Na 1,5 jaar ben ik eindelijk zwanger. Vorig jaar hebben we een MA gehad met 11 weken. Nu weten we sinds afgelopen woensdag dat ik zwanger ben maar ik ben zo onzeker! Ik maak mezelf er helemaal gek mee. Ik wil heel graag genieten maar vind het zo moeilijk. Ik ben zo bang om weer teleur gesteld te worden. Maar juist de onzekerheid die ik nu heb is ook niet goed. Het lijkt zich ook allemaal op mijn buik te betrekken. Wie herkent dit gevoel en hoe ben je daarmee omgegaan?
Hoi Babygirl, Ik herken je gevoel heeeeeeel goed. Ik ben nu 17 weken zwanger na twee miskramen vorig jaar. Pas sinds deze week ben ik echt wat geruster, nu ik leven begin te voelen. Daarvoor was ik ook superonzeker, ook nog na 2 goede echo's. Ik heb dus ook niet echt tips voor je. Het enige dat ik (zeg ik nu achteraf) de hele tijd had is dat mijn gevoel deze keer meteen zei dat het goed zat. Niet dat ik daar mijn onzekerheid mee weg kon nemen, maar ik denk nu wel: "Had ik maar beter naar dat gevoel geluisterd. Dan was ik mss wat minder onzeker geweest die eerste maanden." Ik hoop dat het je toch lukt om een beetje te genieten en misschien helpt het om bij de verloskundige om een vroege echo met bijv. 7 weken te vragen. Dan heb je iig een beetje zekerheid daarna. Ik hoop dat dit wondertje zich heel goed aan jou vasthoudt. Dat doen de meeste wel, dus waarom die van jou niet? Toch? Liefs, Anne
Dank je wel Anne voor je reactie. Gelukkig krijg ik ook meerdere echo's. As dinsdag hebben we onze volgende afspraak bij de gynaecoloog omdat we eigenlijk de MMM in zouden gaan. Had jij ook zo het idee dat je onzekerheid zich helemaal op je buik betrok? Een bepaalde spierpijn in je buik? 's Ochtends voel ik me al zwanger, maar in de loop van de dag komt dat onzekere gevoel opzetten en weet ik niet wat ik ermee aan moet. Diep van binnen weet ik inderdaad dat het dit keer goed zit, maar toch, dat onzekere gevoel. Ik word er helemaal gek van. Zo blij als ik afgelopen woensdag was toen ik zag dat ik zwanger was, zo onzeker voel ik me nu. Kan het niet goed uitleggen! In ieder geval heel fijn dat je reageerde! Ik heb er echt behoefte aan om erover te praten. Liefs
hoi Babygirl, Fijn dat je al zo snel en regelmatig onder controle bent. Hopelijk kan de gyn je snel een goede echo laten zien. En daarna nog één en nog één. Die onzekerheid en stress die zich op je buik betrekken dat herken ik ook. Bij mij uit stress zich altijd in mijn buik. Aan het begin van de zwangerschap had ik ook telkens een soort van krampjes in mijn buik. Daardoor maakte ik mezelf nog onzekerder: dat moet wel slecht zijn voor de baby al die stress en meer van dat soort gedachtes. In het begin van mijn zwangerschap werd een kindje van vrienden van ons ook nog eens heel ziek na een operatie. Hij is uiteindelijk overleden. Nog meer stress voor mijn buik >>> nog onzekerder. Ondanks al deze stress groeide de baby prima, terwijl hij de slechtste omstandigheden om te groeien had die je maar kunt bedenken. Ook ik voelde me vaak heel erg zwanger, maar dat gevoel zorgde er niet voor dat ik zekerder werd. Wat mij wel heeft geholpen is het snel tegen mijn beste vriendinnen en familie te vertellen dat ik zwanger was. De vorige keren had ik daarmee gewacht. Deze keer heb ik mezelf gedwongen om de blijdschap en tegelijkertijd ontzettende angst te delen. De manier waarop anderen er nuchter tegenaan kijken hielp mij op veel momenten wel; aan de ene kant om het zelf een beetje te geloven dat het goed zat, maar ook om mijn eigen angst onder ogen te zien. Hopelijk heb je wat steun aan mijn warrige verhaal. Sta jezelf toe om bang te zijn. Dat kan ook niet anders; je staat er niet meer onbevangen in, dat zal ook niet meer gebeuren. Alsje het fijn vindt om erover te praten (schrijven), typ lekker een eind van je af. daarvoor zijn we hier toch!! liefs
