Hallo Dames! Ten eerste gefeliciteerd voor diegene onder jullie, die al zwanger zijn! Ik hoop dat iemand mij kan helpen met de ervaring die andere mensen hebben opgedaan tijdens hun eigen zwangerschap, situatie is volgende: Ik ben vorige maand over tijd geweest, 3 of 4 dagen en daarna normaal ongi geweest. Toen merkte ik al op dat ik last had van opgezette borsten maar verder geen vreemde dingen opgemerkt. Deze maand was 6-7 dagen overtijd, waar ik altijd een cyclus tussen de 24-28 dagen heb. Dit keer had ik een heel scala aan verschijnselen erbij, wat me niet bewust zijn opgevallen, maar wel schertsend door mn hoofd is gegaan, nou nou ik kon wel zwanger zijn! Mijn symptomen waren voor de ongesteldheid vermoeidheid, honger naar snoep, last van mijn rug en het gevoel alsof ik uren op het toilet kon blijven zitten omdat er steeds kleine druppeltjes plas uitkwamen. Toen ik overtijd was begon ik toen pas te merken dat ook mijn borsten wel heel erg opgezet waren (c.a. 1 cupmaat voor mijn gevoel), ik dacht iedere keer dat ik ongesteld zou worden omdat mn darmen niet ophielden met "brommen" en daarna kwamen ook nog eens oncontrolleerbare emoties erbij (elk gewenst moment huilen, daarna lachen en dan maar weer boos). Omdat ik dit alles maar vreemd vond, ben ik een test gaan halen, die ik onder complete stress heb gedaan met trillende handjes, overdag en met het minste plasje wat je je kunt voorstellen de test was d negatief..... Ik ben nadat ik overtijd was toch ongesteld geworden, maar voor mijn gevoel bij lange na niet zo heftig als normaal, ik heb normaal zeker twee dagen heftige buikpijn en dat was nu maar een dag. Ook kwam het niet met de bakken naar buiten stromen als wat het normaal doet. Ik ben vandaag naar de dokter geweest omdat ik me zorgen maak om dit alles (kan gewoonweg niet tegen die onzekerheid) maar ik heb het idee dat deze alleen maar een vrouwke ziet wat ohhhhh zo ontzettend graag zwanger word, terwijl dat helemaal nie zo is. Goed als het komt, komt het maar als het nie komt, evengoede vrienden. Ik heb haar ook aangegeven dat ik het gevoel heb alsof ik het me allemaal in mijn hoofd zet maar ik word GEK van mn hormonen, heb gewoon het gevoel alsof ik ieder moment uit mn vel kan knappen van gekheid..... Ik heb uiteindelijk gezien gewoon echt zwaar het vermoeden dat ik zwanger ben, maar vind eigenlijk niemand die me voor mijn gevoel "voor vol aanneemt". Ik heb volgende week vrijdag pas een afspraak bij de gynaecoloog, ik heb een voorgeschiedenis van HPV dus moet me elk jaar laten controleren, en heb ook hier aangegeven dat ik van stress niet meer weet waar ik het moet zoeken. Ik heb wel eens vaker gedacht dat ik zwanger was, maar als ik dan ongi werd, legde ik het altijd opzij en was het goed. Maar nu heb ik gewoon het vermoeden dat er meer aan de hand is, ik voel me alleen absoluut onbegrepen. De dokter vandaag heeft nog nie eens mn buik nagevoeld of me een test voorgeschreven of me ook maar ergens het gevoel gegeven dat ik niet achterlijk aan t het worden ben. Een test halen durf ik niet, want ik het er al een gedaan en die was ook al negatief dus kan het me eigenlijk nie voorstellen dat ie nu positief is.... Is er iemand die ooit eens iets gelijkwaardigs heeft meegemaakt, en kan die persoon mij misschien helpen????? Groetjes en succes met jullie zwangerschappen!!!!!!!!!!
Hoe lang ben je gestopt met de pil? Ontpillen? En hoe lang ben je al bezig voor een kleine? Als je voor een kleine gaat word je je bewuster van je lichaam en voel je nu dingen die er voorheen ook wel waren maar doordat je er niet op lette viel het niet op. Verder kan het zo zijn dat er wel een bevruchting, maar geen innesteling heeft plaatsgevonden. Dan kun je wel een paar symptomen hebben (die overigens ook op een aankomende ongi kunnen duiden) maar die verdwijnen dan weer als je ongi er is, op je nod of net iets later.
Haaai Annemiek! Ik ben zes jaar geleden al gestopt met de pil, omdat ik het ding toch meestal vergat en zowat had als t komt, komt het en als niet, dan niet Ik ben ook tot nu toe niet bewust bezig met kinderen krijgen omdat ik er nog altijd geen haast in zie, daarom vind ik dit allemaal ook zo vreemd denk echt dat ik mezelf aan t gek denken ben.... Heb trouwens nu wel met mijn partner besloten om heel veel te gaan oefenen rond mijn ovulatie, want als ik dan al niet zwanger ben heb ik in elk geval zo'n vat hormonen in mijn lijf dat ik me niet kan voorstellen dat het lang uitblijft eer we een kleintje kunnen verwelkomen (hoop ik natuurlijk) Ik heb wel laatst een soort ongesteldheids-app gedownload voor op mijn telefoon omdat ik graag wat inzicht wil hebben in zaken, en weet daarom dat ik rond mijn ovulatie gemeenschap heb gehad en daarom maak ik me volgens mij des te drukker..... Aan de andere kant weet ik ook dat (sommige) vrouwen hiervoor een zesde zintuig hebben en heb een beetje het gevoel dat mijn zintuig aan het schreeuwen is.... Heel erg lief van je dat je wilde reageren, alleen al praten met iemand die logische vragen of antwoorden aandraagt lucht al heel erg op Ik denk trouwens dat het laatste wat je schrijft best aannemelijk klinkt....
