Ja dat lijkt me inderdaad heel lastig en onzeker allemaal.. Ik hoop dat het snel tot een beslissing komt en dat je rust in je hoofd krijgt meis!
Het feit dat je vindt dat TS 'in vredesnaam blij moet zijn met de rijkdom die ze heeft'. Op mij komt het over als 'Een 4e kind? Mens, je hebt er al 3, wees blij met wat je hebt en zeur niet zo!'. Alsof de wens van TS iets vreemds is, ofzo. Maar goed, misschien kwam dat verkeerd op mij over
Niet echt. Ik gaf in mijn post aan dat sommige mensen (zoals ikzelf) zouden dromen van wat TS gegeven is. Dat het misschien enig perspectief geeft om zich daarop te concentreren, en dat het voor de gezinssituatie meer rust geeft als men leert leven met wat men heeft, i.p.v. met wat men niet heeft... Hard? nee, dat ben ik allerminst...
Hiervoor kun je zeker terecht bij een psycholoog, zeker als je er voor jezelf niet uit lijkt te komen. Ik heb altijd de wens voor 4 kindjes gehad, uiteindelijk zijn het er hier 3 geworden maar mijn wens is erg lang blijven bestaan. Manlief wilde niet en het was gewoon niet verstandig. Mijn wens bleef en was echt hardnekkig aanwezig maar bedacht wel elke dag wat de minpunten waren. Mijn gevoel bleef totdat ik tegen mijzelf zei, 3 gezonde kindjes is genoeg, je kan er over door blijven denken maar er zitten ook een hoop nadelen aan, met als grootste man die niet hetzelfde gevoel had. Op het moment dat ik de beslissing nam dat het goed was zo, ebde het gevoel weg en werd het stukken minder. Nu is onze jongste vier, kan ik echt nog genieten van babies maar kan ik ook echt zeggen dat het goed is zo. Een kindje krijgen moet je naar mijn idee alleen doen als je er beiden voor 200% achter staat. Het gevoel verdwijnt echt, ik had dat zelf nooit gedacht.
Ik heb al heel vaak geprobeerd om het naast me neer te leggen. EN dat gaat steeds eventjes goed, maar na een paar weken komt de wens weer om de hoek kijken. En ik probeer ook steeds de nadelen er van te bedenken, en te bedenken dat ik al 3 prachtige kindjes heb, wat wil je nog meer? maar het helpt allemaal maar niet. Als me man echt tegen mij definitief kan zeggen, we doen het niet. Prima dan zal ik me er bij neerleggen. Ik wil ook zeker geen 4e kindje zonder dat hij het echt wil. DAt heb ik hem ook gezegd. Maar hij kan niet definitief zeggen, we doen het niet, omdat hij het zelf ook niet weet. We hebben dus echt hulp nodig bij onze keuze anders komen we er echt niet uit denk ik.....