Ben ook erg benieuwd hoe het gegaan is! Hopelijk heb je echt de stap genomen en voor jezelf en je kindje gekozen hebt.
Ik ben ook wel erg benieuwd. Wat ik me het hele topic heb afgevraagd is, of het wel verstandig is om zijn moeder hem te laten opvangen. Als hij zo agressief kan zijn dan kan hij haar dus uit agressie ook slaan!!
Hee meiden, Ik zit idd 'gewoon' op mn werk (leef dus nog hihi). Wel heel lief van jullie allemaal... Het is niet helemaal gegaan zoals gepland.. ik heb zijn moeder gebeld en die begon een groot drama te schoppen. Dat ik het niet kan maken zo onverwacht te gaan, dat het op deze manier niet kan, dat zij niet verantwoordelijk is voor de zooi die hij en ik gecreerd hebben etc etc... Grote teleurstelling dus. Maar heb wel kunnen afspreken dat we deze week een moment plannen dat ze bij ons langskomt om wat dingen 'uit te spreken'. Ik hoop dat dit gesprek wat oplevert, maar twijfel nog steeds of ik niet gewoon beter mn spullen kan pakken en met de noorderzon kan vertrekken... De soap is helaas dus nog niet ten einde... maar ik heb wel het idee iets in gang te hebben gezet dat niet terug te draaien is. Hoop dat ik het lichtje dat er altijd aan het einde is snel ga zien!!
Wat een nare reactie van zijn moeder. Ik snap dat het voor haar ook niet makkelijk is maar ze moet toch ook snappen dat jij voor de veiligheid van jezelf en je kindje kiest. Ik zou zeggen alsnog je koffers pakken en gaan. Misschien een beetje hard om te zeggen maar hij zoekt het dan zelf maar uit. Het is toch ook zijn schuld dat hij dan in die situatie zit. (weet dat ik makkelijk praten heb en dat het int echt veel moeilijker is) Heel veel succes met wat je ook gaat doen!
Meid had doorgezet. Wat balen he, je hebt jezelf er zo naar toe gewerkt en nu is het weer afgeblazen. Hoop idd dat het op wat wat voor manier dan ook toch nog positief voor je afloopt.
Laat je alsjeblieft niet overhalen door zijn moeder om alsnog te blijven..! Zij ziet jou als een soort redmiddel voor haar zoon. En probeer er ook niet teveel woorden meer aan vuil te maken, want straks heb jij het gedaan.. Om heel eerlijk te zijn zou ik alsnog je spullen pakken en bijvoorbeeld de politie inlichten. Nouja, je lijkt me een hele wijze en verstandige meid dus ik weet eigenlijk ook wel zeker dat je er zelf uit komt Heel veel sterkte!
Ik snap zijn moeder wel, zeker als zij ernaartoe moet om hem op te vangen. Ik zou gewoon gaan en je schoonmoeder erbuiten houden.
hoi ik moet heel eerlijk bekennen dat ik zijn moeder groot gelijk geef het is idd niet haar probleem en jij wilt zijn probleem haar probleem maken, als je werkelijk wilde gaan had je gegaan zoals gepland, jij zult zelf sterker in je schoenen moeten gaan staan, en te leren eerst van jezelf te houden, waarom heeft jou moeder jou niet gehouden aan de gemaakte afspraak ik wens je heel veel sterkte maar als ik jou berichten zo lees denk ik dat je volgend jaar nog dood ongelukkig bij die kerel zit, ik kan je alleen het advies geven houd van jezelf en heb vertrouwen in jezelf dat je het kan want je kunt het als je het wilt er zijn meerdere vrouwen voor jou gegaan die het ook alleen hebben gedaan jij kan het ook maar jij moet zelf die eerste stap zetten sterkte nathalie
Jee meid, wat balen! Moet zeggen dat ik het voor een groot deel met mamaatjevan5 eens ben, behalve over de reactie van zijn moeder. Ik heb zelf 2 jongens en zal ook altijd alles doen om ze gelukkig te maken. En ja, misschien ook mijn schoondochter "chanteren" om te zorgen dat mijn zoon zo lang mogelijk zonder het verdriet kan zijn. Een kind heb je voor altijd, en mij lijkt: zijn probleem, is haar probleem. Ben bang dat ze je uit probeert, om haar zoon te redden. Maar goed, jij hebt je keuze gemaakt en zorg dat het onomkeerbaar is!!! Kijk naar je kleintje en je weet wat je moet doen!! Heel veel sterkte, moed en doorzettingsvermogen gewenst!
