Hoi! Ik verbaas me in deze nog steeds zomerse maand over de hoeveelheid felle discussies over een decemberfeest, maar goed: ik ga lekker meedoen . Hoe leuk vond jij de Sint en Zwarte Piet als kind nu eigenlijk? Ik vond Sint en Piet namelijk niet zo leuk, dat vond ik tamelijk opgedrongen. Ik was niet bang hoor, en ben ook niet bedreigd met de roede of de zak naar Spanje. Maar die magie waar anderen het over hebben? Nee. Ik heb echt geloofd, maar het was voor mij de anticipatie van cadeautjes en gezelligheid met lekker eten. Sint en Piet liever niet. Bijkomend is dat ik voor mijn toen nog gelovende broer op gegeven moment bij een Sint op schoot moest gaan zitten om het geloof op te houden. Tantes, ooms en mijn vader riepen erom. Ik zag zijn zwarte baard onder zijn witte baard licht doorschijnen en wist dat ik nu door familie werd gedwongen om bij een vreemde volwassen vent op schoot te zitten. Een nare ervaring waar ik me nog steeds viezig bij voel. Niet dat er echt wat gebeurde overigens, maar niet leuk voor een zesjarig meisje. Dus, de Sint en Piet: wat vond je als kind nu echt?
Sint en piet vond ik niet leuk, was bang voor ze. Maar de kado's waren natuurlijk geweldig! Ik weet eigenlijk niet of ik er heel erg in geloofde. Ik kan me het moment niet meer herinneren dat ik erachter kwam dat het gewoon verklede mensen waren, dus erg veel indruk maakte het niet...
Ik vond het leuk maar heb vooral hele goede herinneringen aan pakjesavond vol met surprises en prachtige gedichten. Dus pas op een latere leeftijd. Het geloven in sinterklaas ed herinner ik me niet veel van.
Nope, vond het helemaal niets. Was blij dat mijn zusje niet meer geloofde, toen zijn we namelijk gestopt met die onzin.
Ik vond ze in eerste instantie eng. Toen dat weg was, was het toch echt wel pakjesavond waar ik naar uit keek. De intocht op tv vond ik leuk, maar die in het winkelcentrum en op school niet zo.
Piet vond ik eng, niet alleen omdat het me aan een clown deed denken (coulrofobie) maar ook omdat zo'n piet me eens heel hard een pepernoot in m'n oog smeet. En sinterklaas vond ik ook maar vreemd toen ik eens met een sinterklaas te maken kreeg die een hanekam onder z'n mijter bleek te hebben (volgens mijn moeder zei ik nog: he mama, heeft sinterklaas veren onder z'n mijter? maar dat kan ik me niet meer herinneren).
Ik vond het Sinterklaasfeest op zich heel erg leuk, maar ben heel lang bang geweest voor zwarte Piet. Zelf toen ik er al lang niet meer in geloofde (maar ik hou sowieso niet van verklede figuren) Maar eerlijk is eerlijk: ik ben uit de tijd dat Piet nog met de roe zwaaide. Niet dat mijn ouders zeiden dat ik in de zak ging of een roe kreeg in mijn schoen, maar vele ouders deden dat wel, dus dat hoorde ik wel van de andere kinderen. En piet gooide ook altijd hard met die keiharde pepernoten En toch vond ik het altijd echt heel leuk. Later toen ik niet meer geloofde (ben de jongste thuis) deden we lootjes trekken en surprises maken. Met een verplicht gedicht. Heb er heel leuke herrinneringen aan.
Ik wist dat het allemaal nep was maar ik vond het TE spannend en TE gaaf als ze weer in het land kwamen! Ik volgde ieder jaar de intocht op tv en natuurlijk was ik bij de intocht in 't dorp en op school. Ik heb nooit op schoot gezeten en nooit die behoefte gehad. Het werd thuis ook nooit echt gevierd, zeker niet met een sint of pieten maar ook dat heb ik nooit gemist. Ik vond het al super als ik 1 of 2 keer mijn schoen mocht zetten. (ook al wist ik dat mama er wat in deed)
Bij ons werd het vooral door mijn (Nederlandse) grootouders opgedrongen. Mijn ouders hadden er niet zoveel mee maar op school deden we wel mee met surprises ed. Kerst vond en vind ik nog steeds veel gezelliger.
Ik vond het echt ontzettend leuk, alles; de anticipatie, intocht, schoen zetten, snoepgoed, Sint en Piet, pakjesavond... Echt super! Kerstmis was bij ons gewoon een kerstboom, geen cadeautjes ofzo. Daar heb ik nog steeds vrij weinig mee, vind Sinterklaas veel leuker.
Ik mis de optie het magische + de cadeaus, vond het beide even leuk. Ik vond het geweldig. Elke dag in mijn schoen kijken of er iets lekker in zat. Suiker, wijn en een wortel klaarzetten voor de sint, zwarte pieten en paard + een mooie tekening Elke dag in boekjes kijken en 90% aankruisen Elke dag naar dag sinterklaas met bart peeters kijken En dan de dag, 6 december was het bij ons. Stond ik s'ochtends op maakte mijn ouders wakker en ging heel sneaky naar beneden want misschien was de sint nog niet klaar en dan stond het hele tapijt vol met speelgoed De sint was voor de kinderen en de kerst voor volwassenen dus mer kerst kreeg ik elk jaar sokken, ondergoed, kleding
Weken van tevoren keken we er naar uit. Slapen konden we de nacht van 5 op 6 december nauwelijks. Het bier, de wortel, Dag Sinterklaas op tv, ... magische periode . De Sint was bij ons ook echt voor kinderen. Anders misschien dan in Nederland is er bij ons in BE geen "pakjesavond". Die pakjes voor de volwassenen die liggen onder de Kerstboom (en ook nog wat kleinigheden voor de kinderen). Bij ons in de familie kwam de Sint overigens maar op 1 plaats: Thuis bij mijn ouders. Bij sommige van mijn vriendinnen kwam ie ook bij alle meters, peters, grootouders, tantes, ... Overigens was 't bij ons niet alleen pakjes, maar ook chocolade, mandarijnen en speculaas . Tot op de dag van vandaag - ik word 30 - krijg ik met Sinterklaas overigens nog elk jaar een doos mandarijnen van mijn moeder. Of sommige jaren 1 chocolade ventje erbij.
Ik krijg dat ook nog van mijn ouders en van mijn oma Pakjes kreeg ik niet in mijn schoen, wel ook mandarijnen, chocolade, speculaas en marsepein
Hoi hoi Ik vind het nog steeds magisch haha als sinsterklaas zogenaamd dan weer in nederland komt luister ik al sinterklaasliedjes en ga ik na de intocht haha sjouw me kids mee ik hou van het hele feest zwartepieten sinterklaas en de cadeautjes en gezelligheid!!! En k ben 22 haha en nog gekker op het feest dan me kids haha
Hoewel mijn ouders van jongsaf aan verteld hebben dat het niet echt is, vond ik het een geweldig feest.
Ik vond het echt magisch. Zowel Sinterklaas en zwarte piet als de cadeautjes. Elke keer als ik m'n schoen mocht zetten probeerde ik zolang mogelijk wakker te blijven, want misschien zou ik ze dan wel horen langskomen. En nu kan ik ook zo van m'n zoontjes genieten. De jongste was vorig jaar nog wat te klein, maar de oudste ging er ook helemaal in op. Ik stond bij de intocht met de tranen in m'n ogen. Het is misschien raar om te zeggen, maar het was gewoon emotioneel voor me om die verwonderde ogen van m'n mannetje te zien. Helemaal super! Zou het echt niet willen missen.