Ik heb hetzelfde meegemaakt en ben weggegaan. Noout spijt van gehad, wat ik nu heb is veeeeel beter. Je verdient beter! Dus ja, je kunt het maken. Je weet niet wat er nog gaat gebeuren en de rust van nu is tijdelijk. Je kunt er voor kiezen de politie in te lichten dat hij misschien zichzelf of een ander iets aan gaat doen, dat heb ik ook gedaan. Dus pak je spullen en ga. Ik heb uiteindelijk te lang gewacht en dat is niet goed afgelopen. Zoals ik al zei, de rust van nu is tijdelijk.
ik vind dat je dit zeker kan maken.. en vind het ook ERG dapper en goed van je dat je dit doet... hier kunnen een hoop meiden (in jou situatie of nog erger) nog iets van leren !!
Ik vind het heel stoer van je, dat je de controle over je eigen leven (en dat van je kleintje) terug neemt! En je regelt het allemaal heel netjes. Onafhankelijk zijn van zijn buien en het geluk zoeken voor jou en je kind. Grote complimenten! Ik wens je dan ook heel veel geluk en liefde, waar je nog heel veel jaren van kan genieten!
Ja kan je zeker maken! Heb je vorige topic gevolgd en ik denk dat er maar een oplossing is en dat is zo snel mogelijk bij hem weggaan!SUCCES!
Meid, maak inderdaad dat je wegkomt. Je hebt je schoonmoeder die hem kan opvangen en je moeder die jou kan opvangen, denk aan je kleine en aan jezelf. Je kunt het zeker maken dat je in een brief alles uitlegt, zeker omdat hij onvoorspelbaar is. Ik heb zelf ook in een relatie gezeten met een vent die onvoorspelbaar was, uiteindelijk werd hij agressiever, eerst de honden toen zijn oudste dochter, daarna zou ik aan de beurt zijn als ik niet maakte dat ik wegkwam. Toen ik alleen naar mijn ouders ben gegaan heb ik het ze uitgelegd en mijn vader is diezelfde avond met mij naar hem toe gereden om wat spulletjes te pakken, ik durfde niet alleen te gaan omdat ook hij altijd dreigde met zelfmoord en dergelijken Toen ik eenmaal weg was heb ik nog een half jaar last van hem gehad, maar dankzij mijn ouders heb ik dat ook doorstaan en nu heb ik rust van hem. Gun jezelf ook die rust en ga. Hij is jou niet waard. Zorg voor jezelf en je kindje. Gun het hem niet dat jij er aan onder doorgaat, daar heb jij niks aan en je kindje al helemaal niet, je bent sterk genoeg, dus pak je spulletjes en begin aan een nieuw en beter leven met je kindje.
Thnx voor alle lieve reacties meiden; doet veel goed! Eigenlijk vreemd hoe een relatie je zelfvertrouwen helemaal onderuit kan halen he... zelfs nu ik al zo ver ben qua planning heb ik nog steeds niet de stellige overtuiging dat ik dit ook KAN! Terwijl ik op mijn werk echt de assertiviteit zelve ben (ik geef o.a. ook leiding)... Maar jullie hebben gelijk; het is echt tijd dat dit stopt. Ik wil hier over een tijdje op terug kunnen kijken en kunnen zeggen dat het zoveel beter is...
Je kan het meid echt waar. Het is net zoals antidepressieva, eerst wordt het erger maar daarna beter. En je moet er nu even doorheen om daarna rust en geluk te vinden. En dreigen met dat hij dingen doet is niet jou pakkie aan he. Maak je sterk. Succes meid.
ja je kan dit maken Eerst je kind en jezelf! en wat hij gaat doen is totaal zijn keuze! als hij niet aanzichzelf wilt werken betreft verslaving ect als hij niets verantwoording op zich wilt nemen allemaal zijn keuzes waarom zou jij dat dan wel nog de zorg en verantwoording voor hem nemen? maak dat jij en je uk op een veilige plek komen en t klinkt als een heel wijs plan en dan kan je evt maatschappelijk werkster oid inschakelen als tussenpersoons ( zoals je zijn gedrag omschrijft)
omdat hij nooit rekening met jou heeft gehouden (je laten terugkomen van je werk pffffffff wat denkt ie wel) hoef jij natuurlijk ook geen rekening te houden met hem. ik denk dat hoe langer je je kind in zo'n situatie laat leven hoe erger het is. en of dit een nette manier is of niet??? tja dat is maar jammer, maar je doet het niet op deze manier omdat je dat makkelijk lijkt maar om je eigen veiligheid en die van je kind. dat is niet te vergelijken met "normale" relaties die uitgaan
Ik vind ook dat je het kunt maken, sterker nog dat het beter is om het zo te doen! Je geeft zelf al aan dat het anders misschien uit de hand kan lopen, en ook kan het voor jezelf veel beter uitpakken als je alles van tevoren hebt geregeld zoals nu, omdat het heel goed kan dat je door zijn heftige emotionele reactie evt toch blijft, terwijl je dat helemaal niet wilt! Heb zelf iets soortgelijks meegemaakt, bij mij speelde verslaving niet mee maar het was wel emotionele mishandeling, vanaf het begin al en de relatie raakte daardoor in een patroon waar we gewoon niet uit konden komen. Toen ik eenmaal had besloten dat ik weg wilde, heb ik mijn spullen gepakt op een moment dat hij een weekend weg was, en de ochtend dat hij terug kwam heb ik gezegd dat ik ging en ben ook meteen vertrokken. Ik had niet het risico dat het uit de hand zou lopen en ik wist dat hij me zou laten gaan dus ben nog wel gebleven om het hem recht in zijn gezicht te zeggen, maar in jouw geval vooral met een kleintje zou ik dat zeker niet doen. Vind de oplossing die je nu gevonden hebt veel beter, veiliger vooral. En achteraf ben ik blij dat ik het zo gedaan heb, als ik het eerst had aangekaart of geprobeerd uit te leggen dan was ik waarschijnlijk langer gebleven en dat had niemand goed gedaan.. Sterkte!
