen. En natuurlijk weet ik dat dat niet altijd kan maar ergens in mij zit gewoon iets dat er voor zorgt dat ik geeiriteerd wordt als het niet perfect loopt ofzo. En met perfect bedoel ik danngewoon dat hij lekker in zn vel zit, goed eet en een beetje redelijk slaapt.
Ook zo een voorbeeld van wat voor mij lastig is: denken van die was komt zo wel. T MOET bij mij dan ook meteen. En ik weet dat ik het mezelf moeilijk maak maar ja.....
eerste paar maanden toen mn oudste geboren was, was ik ook zo. maar dit leer je al snel af omdat zo'n beetje alles anders gaat dan dat je t zou willen. mijn motto is sinds dien Go with the Flow! Je heb er toch geen hand in en dingen gaan zoals ze gaan. het proberen te veranderen of te voorkomen gaat jou(en uiteindelijk je kleine) alleen maar tegen zitten.
Klopt helemaal wat je zegt. En gelukkig kan ik vaak ook wel denken: ach ik zie wel hoe t loopt. Eet je niet dannheb je vast geen honger. Enz.... Maar soms vind ik dat nog lastig. Heb jij nooit meer dat je terug valt en je je er wel druk om maakt?
nee nooit eigenlijk. kinderen hebben wonderbaarlijk zelf heel goed door wat ze echt nodig hebben. en het is geen ramp als ze keer wat minder eten. ze gaan er niet dood aan. maar het is eigenlijk heel logisch want jij eet toch ook niet áltijd dezelfde hoeveelheid. je kleine is ene dag drukker dan andere dagen, heeft soms ook wel eens een off-day en andere dagen juist meer energie nodig en wilt dan waarschijnlijk dan meer eten dan andere momenten of andersom. Mijn zoontje eet soms maar 1 boterham smorgens en andere dagen eet hij er zo 4 weg en wilt dan nog meer. hij is welliswaar bijna 4 maar het enige verschil is dat hij het kan aangeven en een baby niet hou het altijd in je achterhoofd: Go with the Flow Dat heeft het leven mij een stuk makkelijker en vooral rustiger gemaakt. geen gestress meer, kinderen en zelf een stuk vrolijker