He meiden, eergisteren hadden we de termijnecho. We dachten 12 weken zwanger te zijn, maar er bleek enkel een leeg vruchtzakje te zitten dat ws met zo'n 7-8 weken gestopt is met groeien. Echoscopist zou de VK bellen, die mij dan zou bellen, maar dat is tot nog toe niet gebeurd en ik krijg ze zelf niet te pakken Op dit moment loop ik vooral te piekeren over hoe het dan allemaal verder zal gaan en hoe lang het kan duren voor alles spontaan op gang komt en mijn lichaam het vruchtje af gaat stoten. Het zit er al max 5 weken zonder dat er iets gebeurt en volgens de echoscopist was er ook nog niets te zien van dat mijn lijf al begonnen was met afbreken... En hoe lang mag dat max allemaal duren, voordat er toch besloten wordt om het met medicijnen of curettage allemaal weg te halen? En voel je het aankomen? Heb je pijn voordat je gaat vloeien? Het lijkt me namelijk echt verschrikkelijk als je ergens een eind van huis bent als het allemaal ineens komt, en je moet dan ineens nog maar eens even thuis zien te komen. Vooral in verband met mijn werk vind ik dat lastig: ik ben ambulant hulpverlener en kom dus bij jongeren thuis voor wekelijkse gesprekken. M'n ergste nachtmerrie de afgelopen dagen is dus wel dat ik ineens bij iemand thuis op de bank zou beginnen met vloeien, (terwijl ze uiteraard niet eens weten dat ik zwanger zou zijn). Nou, hoop dat iemand wat antwoorden voor me heeft...
Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen. Hoe je miskraam zal verlopen is niet te zeggen. Daar kan heel veel verschil in zitten. Sommige vrouwen raken het vruchtje binnen een dag kwijt, andere binnen een paar dagen. Ik zelf heb wekenlang gewacht, maar het kwam niet vanzelf. Ik kreeg vroeg of laat wel bloedverlies, maar de krampen bleven uit. Je verloskundige had toch echt snel contact met je moeten opnemen om met je te praten en je te informeren. Misschien is men erg druk vanwege de kerstvakantie, maar dit mag eigenlijk niet gebeuren. Kun je zelf bellen? Ze zal je dan oa informeren over de mogelijkheden: afwachten tot de natuur het werk doet, pillen gebruiken of een ingreep dmw een curretage. Het kan voorlopig geen kwaad om af te wachten zolang je geen koorts hebt, hevige bloedingen of heftige buikpijn. En maak je je zorgen, dan gewoon de verloskundige bellen, welke dag of hoe laat het ook is!
Je zult niet opeens bij een cliënt de bank bevuilen. Haal maandverband wat je extra beschermt. De bloeding kan hevig worden, maar dat gebeurt niet van het ene op het andere moment, dat voel je meestal wel aankomen. Wordt de bloeding hevig, dan kun je op nacht maandverband overgaan.
Rozemarijke, wat erg voor je! Zoals Meleka al zei zal je VK van alles uitleggen, maar als er al 5 weken niets gebeurd is is de kans wel redelijk groot dat je met hulp de MK op gang moet gaan krijgen. Via de natuurlijke weg zul niet direct zo enorm gaan vloeien dat je niet meer de deur uit kunt, op het ergst van mijn eerste MK (een spontane) stond ik met mijn dochtertje gewoon in de dierentuin, moest alleen wel regelmatig mijn maandverband nakijken. Het was voor mij te vergelijken met het vloeien na een bevalling. Als je hulp moet hebben bij de MK kun je overleggen of je medicijnen wilt of een curettage. omdat ik slecht bloed bij MK en het allemaal lang duurt hebben m'n gyn en ik gekozen voor een crettage onder plaatselijke verdoving, omdat ik niet do dol ben op narcose. Bij medicijnenn moet je niet alleen thuis zijn en heel alert op grote bloedingen. Heel veel succes de komende tijd.
