Ik heb gister een test gedaan, nou ja 3 testen, en ik ben zwanger!! Zo blij, maar ben tegelijkertijd zo ontzettend gespannen. Eind december was ik zwanger en met 6 weken een echo gehad. Deze was goed. Daarna met 11 weken weer een echo gehad en alles zag er goed uit. Met 13 weken kreeg ik buikgriep. Dit kon geen kwaad maar heb die week meerdere keren het hartje gehoord en dat klonk allemaal goed. De week erna dus met 14 weken kreeg ik ineens enorme buikkrampen. In het ziekenhuis geweest en op de echo was de kleine enorm aan het bewegen en de baarmoedermond was mooi gesloten. De krampen bleven echter en vrijdagavond nog naar de dokterspost geweest. In het ziekenhuis zeiden ze dat ik een darmontsteking had, maar met het kindje was alles goed. Tot zaterdagavond. Ik ging naar de wc en het kindje kwam ineens mee. Het hing nog aan de navelstreng. Hele nare ervaring geweest en onderzoeken wezen uit dat er niks met mij of met het kindje was. Gewoon dus domme pech. Maar goed, nu ben ik dus weer zwanger. Ik heb vannacht geen oog dicht gedaan. Wil zo graag dat ik voorbij die 15 weken ben. Hoe kan ik mijn gedachten even uitzetten en kom ik deze weken door? Heeft iemand tips voor mij?
Phoe meid, wat een heftig verhaal zeg! Het is heel begrijpelijk dat je bang bent.... Probeer je vast te houden aan wat de arsten hebben gezegd, er is niks mis me jou en toen ook niet met je kindje. Domme pech (klinkt wel cru), maar ga er vanuit dat je nu geluk hebt... Heb je het verlies van je kindje wel al een plaats kunnen geven?
Allereerst van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Maar allemachtig wat een heftig verhaal hee!! ik kan me zo goed voorstellen dat je nu bang bent... Probeer je vast te houden aan het feit dat het inderdaad 'domme pech' was! Deze zwangerschap staat helemaal los van je vorige zwangerschap!
Bedankt voor jullie reactie! Op zich heb ik het wel een plekje kunnen geven. Mijn man is super lief voor me en had er ook heel veel verdriet van. We hebben veel aan elkaar gehad. In augustus had ik het wel even heel moeilijk toen alle die kleintjes geboren werden, maar nu ben ik vooral erg blij dat ik weer zwanger mag zijn. Nu is het maar afwachten en positief denken. Maar wat duurt wachten dan lang .
o meisje toch. wat een eng verhaal. Ik heb 2 weken geleden ook onderzoeken in het ziekenhuis gehad. Buikkrampen. Maar ook echt flinke steken. Bij mij hebben ze toen een inwendige echo gedaan om een vroeg geboorte uit te sluiten. Kan je dat niet vragen aan de gyn??? of hadden ze dat bij je vorige kindje ook al gedaan? Wat naar om dat mee te moeten maken zeg. De ergste nachtmerrie die ik me kan bedenken. Ik ben ook nog steeds bang elke keer. Maar ik ken mezelf en zie om me heen en hier p het forum ook nare verhalen. Ik ben pas gerust als hij over een paar maanden in mijn armen ligt. Toch gefeliciteerd! En ik hoop echt dat je er een beetje van kunt genieten ondanks de angst.