Start ICSI 1; Dag kindje . Dag kindje van mij Ik moet je laten gaan Mag nog niet van je houden, Je mag nog niet bestaan. Dag kindje van mij Dat uit liefde zou beginnen Om van jou te houden Zoveel pijn te overwinnen. Dag kindje van mij We blijven van je dromen Ooit lig je in mijn armen Ooit zal je bij ons komen.
Hypo, wat een 'prachtig' gedicht. Heb je dat zelf gemaakt, of heb je dat ergens vandaan? Het voelt zo herkenbaar, tranen biggelen me over de wangen... Liefs Loesie
Hey dames! Bedankt voor de lieve reacties! Het zat gisteren in mijn hoofd en toen ik t opschreef moest ik er zelf ook van huilen.... Ik heb t dus inderdaad zelf geschreven. Ik kijk uit naar de ICSI: eindelijk een echte kans om zwanger te worden. Maar aan de andere kant is het moeilijk afscheid nemen van het idee dat t op de natuurlijke weg kan. Dat probeer ik in dit gedicht te verwoorden....
Wauwwwwww sta met kippenvel achter me computer (was staand aan het lezen). Ontzettend mooi geschreven zeg!!!
Wachten op een wonder duurt erg lang en na iedere teleurstelling wordt ik steeds een beetje bang. Om te krijgen wat ik wil heb ik al veel tegenslagen moeten doorstaan, als ik maar zeker wist dat je ooit zou komen, dan kan ik het allemaal wel aan. Ik ben soms zo bang dat het nooit zal lukken. Die onzekerheid zaagt mijn hele hart in stukken. Toch probeer ik niet op te geven en blijf vechten voor een nieuw leven!
lieve hypo, wat een supermooi en superaangrijpend gedichtje het besef, misschien wel nooit op de natuurlijke manier, de spontane makkelijke romantische manier, een kindje te maken, vind ik heel erg moeilijk. ik denk er dan ook liever niet aan, het maakt me zo verdrietig het is een van de vele pijnen die de meeste mensen gelukkig nooit zullen voelen. misschien een goed idee ja, hier meer (herkenbare) teksten over dit onderwerp te verzamelen? schrijven helpt mij altijd, ookal schrijf ik vaak onnavolgbare (voor anderen ) teksten. lezen helpt ook he: we zijn niet alleen....... hele dikke knuf!!!! ik mis een mensje dat nog niet eens bestaat ik ben een moeder zonder kind de leegte in mijn buik stroomt over in mijn hart dat bonkt op dichte deuren gesloten of gestolen? tijdelijk of voor altijd? dat niet zeker te weten is wat gevoel en verstand splijt
Wat ik ook altijd een heel mooie tekst vind is deze (uit het boekje "open zenuw"): Stil verdriet In gedachten ben ik al jaren zwanger van jou, m'n kind dat ik al zo goed ken. Maar de laatste tijd word ik steeds banger dat jij niet weet dat ik je moeder ben. Iedere dag word je bij een ander geboren, elke keer draag je een andere naam. Ik hoop zo dat je eens bij mij zult horen, zodat we samen verder gaan. (Uit: Stil verdriet, Marianne Disseldorp)