Nou, net een echo gehad en ik was iets langer zwanger dan ik dacht. 9.4 wk. En net ben ik erachter gekomen dat het hartje ermee gestopt is nog maar n paar dagen geleden. Zucht... Ben er goed stuk van. Die kwalen voor niets, die afschuwelijke misselijkheid voor niets... Ik weet dat je dit in principe natuurlijk kunt laten verlopen maar ik heb hier mijn bedenkingen bij. De vorige keer met 8 weken erachter gekomen dat het met 6.5 k mis was gegaan. Toen kwam het al niet vanzelf en toen na de tabletten was de miskraam ook niet compleet. Ik heb er dus een hard hoofd in dat dat nu wel gaat gebeuren. Het ziekenhuis waar ik kom zal wel sturen richting een cuttetage Ondanks dus dat ik ervaringsdeskundige ben weet ik even niet wat te doen. Maar ik voel me niet lekker en ik wil er vanaf. Laatste vraag nog, als ik de tabletten oversla, moet ik die alsnog de dag vd curretage inbrengen? Even raar om te zegen maar dat sloeg op mn datmen en ik kreeg daar gigantische diaree van. Hoe moet dat met een curretage als mijn darmen beginnen te lopen? Heel graag hoor ik van jullie!!
Allereerst wat enorm balen van je mk! Zo verdrietig! Sterkte! Ik ben vorig jaar gecurreteerd en moest op de dag vd curettage 1 tabl inbrengen.. sterkte de komende tijd!
Ik heb zelf eerst cytotec gehad, en bijna 1 week later de curretage. Ik hoefde toen niet weer de pillen, maar ik zou even met je gyn overleggen over de mogelijkheden.
Ik heb eind juni een curettage gehad en hoefde geen pillen oid in te brengen/nemen. Alleen vlak voor de ingreep 2 paracetemols en een vreselijk vies drankje. Sterkte meis!
Wat voor drankje was dat dan? Waarvoor moest je dat slikken? En jij hebt ook al heel wat meegemaakt zie ik...Is er een oorzaak gevonden van het overlijden van je dochtertje? En hoe ga je om met al deze verliezen? Vind het heel bewonderenswaardig.
Oeh geen idee eigenlijk. Volgens het informatieboekje waren het meds ter voorbereiding op de narcose. Ons tweede dochtertje is overleden door een knoop in de navelstreng die nooit eerder ontdekt is Uit verder onderzoek bleek ze verder volledig gezond te zijn, dus het was puur 'gewoon pech' Ze moet de knoop strakgetrokken hebben tijdens het indalen, want ik had op de laatste ctg al lichte harde buiken. En hoe ik om ga met mn verliezen....ja, heel 'simpel', gewoon doorgaan (ook voor mijn oudste) en blijven proberen. De wens is groter dan de angst. We willen zo graag nog een kindje erbij en we weten dat het mogelijk is, dus het 'moet' gewoon nog een keer lukken.....
Wauw...goed gezegd! Ik ben heel trots op je (ook al kennen we elkaar niet Ik ben op dit moment zo verdrietig...maar na wat jij hebt meegemaakt met je kleintje....'puur pech'...Wat n shitzooi (moet ik ff zeggen) ik heb echt gigantisch respect voor je hoor. Zullen we afspreken weer snel goed zwanger te worden?