hmm nou als ouders weet je gewoon dat dit erbij hoort eigenlijk.. Maar ik heb het zelf ook meegemaakt dat ouders blijkbaar jaloers kunnen zijn ..
Nou ik hoop dat het een teken van hechting is.. Ik kan me voorstellen dat het voor anderen niet leuk is, maar ik hou haar ook altijd lekker bij me. Gister waren we nog even bij mijn ouders, dan gaat het wel goed. Even in het begin een pruillipje, maar daarna ging het super. Wetende dat dit ook een fase is, is het soms wel eens balen ...
Snap Cindy24 ook niet helemaal? Iig, Carmen heeft t ook al máánden en sinds kort ook als ze merkt dat ik bij haar weg wil lopen..
haha beetje onduidelijk was ik he,...bekeek het van mijn kant... Hier was mijn moeder jaloers op onze band en daarom reageerde ze altijd erg verwijzend naar mmij toe als mijn dochter huilde als ze bij haar op de arm zat. Ik was dat schuld namelijk...ze was gewoon jaloers.. Ik reageerde een beetje op de situatie van de opa en oma die wat domme opmerkingen maakte over het huilen en eenkennig zijn
Ja, wat jammer dat je moeder zo reageerde zeg! De mensen direct om je heen, en zeker opa en oma, vind ik wel dat die dat moeten kunnen begrijpen ja.. Ik denk dat misschien een negatieve reactie op eenkennigheid wat teleurstelling is oid .. Zou dat kunnen?
ik kan het me voorstellen dat het soms jammer is voor opa's en oma's maar er is bij een baby van 4 maand weinig aan te veranderen! ons meisje doet het bij bijna iedereen dus het is niet persoonlijk. gelukkig ziet mijn moeder dat maar ze is soms toch teleurgesteld als Chloe weer brult als ze oma ziet.. vaak wil het helpen als iedereen haar een beetje nergeert. ze zit dan lekker bij mij op schoot, kijkt om zich heen en houdt iedereen in de gaten maar zodra er iemand te dichtbij komt of iets tegen haar zegt, is het mis. dus vraag ik mensen of ze haar igg voor een half uurtje kunnen negeren en dan nog niet heel dicht bij haar komen en tegen haar praten. natuurlijk zou ik graag een baby willen die naar iedereen lacht en supersociaal is, maar dat is ze gewoon niet! (mijn man en ik zijn ook geen uitbundige mensen, wij kijken ook eerst de kat uit de boom dus ze heeft het niet van een vreemde! )
Ja maar dat mijn moeder zo reageerde lag maar aan haar zelf zeg maar idd... je doet er niks aan als je kindje eenkennig is...maar ik voelde me altijd rot want bij je eerste weet je nog niet hoe en wat. Juist je ouders kunnen je dan geruststellen en zeggen dat het normaal is. Nu bij mijn tweede terk ik em niks meer aan van opmerkingen zoals "komt omdat ze altijd bij jou is" Ik ben thuismama en dan krijg je dat direct te horen natuurlijk... Ik merk ook idd dat ze wel erg naar opa trekken want die is heel erg rustig en pakt ze niet zomaar op enz...dus als de persoon zelf al eens rustiger deed dan zou het misschien wel meevallen...
dat maakt geen verschil want mijn man en ik werken allebei dus Chloe is oppas gewend en zolang wij niet in de buurt zijn, is ze lief en leuk naar oma! maar zodra ik de deur binnen stap, pruilt ze naar mijn moeder en wil ze er niets meer van weten! (heel vreemd!)
Nee dat weet ik ook maar krijg het vaker gezegd moet me daar niks van aantrekken natuurlijk...maar doe dat dus wel...komt ook omdat ik thuiszit in de wia dus niet bewust gekozen... Ja wat stom dan he....ach als ze mama ziet wilt ze gewoon lekker bij jou zijn
en ik vind het stiekem soms ook wel erg vleiend dat ze zo graag bij me wil zijn!!! hahahahahahaha! heerlijk met mama kroelen!
Hoi dames, Hier hebben we ook zo'n eigenwijze pittige dame van bijna 4 maanden. Ze wilde vanaf 3 maanden ook niet meer bij iemand anders zitten dan bij papa en mama. Oma ziet ze toch zeer regelmatig (meerdere keren per week) en daar wil ze ook echt niet door vastgehouden worden. Ze wil wel door oma in bad gedaan worden, verschoont worden, maar even lekker knuffellen zit er niet in. Dan begint ze heel erg hard te huilen en ze houdt niet op voordat een van ons ze overpakt. Als even de kamer uitgaan of weggaan wordt het ook niet minder. Ze raakt echt helemaal overstuur. Ook van anderen wil ze niets hebben. Die mogen soms nog niet eens naar haar kijken, laat staan vasthouden. Ik schaam me er ook een beetje voor, want een baby "hoort" toch leuk bij iedereen op schoot te zitten........en ze wil dat echt(!) niet. Ik hoef gelukkig pas over 5 weken te gaan werken, dus we hebben nog even. Zelf ben ik helemaal niet flauw met haar ofzo, niet bezitterig of iets dergelijks. Ze is denk gewoon heel erg aan mij/ons gehecht. Hoe lang denken jullie dat deze fase nog gaat duren?