Hallo medemama's. ik heb echt even jullie advies nodig. Onze dochter wordt over een paar weken drie en zit sinds ze een half jaar is twee dagen per week op de creche. Ze hadden daar 1 babygroep en 2 peutergroepen> Toen ze 1,5 werd werd ze al in de peutergroep geplaatst. Haar leeftijdsgenootjes gingen een paar maanden later naar de andere groep. Ik was bang dat het niet goed zou gaan, maar ze heeft het erg naar de zin gekregen in de peutergroep, ze was veruit de kleinste en de groten namen haar mee op sleeptouw. So far, so good en ze kreeg er twee vriendinnetjes met wie we ook buiten de creche afspraken. Nou wil het geval dat deze meisjes beiden 4 jaar zijn geworden en sinds twee weken niet meer op de creche zitten. Toeval of niet, ik weet het niet, maar sindsdien is het een drama op de creche. Krijsen, gillen en schreeuwen bij het wegbrengen en ook overdag is ze erg verdrietig. De leidsters zeggen ook dat ze haar even niet herkennen zoals ze ooit was. Overigens zijn ze erg lief voor haar. De drama's beginnen al de dag tevoren. Als ze vraagt waar ze morgen naar toe gaat en we zeggen naar de creche begint het huilen al en het wegbrengen is alles behalve een feestje. Ik voel me er zo rot bij en sta dus ook weer met tranen buiten als ik haar heb weggebracht. Het vreemde is wel dat als ze weer thuis komt en je vraagt hoe ze het heeft gehad zegt ze dat ze het leuk heeft gehad. Ze mag ook af en toe spelen in de andere peutergroep waar wat meer leeftijdsgenoten zitten. Sinds twee weken huilt ze op de creche ook bij de middagslaap dus dat komt er nu ook niet meer van. Nogmaals ik voel me er echt erg rot bij en weet niet meer hoe dit aan te pakken, ik heb haar getroost, geprobeerd te praten, benadrukken dat ze andere vriendinnetjes kan maken.... niets lijkt te helpen. Ik heb zelfs al gedacht mijn werk dan maar anders te regelen zodat ze er niet meer heen hoeft. Maar dat lijkt me niet de oplossing; dit kan ze natuurlijk ook weer gaan tegenkomen als ze naar de kleuterklas moet.. Oftewel, help alsjeblieft, hebben jullie hier ervaringen mee en misschien tips en adviezen. Ik lig er af en toe letterlijk wakker van; wil mijn meisje graag gelukkig zien en dat het weer wordt zoals het was op de creche...Alvast bedankt en hoop echt dat jullie kunnen helpen! Groetjes
ps:Overigens is ze sowieso weer wat meer op mama gericht en vraagt ze ook als ze bij oma of mijn broer is vaker naar mama en is ze meer verdrietig, maar dus lang niet zulke grote drama's en uit logeren gaat ook gewoon nog redelijk goed
hey vlindertje 11... ik werk zelf op een peutergroep met kinderen van 2,5 tot 4 jaar.. maar ik moet zeggen dat we dit vaker zien dat kinderen rond de 3 ineens zo'n periode hebben.. en ook echt de dingen die jij noemt herken ik ook.. ik snap dat het heeel heeel heel moeilijk is maar ik denk dat het een periode is waar je echt doorheen moet en dat het echt overgaat! makkelijk praten i know heb het met mijn eigen dochter ook gehad, die begon ook s'avonds thuis al dat ze niet wou en tranen met tuiten dus ik snap je gedachtes. wat voor ons het meeste helpt is het afscheid s'ochtends niet te lang maken.. en ook hoe moeilijk het is niet teveel je eigen gevoelens te laten merken maar het leuke meer naar de voorgrond te brengen..
Dank je wel Luus voor je reactie. Geeft toch enigszins een gevoel van het gaat misschien goed komen. Het kan dus idd sowieso een fase in de ontwikkeling zijn. we hebben zelf wel het idee dat het vertrek van haar vriendinnetjes een rol heeft gespeeld. we gaan dit nog wel bespreken op de creche omdat er nu dus helemaal geen leeftijdsgenoten meer in haar groep zitten. We hebben dit een half jaar geleden aangegeven maar toen is er niet zoveel mee gedaan. Jouw dochter dus ook al tranen met tuiten? Hoe ging je er dan mee om als ze zo deed? Ik vind dat namelijk erg moeilijk want aan de ene kant wil ik niet meegaan in het drama maar aan de andere kant wil ik haar niet het gevoel geven dat haar verdriet er niet mag zijn. Lastig zeg! Heb jij enig idee hoe lang dit duurt? Nogmaals dank je voor je reactie en hoop uiteraard op nog wat meer reacties, vanochtend weer weggebracht... niet leuk ben nu ook een paar dagen alleen omdat mijn man in het buitenland zit en het valt me even niet helemaal mee moet ik zeggen. Vannacht ook lang wakker gelegen over hoe ik dat kan oplossen, heb zelfs al gedacht om haar maar op de peuterspeelzaal te doen, daar zitten wat kindjes die ze al kent. Maar diep van binnen roept mijn intuitie: NIET DOEN!
