Probeer de persoonlijke meningen van anderen in ieder geval niet persoonlijk aan te trekken joh..ieder zijn eigen keuzes.. het zegt niets over wie jij bent.
Elke vriendin/kennisrelatie is weer anders. Je hoeft één ervaring van iemand die het heeft meegemaakt niet als exemplarisch te zien voor hoe het er tussen twee mensen aan toe gaat. Neem wat anderen vinden lekker mee in je besluitvorming en doe wat voor jou goed voelt. Succes!
Pffff ik weet echt niet wat ik moet doen. Mijn eerste idee was ook de verjaardag afzeggen en laten verwateren heb haar nu ook al 4 maanden niet gesproken, maar denk toch dat het een mail zal worden....ben nou eenmaal niet goed met woorden, op papier kan ik me beter uiten en misschien hard dat ik het dan kwijt ben, maar misschien voor haar ook een les om iemand niet meteen als beste vriendin aan zich te willen binden... Bedankt voor al jullie reacties!!
Een vriendin heeft dit bij mij ook gedaan op deze manier, we waren al vanaf de lagere school bevriend en ik heb het nooit kunnen begrijpen waarom ze ineens geen contact meer wilde. Nu zijn we gelukkig weer goed bevriend maar het heeft mij jaren bezig gehouden totdat we elkaar weer tegen kwamen. Je kunt het beter live tegen haar zeggen of op zijn minst even bellen.
toch blijf ik het gevoel houden dat ts er toch niks aan kan doen dat zij zich als beste vriendin voelde t.o.v. ts. Dan kan dus elke koos vriendloos je gaan stalken en moet jij nog door het stof om ervan af te komen???
Dat is nogal overdreven, want waarom zou een willekeurig iemand dat gaan doen...? Maar in geval van TS is er vanuit de ander blijkbaar een klik geweest en dacht zij dus dat er sprake was van vriendschap. Dat zijn gevoelens waar je in mijn ogen best een beetje rekening mee mag houden, ook al voel je het zelf helemaal niet zo. In mijn geval deed de 'vriendin' het voorkomen alsof we echt bevriend waren (regelmatig zien, spreken, berichtjes, etc.) dus kwam het nog harder aan toen ze met zo'n lullig mailtje liet merken dat ik zeker geen vriendin was in haar ogen. Ik weet niet hoe TS in de omgang met 'de ander' was, dus daar kan ik niets van zeggen, maar als er van 1 kant gevoel is, kun je daar best een beetje gevoelig voor zijn, toch...? Hoe zou je bijv. omgaan met iemand die stapelverliefd op je is, maar het is niet wederzijds? Dan doe je toch ook in eerste instantie je best om op een enigszins aardige manier duidelijk te maken dat je het anders voelt...? Het wordt anders als iemand niet luistert. Dan mag je op een gegeven moment wel duidelijker (dus botter) worden. Maar dat is anders.
ik zeg ook niet dat iedereen die dit meegemaakt heeft zo is, maar er zijn genoeg mensen die dat doen. Mensen waar je verder geen vriendschapsband mee wil, maar je kunt ook niet om ze heen. Ik heb het 2 keer meegemaakt met een collega en buurvrouw. Ik heb nooit het idee gegeven dat ik iets meer wilde dan collega en buurvrouw zijn, maar sommige mensen willen dat gewoon zien. In mijn geval is het uiteindelijk makkelijk opgelost, de buurvrouw is gaan scheiden en verhuisd en ik ben van werk veranderd. Maar anders was het toch voor mij ook heel vervelend geweest.
T.O. heeft in eerste instantie toegestemd maar voelde bij nader inzien niet die klik. Krijg niet de indruk uit dit topic dat kennis hiervan op de hoogte is. Die lijkt een bord voor de kop te hebben dat dan weer wel. Dat noem ik nog geen stalken, toch? @Dani succes verder! Ik begrijp je dilemma maar ben nog steeds bang dat een mail sturen een oplossing is die juist voor jou ook negatief uit kan pakken.
nee dat is nog geen stalken, het was ook bij wijze van spreken he??? Maar zie mijn voorbeeld hierboven.
Ja had het gelezen tulip, mijn post was dubbel, iemand was mij voor . Ik ben hier aan het multi-tasken: schrijven, film kijken en ook nog naar de verhalen van vriend luisteren die net thuis komt Toch ook wel een interessante discussie. Voor mij i.i.g. wel.
haha, ook een knorr-mama Ik vind het ook wel interessant hoor. Maar met die collega was heel vervelend. Ik was al bevriend met iemand die daar werkte en het was op het werk gewoon heel gezellig met zn drieeen. Maar nooit het idee gegeven om af te willen spreken, maar zij zei gewoon: o gezellig gaan jullie naar intratuin, ik ben ook vrij donderdag, ik wil wel mee hoor. Kijk, ik zou dat dus nooit doen: mezelf uitnodigen. Steeds moesten we smoesjes bedenken dat het niet doorging en wij gingen natuurlijk wel, maar konden daar op het werk niet overpraten. We konden toch ook niet zeggen: we willen jou er niet bij hebben??
Nou, eigenlijk dus wel. Misschien niet in die woorden, maar als je van 'het gezeur' af had willen zijn, had je toch wel beter gewoon kunnen zeggen dat je geen behoefte had aan haar erbij. Het lijkt onaardig, maar door smoezen te bedenken en te liegen maak je het eigenlijk alleen maar erger, vind ik. Eerlijkheid duurt nou eenmaal echt het langst.
daar heb je wel gelijk in, maar mijn punt was dus: zoiets is nooit leuk om te zeggen, waarom zou ik door het stof moeten terwijl zij zich gewoon iets in het hoofd gehaald heeft. Gelukkig deed ze dat ook bij die collega dus toen werd wel duidelijk dat het dus niet aan mij lag.
Ik denk dat het een beetje aan je kijk op dingen ligt: ik zie dat niet als door het stof gaan. Je bent gewoon kort en duidelijk. Niks mis mee, lijkt me. Als iedereen dat nou eens zou doen, zouden er veel minder van dit soort situaties ontstaan Ik ben bijv. naar mijn collega's vrij terughoudend. Ik toon belangstelling en ik ben vriendelijk, maar lichamelijk contact doe ik niet aan (behalve met verjaardagen, dan feliciteer ik wel) en als iemand dan toch 'aan me zit', zoals een collega laatst die aan mijn haar zat, dan zeg ik dat ik daar niet van gediend ben. Ik voorkom liever misverstanden dan dat ik ze naderhand uit de wereld moet helpen.
Ik zou, hoe moeilijk ook, het wle persoonlijk zeggen. Zij ziet jou als goede vriendin dus ziet d edingen net wat anders. In haar igen zal ze door een goede vriendin via d email gedumpt worden. Buiten dat is het de collega van je moeder, alleen daarom zou ik het al netter aanpakken, zij zal nog een tijdje met haar moeten werken.
Tja, sommige mensen kunnen beter wel een mail sturen! In mijn geval bijvoorbeeld. Ik kan nogal uit mijn slof schieten en dingen gaan roepen die erg kwetsens voor de ander kunnen zijn. Dus bij mensen die ik niet heel goed ken, daar zou ik ook een mail bij sturen. Bij goede vriendinnen, vrienden, familie ed zou ik wel gewoon een gesprek aangaan, aangezien ze mij ook goed kennen! En een mail is niet meteen aso en niet netjes! Ligt er alleen aan hoe de ander het opvat en dat heb je niet in de hand!