Rozemarijke, wat een schok moet het voor je zijn. Vreselijk. Zoals Juul al zegt ligt het voor de hand om volgende week iets te ondernemen, tenzij je het kan volhouden om te wachten. Dat kan geen kwaad, maar ik vond dat psychisch heel zwaar. Een curettage is op zich goed te doen, zeker onder plaatselijke verdoving (ik heb het ook nog nooit onder narcose gedaan), maar er is wel een risico op complicaties, zoals het syndroom van Asherman. Dat zijn verklevingen die onvruchtbaarheid kunnen veroorzaken, en is niet altijd te genezen. Je hoort vaak dat de kans daarop heel klein is, maar ik heb het zelf overgehouden aan een curettage, en zo ken ik nog meer vrouwen. Volgens de Engelstalige wikipedia is de kans op zulke verklevingen 30 procent bij een missed abortion. Mijn ervaring is dat Nederlandse artsen doorgaans niet zo alert zijn op Asherman en de risico's van een curettage te laag inschatten. Je kunt ook voor cytotec gegaan. Met die tabletten wek je een miskraam op. In driekwart van de gevallen krijg je een bloeding en is de miskraam volledig. Je kunt hevige weeën krijgen, maar het kan ook erg meevallen. Zorg inderdaad dat je niet alleen bent, en bij te heftig bloedverlies moet je naar het ziekenhuis. Die verhalen hoor je weleens, maar meestal is het effect van cytotec niet zo heftig. Als je er maar op bedacht bent. Je mag paracetamol nemen, maar liever geen ibuprofen omdat dat de weeën remt. Een kruik op je buik geeft wat verlichting. Het voordeel van eerst de pillen proberen is dat je in je eigen omgeving een miskraam krijgt, met je man in de buurt. Bovendien is de kans op Asherman veel en veel kleiner als je na de pillen alsnog moet worden gecuretteerd, omdat het vruchtzakje dan al wat los zit. Veel sterkte met je beslissing, en bel een gynaecoloog als je de vk niet te pakken krijgt. Het is uiterst onprofessioneel om jou zo te laten zwemmen, en je wilt toch iets meer informatie voor je het weekend ingaat. Mocht je nog vragen hebben, dan kun je me pb'en. Suus
Hey Rozemarijke, Wat een schok is dat geweest meis... Ik zit op dit moment in precies eenzelfde situatie... Ik had anderhalve week terug onze eerste echo. Dinsdag 21 december. We zagen toen ook alleen een klein vruchtzakje. Verder helaas helemaal niets. Het kon volgens de VK nog twee kanten op, maar ik wist dat het fout zat. Ik kon niet zomaar 3 weken minder ver zijn in mijn zwangerschap. Zelfs dan had ik al wel wat meer moeten kunnen zien. Ergens wist ik het al wel, maar mijn lichaam deed gewoon alsof ik hartstikke zwanger was. De VK had mij verder ook niks geen info gegeven over 'hoe nu verder' en ik zou over twee weken weer een echo krijgen om te zien of er veranderingen hadden plaatsgevonden. Nou, die zijn er genoeg geweest afgelopen week. Twee dagen na die echo kreeg ik opeens wat bruine afscheiding. Toen wist ik dat het echt klaar was. Net alsof ik door dit nieuws mijn lichaam een seintje heb gegeven dat het nu toch echt fout zit? Ik wist alleen niet hoe het allemaal zou gaan verlopen. Wat moest ik verwachten? Zou het in één keer komen? Kon ik wel gewoon de deur uit? Een heleboel vragen, net als jij. Ik heb veel info hier op ZP gevonden, dat is wel fijn. Ik kon me een beetje gaan voorbereiden... Verder zou ik gewoon de VK kunnen bellen mocht ik vragen hebben, maar ach... Ik zou wel afwachten. Elke dag kreeg ik 's ochtends wat meer bruine afscheiding en kleurde het langzaam maar zeker wat roder. Maar in de middag zakte het weer weg en zag ik niks meer. Vond ik vreemd. 