Ik had goed na gedacht over mijn bevalling, hoe ik het graag wilde. Niet alleen waar ik wilde bevallen maar ook over de pijnbestrijding en natuurlijk wie er bij de bevalling aanwezig zou zijn. Ik wilde graag in het ZKH bevallen, samen met uiteraard m'n man en m'n moeder. Ik wilde geen morfine-achtige pijnbestrijding, dus koos ik voor een epiduraal en heb dat van tevoren geregeld met het desbetreffende ZKH. Met 41 weken zou ik ingeleid worden als ik dan nog niet was bevallen en zo is het ook gegaan. Woensdag 7 oktober was ik precies 41 weken en mocht ik mij 's morgens vroeg melden in het ZKH, heel spannend allemaal en weinig geslapen die nacht. Met 1 cm ontsluiting en een baarmoeder die nog niet was verstreken, begonnen ze met primen om de baarmoeder week te maken. Ze gingen om de 4 uur max. 3 tabletjes inbrengen, na elk tabletje was het weer afwachten en moest ik aan het CTG. 's Avonds werd de laatste ingebracht, maar er leek niet veel te gebeuren, er was wel weeënactiviteit, maar ik merkte er niet veel van. Er werd besloten niks meer te doen en de volgende dag verder te gaan. M'n moeder ging om 22.30u naar huis en wij zouden gaan slapen. Na het laatste CTG stapte ik uit het bed om te gaan plassen en m'n tanden te gaan poetsen, toen voelde ik iets vreemds, maar wist niet goed wat het was.. Op het toilet verloor ik slijm en ik voelde ook vocht lopen.. mijn vliezen waren spontaan gebroken!! De ongesteldheids-krampjes werden nu toch wel heviger en we besloten mijn moeder terug naar het ZKH te laten komen. De arts kwam ondertussen met me overleggen wanneer ik de epiduraal zou krijgen, eerst moest de bevalling goed op gang zijn, de weeën regelmatig en ik moest 3 a 4 cm ontsluiting hebben. Om 23.30u stond mijn moeder weer naast m'n bed, ik kreeg nu toch wel "last" van weeën. M'n moeder hielp me in de douche om de weeën op te vangen, maar ze werden alleen maar sterker. We besloten de arts weer te laten komen om te voelen en ik had 4 cm ontsluiting, ze ging de anestesist bellen zodat hij in huis kon komen om de epiduraal te plaatsen. Na een paar flinke ontsluitingsweeën kreeg ik om 1.30u al het gevoel dat ik moest persen en dat zei ik ook tegen m'n moeder. Ze vroeg of ik druk voelde en dat was zo.. ze zei dat ik het moest ophouden! Eerst moest de arts komen. Ze ging de verpleegkundige halen en de arts kwam om te voelen. De arts voelde dat ik volledige ontsluiting had. In 20 min. was ik van 4 cm naar 10 cm ontsluiting gegaan! De arts ging meteen de anestesist weer afbellen en de verpleegkundige moest alles heel snel klaarzetten, want dat hadden ze niet gedaan.. het leek er helemaal niet op dat ik zou gaan bevallen nog die nacht. Ik moest m'n persweeën ophouden, dat vond ik echt helemaal niet leuk en ik had er enorm veel moeite mee. Om 2 uur mocht ik persen, pfff.. wat was ik blij dat ik mocht zeg! M'n man hield m'n hand vast, m'n moeder een been en de verpleegkundige een been en in elke perswee heb ik alles gegeven. Drie happen lucht in elke wee en al m'n krachten erin gegooid. Om 2.14u is onze prachtige dochter geboren en lag ze op m'n buik.. wat een mooi moment, onbeschrijfelijk, zo mooi! Ik ben in 3 uur bevallen, het was een geweldige bevalling.. lichamelijk ideaal, maar geestelijk heel heftig, vooral voor een eerste kindje. Ik ben er goed vanaf gekomen en ik besef me maar al te best hoe gezegend ik ben met m'n bevallig en m'n kleine meisje. Op een paar hechtingen na, heb ik nergens last van en herstel ik goed. Zonder m'n moeder was het misschien ook wel anders gelopen, zij is voor ons allebei, m'n man en ik, een enorme steun geweest.. ze heeft ons er echt doorheen gesleept. Ik ben zo GELUKKIG en voel me ontzettend rijk met ons gezinnetje. Liefs Huismus
Van harte gefeliciteerd!!! Wat fijn dat je bevalling zo goed is verlopen en dat je uiteindelijk niet eens een ruggenprik nodig hebt gehad. Voor mij weer 'jammer', want je zou me vertellen hoe je dat had ervaren Haha! Geniet ervan!
