Hallo, Op 28 mei 2010 is onze zoon Killian Geboren om 06.34 uur hij woog 3530 gram en 50 cm groot. Bij deze mijn bevallings verhaal. Ik zal beginnen bij woensdag 26 mei controle bij de vk en kwam weer de vraag voel je nog genoeg leven deze keer twijfelde ik wat maar zei ik let er vanavond en morgen op en bel dan terug. want ik had dinsdag en woensdag wat veel gedaan en dacht dat de baby daardoor wat stiller was. Maar donderdag toch niet zo een goed gevoel de vk gebeld en kon meteen naar het ziekenhuis daar een ctg en echo gehad en beide waren prima maar moest voor de zekerheid vrijdag nog eens terug komen. Ik zou hoe dan ook vrijdag naar het ziekenhuis gaan maar om te bevallen was niet de bedoeling ik wou namelijk thuis bevallen. van donderdag op vrijdag nacht werd ik om 01.30 uur wakker en wist niet waarom voelde niks was gewoon wakker na 10 min kreeg ik een harde buik en 10 min nog eens om 2 uur ben ik naar beneden gegaan om wat te eten ik had honger, terug in bed had ik nog wat harde buiken en om 02.45 uur kreeg ik pijn in mijn buik erbij dit 2x aangevoeld toen mijn vriend wakker gemaakt zo van "schat volgens mij gaat het beginnen" hij meteen wakker en de vraag moet ik al bellen? ik zei wacht ik let even op om hoeveel min de weeën komen dit 3x afgewacht kwam ik toch om de 5/4 min uit dus heb ik zelf de vk gebeld ze zei ik kom even kijken voor de zekerheid omdat het bij mijn eerste bevalling ook direct in een weeënstorm over ging. Tussen 03.15 en 03.30 uur was ze bij ons en had ik vruchtwater opgevangen want de vliezen waren in de tussentijd gebroken. er zaten wat donkere stukjes tussen maar dacht kan van de slijmprop zijn. Daarna nog eens naar het toilet en had ik toch wat troebel vruchtwater in mijn inlegkruisje dus weg thuisbevalling en op weg naar het ziekenhuis. Mijn vriend mijn moeder gebeld of ze naar ons kon komen want mijn oudste lag nog te slapen. Ik was al met de vk op weg naar het ziekenhuis terwijl mijn vriend nog op mijn moeder wachtte. in de auto werden de weeën steeds erger en ik kreeg het harstikke benauwd en was blij toen ik uit de auto mocht snel in de rolstoel door de koele parkeergarage heerlijk. daarna meteen door naar de verloskamer daar meteen ctg eerst op de buik om de baby te controleren daarna op het hoofdje van de kleine maar de baby maakte het goed. Alleen lag hij met het gezicht naar boven "een *kijkertje" dus moest ik me op de zij draaien en dat viel vies tegen nu kon ik niet de weeën opvangen zoals ik dat wou met op de zij draaien hoopten ze dat de baby nog goed zou draaien. De weeën werden steeds erger en het waren rugweeën en mijn god ik dacht echt dat ik gek werd wat een pijn. Op een gegeven moment duwde een verpleegster haar hand in mijn rug en dat hielp wat dus vanaf dat moment had mijn vriend een taak telkens als een wee kwam mocht hij mij in mijn rug duwen (arme kerel heeft nu zelf last van alle spieren) dat hielp een tijdje tot de weeën erger werden toen heb ik (op een nogal botte manier geloof ik) om pijnstilling gevraagd want ik dacht ik houdt het echt niet meer ik kreeg een halve ampul om de scherpe kantjes van de pijn te onderbreken en om wat meer te rusten tussen de weeën dat ging ook redelijk tot de weeën ook in mijn buik begonnen toen werd het echt teveel en zei ik hou het niet meer en mocht gaan duwen heb dat 2x gedaan toen mocht ik op mijn rug gaan liggen gaan persen maar dat deed zo een pijn en ik had het gevoel dat de kleine uit het verkeerde gat naar buiten wou ik raakte wat in paniek en durfde niet meer te persen met wat aanmoediging van de verpleegster en vk van het ziekenhuis (lees ze waren erg streng waar ik ze dankbaar voor ben anders was ik totaal in paniek geraakt) werd met 2 min persweeën onze zoon Killian geboren. Nadat hij eruit was waren ook de weeën verdwenen alleen moest de placenta er nog uit. Even gewacht toen kreeg ik weer wat krampen en kwam de placenta eruit inclusief een hoop bloed en toen begon het personeel rond te rennen ik kreeg een infuus met 2 zakken vloeistof ik heb in totaal 0.9 ltr bloed verloren maar het ging verbasend goed met me na de bevalling ik had in de zwangerschap een ijzergehalte van 8.5 en na de bevalling een gehalte van 7.6. Helaas door de stress van mijn bloedverlies heeft de kleine iets te lang niet zo goed verwarmd gelegen en had wat onder tempratuur maar was snel weer inorde. vrijdag om 15.30 uur gingen we met z'n vieren naar huis want ik werd door mijn vriend en oudste zoon opgehaald ( ik had mijn vriend naar huis gestuurd zodat hij wat kon slapen). Ik was blij thuis te zijn maar ook wel blij dat de kleine in het vruchtwater gepoepd had anders had ik mss al dat bloedverlies thuis gehad. Nu gaat het prima met ons en Killian doet het goed. Papa is beretrots en de grote broer blijft Killian maar kusjes geven. Zo dit was mijn bevallingsverhaal. Groetjes Nadine