'Gelukkig ben je nog jong' 'Je kunt tenminste wel zwanger raken' 'Beter met 8 weken dan met 8 maanden' 'Het kindje zal wel niet gezond geweest zijn' Ik heb ze allemaal al voorbij horen komen... En hoewel ze ongetwijfeld goed bedoeld zijn en daarnaast ook nog waar, kan ik er helemaal niks mee. Tegelijkertijd besef ik ook echt wel dat het heel lastig is om in deze situatie het juiste te zeggen.. En dat de mensen die dit tegen me zeggen echt wel het beste met me voor hebben.. Maar ik vind het gewoon lastig. Herkennen jullie het krijgen van deze opmerkingen? En hoe vallen ze bij jullie? Hoe aan jullie er mee om?
Heel herkenbaar bij m'n 1e miskraam. Die mensen die zulke dingen zeiden hebben 't daarna niet meer gehoord als ik weer zwanger was. Erg pijnlijk zulke opmerkingen, helaas denken mensen dat het je troost ofzo.
Erg herkenbaar... Ik heb ook vorige week maandag te horen gekregen dat het hartje van onze uk gestopt is met kloppen. Hoe klein het ook was en hoe vroeg het ook was, het was wel ons kindje. Maar zo zien mensen het niet altijd. Ik weet dat dit soort opmerkingen ook heel goed bedoeld is en ik weet dat het besluit van moeder natuur niet voor niks is. Maar het voelt idd zo verkeerd, dit soort opmerkingen... *knuffel*
Elke collega heeft wel een soortgelijke opmerking gemaakt. en als reactie op: "je kan tenminste zwanger worden" Kregen ze te horen: "er zit wel een verschil tussen zwanger worden en zwanger blijven" Inderdaad ook veel "het is mis gegaan met een reden, straks was het kindje helemaal niet levensvatbaar enz." Jaahaa, dat wéét ik, maakt dat het verlies makkelijker? Absoluut niet! Voor ons was het al ons kindje. Het groeide in mijn baarmoeder en het hartje klopte, dus het leefde!
Nou heel herkenbaar hoor..! Het is ook heel dubbel, niets zeggen is niet fijn maar deze opmerkingen (vaak goedbedoeld) zijn ook helemaal niet prettig. Ik kreeg ook onwijs vaak de vraag "Oh maar je bent nog zo jong, was het wel gewenst?" Pff.. Zo naar! Mijn vriend en ik zeggen ook beide dat we nu voor ons 2e kindje gaan. Ons 1e kindje hebben we dan wel niet in onze armen maar wel in onze gedachten
Ook heel herkenbaar. Ik heb een ma en een mk gehad tussen mijn zoontje en dochter. Toen kreeg ik....Nou 3 is scheepsrecht. Was zo boos!
Dat zeggen mensen ook tegen mij, 3 keer is scheepsrecht. Alsof ik me geen zorgen mag maken. Alsof er geen mensen zijn met meer dan 2 miskramen (helaas).
Nu gaat het goed, maar hiervoor 3 x miskraam. 1 zei er 'volgende keer beter he. volgende maand misschien wel goed'. En 1 inderdaad: dan was het vast niet gezond
Vaak weten mensen simpelweg niet hoe ze moeten reageren op zo 'n situatie waardoor er juist zulke opmerkingen komen. Ook mensen die het zelf nooit hebben meegemaakt denken dan alleen in de feiten/wetenschap " een gezond kindje verlies je niet" antwoord bv. Voor ons veranderd het geen zak want wij weten dat allemaal ook wel in ons hoofd alleen zeg ons hart wat anders en vooral de vraag waarom? Sterkte lieve ts en alle andere meiden die afscheid hebben moeten nemen van een ster!
Helaas herkenbaar. Veel mensen leefden met me mee, maar een enkeling kwam uit onbegrip (denk ik) met een niet zo fijne opmerking.