's nachts ook helemaal nergens last van. Ging zo een paar dagen door. Ondertussen wel af en toe gewoon op pad geweest deze week. Een voorraad maandverband ingeslagen en deze draag ik nu al een aantal dagen. Dat is prima te doen. Maar nog niks geen pijn, of krampen. Alleen was mijn buik wat gevoeliger. Sinds gisteren ook helderrood bloedverlies en begon het echt op bloedverlies te lijken wat ik normaal altijd heb als ik moet menstrueren. Rond de middag begon ik ook ineens wat kleine klodders dikke slijm te verliezen. Ik denk een soort stolsels. Niet veel groter dan een euromunt. Deze voelde je gewoon naar buiten komen. Maar het waren er niet zo veel. Ik had wel last van lage rugpijn en af en toe een steekje in mijn baarmoeder. Maar niks geen krampen. Vandaag is er nog niet veel gebeurd. Ik weet dus niet of het nog moet doorzetten en hoe dat dan zal zijn... Of dat het er al uit was? Ik heb ook geen idee hoe groot het vruchtzakje zou zijn, en of het nog wel als één gedeelte naar buiten zou komen, na zo'n lange tijd in mijn lichaam gezeten te hebben... Maar mijn ervaring tot nu toe is dat het lichamelijk nog best wel meevalt... Ik kan je helaas niet echt helpen meis... Maar misschien heb je wat aan mijn verhaal. Doe het rustig aan de komende tijd. Het is niet niks. En als iets niet goed voelt, luister daar dan naar. Heel veel sterkte!!!
He meiden, nou, heb de VK vandaag maar op het spoednummer gebeld. Die waren de afgelopen dagen megadruk geweest met weet niet hoeveel bevallingen en hadden dus ook nog niets gehoord van de echoscopist, (die zal ze ook niet te pakken hebben gekregen). Maar was helemaal prima dat ik het spoednummer belde, had ik eerder moeten doen, zei ze Tja... hoe spoed is spoed he, denk je dan... Maar goed, we kijken eerst nog een weekje aan, VK gaf aan dat als je het weet het meestal met een week of 2 weken wel vanzelf op gang komt. Zelf vind ik het voor nu ook wel even het prettigste om de natuur z'n gang te laten gaan. Zit toch nog half in de ontkenning een beetje, zo van: stel nou dat er straks ineens wel wat zit, (ja, I know...). Met afwachten ga ik iig niet straks ineens schrikbeelden hebben dat ik te vroeg in heb laten grijpen. Als het niet vanzelf op gang komt, denk ik dat ik maar voor de medicijnen ga. Zit niet zo te wachten om in een vreemde en steriele omgeving afscheid te moeten nemen van een vermeende zwangerschap, los idd nog van de risico's die aan curettage verbonden zijn. Ben heel benieuwd, hoop maar dat het gauw loskomt. Voor de afgelopen dagen was het nog wel even heel prima dat het rustig is gebleven, want de kids van mijn man zijn hier een week te logeren. Die gaan straks naar huis en dan heb ik voor mezelf ook echt de rust dat het allemaal wel kan gebeuren. Heb van de VK ook begrepen dat eea wel redelijk rustig op gang komt, dus genoeg tijd om me ziek te melden als dat gebeurt. Ik reken maar wel op erge krampen en heftig bloedverlies: bij een menstruatie bloed ik al vrij heftig, dus dit zal vast niet minder bloederig zijn dan een normale menstruatie. Straks idd nog maar even wat pakken maandverband inslaan, zit ik daar van het weekend iig niet om verlegen, als het dan gaat komen. Thanks meiden! Nieuwe reacties trouwens altijd nog welkom: zou toch wel een breder beeld willen hebben van hoe lang het zou kunnen duren voor er vanzelf wat komt...