Een mooie bevalling..en snel. Niet zo snel als de mijne, maar toch. De heftigheid herken ik, lichamelijk is het pittig, maar vooral geestelijk. Ik had heel sterk het gevoel alsof mijn hoofd achter mijn lichaam aanrende. Maarre...gefeliciteerd hoor!!!!
Gefeliciteerd met je meisje!!! Haha, zo zie je maar: een bevalling loopt bijna altijd anders dan je van tevoren denkt/plant! Dat vertelde mijn verlos ooit tegen mij en bij mij was dat ook het geval. Maar klinkt als een goede ervaring meid, heerlijk hoor! Ik denk zelf trouwens dat juist omdat je alles van tevoren goed besproken had en het vooruitzicht op de ruggenprik jou heel goed hebben geholpen om niet in paniek of stress te raken waardoor het zo snel is gegaan. Maar dat is mijn bescheiden mening! (ik ben trouwens pro-ruggenprik, ff voor de duidelijkheid)
In 20 minuten van 4 naar 10 cm, jeetje! Dat zal heftig zijn geweest... In ieder geval gefeliciteerd!!
@Aukje: Ik kan je nu inderdaad niet laten weten hoe het was, maar ben blij met hoe het nu is gegaan. @Miep74: Ik deel je bescheiden mening hoor! Ik denk zeker dat ik daardoor een stuk relaxter m'n bevalling ben in gegaan. Volgende keer vraag ik 'm gewoon weer aan, ondanks dat de kans groot is, dat de bevalling dan nog sneller zou gaan. @Cossy: Die otsluitingsweeën waren best heftig ja, gelukkig was het heel kort, al dacht ik toen wel, als dit lang duurt, stop ik ermee, haha!
Allereerst van harte! Ik herken je verhaal heel erg, want ik ben binnen 2 uur bevallen van onze tweeling! Vooral dat je schrijft dat het geestelijk zwaar is...Ik heb gemerkt dat heel veel mensen daar makkelijk over doen. Zo van; ach jij hebt zo'n makkelijke bevalling gehad, jij mag niet zeuren... Wat ze niet beseffen is dat je totaal niet beseft wat er gebeurt. Zeker niet aangezien onze meiden 8 weken te vroeg waren en dat de gyn de dag ervoor zei dat alles rustig was... Ik heb soms het gevoel dat het allemaal maar een droom was omdat het zo snel ging. Ik heb "stille" weeen gehad, dus het voelde een beetje als darmkrampjes. De zusters namen me totaal niet serieus toen ik na een half uur zei dat ik persdrang had Maar goed, al met al voelen wij ons ook heel rijk met ons gezin!
Wat een mooi (en heftig) verhaal! Heel erg gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochtertje . Grt Vanilia
Gelukkig word ik wel begrepen tot nu toe.. maar wat je zegt, het totaal niet beseffen wat er is gebeurd.. zo onwerkelijk.. ik was echt een paar dagen de weg kwijt. Heb er veel over gepraat, dat hielp.. dat je toch het gevoel krijgt dat het écht is.