ik vind het raar dat je dit profiel met schuilnaam in oktober 2010 al hebt aangemaakt, en hier verteld dat je deze pas aan hebt gemaakt op het moment dat je hier kwam praten over de stap die je wil nemen (Ow ja, voor de mensen die alweer mogelijkhededen zien voor een bak popcorn omdat dit mijn eerste en enige bericht is... ja, ik heb ook een ander account. Niet een hele bekende, maar wel eentje die regelmatig gebruikt wordt. Ik heb een berichtje naar de mods gestuurd om toestemming te vragen om dit onder een andere naam te plaatsen... hij controleert het gebruikelijke account namelijk af en toe) en schijnbaar vind je het grappig dat wij bezorgd zijn, en jij doodleuk komt melden dat je gewoon op je werk zit ( met een hihi erachter zo grappig was de situatie toch niet?) denk niet dat je ooit bij die vent weggaat
Ook ik had mijn vraagtekens bij dit verhaal, maar dat had ik al bij het eerste bericht, en dat werd steeds meer en meer.....
op zich had ik er geen vraagtekens bij...kan dat de situatie zo moeilijk is vroeg me net af hoe het met haar ging...en zag toen die reactie met dr hihi, nou zo grappig was heel het verhaal niet en nu twijfel ik dus wel aan heel het verhaal
Hallo meiden, Ik heb een tijdje niet gereageerd omdat het heel chaotisch is geweest bij mij thuis. Inmiddels voel ik me wat beter, maar ben op geweest van de zenuwen. Helaas reageer ik altijd lacherig als ik nerveus ben (zelfs in geschreven taal, zie ik nu). Excuus hiervoor, was niet bedoeld om mensen een verkeerd idee te geven. De situatie is nu als volgt. Ik heb uiteindelijk, ook naar aanleiding van al jullie lieve reacties, toch de stap genomen om het gesprek aan te gaan en aan te geven dat ik ongelukkig ben. In eerste instantie liep dit totaal niet, hij walste op zijn oude manier over me heen, beloofde wat halfslachtig beterschap en ging weer over tot de orde van de dag. Ik had niet de ballen om door te pakken. Toch moest ik wat, dus heb ik mijn moeder gebeld en gezegd dat ze me NU hier moest komen weghalen. Dit heeft ze godzijdank heel goed opgepakt, ze heeft ook zijn ouders gebeld en met iedereen aanwezig is er uiteindelijk een (redelijk) goed gesprek ontstaan. We spraken toen af (nu 2 wkn geleden) dat hij iig voor een week uit huis zou gaan, zodat iedereen tot zichzelf kon komen. Het is niet zonder drama verlopen (hij heeft bijvoorbeeld wel een overdosis pillen geslikt, waardoor-ie net niet in het zkh belandde), maar uiteindelijk heeft hij me wel de ruimte gegeven en heb ik even kunnen nadenken. Conclusie is in the end dat zijn verslaving het meest tussen ons in staat (en het gedrag dat daaruit voortvloeit), dus heb ik ge-eist dat hij 'afkickt' (ik weet niet of het bij wiet / drank ook zo heet) voordat we verder praten. Daar is hij nu hard mee bezig, hij is ook niet thuis. We hebben wel contact en het lijkt goed te gaan. Als dit achter de rug is, praten we verder en kan ik bij mezelf nagaan of er nog een basis is om op verder te gaan of dat er te veel is beschadigd. Ik wil jullie allemaal nog een keer bedanken voor de lieve (en soms confronterende) reacties. Het verhaal is echt en dat ben ik ook. Ik heb wel (nog beter) geleerd dat geschreven woorden heel anders kunnen overkomen dan de werkelijkheid... en dat een forum misschien toch niet de ideale plaats is om je (erg) persoonlijke shit neer te donderen. Dit account zal worden verwijderd en ik ga weer verder meeschrijven en -lezen op mijn 'eigen' naam. Thnx and goodluck Wayla