Goed dat je het spoednummer gebeld hebt. Dat mag inderdaad altijd, ook bij bloedverlies bij een vroege zwangerschap bijvoorbeeld. Helaas laat het zich niet voorspellen hoe lang het duurt voordat het vanzelf komt. Dat het als je het weet loskomt, is volgens mij een beetje optimistisch. Het kan heel goed dat het bij jou zo loopt hoor, maar ik hoor maar al te vaak dat er wekenlang niets gebeurt. Maar goed, het kan dus dagen duren, maar ook een flink aantal weken, en alles ertussenin. Ik heb de eerste keer ook twee weken gewacht, maar er gebeurde noppes. Mijn schoonzus heeft toen ze hoorde dat het een leeg vruchtzakje was bij 8 weken nog eens 8 weken moeten wachten. Om gek van te worden. Dus 1 of 2 weken afwachten is prima, maar als je het niet meer trekt, neem dan contact op met de vk. En als je nog een echo wilt, ter bevestiging, vraag daar dan om. Dat is heel normaal! Soms kun je het beter afsluiten als je het nog eens gezien hebt. Dat is althans wel mijn ervaring. Hoe zeker je ook eigenlijk al moge weten dat het foute boel is. Sterkte. Suus
Poeh, bij 16 weken dus pas spontaan afgestoten.... nee, zo lang ga ik niet wachten denk ik, alhoewel dat voor mij nog 'maar' 4 weken zou zijn nu. En idd: ik wil sowieso nog een echo, voordat ik een medische ingreep (medicijnen of toch curettage) ga doen hoor. Je wilt toch echt absoluut zeker weten dat je niet toch een klein kwetsbaar leventje weg laat halen. En je hoort toch met zekere regelmaat dat ze het in eerste instantie fout hebben gezien. Nou is die kans bij ons wel heel erg klein, ik zag het zelf vrijwel direct al: een leeg zwart zakje waar een volledig mensje hoorde te zitten... Maar toch: onder invloed van die stomme hormonen ga je toch lopen twijfelen en ik wil niet dat ik achteraf dan ga lopen denken: zou er misschien toch een vruchtje zijn ontstaan? Zou het toch geleefd hebben? Wel fijn om te weten dat het dus echt rustig tot de 16 weken kan duren. Echoscopist en VK bleven daar (bewust waarschijnlijk) vaag over en dat zal misschien veel vrouwen wel juist rust geven, maar ik heb liever dat ik weet dat het zo lang kan duren, dan kan ik ook gewoon steeds voor mezelf die afweging maken. Denk dat we voorlopig maar gewoon week voor week gaan bekijken en hopen dat het niet te lang gaat duren. En dat als er over twee weken nog niets is, dat er gewoon weer even opnieuw met een echo gekeken wordt, voor ik dan weer een verdere beslissing neem. Maar goed, we hopen maar dat het niet zover gaat komen...
Hey Rozemarijke, Hoe gaat het nu met je? Hier het vervolg van mijn verhaal... Het zijn wel veel details en ik weet niet of je er op zit te wachten. Misschien heb je er wat aan... Anders haal ik het gewoon weer weg hoor... Ik heb gisteravond, op ouderjaarsavond de verwachte miskraam gehad... Het was even heftig, maar met een paar uur was het ergste achter de rug. Had de hele dag al hoofdpijn en ik wist dat er wat ging gebeuren. Rond 18:00u flinke rugpijn, maar met paracetamol goed te doen. Toen kwamen er ook grotere stolsels naar buiten en heb ik vaak op het toilet gezeten. Af en toe een steekje in mijn baarmoeder, maar geen krampen of erge pijn. Voelde telkens als ik weer liep of op de bank ging zitten dat er weer wat naar buiten kwam, dus het was wel een heen en weer geloop. Voelde me opeens wel heel slap worden in mijn benen en had het af en toe flink warm. Ik denk omdat mijn lichaam alle energie op dat moment in deze gebeurtenis stopte. Zo af en toe, als het kon, dus even een oliebol gegeten... Dat hielp goed. Ik had trouwens een vergiet in de wc-pot geplaatst en een opvangkan van MvM bij de hand om alles met water weg te spoelen. Ik wou, als het even kon, kijken wat ik allemaal verloor en of ik iets van een vruchtzakje kon ontwaren. Rond 