Het vervelende als het inderdaad vroeg misgaat (lees voor de 12 weken) kunnen ze eigenlijk nog helemaal niks. Vandaar waarschijnlijk dat jou huisarts ook geen verdere actie onderneemt nu. Ikzelf heb 2 mk en 2 ma gehad. Beide mk rond de 6 weken en de ma rond de 9 weken. Het enige wat ze bij mij uiteindelijk hebben gedaan, maar dat doen ze pas bij meerdere aangetoonde mk (wil zeggen posi testen) is een chromosomen onderzoek, dwz of er iets in de genen mis is. Verder konden ze bij ons helemaal niets, ja bloed prikken op hormonen enzo, maar dat was allemaal goed. Dus helaas is het gewoon weer een volgende ronder goed oefenen en duimen draaien. Ik wens je heel erg veel succes !!!
Haai Annemiek! Hartstikke bedankt voor je hulp! Als dit het was zou ik het natuurlijk jammer vinden maar dan heb ik in ieder geval rust, het voelt als een goede verklaring..... Als ik binnenkort goed nieuws heb laat ik dat natuurlijk weten!!! Ontzettend veel succes met je zwangerschap, geniet ervan!!!!!!!!!!!!
ik denk idd dat t eitje bevrucht is geweest maar niet ingenesteld. dus dan maakt je lichaam en geest zich toch klaar voor een zwangerschap. zo denk ik dat dan. ik had vorige maand precies hetzelfde. had echt alle symptomen, en ik ben echt niet gek. ben al 3 keer eerder zwanger geweest en wist t toen gelijk. ik voelde het gewoon. dat had ik nu ook, alleen werd ik ongesteld. ik was verbijsterd en kan niet geloven dat mn lichaam me zo voor de gek heeft gehouden. dus ik weet bijna zeker dat er een bevruchting is geweest. al kun je t niet bewijzen. maar mijn gevoel is meestal goed. succes met zwanger worden!
het kan heel goed dat er meerdere malen een bevruchting optreedt die alleen niet doorzet in een zwangerschap, dus geen innesteling of geen goede innesteling zodat het vruchtje later (als 'overtijd') afgestoten wordt...je kan dan wel al veel meer symptomen voelen die ook wel weer op een menstruatie lijken. overigens lijken veel zwangerschapssymptomen op menstrautieklachten, zoals opgeblazen gevoel, zere borsten en zeurende pijn in rug en onderbuik! toen ik zwanger bleek te zijn na 5 jaar proberen dacht ik ook dat ik ongesteld zou worden maar het kwam maar niet! had wel buikpijn en dat dagen lang. heb toen (uit zelfbescherming) getest toen ik rond de 2 weken overtijd was...
Hallooo Dames! Heb vandaag nog maar eens een test gedaan; ook weer negatief... Maar iig zit/zat mijn gevoel goed!!! Ik heb idd wel elke keer als ik ongi moet worden wat symptomen die lijken op n zwangerschap, maar nog nooit zo'n breed scala hieraan en daarboven op mijn eigen "onderbuik gevoel". En iedereen en alle testen op de wereld kunnen zeggen dat ik nie zwanger ben, toch blijft dat gevoel hangen. Zelfs nu nog maar ik ga het proberen los te laten want ik ben me nu zelf echt gek aan het denken... Dit alles betekend voor mij dat ik idd misschien wel bevrucht was, maar die zich helaas nie heeft ingenesteld, dat komt wel overeen met de emoties die ik de laatste tijd vertoon en dat complete scala aan andere symptomen... Toch heeft dit voor mij dit ook weer een positieve kant, want na zes jaar zonder de pil begon ik eigenlijk een beetje te twijfelen (ondanks het feit dat we niet officieel "oefenden") of ik uberhaupt wel vruchtbaar ben... Om de een of andere reden, voel ik me door jullie antwoorden ook een stuk gerust gesteld, puur omdat het gevoel er toch is maar een gevoel is een gevoel en geen wetenschappelijk punt, wat de rest voor mij wel was... Volgende week vrijdag mag ik naar de vk, eens kijken of zij me gerust kan stellen zodat ik in ieder geval een klein beetje zekerheid krijg dat t volgende vruchtje zich (hopelijk) wel innesteld. Maak me hier een beetje zorgen over omdat ik een behandeling tegen HPV heb gehad... Hartstikke bedankt voor jullie lieve woorden en hulp en succes met jullie zwangerschappen/pogingen hiertoe/kleine muppies opvoeden!!!!