Mijn zoontje van 2,5 gaat niet naar de creche, maar wij hebben oppas in huis, maar hij huilt momenteel ook vaak als ik wegga en begint al heel hard nee te schudden en te huilen als ik zeg dat mama moet werken. Ook bij zijn middagslaapje is hij helemaal overstuur en hij wil niet slapen, maar opblijven tot mama thuis is. Bij ons is het begonnen toen ik weer ging werken na mijn zwangerschapsverlof, hij was die 2 weken ervoor ook nog flink ziek geweest met ziekenhuisopname aan toe en hij hangt door al deze dingen erg veel aan mij. Ik denk ook dat ik er gewoon doorheen moet, omdat het vast een fase is en wel weer overgaat, maar ik vind het ook heel rot en ben er ook best verdrietig van. Het is niet fijn werken zo. Heb dus eigenlijk geen tips, maar wil wel zeggen dat het herkenbaar is! Sterke ermee!
Mijn zoontje heeft deze fase met 14 maanden gehad en wie weet krijgt hij het nog een keer. Maar die fase met 14 maanden was echt vreselijk. Het heeft 2 maanden geduurd en ik begon zwaar aan mezelf te twijfelen. Wat was ik nou voor een ouder die haar kind op die manier achter liet? Maar opeens was het over en sindsdien gaat hij er weer met veel plezier heen. Hou dus vol! Het gaat ongetwijfeld weer over.
Dank jullie wel meiden, stelt toch een beetje gerust! We hebben het inderdaad vaker gehad, maar op een of andere manier verwacht je het niet meer als ze ouder worden! Gelukkig was gisteren alleen met afscheid en tevoren een drama, op de dag zelf heeft ze in ieder geval niet de hele dag verdriet gehad, laten we dat een vooruitgang noemen!
Mijn zoon is nu ook 3 jaar en hij zit ook (weer) in deze fase. altijd met plezier naar de creche maar ook hij doet nu in ene moeilijk. de leidsters bij ons pakken het goed aan vind ik. Afleiden en samen zwaaien naar mama! en idd niet te lang blijven hangen 's ochtends. Mijn zoon is nu ook 1 van de oudsten van de groep en ik kan nu ook echt merken dat hij er tussen in zit te oud voor de creche te jong voor school nog... we zullen er even doorheen moeten. Ik denk als de beste vriend van mijn zoon volgend jaar naar school gaat dat het dan ook drama wordt met mijn zoon, maar 1 maand later kan mijn zoon ook naar school...
Annetske, dank ook voor jouw reactie! Ik hoor nu dus echt van vele kanten dat het op die leeftijd vaker voorkomt omdat ze zich echt bewust worden van het afscheid. En dan ook nog haar beste vriendinnen in 2 weken tijd weg.... je omschrijft het goed, te jong voor de basisschool, maar even te oud voor haar huidige groepje. Ga volgende week het gesprek aan, eens kijken of er wat te bedenken valt dat ze af en toe in de andere groep kan spelen waar meer leeftijdsgenoten zitten. Dank voor het meedenken!
Hier zit de BSO bij de creche in, vaak gaan de ouderen van de groep van mijn Zoon wel naar de BSO toe nu. alleen mijn zoon durft dit nog niet, dus hij blijft nu nog gewoon op de groep spelen. maar ik denk dat hij binnenkort wel durft en dan ook af en toe naar de BSO gaat. Ja ze vallen er echt tussenin nu, ik merk het nu ook echt. ook thuis... Hij wil niet meer achterhuis spelen maar voor huis spelen met de andere kinderen. Hij mag dit ook van mij alleen hij moet op de stoep blijven en hij doet dit ook keurig als de oudere kinderen wel de weg op gaan. Ik heb het zicht vanuit huis er goed op en laat hem dus nu wat meer los. ik merk echt dat hij graag met de wat oudere kinderen nu wil spelen van een jaar of 5.