20:30u ben ik het dan eindelijk verloren, dan kon bijna niet missen. Het zag er zo anders uit dan dat ik tot nu toe had gezien. Het was een wat steviger zakje, helder en deels transparant. Ook zat er nog wat donkerrood slijm aan. Er zat vocht in en het was denk ik 2 cm groot. Kon er zo gauw geen vruchtje in ontdekken. Het was dus echt leeg. Toen ik het afspoelde zag ik dat er ook wat witte slijmerige vlokjes aan zaten. Daar heeft het denk ik mee vastgezeten aan de baarmoederwand. Dat was wel even een vreemd moment... Daarna begon ik meteen even flink te vloeien, geen stortvloed maar het drupte flink door. Gelukkig zakte het met 10 min snel af. Daarna nog wat flinke stolsels verloren, die wel een stuk steviger waren dan de voorgaanden. Misschien een groot stuk van de moederkoek? Ik heb van het vruchtzakje trouwens een foto gemaakt om aan de verloskundige te laten zien. Ik hoop dat ik het meeste nu kwijt ben. Het vloeien werd snel wat minder die avond. Hoop dat het met een aantal dagen snel afzakt en dat alles schoon mag zijn van binnen. Dan kan ik vol goede moed verder! Ik hoop voor jou dat het ook zo 'voorspoedig' mag verlopen. Dat het maar snel mag gebeuren. Dan kan je het gaan afsluiten en verder gaan meis! Dikke knuffel!
Ik vind het wel fijn om te lezen eigenlijk. Ik zit nu maar de hele tijd te wachten op, ja: op wat? Dus ervaringen van anderen horen vind ik wel fijn. De dingen die ik hoor, zijn allemaal anders, maar dan weet ik een beetje wat ik allemaal zou kunnen verwachten en ik ga maar uit van iets heftigs, dan kan het enkel maar meevallen.... Maar fijn dat het bij jou nu klaar is! Wel rot, zo op oudjaarsavond zeg! Ik was toch ook wel blij dat ik gisteravond gewoon een beetje heb kunnen 'vieren', want pfff... vind het al wel rot genoeg, zonder dat een feestelijke dag volledig bepaald zou worden daardoor. Maar goed, vind het wachten dus wel lastig, kost gewoon veel energie en het is allemaal zo onzeker. Dus ik zit nu gewoon te hopen dat het maar op gang komt... Hoe lang was het voor jou ook al weer geleden dat je de echo en het nieuws dus, gehad had? De 21e of 22e toch? Weekje eerder dus dan ik? Dan ga ik denk ik iig maar 2 weken nemen nog om de natuur zijn gang te laten gaan...
Ik zat nog te denken, als het uiteindelijk tot een curettage zou komen moet je gewoon vragen of ze je cytotec voor de ingreep geven. Het is wat Suus zegt, de weeen die je daarvan krijgt orgen ervoor dat het vruchtje al wat losser komt te zitten, zodat een curettage makkelijker gaat. En ik herken wat je bedoelt hoor! De eerste keer kwam de MK zelf op gang en dan sluit je het daarmee ook af. De tweede keer heb ik verstandelijk op de echo wel gezien dat het niet goed was, en daarna nog 2 echo's omdat ik af wou wachten en dan zag ik ok wel dat er niets meer gebeurde, en toch zit je met dat onbestemde 'maar wat als het toch wel goed is, maar gewoon even 2 weken niet groeit'-gevoel. Zeker omdat je je zwanger blijft voelen had ik het idee dat mijn lichaam me niet voor de gek hield maar het echo-apparaat
Rozemarijke, wat verschrikkelijk voor je! Wat een klap... ik wil je heel veel sterkte wensen met het verwerken hiervan. Ik heb zelf een missed abortion gehad, ook met de eerste intake een leeg vruchtzakje geconstateerd. Iom de gyn heb ik gekozen voor cytotec medicatie. Ik wilde niet afwachten, maar dat is voor iedereen anders en is haar goed recht! Ik vond het een heftige ervaring met wee-achtige buikpijn waar geen paracetamol tegenop kon. Bij mij viel het bloedverlies erg mee, ik heb ergere verhalen gelezen. Toch bleek bij de na controle alles schoon. Ik denk dat hier al aardig wat adviezen en ervaringen zijn beschreven, niet iets waar ik wat aan toe kan voegen. Ik wilde je alleen heel veel sterkte wensen!