Vervelend dat het voor jullie ook zo herkenbaar is.. Ik ben er echt van overtuigd dat de meeste opmerkingen echt bedoeld zijn als troostende woorden, maar ik kan er zo weinig mee.. Wij zagen 12 januari op de echo dat het niet goed was. Eerst spontaan beloop afgewacht, daarna cytotec en uiteindelijk was toch nog een curretage nodig. Ik was nog maar net uit de narcose dinsdag toen me al werd gevraagd of we nu 'gewoon verder gingen met proberen'. Nou, toen brak mijn klomp... Ja, we willen dolgraag een kindje. Maar dit is toch niet iets wat je gewoon 'even' opnieuw 'probeert'? Je verwoord het mooi Pien1991, dat jullie voor een tweede kindje gaan. Mijn vriend en ik hebben het ook over een tweede zwangerschap.
Herkenbaar maar mij boeide die opmerkingen niet zoveel. Ze bedoelen het goed en weten ook niet wat ze ermee moeten, ze doen hun best. Nee, ze zijn niet leuk maar vaak hebben mensen dat ze niet bedoeld en echt niet door. Bij mij ging het de ene oor in en andere uit... Welke opmerking mij heel sterk raakte maar op een positieve manier was er eentje van mijn vader. Zijn eerste kindje was ook een miskraam terwijl mijn moeder met een andere man al 2 kinderen had. Hij begreep mij dus, voor mijn gevoel, het beste en zei: lies, laat iedereen maar lullen maar onthoud 1 ding. Als je de volgende keer weer zwanger mag worden en blijven hou je zo ongelofelijk veel en sterk van dat kindje in je buik omdat je weet dat het niet zomaar komt aanwaaien. Die liefde word alleen maar sterker en sterker omdat je ook deze pijn hebt moeten voelen. Die raakte me echt enorm en hield me enorm op de been in die moeilijke tijd.
Ik heb dan geen ervaring met miskramen, maar wel heb ik twee keer achter elkaar een bbz gehad. De ergste opmerking die k heb moeten horen was gek genoeg van mijn verpleegster. Dit was bij mijn tweede bbz. We hadden 17 maanden moeten wachten na de eerste bbz voor ik weer zwanger werd. Natuurlijk verwacht je niet dat je dat dan nog een keer gaat overkomen. Dus emotioneel een wrak, net terug van de operatie kamer. Ik lig nog half te slapen door de narcose. Ze komt over me heen hangen en raakt mijn arm aan en zegt vervolgens: ach mevrouw maar het hartje klopte wel heel mooi hoor..............................................................................en dat terwijl ik net voor een tweede keer een bbz heb gehad, dat wil je toch helemaal niet horen op zo'n moment aangezien ze het kindje verwijdert hebben? Ik had daar wel even zin om haar te slaan eerlijk gezegd.
Wat naar dat je een miskraam hebt gehad Wat de mensen zeggen is heel herkenbaar, maar ik vond het eigenlijk wel een troost. Ze probeerden me een beetje minder verdrietig te maken, en dat vond ik wel lief. De opmerkingen van onwetenden vond ik daarentegen veel erger: Mijn schoonzus was afgelopen jaar tegelijk met mij zwanger, bij haar ging het wel goed die keer. Toen zij haar nieuws bekend maakte aan haar familie kreeg ik daarna meerdere keren de opmerking: "Nou, Link, jullie zijn de volgende!" Dat vond ik echt pijnlijk! De miskraam was toen nog geen maand geleden en het zat toen nog te hoog om het te vertellen. Gelukkig was het erg snel daarna weer raak en eindelijk zit het goed.
Wat erg esther. Ongelofelijk zeg. hier niet zozeer een opmerking. Maar heel weinig mensen weten dat ik een miskraam heb gehad. 4 maanden later weer zwanger geworden. Wij waren eens op bezoek bij een tante van mijn vriend. Die begon doodleuk te vertellen dat ik een miskraam had gehad. Ik vroeg of mijn vriend dat had verteld. Dat was niet zo zei ze maar ze wist niet meer wie het dan wel had verteld. Ik kan niemand anders bedenken dan mijn schoonmoeder. Ik vind het heel erg. Zelfs mijn eigen tantes weten het niet. Zoiets vertel je toch niet door.
Ja echt, ik was ook te verbaasd om meteen te reageren... Heb uiteindelijk maar niks gezegd want anders had ik iets heel vervelends terug gezegd