ik denk dat je in dit geval even niet aan zijn gevoel hoeft te denken. Ik vind het goed klinken zoals je het uitgedokterd hebt. Als alles gekalmeerd is kun je het over een tijd nog even goed aan hem uitleggen als hij het niet begrijpt.
Ik werk met mensen met een psygische aandoening en met een verslaving. En geloof me meid...deze man gaat jou niet gelukkig maken en jou kindje op deze manier ook niet! Wil je dat je kind in deze situatie opgeroeit? dat die denkt dat dit allemaal normaal is? Jou vriend heeft hulp nodig! Maar niet van jou, nee van een professionele instantie! Meid....ga bij hem weg! Op de manier zoals je het wilt doen heb je het prima geregeld!
Voor TS, heel veel sterkte en wijsheid bij welke beslissing je ook neemt! Na mijn scheiding had ik zoveel rust, en niet alleen ik...Ook de kids! (alcoholverslaving met agressieve dronk)
meid...ik heb je vorige topic ook gevolgd, dit kun je zeker maken.....wat hij daarna doet is niet jouw verantwoordelijkheid!!!!!!! Knopen doorhakken en niet te lang meer over blijven twijfelen...dan wordt de stap alleen maar moeilijker ik heb in een soort gelijke situatie gezeten....had me ook vanalles in mn hoofd gehaald over hoe mn ex zou reageren..maar die reageerde vrij goed...hij had wel door dat het echt niet meer ging werken en hij me toch niet tegen kon houden
Ik vind dat je het zeker kan maken! Gezien zijn agressie zou ik ook niet de keuze maken om het hem rechtstreeks te zeggen. Althans niet alleen, wel met andere erbij om je te steunen en te beschermen. Ik herken veel in je verhaal. Ik ben zelf getrouwd geweest met iemand die weed verslaafd was, agressief kon zijn etc. Mijzelf volledig weg gecijferd. Tot een dag waar mijn ogen open gingen: waarom zou ik bij iemand blijven waar ikzelf niet gelukkig bij ben, moet ik dit dan doen om hem, mijn ouders, zijn ouders verdriet te besparen? NEE, het gaat toch ook om mijn leven, om mijn geluk. Ik heb toen het besluit genomen om te vetrekken. hij probeerde alles om mij bij hem te houden, ging ineens zijn best doen etc. Op de dag dat ik vertrok was hij een en al verdriet en ik nog medelijden hebben ook. Troosten totdat hij zei: maar hoe kom ik dan nu aan mijn weed? (ik werkte, door hem, in een shop om zijn verslaving te bekostigen, had 2 banen) Je wilt niet weten hoe snel ik toen in de auto zat en elk medelijden was voorbij. Je moet je niet tegen laten houden met wat hij allemaal wel kan gaan doen als jij weg gaat. Hij is verantwoordelijk voor zijn eigen geluk, voor zijn eigen keuzes. Jij bent daar niet verantwoordelijk voor! Laat je er vooral niet door intimideren! Mijn ex deed dit ook en dan via mijn ma en zusje. Ikzelf was er snel klaar mee en riep, als jij het nodig acht om van een flat te springen, dan ga je je gang maar en als je iemand nodig hebt om te duwen, dan bel je mij maar, dan geef ik dat zetje wel. Ineens was het intimideren klaar. Meid, ik vind het een hele moedige en dappere beslissing. Het is geen makkelijke beslissing. Jij en je kindje zullen nu een betere en gelukkigere toekomst tegen moet gaan. Je kunt helaas niemand veranderen. Dit kan alleen als iemand het zelf wilt. Sterkte!
Het is inderdaad vreemd hoe dta kan. Ik heb daarna 2 jaar nodig gehad om weer helemaal dicht bij mijzelf te komen. Maar meid, je kan het!! En ik weet zeker dat je na een tijd erop terug kijkt en denkt, dit is de juiste beslissing die ik genomen heb.
Kom op meid!!! Als je je plannetje goed uitvoert en ook aan de veiligheid denkt, dan kan je over een tijdje echt trots zijn op jezelf! Dit doe je voor je dochtertje en jezelf!! Waar wacht je nog op! Doorzetten, nu je al zover bent! Sterkte