tjonge huismus wat een snelle bevalling, zo zie je maar, je kunt van tevoren van alles bedenken, maar het loopt altijd anders! Als je het niet erg vindt, schrijf ik hier ook mijn 'bevallingsverhaal' op.. Maandag was ik het erg zat allemaal en ben ik op advies van mijn moeder met mijn dikke buik een stuk gaan fietsen. Toen ik thuis kwam was ik best moe uiteraard maar verder niet zoveel last, behalve stekende rugpijn.. Ik hoopte natuurlijk wel het een en ander maar wist niet zeker of dit een begin was of misschien toch spierpijn. Deze rugpijn bleef zeurderig aanhouden tot en met dinsdag, toen ben ik nog een stukje op dorp gaan lopen, maar kreeg zo'n buikpijn dat ik snel naar huis ben gegaan. Tegen 6 uur voelde ik het echt samentrekken in mn buik en moest ik het steeds meer gaan wegpuffen. Tegen 10 uur werden het serieuze weeen, die al snel om de 3 minuten kwamen. om 00.30 kwam de verloskundige polshoogte nemen en had ik een krappe cm ontsluiting. We spraken af dat ze 'smorgens weer terug zou komen en dat dan waarschijnlijk de eerste moeizame 4 a 5 cm wel bereikt zouden zijn. Toen ze 's morgens kwam was ik erg moe, de weeen waren erg sterk en regelmatig heel de nacht geweest om de 2,5 a 3 min. Ze ging voelen en wat bleek, nu had ik netaan 1 cm! de moed zakte ergens in mn tenen en ze ging meevoelen met een wee. Die waren zeer sterk en krachtig zoals zij het omschreef we spraken af het nog even aan te kijken en als het niet meer lukte moest ik haar bellen. Om 8.30 was dat punt bereikt. Ik was aan het beven als een rietje, ik had geen enkele spier meer onder controle en ondertussen moest ik weeen op blijven vangen...We zijn op haar aanraden naar het ziekenhuis gegaan. Onderweg allerlei wegopbrekingen en uiteindelijk waren we om 9.30 in het ziekenhuis, ik moest lopend en puffend en bibberend naar de verlosafdeling lopen... Daar werd ik aan het ctg gelegd en daar bleek dat dat ene autoritje gezorgd heeft voor 3 cm ontsluiting! (doe je dan heel de nacht je best voor!!) na 2 uur nog hefitgere weeen kreeg ik een injectie in mn been om tussen de weeen door wat weg te kunnen zakken omdat ik al zo moe was. Vervolgens hebben ze mn vliezen gebroken en had ik binnen 2 uur volledige ontsluiting. Ik kreeg al snel persdrang en na drie persweeen weggepuft te hebben mocht ik gaan persen. Al snel kwam het hoofdje eraan, en na 20 min was onze prachtige zoon op de wereld!! Het hoofdje heeft niet 'gestaan' en hij had een handje ernaast, het ging zo snel dat ik er een subtotaal-ruptuur aan over gehouden heb. Dat was wel even slikken met hechten, maar we hebben er iets prachtigs voor terug! Tis een lang verhaal geworden, maar het was dan ook een lange bevalling...
heey huismus, Heb je nog helemaal niet gefeliciteerd met je dochter, en wat een bevalling zeg. Wel geweldig he zón klein hummeltje!! Geniet er lekker van meis.... veel liefs rensje
Ten eerste van harte gefeliciteerd met jullie dochter! Mijn eerste kindje was er binnen 4,5 uur, terwijl ik vlak ervoor nog aan de ctg had gelegen en er niets aan de hand was. Mijn tweede kindje was er binnen 2 uur en 22 minuten. Ik heb het dan echt over vanaf de eerste wee tot aan de geboorte. Met allebei kon ik dat geestelijk helemaal niet bij benen. Lichamelijk knapte ik heel snel op maar heb veel behoefte gehad te praten over mijn bevalling en gelukkig had ik mensen om me heen waarbij dat ook kon. Merk inderdaad wel dat mensen vaak denken dat een snelle bevalling ook een makkelijke bevalling is.
hey gefeliciteerd nogmaals en ken gevoel van dat je geestelijk nauwelijks kan bevatten en erg zwaar is had ook pijnbestrijding klaar staan hoefden niet meer beter gezegd mocht niet meer nog nooit zo teleurgesteld geweest in mijn leven.maar goed kunnen allemaal over eens zijn eindresultaat maakt het waard.maar aan volgende bevalling moet verlopig echt niet denken..probeer van iedere sec te genieten voorbij is voorbij die sec met je kleine komt niet meer terug dus erg kostbaar liefs,