Zo kunnen ze over alles praten en dat doen mensen helaas maar al te graag. Dan zou een BAM moeder ook altijd praat krijgen want tja een kindje heeft dan de achternaam van de moeder enuh hoe is die dan aan een kindje gekomen. Ik vind het zo triest als mensen niet uit mogen komen voor hun eigen gevoelens. Ik heb ook een collega (man) met kinderen die er achter kwam dat hij toch homo was, hoe kan die dan kinderen hebben want tja er loopt nog een man langs en voor kindjes moet je ook een vrouw hebben Beetje rommelig verwoord maar ik hoop dat je begrijpt hoe ik het bedoel!
heb er absoluut geen moeite mee... snap alleen eerlijk gezegd nooit zo goed hoe je daar pas later achter kunt komen...
Er zijn toch ook mannen die eerst getrouwd zijn en kinderen hebben en zich dan outen als homo. Dan is het toch ook logisch dat er ooit een vrouw was, dus andersom kan ook. Ik zou me er geen vragen bij stellen, zolang die persoon maar gelukkig is.
Tja... en daar heb ik dan wel weer moeite mee... want je kwetst in zo,n geval je ex partner echt heel erg omdat je al die tijd dus gelogen hebt... ik begrijp heel goed dat je eigen geluk ook erg belangrijk is, maar waarom dan iemand in al dit verdriet meeslepen?
Toevallig, hier precies zo alleen had mijn oom 2 kinderen uit zijn vorrige relatie, maar is daarna ook met Een man verder gegaan. Was wel ff heftig vooral voor de kids en zijn ex en heus ook voor hem zelf, en de rest cd fam moest wel even wennen Maar schande nee waarom zou dat een schande moeten zijn, klinkt mij erg ouderwets in de oren, maar vind jij het wel een schande?
Ik denk dat je je dan niet beseft hoe verschrikkelijk het voelt als je denkt dat "hoe jij bent" door niemand geaccepteerd zal worden. Of in ieder geval niet door de mensen die veel voor je betekenen. Al jaren niet jezelf kunnen en durven zijn, je schamen voor wie je daadwerkelijk bent. Altijd opmerkingen aanhoren over homo's/lesbiennes en eigenlijk weten dat die opmerking ook betrekking heeft op jou. Uitgescholden worden, fysiek geweld et cetera. Er zijn echt mensen die om bovenstaande redenen hun eigen gevoelens uit proberen te schakelen en écht proberen om normaal te zijn en een "geaccepteerde" relatie aangaan. En dan houden ze echt wel van diegene, maar diep van binnen vallen ze natuurlijk gewoon op het andere geslacht. Ik weet zeker dat er in de oudere generatie meer dan genoeg mannen/vrouwen zijn die het gewoon verdrongen hebben en er nooit voor uit zijn gekomen. En dus nooit naar hun eigen gevoel hebben geluisterd en écht gelukkig zijn geweest. Ik heb dan dus liever een partner die gekwetst achterblijft dan iemand anders die jarenlang zichzelf anders voor moet doen dan hij daadwerkelijk is.
Ik begrijp je reactie wel, maar ik denk dat degene die er niet voor uit durft te komen, vooral ook zichzelf voorhoudt dat er niks aan de hand is. Zolang je tegen jezelf blijft zeggen dat je van je man houdt en er niks aan de hand is, zal je er lang in blijven geloven. Gewoon, omdat je "gewoon" wilt zijn. Maar jaar na jaar wordt die druk natuurlijk steeds groter tot je jezelf niet meer voor kan liegen en dus ook je partner niet. Ik ben ook benieuwd naar de achtergrond van deze vraag .
tuurlijk kan dat. ik ken zo ook wel mensen in mijn omgeving die gewoon gelukkig getrouwd zijn geweest en kids hebben, maar uiteindelijk toch met een vrouw verder zijn gegaan. ik hoor soms zelfs wel eens dat mensen op karakter vallen niet perse op geslacht. Dus de ex partner hoeft zich wat mij betreft niet extra gekwetst te voelen als ze na hun relatie iets met een vrouw begint, want dat hoeft helemaal niks over de echtheid van hun relatie te zeggen.
Waarom zou dat niet kunnen? En wat is daar zo vreemd aan?! Wie weet is ze al die tijd dood ongelukkig geweest met een man enkel om haar omgeving een plezier te doen of bang te zijn voor de reacties. Hoop dat ze nu gelukkig is en zichzelf kan zijn!
Ik zou ook niet weten waarom dat niet kan. Tja, het was natuurlijk beter geweest als ze voor haar gevoelens uitgekomen was voordat ze kinderen kreeg. Maar zolang ze niet vreemdgaat, haar kind(eren) in de steek laat of haar man op een vreselijke manier laat zitten kan ik het niet veroordelen.
ik snap volkomen dat zoiets kan gebeuren. ik vind het niet raar. wat meer mensen zeggen, het is meer de samenleving die er een probleem van maakt. dat is pas een schande!
nee hoor juist knap knap dat je er vooruit komt waarom niet je maakt jezelf niet gelukkiger om niks te zeggen en een m/v relatie te beginnen die is gebaseerd op een leugen dus ik kan alleen maar zeggen veel succes met het vertellen aan iedereen en dan zul je zien dat ze ook dan nog van je houden
Nee niet raar. Mijn moeder is het ook overkomen ondanks dat ze kinderen had. Ze is nu 27 jaar later nog gelukkig samen met die vrouw. Ik ben door 2 vrouwen opgevoed. Maar inderdaad vind ik wel dat je dan eerlijk naar je man moet zijn.
Ik begrijp niet waarom mensen zeggen "mijn ding is het niet". Wat bedoel je daar dan mee, dat je zelf niet lesbisch bent? Vreemde reactie in mijn ogen. Natuurlijk kan dat, je eigen geluk volgen, dat is het belangrijkste.