Bedacht me ineens vanochtend dat als ik medicatie nodig ga hebben, dat natuurlijk niet samengaat met borstvoeding, (Thirza krijgt nog 2 keer per dag), en dat ik dat dan heel snel af zal moeten gaan bouwen. Nou lag het sowieso wel in de planning om dat nu af te gaan bouwen, maar dan moet het nu dus ook nog eens heel snel...
@ Rozemarijke: wat een klap zeg, dat het niet goed is gegaan Ik heb zelf net ook een mk gehad, maar wel veel priller./ Dacht 6 weken te zijn maar het was maar 4 a 5 weken. Er was een vruchtzakje te zien maar verder niets. Ik stond gepland voor curretage, maar uiteindelijk is het toch vanzelf losgekomen (na 3 weken ongeveer). Ik had, als het niet vanzelf op gang was gekomen, voor curretage gekozen en niet langer afgewacht. Ik had wel steeds wat bloedverlies maar het stopte steeds weer. Ik was alleen maar op mijn lijf aan het letten. Is dit het? Begint het? Zet het door? Wel, niet? etc etc. Ik vond dat echt heel slopend. Een curretage is geen grote ingreep. Daarna weet je zeker dat het helemaal schoon is, kun je het afsluiten en verder met je leventje. Wat bedoel je met medicatie en BV? De medicijnen om een MK op te wekken bedoel je? Maar zou je er dan niet over denken om toch voor curretage te gaan? Dat is even vervelend, maar daarna heb je wel rust én je kunt nog verder BV geven , en dat in alle rust afbouwen... Dan hoef je later ook niet met een vervelend gevoel terug te kijken op het afbouw-moment.. Snap je? Bij 80 a 90 % vd vrouwen is de baarmoeder schoon na opwekken MK mbv medicatie . Maar bij een deel van de vrouwen blijft er ook nog iets ziiten en dan moet je alsnog een curretage.. Je hebt met medicatie ook iets meer kans op infecties als er iets achterblijft.. In ieder geval heel veel sterkte en liefs
Female, een curettage is inderdaad geen grote ingreep, maar gebeurt meestal wel onder narcose. Ook niet handig als je borstvoeding geeft. Daarbij is de kans dat je na curettage niet schoon bent ook aanwezig, ik heb het zelf drie keer meegemaakt, en ook de kans op infecties is aanwezig omdat ze je baarmoeder binnengaan. Ook dat heb ik drie keer meegemaakt. Zoals ik al schreef, heb ik er zelf het syndroom van Asherman gekregen, waardoor ik misschien nooit meer kinderen kan krijgen. Denk dus heel goed na voor je voor curettage kiest, ik ken genoeg vrouwen die er enorm veel spijt van hebben. Als de miskraam na pillen niet volledig is, dan kun je altijd nog curetteren. De kans op Asherman is dan geen 30 procent maar 6. Nogal een verschil dus. Asherman's syndrome - Wikipedia, the free encyclopedia Rozemarijn, spreek het goed door met je arts. Aangezien je nog borstvoeding geeft lijkt het me te prefereren dat je toch nog even afwacht, als dat enigszins mogelijk s. Suus
Ja, dat zal wel moeten ook, aangezien ik natuurlijk niet die twee voedingen van de ene dag op de andere even afgebouwd heb, (mijn lijf zal dat best trekken, zeker als er een MK met bloedverlies volgt, dan zal er weinig eergie gestoken worden nu nog in behoud van mijn productie, maar Thirza hangt nog best aan de BV en heeft momenteel ook last van een aantal klachten waardoor ik enerzijds niet te rap af wil bouwen en anderzijds idd ook geen risico's nemen met medicatie of narcose/verdoving). Dus ik zal hoe dan ook eerst af moeten bouwen en als er da nog steeds spontaan niets op gang is gekomen, gaat mijn voorkeur toch uit naar medicatie... Maar pff... dit is echt niet grappig zeg