Dank je wel voor je reactie Anne. Wat jij schrijft is zo herkenbaar. De vorige keer hebben wij ook heel lang gewacht om het tegen vrienden en familie te vertellen. Mijn ouders en de ouders van mijn vriend weten het al. Daar hebben we al heel veel steun aan. Ook mijn beste vriendin heb ik het al verteld. Het is inderdaad fijn om dat van je af te praten. Bij mijn vorige zwangerschap, 1 jaar geleden, had ik een super goed gevoel. Bij de twaalf weken echo kwamen we er toen achter dat het kindje niet meer in leven was. Ik ben er zo bang voor dat dat opnieuw gebeurd. En inderdaad, wat jij zegt klopt. Andere mensen kijken er heel nuchter tegenaan. Mijn moeder had bij mijn vorige zwangerschap geen goed gevoel. Dat heeft ze bij deze zwangerschap wel. En deze keer heb ik ook hele andere kwaaltjes als de vorige keer. Ik ben nu erg misselijk, heel veel last van mijn borsten en een soort ongi gevoel onderin mijn buik met kleine "spelden" prikjes in mijn baarmoeder. Ik voel nu heel veel dus weet diep van binnen dat het goed zit. Jij bent alweer 17 weken! Wat lijkt me het heerlijk om die eerste weken achter de rug te hebben. Natuurlijk zal je tijdens je zwangerschap altijd ongerust zijn over je kindje, maar zodra je kindje er eenmaal is wordt dat gevoel denk ik alleen maar erger. Ik vind het ook heel fijn er met jou over te praten. Ik wil mijn vriend daar niet iedere keer mee lastig vallen. Hij is "zo" in de zevende hemel, en voor een man lijkt het me heel moeilijk te begrijpen wat een vrouw voelt. Dank je wel alvast voor je steun Anne. Daar heb ik veel aan! En hetzelfde geldt voor jou, wil je wat kwijt dan kun jij ook bij mij terecht. Liefs Yvonne
Het is heel normaal en logisch dat je in een onzekere fase zit de eerste 12 wkn.. Meer omdat je al nare ervaringen hebt gehad met meerdere mk's.. Maar dat je al eerder mk hebt gehad, wilt niet zeggen dat het bij deze zwangerschap ook zo gaan aflopen! Maar dat is makkelijk gezegd dan gedaan! Vertrouwen in jezelf hebben en hoe dan ook positief blijven. En genieten kan je natuurlijk ook niet. Dat mag je pas doen na 12 wkn of na je eerste goede echo! Sterkte en het komt allemaal goed.. Ik ga duimen voor je!
Ik ken het gevoel helemaal.. denk dat ik die onzekerheid blijf houden tot ik de 16 weken grens over ben.. vorige miskraam was met 16 weken namelijk. Denk ook dat ik meer zekerheid krijg als ik een mooie echo zie met een sterk kloppend hartje. Nu is het nog allemaal onwerkelijk.
hier hetzelfde verhaal, ook met 11 wk een mk, en na een jaar pas weer zwanger, bij mij bleef het onzekere gevoel tot een week of 2 geleden, toen begon ik leven te voelen, in het begin nog wel moeilijk als je het een dagje niet voelt, maar nu, net als ik onzeker wordt, trappelt hij/zij weer fijn!! ik hoop dat dat voor jou ook zal gelden!! heel veel succes...
Hier ook een onzeker persoon. Heb 2 keer een ma gehad 1 met 8 en 1 met 12 weken. Nu ook dus weer super onzeker. Ik ga overal aan twijfelen en denk de hele dag aan niets anders. Echt om gek van te worden. Genieten is er iig niet bij. Soms denk ik ook het zit vast allemaal goed. Maar die gedachte ben ik snel kwijt. Had een echo me 5 weken omdat ik een innestelbloeding had gehad wat ik verwarde met een menstruatie. Daar klopte de termijn precies met het beeld op de echo. Toch zegt dit voor mijn gevoel weinig heb namelijk nog geen kloppend hartje gezien. Heb verder geen bloedverlies dus waarom zou het mis zijn denk je dan? Aanstaande woensdag heb ik de verlossende echo maar ik ben zo bang dat ze zeggen "sorry mevrouw helaas het vruchtje is gestopt met groeien" Kan deze gedachte ook heel moeilijk loslaten. Ga ook heel erg twijfelen of mijn symptomen nog wel aanwezig zijn... Ik ben blij dat ik tenminste niet de enige ben met dit nare gevoel.
Heel herkenbaar hoor en helaas heel weinig aan te doen. Ik heb voor deze (gelukkig goede!) zwangerschap ook 2 miskramen gehad en een vrij moeizame weg om uberhaupt zwanger te raken. Het is na 1 of meerdere miskramen gewoon heel moeilijk om in de beginfase vertrouwen te hebben in je lijf, ook al zegt iedereen om je heen dat dit 'moet'. Pas als je een miskraam hebt gehad weet je de impact ervan, daarvoor was ik ook altijd vrij nuchter erover. Nou, daar ben ik ook van terug gekomen. Wat mij wel heeft geholpen was het besef dat ik er zelf geen enkele invloed op had en dat ik, behalve gezond eten en leven, er niks tegen kon doen als het wel mis zou gaan. Gek genoeg gaf dat besef mij wel rust als ik heel erg gestresst was. Buiten dat kreeg ik ook meerdere echo's in het begin. Die hielpen overigens maar een dag en dan was de stress weer terug . En zie banner, het loopt hartstikke goed en ik voel mij prima! Hou je taai en klets erover als je daar behoefte aan hebt, dat lucht het meest op. Ik hoop voor je dat deze zwangerschap heel goed verloopt!
Hoi meiden, Ik ben ook heel erg bang dat het weer fout gaat. Ik ben nu ook na anderhalf jaar weer zwanger. Heb in nov een miskraam gehad bij ongeveer 5 weken. Dus die probeer ik eerst te halen. Al is dat erg moeilijk.