Ik snap dat je bezorgd bent. Maar om eerlijk te zijn, denk ik dat jij je er niet mee bemoeien. Ik weet dat dit heel hard klinkt, het gaat immers om een kind. Maar het kind heeft ouders en leraren die eventuele problemen kunnen signaleren. Blijkbaar loopt hij al bij een logopedist. Die heeft ook 1 op 1 contact met het kind en heeft bovendien een professionele relatie met de ouders. Een logopedist heeft in de regel ook wel andere klanten met autisme en dergelijke stoornissen. Dus ook de logopedist kan de ouders van advies voorzien. Om eerlijk te zijn vind ik het ook nogal een uitspraak van jou om te zeggen "Ik heb gemerkt dat hij geen taalachterstand heeft." Waar baseer je dat op? Denk je zelf niet dat een logopedist dat beter kan vaststellen dan jij? (Tenzij je zelf ook logopedist bent, natuurlijk.) Volgens mij zijn er genoeg mensen betrokken bij deze jongen. Het kan zijn dat je het niet eens bent met hun keuzes of opvoedstijl. Ik vind CSI voor een 11-jarige ook geen goed idee. En hele dagen gamen en nooit sporten vind niet verstandig. Maar het is niet aan jou (of mij) om ouders daar op aan te spreken.
Ondanks dat je het goed bedoeld vind ik dit helemaal niet jouw zaak. Probeer het los te laten het is tenslotte HUN kind.
Ja je moet er toch niet aan denken dat er iemand aan jou gaat vertellen dat je het blijkbaar niet goed doet bij je kids he....en wat is "het niet goed doen"....dat is bij iedereen zo verschillend... Maar ik snap je ergens wel ts....maar ik zou me er echt buiten houden hoor.
Tuurlijk snap ik dat je je het aantrekt, je bent betrokken en wil helpen. Maar toch denk ik dat je je er niet mee moet bemoeien en deze ouders zelf naar een oplossing moet laten zoeken. Doen ze dit niet, dan betekend dat waarschijnlijk dat ze er zelf veel minder 'last' van hebben. Dat is één van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd als hulpverlener, zolang de 'client' zelf het probleem niet ondervindt zal hij zich ook niet inzetten om iets te veranderen. En het is natuurlijk ook een hele andere situatie als dat een kind bijvoorbeeld mishandeld wordt ofzo he!! Dan mag of MOET je je er natuurlijk wel meteen mee bemoeien, maar volgens mij is dat nu niet het geval. Succes!
Ik vind dat je het moet laten rusten, het is hun zoon, hun leven en hun manier van opvoeden. Daar heb jij niets mee te maken. Ik snap best dat je het je aantrekt, maar je kunt hun koers in het leven nou eenmaal niet bepalen of sturen. Ik zou ook niet blij zijn als derden zich met mijn leven of gezin zouden bemoeien of dingen willen veranderen omdat hun kijk op dingen anders is.
Bedankt voor alle reacties... zijn van een andere orde dan die hiervoor. De meesten vinden vooral dat ik me erbuiten moet houden... wat mijn man ook zegt sinds hij tegen een muur bij de vader is aangelopen. Op het moment hebben we ook heel weinig contact juist hierdoor, maar ik merk dat het ventje wel door mijn gedachten spookt... juist omdat ik tijd met hem heb doorgebracht en zien dat heel eenvoudige zaken (naar hem luisteren, hem complimenteren, met hem spelen) hem ontzettend goed doen. Ik ben niet van plan me te mengen in CSI-kwesties of hoe de ouders zijn opvoeding aanpakken, maar het lijkt me dat als een stoornis op tijd opgespoord wordt, het kind in de toekomst nog enigszins een goed leven zou kunnen opbouwen. Ik vraag me af of ik daar als vriendin/kennis iets aan zou kunnen helpen, zonder me dus te branden aan gevoelige kwesties, want ja, het ligt enorm gevoelig. Hij gaat niet naar logopedie voor zijn "taalachterstand", maar omdat hij bepaalde klinkers en medeklinkers niet goed kan maken en licht stottert. Hij is blijven zitten omdat hij zich niet goed kon concentreren volgens de onderwijzer en gewoon niet toe was aan de vijfde klas (te "speels"), niet op zijn punten voor taal. De taalachterstand zit vooral in het hoofd van de ouders denk ik, want hij heeft duidelijk problemen en daarom gooien ze het daar maar op. Ik heb gemerkt dat als je rustig met hem praat en hem een rustige omgeving biedt, hij zich naar zijn leeftijd kan uitdrukken, bijna niet stottert en ook geen taalfouten wb opbouw van de zin en werkwoorden maakt. Het blijft moeilijk... zoals nu hebben we geen contact en misschien moeten we het maar zo houden. Ik blijf het triest vinden...
@Nescio het is eigenlijk super dat je zoveel om het ventje geeft! En als jouw`n gevoel zegt dat je iets moet doen....doe dat dan gewoon! Wat wij vinden hoef ji niet te vinden natuurlijk....ik snap je wel namelijk....maar je hoeft niet zijn redder te zijn...
Dat wilde ik ook nog even benoemen! Wat super dat je zo begaan bent met het kind en uiteraard het allerbeste voor hem wilt! Het is zeker triest als je je bedenkt dat met een aantal 'aanpassingen' het kind wellicht beter kan functioneren, maargoed je wilt niet weten bij hoeveel huishoudens in Nederland de dingen anders gaan dan dat we zouden willen. Jammer genoeg.